POWHATAN

W Powhatan ludzi ( / ? P a? H ? t ć n , h ć t ?n / , [1] pisane również Powatan ) może odnosić się do dowolnego z rodzimych algonkijskich ludzi , które są tradycyjnie ze wschodniej Wirginii . [2] Wszystkie grupy Powhatan wywodzą się z Konfederacji Powhatan . W niektórych przypadkach Powhatan może odnosić się do jednego z przywódców ludu. Najczęściej dzieje się tak w pismach historycznych autorstwa Anglików. [3]W Powhatans zostały również znana jako Virginia Algonquians , jak język Powhatan jest przez wschodnią algonkińskiej język, znany także jako Virginia algonkin. Szacuje się, że gdy Anglicy skolonizowali Jamestown w 1607 roku, we wschodniej Wirginii żyło około 14 000-21 000 mieszkańców Powhatan. [4]

Pod koniec XVI i na początku XVII wieku mamanatowick ( naczelny wódz ) o imieniu Wahunsenacawh stworzył organizację, zrzeszając 30 ludów lennych , których terytorium znajdowało się w dużej części we wschodniej Wirginii . Nazwali ten obszar Tsenacommacah ("Ziemia gęsto zamieszkana"). Wahunsenacawh stał się znany przez Anglików jako " The Powhatan (szef) ". [5] [6] Każde z plemion w ramach tej organizacji miało swój własny weroance (przywódca, dowódca), ale wszystkie oddawały hołd Powhatanowi (wodzowi). [3]

Po śmierci Wahunsenacawha w 1618 r. wrogość z kolonistami nasiliła się pod przywództwem jego brata, Opchanacanougha , który na próżno starał się odeprzeć wdzierających się Anglików. Jego zakrojone na szeroką skalę ataki w 1622 i 1644 r. spotkały się z silnymi odwetami ze strony Anglików, w wyniku których plemię zostało prawie wyeliminowane. Do 1646 roku to, co współcześni historycy nazywają Nadrzędnym Wodzem Powhatan, zostało zdziesiątkowane. Ważniejszy od toczących się konfliktów z angielskimi osadami był wysoki wskaźnik zgonów Powhatan z powodu nowych chorób zakaźnych przeniesionych do Ameryki Północnej przez Europejczyków, takich jak odra i ospa . Rdzenni Amerykanie nie mieli żadnej odporności na te, które byłyendemiczny w Europie i Azji od wieków. Masowe zgony znacznie osłabiły i wydrążyły społeczeństwa rdzennych Amerykanów.

W połowie XVII wieku przywódcy kolonii desperacko potrzebowali siły roboczej do rozwoju ziemi. Prawie połowa imigrantów z Anglii i Europy przybyła jako słudzy na kontraktach . Jako osada kontynuowane, gdy koloniści przywiezione rośnie liczba zniewolonych Afrykanów do pracy. Do 1700 r. kolonie miały około 6000 czarnych niewolników, jedną dwunastą populacji. Często zdarzało się, że czarni niewolnicy uciekali i dołączali do okolicznych Powhatanów; Odnotowano również, że niektórzy biali słudzy przyłączyli się do tubylców . Afrykanie i Europejczycy pracowali i mieszkali razem; niektórzy tubylcy również zawierali z nimi związki małżeńskie. Po Rebelii Bacona w 1676 roku, kolonia zniewoliła Indian do kontroli. W 1691 rDom Burgess zniósł niewolnictwo tubylców; jednak wielu Powhatan było przetrzymywanych w niewoli jeszcze w XVIII wieku. [7]

W XXI wieku osiem rdzennych plemion zostało oficjalnie uznanych przez Wirginię jako mające powiązania przodków z konfederacją Powhatan. [8] Pamunkey i Mattaponi są tylko dwa narody, które zachowały ziemie Rezerwacja od 17 wieku. [3] Konkurujące ze sobą kultury osadników Powhatan i angielskich zostały zjednoczone poprzez związki i małżeństwa członków, z których najbardziej znanym było to, że Pocahontas i John Rolfe . Ich syn Thomas Rolfe był przodkiem wielu Wirginii; wiele z Pierwszych Rodzin Wirginii ma zarówno angielskie, jak i algonkińskie pochodzenie . [2]

Niektórzy ocaleni z konfederacji Powhatan przenieśli się gdzie indziej. Od końca XIX wieku poszczególne osoby identyfikujące się wspólnie jako Naród Powhatan Renape osiedliły się w maleńkim pododdziale znanym jako Morrisville i Delair w Pennsauken Township w stanie New Jersey. Ich przodkowie wywodzą się głównie z plemienia Rappahannock z Wirginii i pokrewnego plemienia Nanticoke z Delaware. [9] Zostały uznane za plemię przez stan New Jersey. [10]


Zawartość
1 Nazewnictwo i terminologia
2 Historia
2,1 Złożone nadrzędne przywództwo
2,2 Powhatan buduje swoje przywództwo
2,3 Angielscy osadnicy w krainie Powhatan
2,4 Wojny i traktaty Anglo-Powhatan
2,5 Zmieniające się społeczeństwo i ekspansja angielska
3 Charakterystyka
4 Plemiona Najwyższego Wodza i ich terytoria
5 Lud Powhatan dzisiaj
5.1 Uznanie stanowe i federalne
5.2 języki powhatańskie
6 Powhatan w filmie
7 Znani potomkowie
8 Zobacz też
9 Uwagi
10 Dalsze czytanie
11 Zewnętrzne linki
Nazewnictwo i terminologia
Nazwa "Powhatan" (przepisana również przez Stracheya jako Paqwachowng ) to nazwa rodzinnej wioski lub miasta Wahunsenacawh. Uważa się, że tytuł "Wódz" lub "Król" Powhatan, używany przez Anglików, pochodzi od nazwy tej strony. Chociaż konkretna lokalizacja jego rodzinnej wioski jest nieznana, w dzisiejszych czasach dzielnica Powhatan Hill w części East End współczesnego miasta Richmond w Wirginii jest uważana przez wielu za znajdującą się w ogólnym sąsiedztwie pierwotnej wioski. Farma Tree Hill, która znajduje się w pobliskim hrabstwie Henrico, w niewielkiej odległości na wschód, jest również uważana za możliwą lokalizację.

"Powhatan" to także nazwa używana przez tubylców w odniesieniu do rzeki, gdzie miasto znajdowało się na czele żeglugi . Angielscy koloniści zdecydowali się wymienić go na własny lidera, króla Jakuba I . Angielscy koloniści nazwali wiele cech we wczesnych latach kolonii Wirginii na cześć króla, a także jego trojga dzieci, Elżbiety, Henryka i Karola.

Chociaż części najdłuższej rzeki Wirginii w górę rzeki od Kolumbii zostały znacznie później nazwane na cześć królowej Anny Wielkiej Brytanii, w dzisiejszych czasach nazywa się ją rzeką James . Tworzy się u zbiegu rzek Jackson i Cowpasture w pobliżu dzisiejszego miasta Clifton Forge , płynąc na wschód do Hampton Roads . ( Rivanna , dopływ rzeki James, oraz hrabstwo Fluvanna zostały nazwane w odniesieniu do królowej Anny). Jedynym zbiornikiem wodnym w Wirginii, który zachował nazwę związaną z ludami Powhatan, jest Powhatan Creek , położony w hrabstwie James City w pobliżuWilliamsburg .

Hrabstwo Powhatan i jego siedziba w Powhatan w stanie Wirginia to zaszczytne nazwy ustanowione lata później w miejscach na zachód od obszaru zamieszkanego przez ludy Powhatan. Powiat powstał w marcu 1777 r.

Historia
Złożone nadrzędne przywództwo
Każde z różnych plemion posiadało lokalnie jakąś indywidualną władzę i każde miało wodza znanego jako weroance (mężczyzna) lub, rzadziej, weroansqua (kobieta), co oznacza "dowódca". [11]

Już w epoce Jana Smitha poszczególne plemiona tego ugrupowania zostały przez Anglików wyraźnie uznane za podlegające większej władzy scentralizowanej władzy kierowanej przez wodzostwo Powhatan (ok. 17 czerwca 1545 - ok. 1618), którego właściwa nazwa brzmiała Wahunsenacawh lub (w XVII-wiecznej pisowni angielskiej) Wahunsunacock . [12]

W czasie osadnictwa angielskiego w Jamestown w 1607 r. rządził przede wszystkim z Werowocomoco , położonego na północnym brzegu rzeki York . To miejsce Werowocomoco zostało ponownie odkryte na początku XXI wieku; była centralna dla plemion konfederacji. Ulepszenia odkryte na miejscu podczas badań archeologicznych potwierdziły, że Powhatan miał nadrzędne przywództwo nad innymi plemionami w hierarchii władzy. Antropolog Robert L. Carneiro w swojej książce The Chiefdom: Precursor of the State. The Transition to Statehood in the New World (1981) dogłębnie bada strukturę polityczną wodzostwa i konfederacji.

Powhatan (i kilku jego następców) rządził tak zwanym złożonym wodzem , określanym przez uczonych jako Powhatan Paramount Chiefdom . Prace badawcze są kontynuowane w Werowocomoco i innych miejscach, które pogłębiają zrozumienie świata Powhatan.

Powhatan buduje swoje przywództwo
Wahunsenacawh odziedziczył kontrolę nad sześcioma plemionami, ale zdominował ponad trzydzieści do 1607 roku, kiedy angielscy osadnicy założyli swoją kolonię Virginia w Jamestown . Pierwotne sześć plemion pod Wahunsenacawh to: Powhatan (właściwe), Arrohateck , Appamattuck , Pamunkey , Mattaponi i Chiskiack .

Dołączył Kecoughtan do swojej owczarni w 1598 roku. Inne powiązane grupy to Rappahannocks , Moraughtacund , Weyanoak , Paspahegh , Quiyoughcohannock , Warraskoyack i Nansemond . Innym blisko spokrewnionym plemieniem z tej samej grupy językowej było Chickahominy , ale udało im się zachować autonomię od Powhatan Paramount Chiefdom. Accawmacke, położone na wschodnim wybrzeżu, po drugiej stronie zatoki Chesapeake, były nominalnie dopływami wodza Powhatan, ale cieszyły się autonomią pod własnym wodzem Nadrzędnym lub "Imperatorem", Debedeavon(aka "Roześmiany Król"). Około 1600 roku w górach Allegheny żyło pół miliona rdzennych Amerykanów. 30 000 z tych 500 000 mieszkało w regionie Chesapeake pod rządami Powhatana, w 1677 roku pozostało tylko pięć procent jego populacji. Ogromny wzrost liczby zgonów spowodowany był narażeniem i kontaktem z Europejczykami. [13]

W swoich Uwagi dotyczące stanu Wirginia (1781/82), Thomas Jefferson Szacuje się, że Powhatan Konfederacja zajęte około 8000 mil kwadratowych (20.000 km 2 ) na terytorium, z liczbą ludności około 8000 osób, z czego 2400 byli wojownikami. [14] Później badacze oszacowali całkowitą populację Paramountcy jako 15000.

Angielscy osadnicy w krainie Powhatan

"John Smith biorący do niewoli króla Pamunkey", fantazyjny obraz Opechancanough z Ogólnej historii Wirginii Smitha (1624). Obraz Opechancanough oparty jest na obrazie innego rodzimego wojownika z 1585 roku autorstwa Johna White'a [2]
Konfederacja Powhatan była miejscem, w którym Anglicy osiedlili się na stałe w Ameryce Północnej. Konflikty zaczęły się natychmiast między ludem Powhatan a Anglikami; angielscy koloniści oddali strzały zaraz po przybyciu (ze względu na złe doświadczenia, jakie mieli z Hiszpanami przed ich przybyciem). W ciągu dwóch tygodni od przybycia Anglików do Jamestown doszło do zgonów.

Osadnicy mieli nadzieję na przyjazne stosunki i planowali handel z Indianami z Wirginii za żywność. Kapitan Christopher Newport poprowadził pierwszą angielską grupę eksploracyjną w górę rzeki James w 1607 roku, kiedy spotkał Parahunta, wariata właściwego Powhatan. Anglicy początkowo wzięli go za najważniejszego Powhatana ( mamanatowicka ), jego ojca Wahunsenacawha, który rządził konfederacją. Osadnicy przybywający do regionu musieli zaprzyjaźnić się z jak największą liczbą rdzennych Amerykanów ze względu na nieznajomość ziemi. Niedługo po ustatkowaniu się, zdali sobie sprawę z ogromnego potencjału tytoniu. Aby uprawiać coraz więcej tytoniu, musieli przeszkadzać na terytorium ojczystym. Pojawiły się natychmiastowe problemy, które doprowadziły do ??14 lat działań wojennych. [15]

Podczas polowania i misji handlowej na rzece Chickahominy w grudniu 1607 roku kapitan John Smith stoczył małą bitwę między Opechancanough, a podczas tej bitwy przywiązał swojego rodzimego przewodnika do swojego ciała i używał go jako ludzkiej tarczy. Chociaż Smith został ranny w nogę, a także miał wiele strzał w ubraniu, nie został śmiertelnie ranny, wkrótce po tym, jak został schwytany przez Opechancanough. Po tym, jak Smith został schwytany, tubylcy przygotowali go do egzekucji, dopóki nie dał im kompasu, który uznali za znak życzliwości, więc go nie zabili, zamiast tego zabrali go do bardziej popularnego wodza, po czym odbyła się ceremonia. Smith po raz pierwszy został przedstawiony bratu Powhatena, który był wodzem, który kierował mniejszą częścią plemienia. Później Smith został przedstawiony samemu Powhatenowi. [16] został schwytany przez Opechancanough, młodszy brat Wahunsenacawh. Smith został pierwszym Anglikiem, który spotkał najważniejszego wodza Powhatana. Według relacji Smitha, Pocahontas , córka wodza Powhatana, uniemożliwiła ojcu egzekucję Smitha.

Niektórzy badacze twierdzili, że pozorna egzekucja Smitha była rytuałem mającym na celu przyjęcie Smitha do plemienia, ale inni współcześni pisarze kwestionują tę interpretację. Wskazują, że nic nie wiadomo o XVII-wiecznych ceremoniach adopcyjnych Powhatanów. Zauważają, że rytuał egzekucji różni się od znanych rytuałów przejścia. Inni historycy, tacy jak Helen Rountree , kwestionowali ryzyko egzekucji. Zauważają, że Smith nie wspomniał o tym w swoich kontach z 1608 i 1612 r., a jedynie dodał go do swoich wspomnień z 1624 r., Po tym, jak Pocahontas stał się sławny.


Koronacja Powhatana , olej na płótnie, John Gadsby Chapman , 1835
W 1608 kapitan Newport zdał sobie sprawę, że przyjaźń Powhatana była kluczowa dla przetrwania małej kolonii Jamestown. Latem tego samego roku próbował "ukoronować" najwyższego Wodza ceremonialną koroną, aby uczynić go angielskim "wasalem". [17]Dali także Powhatanowi wiele europejskich prezentów, takich jak dzban, materac z pierza, rama łóżka i ubrania. Koronacja poszła źle, ponieważ poprosili Powhatana, aby uklęknął, aby otrzymać koronę, czego odmówił. Jako potężny przywódca Powhatan przestrzegał dwóch zasad: "ten, kto trzyma głowę wyżej niż inni, zajmuje wyższe miejsce" oraz "ten, kto stawia innych ludzi w trudnej sytuacji, nie zmieniając własnego stanowiska, zajmuje wyższe miejsce". Aby zakończyć "koronację", kilku Anglików musiało oprzeć się na ramionach Powhatana, aby sprowadzić go wystarczająco nisko, aby umieścić koronę na jego głowie, ponieważ był wysokim mężczyzną. Później Anglicy mogli pomyśleć, że Powhatan poddał się królowi Jakubowi, podczas gdy Powhatan prawdopodobnie nie myślał o niczym podobnym. [18]

Po tym, jak John Smith został prezydentem kolonii, wysłał siły pod dowództwem kapitana Martina, aby zajęły wyspę na terytorium Nansemond i przepędziły mieszkańców. W tym samym czasie wysłał wraz z Francisem Westem kolejne siły, aby zbudować fort nad wodospadami James River. Kupił pobliską ufortyfikowaną wioskę Powhatan (obecne miejsce Richmond w stanie Wirginia ) od Parahunt za trochę miedzi i angielskiego służącego o imieniu Henry Spelman , który napisał rzadką relację z pierwszej ręki o sposobie życia Powhatan. Smith zmienił wtedy nazwę wioski " Nonsuchi próbował zmusić ludzi Westa, aby w nim żyli. Obie te próby osiedlenia się poza Jamestown wkrótce nie powiodły się z powodu oporu Powhatan. Smith wyjechał z Wirginii do Anglii w październiku 1609 r. Wkrótce potem Anglicy założyli drugi fort, Fort Algernon na terytorium Kecoughtan.

Wojny i traktaty Anglo-Powhatan
Główny artykuł: Wojny Anglo-Powhatan

Czerwona linia pokazuje granicę między plemionami Virginia Colony i Indian Tributary, jak ustanowiono traktatem z 1646 roku. Czerwona kropka na rzece pokazuje Jamestown, stolicę Virginia Colony.
W listopadzie 1609 kapitan John Ratcliffe został zaproszony do Orapakes , nowej stolicy Powhatan. Po tym, jak popłynął w górę rzeki Pamunkey, aby tam handlować, wybuchła walka między kolonistami a Powhatanami. Wszyscy Anglicy na lądzie zostali zabici, w tym Ratcliffe, który był torturowany przez kobiety z plemienia. Ci, którzy byli na pokładzie szalupy, uciekli i opowiedzieli historię w Jamestown .

W następnym roku plemię zaatakowało i zabiło wielu mieszkańców Jamestown. Mieszkańcy walczyli, ale zginęło tylko dwudziestu. Jednak przybycie do Jamestown nowego gubernatora, Thomasa Westa, 3. barona De La Warra (Lord Delaware) w czerwcu 1610 roku, zasygnalizowało początek I wojny angielsko-powhatanskiej . Krótki okres pokoju nastąpił dopiero po schwytaniu Pocahontas, jej chrzcie i ślubie z plantatorem tytoniu Johnem Rolfe w 1614 roku. W ciągu kilku lat zarówno Powhatan, jak i Pocahontas zginęli. Powhatan zmarł w Wirginii, ale Pocahontas zmarł podczas pobytu w Anglii. Tymczasem angielscy osadnicy nadal wkraczali na terytorium Powhatan.

Po śmierci Wahunsenacawha, jego młodszy brat, Opitchapam, na krótko został wodzem, a następnie ich młodszy brat Opechancanough . W 1622 ( masakra indyjska z 1622 ) i 1644 zaatakował Anglików, aby zmusić ich do opuszczenia terytoriów Powhatan. Obie te próby spotkały się z silnymi odwetami ze strony Anglików, co ostatecznie doprowadziło do niemal zniszczenia plemienia. Drugiej wojny brytyjsko-Powhatan że po tym incydencie 1644 zakończył się w 1646 roku, po Królewski gubernator Wirginii William Berkeley siły "s złapanych Opechancanough, uważa się między 90 a 100 lat. Będąc więźniem, Opechancanough został zabity, postrzelony w plecy przez żołnierza wyznaczonego do pilnowania go. Jego następcą został jako Weroance przezNecotowance , a później przez Totopotomoi i jego córkę Cockacoeske .

Traktat z 1646 r. oznaczał skuteczne rozwiązanie zjednoczonej konfederacji, ponieważ biali koloniści otrzymali wyłączną enklawę między rzekami York i Blackwater. To fizycznie oddzieliło Nansemonds, Weyanokes i Appomattox, którzy wycofali się na południe, od innych plemion Powhatan, zajmujących wówczas Środkowy Półwysep i Północną Szyję . Podczas gdy południowa granica wytyczona w 1646 r. była szanowana przez pozostałą część XVII wieku, dynastia Burgessów podniosła północną granicę 1 września 1649 r. Fale nowych imigrantów szybko zalały region półwyspu, znany wówczas jako Chickacoan , i ograniczyły zanikanie plemiona na mniejsze obszary, które stały się jednymi z najwcześniejszych rezerwatów indiańskich.

W 1665 r. dynastia Burgessów uchwaliła surowe prawa wymagające od Powhatan przyjęcia wodzów mianowanych przez gubernatora. Po traktacie w Albany w 1684 roku Konfederacja Powhatan prawie zniknęła. [ potrzebne cytowanie ]

Zmiana społeczeństwa i ekspansja angielska
Programy edukacyjne ustanowione przez utworzenie szkoły indyjskiej w College of William and Mary w 1691 roku były siłą napędową zmian kulturowych. Kolegium zapewniało chłopcom Powhatan umiejętności uważane za mało przydatne przez ich lud, jednak umiejętność czytania i pisania była ogólnie postrzegana jako korzyść z tej zachodniej edukacji, a chłopcy Powhatan, którzy otrzymali wykształcenie u Williama i Mary, wysyłali do szkoły swoich synów. Uważa się, że do zmian kulturowych przyczyniło się również coraz częstsze małżeństwo Powhatanów z ludami nierdzennymi w XVII wieku.

Pod koniec XVII wieku Powhatanie zaczęli uprawiać hazard, palić tytoń i rekreacyjnie spożywać alkohol. [19]

Charakterystyka

Zrekonstruowana wioska Powhatan w muzeum historii życia Jamestown Settlement .
Powhatan mieszkał na wschód od Fall Line w Tidewater w Wirginii . Zbudowali swoje domy, zwane yehakinami , zginając młode drzewka i umieszczając na nich plecione maty lub korę. Utrzymywali się przede wszystkim z uprawy roślin, zwłaszcza kukurydzy , ale także łowili ryby i polowali w wielkim lesie na swoim terenie. Wioski składały się z wielu spokrewnionych rodzin zorganizowanych w plemiona kierowane przez wodza ( weroance/werowance lub weroansqua jeśli kobieta). Oddali hołd najważniejszemu wodzowi ( mamanatowickowi ), Powhatanowi. [5]

Region zajmowany przez Powhatan był ograniczony w przybliżeniu przez rzekę Potomac na północy, linię Fall na zachodzie, granicę Wirginia-Karolina Północna na południu i Ocean Atlantycki na wschodzie. Ogólnie pokojowe interakcje z Pamlicos i Chowanocs miały miejsce wzdłuż południowej granicy, podczas gdy granice zachodnia i północna były bardziej kwestionowane. Konflikty miały miejsce z Monacanami i Mannahoacs wzdłuż zachodniej granicy i Massawomeckami wzdłuż północnej granicy. [19]

Powhatanie używali głównie ognia do ogrzewania sypialni. W rezultacie potrzebnych było mniej pościeli, a materiały pościelowe można było łatwo przechowywać w ciągu dnia. Pary zwykle spały od stóp do głów. [20]

Według badań National Park Service, Powhatan "mężczyźni byli wojownikami i myśliwymi, podczas gdy kobiety były ogrodnikami i zbieraczkami. posiadały przystojną sylwetkę. Kobiety były niższe i silne dzięki godzinom spędzonym na pielęgnowaniu upraw, rozdrabnianiu kukurydzy, zbieraniu orzechów i wykonywaniu innych prac domowych. Gdy mężczyźni podejmowali dłuższe polowania, kobiety szły przed nimi, aby budować obozy myśliwskie. Gospodarka krajowa Powhatanu zależała od pracy obu płci". [21]Kobiety z Powhatan tworzyły grupy robocze, aby skuteczniej wykonywać zadania. Uważano również, że kobiety służą jako fryzjerki, ozdabiają domy i produkują ozdobne ubrania. Ogólnie rzecz biorąc, kobiety Powhatan zachowały znaczną autonomię zarówno w życiu zawodowym, jak i seksualnym. [20] Po długim dniu lud Powhatan świętował i spalał resztki energii, tańcząc i śpiewając. Pozwoliło im to również uwolnić wszelkie napięcia, jakie mieli podczas pracy z innymi. [22]

Wszyscy rdzenni mieszkańcy Wirginii uprawiali rolnictwo . Od czasu do czasu przenosili swoje wioski z miejsca na miejsce. Wieśniacy oczyścili pola, ścinając, opasując lub wypalając drzewa u podstawy, a następnie używając ognia, aby zmniejszyć cięciei kikuty. Wioska stała się bezużyteczna, ponieważ produktywność gleby stopniowo spadała, a lokalne ryby i dziczyzna zostały wyczerpane. Mieszkańcy następnie przenieśli się, aby wyeksploatowany obszar mógł się ożywić, gleba odnowić się, liście rosły, a liczba ryb i zwierzyny wzrosła. Przy każdej zmianie lokalizacji ludzie używali ognia, aby oczyścić nową ziemię. Zostawili więcej oczyszczonej ziemi. Tubylcy używali również ognia, aby utrzymać rozległe obszary siedlisk otwartej zwierzyny na całym Wschodzie, zwane później przez europejskich kolonistów "jałami". Powhatanie mieli również bogate łowiska. Żubr migrował na te tereny na początku XV wieku. [23]

Uważa się, że Powhatanie składali ofiary i modlili się do słońca podczas wschodu słońca. [20] Chociaż modlili się również i składali ofiary określonym Bogom, o których wierzono, że kontrolują żniwa. [24] Inaczej wykorzystywali ziemię, a ich religia była rdzenną. Co znamienne, jednym z głównych obowiązków kapłanów Powhatan było kontrolowanie pogody. [25]

Plemiona Najwyższego Wodza i ich terytoria
Liczba wymienionych plemion i liczba wojowników opiera się na szacunkach lub raportach, które w większości pochodzą od kapitana Johna Smitha (1580 - 1631) i Williama Stracheya (1572 - 1621). Zwykle znana jest tylko liczba wojowników poszczególnych plemion, liczba pnia będzie zatem określana w proporcjach 1:3, 1:3,3 lub ostatnia 1:4, decydujące są badania nad chrześcijańskim Feestem . [26] Ostatnie wzmianki dotyczą zarówno pierwszej wzmianki, jak i ostatniej wzmianki o poszczególnych plemionach - np. 1585/1627 dla Chesapeake (Źródło: Handbook of North American Indians ).

Lud Powhatan dzisiaj
Uznanie stanowe i federalne

Od 2014 r. stan Wirginia uznał osiem plemion wywodzących się z Indian Powhatan w Wirginii. Łącznie plemiona mają obecnie 3000-3500 zarejestrowanych członków plemiennych. [45] Szacuje się jednak, że 3 do 4 razy ta liczba kwalifikuje się do członkostwa plemiennego. [17] Dwa z tych plemion, Mattaponi i Pamunkey , nadal zachowały swoje rezerwaty z XVII wieku i znajdują się w hrabstwie King William w stanie Wirginia .

Od lat 90. plemiona Indian Powhatan, które mają uznanie stanowe, wraz z innymi plemionami Indian Virginia, które mają uznanie stanowe, starają się o uznanie federalne. Ten proces uznania okazał się trudny, ponieważ został utrudniony przez brak oficjalnych zapisów weryfikujących dziedzictwo oraz historyczną błędną klasyfikację członków rodziny w latach 30. i 40. XX wieku, w dużej mierze w wyniku polityki stanu Wirginii dotyczącej klasyfikacji rasowej w oficjalnych dokumentach.

Po tym, jak Virginia na początku XX wieku uchwaliła rygorystyczne przepisy dotyczące segregacji, a ostatecznie ustawę o integralności rasowej z 1924 r., Na mocy której każda osoba, która miała jakiekolwiek afrykańskie pochodzenie, była uważana za czarną, Walter Plecker, szef biura Vital Statistics, polecił wszystkim stanowym i lokalnym urzędom rejestracyjnym używać tylko terminów "biały" lub "kolorowy" do oznaczania rasy w oficjalnych dokumentach, a tym samym wyeliminował wszelkie możliwe do prześledzenia zapisy dotyczące Indian z Wirginii. Wszystkie dokumenty stanowe, w tym akty urodzenia, akty zgonu, akty małżeństwa, formularze podatkowe i akty własności ziemi, nie zawierają informacji o Indianach z Wirginii. Plecker nadzorował stanowe biuro Vital Statistics przez ponad 30 lat, począwszy od początku XX wieku, i osobiście interesował się eliminacją śladów Indian Wirginii. Plecker przypuszczał, że nie było żadnych prawdziwych Indian z Wirginii, ponieważ lata mieszanych małżeństw osłabiły rasę. Przez lata służby prowadził kampanię mającą na celu przeklasyfikowanie wszystkich dwurasowych i wielorasowych jednostek jako czarnych, wierząc, że takie osoby oszukańczo usiłowały twierdzić, że ich rasa jest indyjska lub biała. Efekt jego przeklasyfikowania został opisany przez członków plemienia jako "papierowe ludobójstwo".[46]

Po wejściu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej wielu Powhatanów zgłosiło się na ochotnika do służby wojskowej. Powhatanie walczyli o to, by Służba Selektywna traktowała ich oddzielnie od czarnej społeczności. W 1954 r. Powhatanie otrzymali częściowe uznanie prawne przez Zgromadzenie Ogólne na mocy prawa stwierdzającego, że ludzie z co najmniej jedną czwartą pochodzenia indyjskiego i jedną szesnastą lub mniej afrykańskim mają być uznawani za plemiennych Indian. [19]

Początkowo wysiłki plemion Wirginii, aby uzyskać uznanie federalne, napotkały opór ze względu na obawy ustawodawców federalnych, czy hazard zostanie ustanowiony na ich ziemiach, jeśli zostanie przyznane uznanie. Kasyna są nielegalne w Wirginii i wyrażono obawy dotyczące skutków podatkowych. W marcu 2009 r. pięć uznanych przez stan plemion Indian Powhatan i inne uznane przez stan plemię Indian Virginia przedstawiły ustawę mającą na celu uzyskanie uznania federalnego na mocy aktu Kongresu. Ustawa "The Thomasina E. Jordan Indian Tribes of Virginia Federal Recognition Act" zawierała sekcję zabraniającą plemionom otwierania kasyn, nawet jeśli kasyna stały się legalne w Wirginii. Komisja Domowa ds. Zasobów Naturalnych zaleciła rozpatrzenie projektu ustawy przez Izbę Reprezentantów USApod koniec kwietnia, a Izba zatwierdziła projekt ustawy 3 czerwca 2009 r. Projekt został przesłany do senackiej komisji do spraw Indian, która zaleciła jej rozpatrzenie przez Senat w całości w październiku. W dniu 23 grudnia 2009 r. ustawa została umieszczona w Senackim Kalendarzu Legislacyjnym w ramach zarządzeń ogólnych i tam właśnie znajduje się obecnie. [47] [48] Projekt został wstrzymany ze względu na "problemy prawne", ponieważ senator Tom Coburn (R-OK) uważa, że ??wnioski o uznanie plemienia powinny być rozpatrywane przez Biuro do Spraw Indian . Plemiona Wirginii twierdzą, że zakłócone prowadzenie zapisów pod wpływem dyskryminujących rasowo praktyk Waltera Pleckera zniszczyło ich zdolność do wykazania historycznej ciągłości tożsamości. [49] Ustawa umarła w Senacie.

W lutym 2011 r. sześć plemion Wirginii ponownie rozpoczęło proces, aby uzyskać uznanie federalne. W tym samym dniu wprowadzili ustawę w Izbie Reprezentantów USA i ustawę towarzyszącą w Senacie. [50] Od kwietnia 2011 r. projekty ustaw znajdują się odpowiednio w Senackiej Komisji ds. Indian oraz Podkomisji ds. Indian i Alaski. [51] [52]

języki Powhatan
Główny artykuł: język Powhatan
Plemiona konfederacji Powhatan dzieliły wzajemnie zrozumiałe języki algonkińskie . Najczęstszym był prawdopodobnie Powhatan. Jego użycie stało się uśpione z powodu powszechnych zgonów i zakłóceń społecznych, jakich doznały narody. Znaczna część banku słownictwa została zapomniana. Próbowano zrekonstruować słownictwo języka, korzystając ze źródeł, takich jak listy słów dostarczone przez Smitha i XVII-wiecznego pisarza Williama Stracheya .