AMERYKAŃSKIE
KOLONIE WIELKIEJ BRYTANII
Angielska
kolonizacja Ameryki Północnej
(z wikipedii)
Brytyjska kolonizacja Ameryki Północnej była
politycznym, społecznym, odkrywczym i gospodarczym
procesem, który rozpoczął się w drugiej połowie XVI
wieku. Anglicy obok Hiszpanów
i Portugalczyków
byli najbardziej aktywnymi odkrywcami Ameryki
Północnej.
John Cabot (właściwie Giovanni Caboto, Włoch na
służbie angielskiej) był pierwszym nowożytnym
Europejczykiem, który wylądował na kontynencie
amerykańskim. Anglicy jednak stosunkowo późno
włączyli się do akcji kolonizacyjnej.
Początkiem jej był królewski patent wydany przez
królową Elżbietę I braciom Humphreyowi Gilbert i
Walterowi Raleigh.
Patent dawał prawo do:
[...] brania we
władanie pogan i barbarzyńskich lądów, krajów i
terytoriów nie należących dotąd do żadnego
chrześcijańskiego władcy czy narodu.1
Patent przyznawał koloniom te same prawa, przywileje i
obowiązki co mieszkańcom królestwa.
Brytyjska
kolonizacja rozpoczęła się w Ameryce Północnej
prawie sto lat po Hiszpanii. Stosunkowo późne przybycie
oznaczało, że Brytyjczycy mogli wykorzystać inne
europejskie potęgi kolonizacyjne jako modele dla swoich
przedsięwzięć.
Zainspirowani hiszpańskimi bogactwami z kolonii
założonych po podboju Azteków, Inków i innych dużych
populacji rdzennych Amerykanów w XVI wieku, ich pierwsza
próba kolonizacji miała miejsce w Roanoke i Nowej
Fundlandii , chociaż nie powiodła się.
W 1606 r. król Jakub I nadał statut w celu odkrycia
bogactwa ich pierwszej stałej osady w Jamestown w stanie
Wirginia w 1607 r. Były one sponsorowane przezakcji
zwykłych firmy takie jak wyczarterowany Virginia Company
finansowane przez bogatych Anglików, którzy przesadzone
potencjału gospodarczego kraju.
Reformacja
od XVI wieku złamała jedność zachodniego
chrześcijaństwa i doprowadziła do powstania wielu
nowych sekt religijnych, które często spotykają
prześladowania przez władze rządowe. W Anglii pod
koniec XVI wieku wielu ludzi zaczęło kwestionować
organizację Kościoła anglikańskiego . Jednym z
głównych przejawów tego był ruch purytański , który
dążył do "oczyszczenia" istniejącego
Kościoła anglikańskiego z jego resztkowych obrzędów
katolickich. Pierwsza z tych osób, znana jako Pielgrzymi
, wylądowała na Plymouth Rock w stanie Massachusetts w
listopadzie 1620 r. Ciągłe fale represji doprowadziły
do migracji około 20 000 purytanów do Nowej Angliiw
latach 1629-1642, gdzie założyli wiele kolonii.
Później w tym stuleciu nowa kolonia w Pensylwanii
została przekazana Williamowi Pennowi w ramach
uregulowania długu, który król był winien jego ojcu.
Jej rząd został ustanowiony przez Williama Penna około
1682 roku, aby stać się przede wszystkim schronieniem
dla prześladowanych angielskich kwakrów; ale inni byli
mile widziani. Do Pensylwanii przybywali także
baptyści, protestanci niemieccy i szwajcarscy oraz
anabaptyści . Pokusa taniej ziemi, wolności religijnej
i prawa do samostanowienia się była bardzo atrakcyjna.
Głównie
z powodu dyskryminacji często dochodziło do rozdziału
między angielskimi społecznościami kolonialnymi a
społecznościami tubylczymi. Europejczycy postrzegali
tubylców jako dzikusów, którzy nie byli godni
uczestniczenia w tym, co uważali za cywilizowane
społeczeństwo. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej
nie wymarli tak szybko ani tak bardzo jak mieszkańcy
Ameryki Środkowej i Południowej, częściowo z powodu
ich wykluczenia ze społeczeństwa brytyjskiego. Rdzenni
mieszkańcy nadal byli pozbawiani ojczyzny i wypychani
dalej na zachód.
Anglicy
w końcu przejęli kontrolę nad znaczną częścią
wschodniej Ameryki Północnej , Karaibów i części
Ameryki Południowej . Zdobyli także Florydę i Quebec w
Wojnie francusko-indiańskiej (1689- 1754 -1763)
Pierwsze próby
Pierwszą wyprawę kolonizacyjną zaaranżował
Humphrey Gilbert w 1583.
Jej celem były tereny dzisiejszego stanu Rhode Island.
Dotarł na Nową Fundlandię i ogłosił akt aneksji do
królestwa Anglii. Gilbert zaginął w czasie powrotnej
podróży do Anglii.
Dzieło kontynuował jego przyrodni brat Walter Raleigh.
W 1584 jeden statek kierowany przez niego dotarł do
wybrzeży Karoliny Północnej, gdzie na wyspie Roanoke
utworzono zalążek kolonii. W 1587 przybyło do niej
kolejnych 117 mężczyzn i kobiet z gubernatorem Johnem
White. Początki kolonii były zachęcające. Raleigh
udał się do Anglii w poszukiwaniu dalszego wsparcia i
kolejnych ochotników.
Wojna z Hiszpanią zatrzymała go w Europie dłużej niż
planował, gdy w końcu powrócił do kolonii w 1590
został ją opuszczoną i splądrowaną. Nigdy nie
odnaleziono śladów jej mieszkańców, między innymi
najbliższej rodziny Raleigh'a. Najprawdopodobniej
kolonia została zniszczona, a jej mieszkańcy
wymordowani przez Indian, lub - co jest bardziej
prawdopodobne - przez Hiszpanów
Kompania Wirgińska
Te tragiczne wydarzenia zahamowały brytyjską
kolonizację na blisko dwadzieścia lat.
Dopiero w 1606 król Jakub I Stuart założył Kompanię
Wirgińską i Anglicy ponownie przystąpili do
kolonizacji, tym razem z wielką energią.
W ciągu następnych kilkunastu lat powstało
dwanaście kolonii brytyjskich w Ameryce kontynentalnej
oraz kilka innych na Karaibach.
Bazując na doświadczeniach hiszpańskich, Anglicy
planowali oprzeć gospodarkę kolonii na wydobyciu metali
szlachetnych i handlu z domniemanymi wysoko rozwiniętymi
państwami indiańskimi, leżącymi - jak wówczas
sądzono - w centralnej części kontynentu.
Te rachuby się nie powiodły i podstawą gospodarki
kolonii stało się rolnictwo - głównie uprawa tytoniu.
Z czasem z Kompanii
Wirgińskiej powstały następujące kolonie:
Wirginia
1606 - wydanie Pierwszej karty Wirginii
1607 - przywiezienie przez statki londyńskiej Kompanii
Wirginii (nazwa pochodziła od przydomka królowej Anglii
Elżbiety I Tudor) na wyspę u ujścia rzeki James do
zatoki Chesapeake grupy osadników i założenie
Jamestown, pierwszej osady angielskiej w Nowym Świecie
1608 - sprowadzenie do osady grupy polskich
rzemieślników
1619 - sprowadzenie pierwszych murzyńskich niewolników;
strajk polskich rzemieślników
1781 - oblężenie Yorktown podczas wojny o
niepodległość Stanów Zjednoczonych
25 czerwca 1788 - ratyfikacja amerykańskiej konstytucji
1861 - przystąpienie do konfederacji stanów
południowych. Richmond staje się stolicą konfederacji;
hrabstwa zajęte przez wojska Unii oddzieliły się i
przystąpiły w 1863 do Unii jako nowy stan Wirginia
Zachodnia. Do 1865 obszar stanu był terenem walk wojny
secesyjnej, nakierowanych na zdobycie Richmond.
1870 - Wirginia ponownie oficjalnie przystąpiła do
Unii.
Maryland
Pierwszym znanym Europejczykiem u brzegów Maryland był
pływający pod banderą angielską wenecki żeglarz John
Cabot, który w 1498 roku dotarł do wybrzeży obecnego
hrabstwa Worcester. W 1524 roku włoski podróżnik
Giovanni da Verrazzano wpłynął do zatoki Chesapeake.
Dokładniejszej eksploracji zatoki dokonał w 1572 roku hiszpański
gubernator kolonii Floryda, Pedro Menéndez de Avilés. W
1608 roku zatokę zbadał również angielski kolonizator
z pobliskiego Jamestown, John Smith. Pierwsze przedmioty
europejskie w Maryland w kontekście archeologicznym
pochodzą z lat 20. XVII wieku.
Prowincja Maryland oficjalnie powstała 20 czerwca 1632
roku, gdy król Anglii Karol I Stuart nadał ją baronowi
Baltimore, Caciliusowi Calvertowi. Nazwa Maryland
została wybrana na cześć Henrietty Marii Burbon, żony
króla Karola. Pierwsi koloniści przybyli do Maryland 25
marca 1634 roku. W 1649 roku uchwalono akt o tolerancji
religijnej wprowadzający równość praw dla wszystkich
chrześcijan.
28 kwietnia 1778 roku - Ratyfikowanie Konstytucji.
1791 rok - Maryland odstąpił część swojego
terytorium w celu utworzenia stołecznego Dystryktu
Kolumbii.
1814 rok - Wojska angielskie pokonały oddziały
amerykańskie w bitwie o Bladensburg.
1861-1865 - wojna secesyjna. Mimo że był to stan
niewolniczy, Maryland pozostał wierny Unii.
Nowa Anglia (New Haven, Connecticut,
Rhode Island, Plymouth, Massachusetts, New Hampshire,
Maine)
Nowa Anglia, na długo przed przybyciem europejskich
kolonizatorów, była zasiedlona przez liczne plemiona
indiańskie (Abenakowie, Penobscotowie, Wampanoagowie i
wiele innych) posługujące się językami
algonkiańskimi. W momencie przybycia kolonizatorów
Abenakowie zamieszkiwali tereny obecnych stanów Vermont,
New Hampshire, a także zachodnią część obecnego
stanu Maine oraz część Quebecu. Penobscotowie
zasiedlili tereny wzdłuż rzeki Penobscot w stanie
Maine, zaś Wampanoagowie zamieszkiwali tereny obecnych
stanów Massachusetts (południową część), Rhode
Island oraz wyspy Nantucket i Martha's Vineyard.
Nazwa "Nowa Anglia" została oficjalnie
usankcjonowana 3 września 1620, kiedy statut the
Virginia Company of Plymouth został zastąpiony
królewskim statutem dla Plymouth Council for New England
- spółki akcyjnej założonej w celu kolonizacji i
zarządzania regionu. Krótko potem, w grudniu 1620,
stałe osiedlanie się na tych terenach zostało
rozpoczęte przez Pielgrzymów (angielskich separatystów
religijnych przybyłych z Holandii), którzy założyli
osadę Plymouth. Wkrótce potem, w 1630, została
założona osada Boston, która obecnie jest największym
miastem w regionie.
Wygnany z Massachusetts Roger Williams osiadł na
południu i założył Providence (obecną stolicę
najmniejszego stanu Ameryki - Rhode Island). W tym samym
1636 roku, 3 marca, kolonia Connecticut uzyskała statut
i stworzyła własny rząd. Warto również zaznaczyć,
że w tym samym czasie Vermont nie został jeszcze
zasiedlony, a terytoria New Hampshire i Maine były
zarządzane przez Massachusetts.
W tych wczesnych latach relacje między kolonistami a
rdzennymi mieszkańcami układały się różnie - od
pokojowej koegzystencji po walki zbrojne. Sześć lat po
najkrwawszej z nich (wojny z ludem Pequot) w 1643,
Massachusetts Bay, Plymouth, New Haven i Connecticut
połączyły się w luźny związek nazwany Konfederacją
Nowej Anglii (oficjalna nazwa Zjednoczone Kolonie Nowej
Anglii - "The United Colonies of New England").
Konfederacja została założona w celu koordynowania
wzajemnej obrony przeciwko możliwym atakom ze strony
Indian, Holendrów
z Nowej Holandii na zachodzie, Hiszpanów
z południa i Francuzów
z północy. Konfederacja straciła wpływy, kiedy
Massachusetts odmówiła włączenia się do wojny
przeciwko Holendrom.
Pierwsze monety wybijane w koloniach były produkowane
przez Massachusetts Bay Colony. Pierwsze serie były
zaprojektowane prosto. Na awersie widniały litery
"NE' (New England), a na rewersie znajdowały się
różne wzory.
W 1686 król Jakub II Stuart zaniepokojony
zwiększającą się samodzielnością kolonii
(szczególnie z powodu ustanawiania przez kolonie
własnych statutów), zlekceważył Akty Nawigacyjne i
zwiększył siły militarne w tym regionie, tworząc
Dominium Nowej Anglii (administracyjną unię
skupiającą wszystkie angielskie kolonie tego regionu).
Dwa lata później prowincje Nowy Jork (Nowy Amsterdam) i
New Jersey dołączyły do Dominium, odłączając się
od Holendrów. Unia narzucona z zewnątrz, sprzeczna z
zakorzenionymi w tym regionie tradycjami demokratycznymi,
była bardzo niepopularna wśród kolonistów.
Po Chwalebnej Rewolucji w 1689 statuty większości
kolonii zostały zmodyfikowane, wraz z mianowaniem
Królewskiego Gubernatora w prawie każdej kolonii.
Powodowało to napięcia między Królewskimi
Gubernatorami, ich urzędnikami a urzędnikami wybranymi
przez kolonistów. Gubernatorzy żądali bezwzględnej
władzy, co napotkało opór ze strony wszystkich warstw
lokalnych urzędników. Większość z nich nie
stosowała się do żądań Gubernatorów i rządziła
tak, jak wtedy, gdy Gubernatorów jeszcze nie było.
Napięcie to przerodziło się w rewolucję
amerykańską, która zmieniła się w wojnę o
niepodległość Stanów Zjednoczonych.
Po wojnie kolonie zostały połączone w większą unię
(lecz nie federalistyczną) nazwaną Stanami
Zjednoczonymi Ameryki. W XVIII i na początku XIX wieku
Nowa Anglia nadal była bardzo ważnym regionem w kraju,
jednakże z czasem rola tego ośrodka zaczęła spadać i
dziś wpływy regionu są znacznie mniejsze niż na
początku istnienia USA. W czasie wojny
brytyjsko-amerykańskiej w 1812 roku Nowa Anglia była o
krok od wystąpienia z Unii. Powodem tego był bunt
handlowców, którzy sprzeciwiali się wojnie z ich
największym partnerem handlowym - Wielką Brytanią.
Z wyjątkiem kanadyjskiej prowincji Nowa Szkocja, Nowa
Anglia jako jedyny amerykański region odziedziczył
nazwę królestwa z Wysp Brytyjskich. Nowa Anglia ma
dobrze zachowany charakter regionalny, szczególnie,
jeśli chodzi o historyczne miejsca. Początkowo prawie
jednolita pod względem narodowościowym, Nowa Anglia
stała się wkrótce celem osiedlenia dla fali
imigrantów z Włoch, Irlandii, Quebecu, Polski, Azji,
Ameryki Łacińskiej.
Równolegle powstały kolonie
środkowego Południa
(część tych terytoriów odebrano zbrojnie Hiszpanii i
Francji)
Karolina Północna
4 lipca 1584 na wybrzeżu dzisiejszej Karoliny
Północnej wylądowała angielska ekspedycja pod wodzą
Philipa Amadasa i Arthura Barlowa z zadaniem założenia
kolonii. W 1585 założono pierwszą kolonię na wyspie
Roanoke która jednak nie przetrwała (tzw. Zaginiona
Kolonia). Pierwsi stali angielscy osadnicy przybyli z
sąsiedniej Wirginii na początku XVII wieku. Od 1663 do
1712 istniała kolonia pod nazwą Province of Carolina,
ustanowiona na podstawie przywilejów wydanych przez
króla Anglii Karola II Stuarta i nazwana na cześć jego
ojca Karola I Stuarta. Około 1712 kolonia ta formalnie
podzieliła się na Karolinę Północną i Karolinę
Południową (faktycznie te dwie części rozwijały się
samodzielnie od początku europejskiego osadnictwa). 21
listopada 1789 kolonia ratyfikowała Konstytucję Stanów
Zjednoczonych. Podczas wojny secesyjnej Karolina
Północna była jednym ze stanów Konfederacji.
Karolina Południowa
Karolina Południowa jako ósmy stan ratyfikowała
konstytucję USA w 1788 roku. Do 1860 roku 10% z 4
milionów amerykańskich niewolników mieszkało w
Karolinie Południowej. Stan znany jest ze swojej roli w
wojnie secesyjnej i jako pierwszy odłączył się od
Unii w grudniu 1860 roku
1562-1563 - francuscy
osadnicy hugenoci zakładają osady Charlesfort i Fort
Caroline.
do połowy XVII wieku pozostawała pod formalnym
władaniem Hiszpanii.
1663 - terytorium Karoliny przekazane przez ówczesnego
króla Anglii, Karola II Stuarta, ośmiu lordom
angielskim.
1730 - podział kolonii na dwie odrębne - Prowincję
Karoliny Północnej i Prowincję Karoliny Południowej.
1780 - bitwa pod Kings Mountain.
1781 - bitwa pod Cowpens (rewolucja amerykańska).
23 maja 1788 - ratyfikacja konstytucji Stanów
Zjednoczonych.
20 grudnia 1860 - anulowanie aktu ratyfikacji
konstytucji. Początek secesji.
12 kwietnia 1861 - początek ostrzału artyleryjskiego
Fortu Sumter przez wojska Konfederacji. Początek wojny
secesyjnej.
Georgia
W 1540 r. na teren obecnego stanu przybyła pierwsza hiszpańska
ekspedycja Hernanda de Soto, który opisał pradawne
kultury tubylców o wspólnej obecnie nazwie Mound
Builders. Wyróżniały się one m.in. budową okazałych
kopców, które miały charakter religijny, ceremonialny,
oraz mieszkalny dla ówczesnych notabli. Pozostałości
tych budowli znajdują się w wielu miejscach Georgii.
Jednym z obszarów na którym są zachowane i
udostępnione do zwiedzania są kopce w parku stanowym
Kopce Kolomoki
Trwała kolonizacja terenów Georgii zaczęła się od
około 1570 r., kiedy hiszpańscy kolonizatorzy
zamieszkujący współczesną Florydę utworzyli misje na
terenie przybrzeżnych wysp oraz wodzostwa Guale i na
terenach Indian Mocama żyjących wzdłuż atlantyckiego
wybrzeża obecnej Georgii.
W 1670 r. rozpoczął się konflikt o tereny Georgii
pomiędzy Hiszpanią
i Anglią, władającą sąsiednią Karoliną (obecnie
Karolina Południowa). System hiszpańskich misji, po
długich walkach Hiszpanów z Anglikami, sprzymierzonymi
z Indianami, został całkowicie zniszczony w latach
1702-1704. Po 1704 r. hiszpańska kontrola ograniczała
się do Pensacoli oraz St. Augustine (obecnie Floryda), a
sam półwysep Floryda aż do archipelagu Florida Keys
został celem brytyjskich wypadów. Wybrzeże Georgii
było okupowane przez sprzymierzonych z Brytyjczykami
Indianami, głównie plemię Yamasee aż do tzw. wojny
Yamasee (Yamasee War) w latach 1715-1717. Wojna
wyludniła wybrzeże, otwierając miejsce do brytyjskiej
kolonizacji. W 1724 r. zasugerowano po raz pierwszy, aby
brytyjska kolonia została nazwana Prowincja Georgia.
W 1732 r. stowarzyszeniowa grupa członków parlamentu
brytyjskiego uzyskała zlecenie królewskie na utworzenie
Powiernictwa Prowincji Georgia (Trustees of the Province
of Georgia). W tym samym roku król Jerzy II przyznał
prawo do zasiedlenia kolonii Jamesowi Oglenthrope, a
kolonia przyjęła nazwę od imienia króla (j.ang.
George = Jerzy). Stowarzyszenie wybrało 113 kandydatów
na pierwszych kolonistów, którzy po odbyciu rejsu na
pokładzie statku Anna 12 lutego 1733 wylądowali w
okolicach obecnego Savannah.
2 stycznia 1788 - ratyfikacja Konstytucji (jako 4 stan);
od tego czasu wzmożone osadnictwo.
1861-1865 - wojna secesyjna, stan opowiedział się po
stronie Konfederacji. Został poważnie zniszczony przez
unijnego generała Shermana (w tym stołeczna Atlanta).
Po wojnach z Francją i
Holandią
(wywalczono kolonie środkowego wschodu:)
Prowincja Nowy Jork
Prowincja została utworzona z części dawnego
terytorium Nowej Holandii
po tym jak w 1664 roku siły brytyjskie zajęły Nowy
Amsterdam. Wprowadzono na zdobytych terenach brytyjski
ład, stworzono zarządy hrabstw i Zgromadzenie Prowincji
(ang. Provincial Assembly). Kontynuowali jednak
holenderską politykę osiedlania w koloniach
przedstawicieli sekt chrześcijańskich (w tym także
założycieli New Rochelle). Brytyjczycy zajęli także
miejsce Holendrów
w sojuszu z Irokezami przeciwko Nowej
Francji. Alians ten przyniósł
sukces w wojnie o kolonie amerykańskie, w której pod
dowództwem Williama Johnsona, podbito Kanadę.
W 1776 roku Zgromadzenie Prowincji odmówiło
przyłączenia się do rewolucji amerykańskiej.
Zbuntowani mieszkańcy prowincji powołali Kongres
Prowincji w Kingston. W 1777 roku ogłosili deklarację
niepodległości stanu Nowy Jork i jako podstawę ustroju
nowego państwa ogłosili Konstytucję Nowego Jorku,
zastępując "nadanie kolonialne" (ang.
Colonial Charter). Oznaczało to jednocześnie
przystąpienie wraz z pozostałymi 12 koloniami do wojny
o niepodległość. W 1788 roku stan Nowy Jork
ratyfikował Konstytucję Stanów Zjednoczonych i
jednocześnie przystąpił do nich.
New Jersey
Około 1524 roku do wybrzeży New Jersey dotarł,
pozostający w służbie
króla Francji, podróżnik
włoski Giovanni da Verrazzano. W 1609 roku dolny bieg
rzeki, nazwanej później jego imieniem, badał Anglik
Henry Hudson. Od ok. 1620 roku obszar dzisiejszego New
Jersey zasiedlali Holendrzy i
Szwedzi. W 1625 roku
tereny te weszły w skład kolonii Nowa Szwecja,
przyłączonej w 1655 roku do Nowych Niderlandów.
W 1664 roku zajęte przez Brytyjczyków, weszły w skład
kolonii Nowy Jork, zostały jednak wkrótce wydzielone
administracyjnie jako odrębna kolonia (Prowincja New
Jersey). W 1776 roku New Jersey proklamowało
niezależność od Anglii. W 1787 roku prowincja była
jednym ze stanów-założycieli Unii.
Od początku XIX w. intensywny napływ imigracji
europejskiej, m.in. z Polski.
Pensylwania
Pierwszymi osadnikami europejskimi na terenie obecnego
stanu byli Szwedzi,
którzy osiedlili się w 1643 roku. Niedługo potem
kolonia przeszła pod władzę Holandii, a
następnie Anglii
Właściwym początkiem historii stanu Pensylwania było
przyznanie 4 marca 1681 przez króla angielskiego Karola
II prawa do założenia nowej kolonii w okolicach
przyszłej Filadelfii dla Williama Penna. Penn, który
był kwakrem, chciał założyć kolonię w Ameryce dla
swoich współwierców, chcących uciec od prześladowań
ich wiary w Anglii. Od jego nazwiska i łacińskiego
słowa sylvania znaczącego lasy bierze się nazwa
Pennsylvania, czyli Lasy Penna.
Penn żył do 1718 i odegrał ogromną rolę w pierwszych
dekadach istnienia kolonii, pomimo że był w Ameryce
tylko w latach 1682-1684 i 1699-1701. Król dał mu
prawie nieograniczoną władzę w nowej kolonii jako jej
właścicielowi, ale Penn wprowadził oświecony system
rządów demokratycznych i pełną wolność religii
(kwakierska Pensylwania i katolicki Maryland były
jedynymi koloniami z pełną wolnością wyznania). Dla
porównania inne kolonie angielskie były w tym czasie
zdominowane przez system arystokratyczny (w Wirginii) lub
rządzone przez teokratów (w Nowej Anglii). Można
stwierdzić, że Pensylwania była amerykańską kolebką
idei, które w następnym stuleciu doprowadziły do
stworzenia Konstytucji Stanów Zjednoczonych opartej na
ideałach oświecenia, spisanej właśnie w Filadelfii w
1787 roku.
W 1755 roku większość ludności Pensylwanii stanowili
Szkoci i Niemcy (łącznie 70%), Anglicy pozostawali w
mniejszości (30%)
Delaware
Przed przybyciem Europejczyków w XVI w. Delaware był
zamieszkany przez plemiona Lenni Lenape (na północy) i
Nanticoke (na południu). W 1631 r. przybyli tu pierwsi
Europejczycy, którymi byli Holendrzy.
Zamieszkiwali obszar położony w pobliżu dzisiejszego
miasta Lewes, który został przyłączony do kolonii
Zwaanendael.
Duża część ziem uprawnych leży poniżej 18 m n.p.m.
Na południu tereny bardziej piaszczyste i mniej
urodzajne.
Delaware był pierwszym stanem, który ratyfikował
Konstytucję Stanów Zjednoczonych, stąd przydomek:
First State.
1609 - na teren zajmowany dzisiaj przez stan dotarła
ekspedycja Henry'ego Hudsona, angielskiego żeglarza i
odkrywcy
po 1638 - powstało pierwsze osiedle (zbudowane przez Szwedów)
- Fort Christine (obecnie Wilmington)
1655 - kolonia przeszła na własność Holendrów
z Nowego Amsterdamu (dziś Nowy Jork)
1664 - obszar Delaware został przyłączony do Prowincji
Pensylwanii (kolonia stała się własnością Wielkiej
Brytanii)
1703 - kolonia Delaware otrzymała ograniczoną
autonomię
1776 - kolonia została przekształcona w stan po
uzyskaniu niepodległości przez Stany Zjednoczone
1787 - na terenie stanu został wprowadzony zakaz
sprowadzania murzyńskich niewolników
7 grudnia 1787 - zgromadzenie stanowe ratyfikowało
Konstytucję Stanów Zjednoczonych (kolonia stała się
pierwszym stanem Stanów Zjednoczonych)
1861-1865 - wojna secesyjna. Mimo że był to stan
niewolniczy, Delaware walczył po stronie Unii
Trzynaście pierwszych kolonii angielskich
Ponadto do Wielkiej Brytanii
należały
(inne terytoria nie wchodzące w skład obecnego USA)
Kolonie północne
Kanada (Górna Kanada i Dolna Kanada)
Nowy Brunszwik
Nowa Fundlandia
Nowa Szkocja
Wyspa Księcia Edwarda
Ziemia Ruperta
Terytoria Północno-Zachodnie
Kolonie zachodnie
Wyspa Vancouver
Kolumbia Brytyjska
Kolonie karaibskie
Belize
Honduras Brytyjski
Kajmany
Jamajka
Wybrzeże Moskitów
Turks
Bahamy
Małe Antyle
Wyspy Dziewicze
Saint Kitts
Nevis
Antigua
Gwadelupa
Dominika
Montserrat
Martynika
St. Vincent
Barbados
Grenada
oraz dwie kolonie w Ameryce Południowej:
Tobago
Trynidad
|
