CADDO

Lud Caddo

jest konfederacja kilku Południowo indiańskich plemion. Ich przodkowie historycznie zamieszkiwali większość terenów dzisiejszego wschodniego Teksasu , Luizjany oraz części południowego Arkansas i Oklahomy . Byli potomkami kultury Caddoan Mississippian, która od około 800 roku n.e. budowała ogromne kopce ziemnych w kilku miejscach na tym terytorium. Na początku XIX wieku Caddo zostali zmuszeni do osiedlenia się w rezerwacie w Teksasie; zostali wywiezieni na terytorium Indii w 1859 roku.

Dziś Caddo Nation z Oklahomy jest uznanym przez władze federalne plemieniem ze stolicą w Binger w stanie Oklahoma . Potomkowie historycznych plemion Caddo, z dokumentacją co najmniej 1 / 16 przodków, są uprawnieni do rejestracji jako członkowie Narodu Caddo. Kilka języków Caddo połączyło się w jeden język.

Zawartość

1 Instytucje rządowe i obywatelskie
2 Historia przed kontaktem
2,1 Archeologia
2,2 Historia
2,3 Terytorium
2,4 Kultura i płeć
3 Historia po kontakcie
3.1 Koniec XIX wieku do zaprezentowania
4 reorganizacja XX wieku
5 Kwestie plemienne XXI wieku
6 Znani Caddo
7 Zobacz też
8 Uwagi
9 Bibliografia
10 Dalsze czytanie
11 Zewnętrzne linki

Instytucje rządowe i obywatelskie
Naród Caddo był wcześniej znany jako Plemię Caddo z Oklahomy. Konstytucja plemienna przewiduje wybór ośmioosobowej rady, której przewodniczy.

Około 6000 osób jest zapisanych w kraju, z czego 3044 mieszka w stanie Oklahoma. [2] Aby zarejestrować się jako obywatele, osoby muszą udokumentować co najmniej 1/16 pochodzenia Caddo.

W lipcu 2016 roku Tamara M. Francis została ponownie wybrana na Przewodniczącą Narodu Caddo. Przewodnicząca Tamara Francis jest córką pierwszej wybranej kobiety przewodniczącej, Mary Pat Francis. Była czwartą wybraną przywódczynią Narodu Caddo.

Od 2021 r. rada plemienna składa się z:

Przewodniczący: Bobby Gonzalez
Wiceprzewodniczący: Kelly Howell Factor
Sekretarka: Jennifer Reeder
Skarbnik: Verna Castillo
Przedstawiciel Anadarko: Phillip Martin
Przedstawiciel Bingera: Travis Threlkeld
Przedstawiciel Fort Cobb: Arlene Kay O'Neal
Przedstawiciel Oklahoma City: Jennifer Wilson. [3]
Plemię ma kilka programów do ożywienia kultury Caddo. Sponsoruje letni obóz kulturalny dla dzieci. [4] Towarzystwo Hasinai [5] i Klub Kultury Caddo [6] uczą i wykonują pieśni i tańce Caddo, aby utrzymać kulturę przy życiu i przekazać ją następnym pokoleniom. Fundacja Kiwat Hasinay zajmuje się zachowaniem i zwiększeniem wykorzystania języka Caddo. [7]

Historia przed kontaktem
Główny artykuł: Caddoan Mississippian kultura
Archeologia

Mapa kultury Caddoan Mississippian i kilka ważnych miejsc
Uważa się, że Caddo jest przedłużeniem ludów z okresu Woodland , kultur Fourche Maline i Mossy Grove , których członkowie żyli na obszarze Arkansas, Luizjany, Oklahomy i Teksasu między 200 pne a 800 ne. [8] Wichita i Pawnee są również związane z Caddo, ponieważ oba plemiona historycznie mówił językami Caddoan .

Do roku 800 n.e. społeczeństwo to zaczęło się scalać w kulturę Caddoan Mississippian . Niektóre wioski zaczęły zyskiwać na znaczeniu jako ośrodki rytualne. Przywódcy kierowali budową głównych robót ziemnych zwanych kopcami platform , które służyły jako kopce świątynne i platformy dla rezydencji elity. Kopce z płaskimi wierzchołkami ułożono wokół równych, dużych, otwartych placów , które zwykle utrzymywano w czystości i często używano do uroczystych okazji. Gdy rozwinęły się złożone idee religijne i społeczne, niektórzy ludzie i rody rodzinne zyskały na znaczeniu nad innymi. [8]

Do 1000 roku n.e. powstało społeczeństwo, które archeolodzy określają jako "Caddoan". Do roku 1200 w wielu wioskach, przysiółkach i gospodarstwach założonych na całym świecie Caddo rozwinęło się ekstensywne rolnictwo kukurydzy , wytwarzając nadwyżkę, która pozwoliła na większą gęstość osadnictwa. [8] W tych wsiach rzemieślnicy i rzemieślnicy opracowali specjalności. Umiejętności artystyczne i budowanie kopców ziemnych Caddoan Missisipi rozkwitły w XII i XIII wieku. [9]

Spiro Kopce , w pobliżu rzeki Arkansas w dzisiejszej południowo-wschodniej Oklahomie, były jednymi z najbardziej wyszukanych kopców w Stanach Zjednoczonych. Zostały wykonane przez przodków Missisipi z historycznych plemion Caddo i Wichita, na obszarze uważanym za najbardziej wysunięty na zachód obszar kultury Missisipi . [10] Caddo byli rolnikami i przez większość czasu cieszyli się dobrymi warunkami uprawy. Piney Woods , obszar geograficzny, gdzie żyli, została dotknięta Wielkiej Suszy od 1276 do 1299 CE, który obejmował obszar rozciągający się do dzisiejszej Kalifornii i rozbito wiele indiańskich kultur. [11]

Dowody archeologiczne potwierdziły, że między tymi ludami ciągłość kulturowa nie została przerwana od czasów prehistorycznych do współczesności. Lud Caddoan Mississippian był bezpośrednimi przodkami historycznego ludu Caddo i spokrewnionych użytkowników języka Caddo, takich jak Pawnee i Wichita , którzy zetknęli się z pierwszymi Europejczykami, a także współczesnego narodu Caddo z Oklahomy . [12]

Historia

Caddo indyka taniec , Caddo Narodowy Complex, Binger, Oklahoma, 2000: przekaźniki indyka taniec historia Caddo.
Historia stworzenia Caddo , jak mówi ich ustna historia , mówi, że plemię wyłoniło się z jaskini zwanej Chahkanina lub "miejscem płaczu", położonej u zbiegu Czerwonej Rzeki Południa i Missisipi (w dzisiejszych czasach Luizjana). Ich przywódca, o imieniu Moon, polecił ludziom, aby nie oglądali się za siebie. Stary człowiek Caddo niósł bęben, fajkę i ogień, z których wszystkie nadal były ważnymi przedmiotami religijnymi dla ludzi. Jego żona nosiła kukurydzę i pestki dyni. Gdy pojawili się ludzie i towarzyszące im zwierzęta, wilk obejrzał się za siebie. Wyjście z podziemia zamknięte dla pozostałych ludzi i zwierząt. [13]

Ludy Caddo ruszyły na zachód wzdłuż Czerwonej Rzeki, którą nazwali Bah'hatteno w Caddo. [14] Kobieta Caddo, Zacado, poinstruowała plemię, jak polować, łowić ryby, budować mieszkania i robić ubrania. Religia Caddo skupia się na Kadhi hayuh , co tłumaczy się jako "Pan Nad" lub "Władca Nieba". W dawnych czasach lud był prowadzony przez kapłanów, w tym głównego kapłana, xinesi , który mógł komunikować się z duchami przebywającymi w pobliżu świątyń Caddo. [13] Cykl ceremonii rozwinął się wokół ważnych okresów sezonowej uprawy kukurydzy. Uprawiano także tytoń , który był i jest używany ceremonialnie. Pierwsi kapłani pili oczyszczający napój sakramentalny z liści dzikiej oliwki .[15]

Terytorium
Na wieki przed szeroko zakrojonymi kontaktami z Europą, niektóre z terytorium Caddo zostały najechane przez migrujące ludy mówiące językiem Dhegihan : Osagowie , Ponca , Omaha i Kaw . Przenieśli się na zachód, począwszy od około 1200 roku n.e. po latach wojen z narodami Haudenosaunee w obszarze rzeki Ohio w dzisiejszym Kentucky . Potężni Irokezowie przejęli kontrolę nad terenami łowieckimi w okolicy. [16]

Osagowie szczególnie walczyli z Caddo, wypchnęli ich z dawnych terytoriów i zdominowali region dzisiejszego Missouri , Arkansas i wschodniego Kansas . Plemiona te osiedliły się na swoim nowym terytorium na zachód od Missisipi przed kontaktem z Europejczykami w połowie XVIII wieku. [16]

Większość Caddo historycznie mieszkała w ekoregionie Piney Woods w Stanach Zjednoczonych, podzielonym między regiony stanowe Wschodniego Teksasu, południowego Arkansas, zachodniej Luizjany i południowo-wschodniej Oklahomy. Region ten rozciąga się aż do podnóża Ozarków . Piney Woods to gęsty las liściastych i Pinophyta flory pokrywających łagodne wzgórza, strome doliny rzeki, a sporadyczne mokradeł zwanych " zalewisku ". Ludność Caddo osiedlała się głównie w pobliżu rzeki Caddo .

Kiedy po raz pierwszy zetknęli się z Europejczykami i Afrykanami, plemiona Caddo zorganizowały się w trzy konfederacje: Natchitoches , Hasinai i Kadohadacho . Byli luźno powiązani z innymi sąsiednimi plemionami, w tym Yowani Choctaw . Natchitochowie mieszkali w północnej Luizjanie, Haisinai we wschodnim Teksasie , a Kadohadacho w pobliżu granicy Teksasu, Oklahomy i Arkansas. [17]

Ludność Caddo żywiła się roślinami uprawnymi, zwłaszcza kukurydzą, ale także słonecznikiem , dyniami i kabaczkami . Te potrawy miały znaczenie kulturowe, podobnie jak dzikie indyki . Polowali i zbierali także dzikie rośliny.

Kultura i płeć
Indianie Caddo mieli kulturę, która polegała na dynamice polowania i zbieractwa . Mężczyźni polowali przez cały rok, podczas gdy młode i zdrowe kobiety były odpowiedzialne za zbieranie dla plemienia owoców, nasion i warzyw. Starsze kobiety sadziły i uprawiały nasiona na sezonowe plony. Zebrane przedmioty obejmowały kukurydzę , słoneczniki , fasolę , melony , tytoń i dynię w ciepłych porach roku. Żołędzie i korzenie zbierano i przetwarzano, aby zapewnić żywność inną niż mięso w zimnych porach roku, kiedy plony nie rosły. [18] [19]

Mężczyźni używali ręcznie wykonanych łuków i strzał do polowania na zwierzęta, takie jak dzikie indyki , przepiórki , króliki, niedźwiedzie i żubry w miesiącach zimowych. [18] [19] Większość narzędzi i przedmiotów została wykonana przez kobiety. Robili z gliny drewniane moździerze , garnki i inne naczynia. Te narzędzia z drewna i gliny zostały wyrzeźbione i uformowane, aby pomóc w codziennych pracach, takich jak gotowanie posiłków dla plemienia. Narzędzia te były postrzegane z takim szacunkiem, że mężczyzn i kobiety chowano razem z przedmiotami, które sami wykonali. [20]

Caddo również udekorował swoje ciała. Mężczyźni preferowali modyfikacje ciała i ozdoby, takie jak malowanie skóry, biżuterię, przekłuwanie uszu i ozdoby do włosów, takie jak warkocze, ozdobione ptasimi piórami lub zwierzęcym futrem. Podczas gdy kobiety z plemienia nosiły biżuterię i układały włosy podobnie jak mężczyźni, większość wykorzystywała sztukę tatuowania do ozdabiania ciała. Takie tatuaże pokrywały większość ciała, w tym twarz. [18]

Historia po kontakcie

Kaw-u-tz, sfotografowany w 1906 r.
Caddo po raz pierwszy zetknął się z Europejczykami i Afrykanami w 1541 roku, kiedy przez ich ziemie przebyła hiszpańska ekspedycja Hernando de Soto . [21] Siły De Soto stoczyły gwałtowne starcie z grupą Indian Caddo, ludem Tula , w pobliżu dzisiejszego Caddo Gap w Arkansas . To historyczne wydarzenie zostało naznaczone pomnikiem nowoczesnego miasta.

Francuscy odkrywcy na początku XVIII wieku natknęli się na Natchitoche w północnej Luizjanie. Za nimi podążali handlarze futer z francuskich placówek na wybrzeżu Zatoki Perskiej . Wśród ludu podróżowali później misjonarze katoliccy z Francji i Hiszpanii . Europejczycy przenosili infekcje takie jak ospa i odra , ponieważ były one endemiczne w ich społeczeństwach. Ponieważ ludy Caddo nie miały nabytej odporności na takie nowe choroby, cierpiały z powodu epidemii z dużą liczbą ofiar śmiertelnych, które zdziesiątkowały populacje plemienne. Grypa imalaria była dodatkowymi nowymi chorobami, które spowodowały wiele zgonów wśród Caddo. [16]

Francuscy kupcy budowali swoje placówki handlowe i związane z nimi forty w pobliżu wiosek Caddo. Były to już ważne ośrodki w sieci handlowej Wielkich Równin na długo przed XVIII i XIX wiekiem. Stacje te przyciągnęły więcej francuskich i innych europejskich osadników. Wśród takich osiedli znajdują się dzisiejsze społeczności Pól Elizejskich i Nacogdoches w Teksasie oraz Natchitoches w Luizjanie . W dwóch ostatnich miastach pierwsi odkrywcy i osadnicy zachowali oryginalne nazwy wsi Caddo.

Ustąpiwszy na wiele lat przed potęgą dawnych plemion z Doliny Ohio, późniejszy Caddo negocjował pokój z falami osadników hiszpańskich, francuskich i wreszcie anglo-amerykańskich. Po zakupie Luizjany w 1803 r. , w wyniku którego Stany Zjednoczone przejęły dawne francuskie terytorium kolonialne na zachód od rzeki Missisipi , rząd Stanów Zjednoczonych próbował sprzymierzyć się z ludami Caddo. Podczas wojny 1812 roku amerykańscy generałowie, tacy jak William Henry Harrison , William Clark i Andrew Jackson, stłumili probrytyjskie powstania wśród innych południowo-wschodnich Indian, w szczególności w Creek., znany również jako Muscogee. Napięcia w ich plemieniu spowodowały niemal wojnę domową wśród Creek.

Ze względu na neutralność Caddo i ich znaczenie jako źródła informacji dla rządu Luizjany , siły amerykańskie pozostawiły ich w spokoju. Jednak po uchwaleniu przez Kongres ustawy Indian Removal Act z 1830 r. za prezydenta Andrew Jacksona, rząd federalny rozpoczął program usuwania plemion z południowego wschodu, aby umożliwić osadnictwo europejsko-amerykańskie. Ze wschodu napierali głodni ziemi migranci. [22]

W 1835 r. Kadohadacho , najdalej na północ wysunięta konfederacja Caddo, podpisała z USA traktat o przeniesieniu się do niepodległego Meksyku (który obejmował wówczas dzisiejszy Teksas). Obszar ich rezerwatu we wschodnim Teksasie został lekko zasiedlony przez meksykańskich kolonistów, ale imigracja europejskich Amerykanów gwałtownie wzrosła. W 1836 roku Anglo-Amerykanie ogłosili niepodległość od Meksyku i założyli Republikę Teksasu , niepodległe państwo. [14] Nazwa "Texas" pochodzi od hasinajskiego słowa táysha , przez hiszpański Tejas , co oznacza "przyjaciel". [23]

29 grudnia 1845 Teksas został przyjęty do USA jako stan. W tym czasie rząd federalny wymusił przeniesienie do rezerwatu Brazos zarówno Hasinai, jak i Kadohadacho, a także pozostałości po sojuszniczych Delaware ( Lenape ) i Yowani . Wzrosły naciski na Indian z Rezerwatu Brazos, aby przenieśli się na północ do Terytorium Indyjskiego. Teksańczycy brutalnie zaatakowali obóz Caddo tuż przy rezerwacie 26 grudnia 1858 roku. Tą grupą straży była dowodzona przez kapitana Petera Garlanda z hrabstwa Erath . Choctaw Tom poprowadził Caddo. Ożeniony z Hasinai, zginął w tej walce wraz z dwudziestoma siedmioma innymi Caddo. [24]W 1859 r. wiele Caddo zostało przeniesionych na Terytorium Indyjskie na północ od Teksasu (które zostało uznane za stan Oklahoma w 1907 r.) Po wojnie secesyjnej Caddo zostało skoncentrowane w rezerwacie położonym między rzekami Washita i Kanady na Terytorium Indyjskim . [14]

Pod koniec XIX wieku Caddo przejął religię Tańca Ducha , która była szeroko rozpowszechniona wśród amerykańskich Indian na Zachodzie. John Wilson , szaman Caddo- Lenape, który mówił tylko Caddo , był wpływowym liderem Tańca Duchów. Wierzyli, że pomoże im to powrócić do tradycyjnych dróg i oprzeć się europejsko-amerykańskiej ingerencji w ich ziemię i kulturę. W 1880 roku Wilson został drogowcem pejotlu . Plemię znało ceremonię pejotlową Half Moon, ale Wilson przedstawił im ceremonię Big Moon. [25] Plemię Caddo pozostaje bardzo aktywne w dzisiejszym Kościele rdzennych Amerykanów .

Koniec XIX wieku do chwili obecnej

Mokasyny wykonane przez panią Sien-Coit Sturm (Caddo), 1909, kolekcja Bata Shoe Museum , Toronto, Ontario [26]
Kongres uchwalił Ustawę Dawesa, aby promować asymilację plemion na Terytorium Indyjskim i znieść roszczenia do ziemi Indian, aby umożliwić przyjęcie tego terytorium jako stanu. Zezwoliło na rozbicie i dystrybucję plemiennych posiadłości ziemskich komunalnych na 160-akrowe działki dla indywidualnych gospodarstw domowych, aby umożliwić im zakładanie gospodarstw rodzinnych na własne potrzeby według modelu europejsko-amerykańskiego. Wszelkie ziemie plemienne pozostałe po takich działkach miały zostać uznane za "nadwyżkę" i sprzedane, w tym nie-rdzennym Amerykanom. W tym samym czasie miały zostać rozwiązane rządy plemienne, a rdzenni Amerykanie mieli zostać uznani za obywateli USA, z zastrzeżeniem prawa stanowego i federalnego. Wielu europejskich Amerykanów osiedliło się już poza terytoriami plemiennymi.

Caddo stanowczo sprzeciwiał się przydziałowi. Whitebread, przywódca Caddo, powiedział: "ze względu na ich spokojne życie i przyjaźń z białym człowiekiem, a także przez ich ignorancję, nie konsultowano się z nimi i zostali zignorowani, utknęli w kącie i pozwolono im istnieć przez cierpienie". [14] Rządy plemienne zostały w tym czasie zlikwidowane, a rdzenni Amerykanie mieli działać jako obywatele stanów i USA. Po pewnym czasie dostrzeżono negatywne skutki tych zmian. Caddo i inne ludy rdzennych Amerykanów bardzo ucierpiały z powodu zakłóceń w ich tradycyjnych kulturach i straciły większość swoich ziem w dziesięcioleciach po przydziale.

reorganizacja XX wieku
Zgodnie z federalną ustawą o reorganizacji Indii z 1934 r. i ustawą o dobrobycie Indian Oklahoma z 1936 r. Caddo przywrócili swój rząd plemienny. Przyjęli pisemną konstytucję i proces wyboru urzędników. Zorganizowali się w 1938 jako "Indiańskie Plemię Caddo z Oklahomy". Ratyfikowali swoją konstytucję 17 stycznia 1938 r. [27] W 1976 r. opracowali projekt nowej konstytucji, która kontynuuje wybrany rząd przedstawicielski.

W XX wieku przywódcy Caddo, tacy jak Melford Williams, Harry Guy, Hubert Halfmoon i Vernon Hunter, pomogli ukształtować plemię. [14] Na początku lat osiemdziesiątych Mary Pat Francis była pierwszą z czterech kobiet, które zostały wybrane na przewodniczącą plemienia. Jej córka, Tamara Michele Francis , została wybrana w 2015 roku, po okresie wysokich podziałów. Została ponownie wybrana w 2016 roku.

W wyborach specjalnych w dniu 29 czerwca 2002 r. plemię przyjęło sześć poprawek do konstytucji. Rejestracja plemienna jest otwarta dla osób z udokumentowanym co najmniej 1/16 stopniem kwantu krwi Caddo . [28]

Kwestie plemienne XXI wieku
Czasami między frakcjami plemienia dochodziło do poważnych nieporozumień, które nie zostały rozwiązane w wyborach. W sierpniu 2013 r. grupa kierowana przez Philipa Smitha próbowała odwołać Brendę Shemayme Edwards, przewodniczącą Rady Plemiennej. Ta frakcja przeprowadziła nowe wybory, ale zwycięzca ustąpił, a Edwards odmówił opuszczenia urzędu. W październiku 2013 r. Smith i jego zwolennicy włamali się do siedziby Caddo Nation. Zakuli łańcuchem drzwi wejściowe od wewnątrz i zablokowali wejście do budynku administracji. Opozycja zadzwoniła do Biura ds. Indian Policji .

Działalność plemienia została podzielona między dwie frakcje. Indyjski Sąd Przestępstw, który nadzorował sprawy od roku z powodu konfliktu wewnętrznego, w październiku 2014 r. zarządził nowe wybory na wszystkie stanowiska.

W wyborach w styczniu 2015 r. wszystkie najwyższe stanowiska plemienne zdobyły kobiety: Tamara Michele Francis jako przewodnicząca, Carol D. Ross jako wiceprzewodnicząca, Jennifer Reeder jako sekretarka i Wildena G. Moffer jako skarbnik. [32]

W lipcu 2016 roku Tamara M. Francis została ponownie wybrana na Przewodniczącą Narodu Caddo. W skład Rady wchodzą przewodniczący Francis, wiceprzewodniczący Carol D. Ross, pełniący obowiązki sekretarza Philip Martin, skarbnik Marilyn McDonald, przedstawicielka Oklahoma City Jennifer Wilson, przedstawicielka Binger Marilyn Threlkeld, przedstawicielka Fort Cobb Maureen Owings.

Przewodniczący Francis jest córką pierwszej wybranej kobiety na przewodniczącej, Mary Pat Francis (wybrana w latach 80.). Tamara Francis jest czwartą wybraną przywódczynią Narodu Caddo.