Kultura i Religia Indian USA

KULTURA i RELIGIA INDIAN USA (w Wikipedii)

Inne artykuły z Wikipedii o kulturze i religi Indian USA: / Taniec słońca (Sun Dance) / Taniec ducha / Religie tradycyjne / w budowie

Inne artykuły z Wikipedii o kulturze i religi Indian USA: / w budowie

Dalsze informacje: Klasyfikacja Indian obu Ameryk i języków obu Ameryk

Regiony etniczne Ameryki Północnej

Kultury Indian w całych Stanach Zjednoczonych wyróżniają się dużą różnorodnością i różnorodnością stylów życia, regaliów, form sztuki i wierzeń.
Kultura Indian Ameryki Północnej jest zwykle definiowana przez pojęcie obszaru kultury prekolumbijskiej , czyli regionu geograficznego, w którym występują wspólne cechy kulturowe. Na przykład obszar kultury północno-zachodniej miał wspólne cechy, takie jak połowy łososia, obróbka drewna, duże wioski lub miasta oraz hierarchiczna struktura społeczna.

Chociaż cechy kulturowe, język, ubiór i zwyczaje różnią się ogromnie w zależności od plemienia, istnieją pewne elementy, które są często spotykane i wspólne dla wielu plemion. Wcześni europejscy uczeni amerykańscy opisywali Indian jako społeczeństwo zdominowane przez klany .

Europejska kolonizacja obu Ameryk miała duży wpływ na kulturę Indian poprzez tak zwaną wymianę kolumbijską .
Kolumbijskiej wymiana , znany również jako kolumbijskiej wymiany , była powszechna przeniesienie roślin, zwierząt, kultury, populacji ludzkich, technologii i pomysłów między Ameryk i Starego Świata , w XV i XVI wieku, po rejsie Krzysztofie Kolumba w 1492 .

Podróż Kolumba miała generalnie destrukcyjny wpływ na kulturę Indian poprzez choroby i "zderzenie kultur" dzięki czemu europejskie wartości własności prywatnej, rodziny i pracy doprowadziły do konfliktu, przywłaszczenia tradycyjnych ziem komunalnych i niewolnictwa.

We wczesnych latach, gdy Indianie spotykali europejskich odkrywców i osadników i zajmowali się handlem, wymieniali żywność, wyroby rzemieślnicze i futra na koce, narzędzia żelazne i stalowe, konie, bibeloty, broń palną i napoje alkoholowe.
Dziś, pozostając wierne swoim tradycjom, kultury Indian nadal ewoluują i dostosowują się do zmieniających się okoliczności.

Spis treści:
1 Obszary kulturowe
2 Język
3 Organizacja
3.1 Struktura Gens
3.2 Struktura plemienna
4 Tradycyjna dieta
5 Religia
6 Role płci
7 Sporty
7,1 Oparte na zespole
7,2 Indywidualny
8 Muzyka
9 Sztuka
10 Pisanie i komunikacja
11 Relacje międzyrasowe
11.1 Asymilacja
11.2 Niewolnictwo
11.2.1 Europejskie zniewolenie
11,3 Relacje z Afrykanami w Stanach Zjednoczonych
12 Filozofia

Obszary kulturowe

Indianie w Stanach Zjednoczonych dzieliły się na szereg odrębnych etniczno-językowym i terytorialnej gromad, którego tylko jednocząc charakterystyczną jest to, że były one w fazie obu mezolitu ( myśliwy-zbieracz ) lub neolitu (rolnictwo egzystencji) kultury w czasie europejskiej kontakt.

Można je zaliczyć do kilku dużych obszarów kulturowych:

Kontynentalne Stany Zjednoczone
Mieszkańcy Alaski
- Arktyka: Eskimo-Aleut
- Subarktyka: Północny Athabaskan
Hawajczycy

Język

Główne artykuły: Klasyfikacja Indian obu Ameryk i języków obu Ameryk

Wczesne języki tubylcze w USA (kliknij aby powiekszyć)

Istnieje około 296 używanych (lub dawniej używanych) języków Indian na północ od Meksyku, z których 269 jest pogrupowanych w 29 rodzin.

Główne typy etnolingwistyczne to:

języki nadene ,
języki irokeskie ,
Języki Caddoan
Języki algonkińskie
języki algiczne ,
Języki Siouan-Catawban ,
języki uto-azteckie ,
języki salishan ,
Języki Tanoan
Eskimo-Aleut (Alaska)

Rodziny Na-Dené, Algic i Uto-Aztecan są najliczniejsze pod względem liczby języków.
Uto-Aztecan ma najwięcej użytkowników (1,95 miliona), jeśli weźmie się pod uwagę języki w Meksyku (głównie ze względu na 1,5 miliona użytkowników języka nahuatl );
Na-Dené zajmuje drugie miejsce z około 200 000 głośników (prawie 180 000 z nich to głośniki Navajo ),
a Algic na trzecim z około 180 000 głośników (głównie Cree i Ojibwe ).

Na-Dené i Algic mają najszersze rozkłady geograficzne: Algic obecnie rozciąga się od północno-wschodniej Kanady przez większą część kontynentu aż do północno-wschodniego Meksyku (z powodu późniejszych migracji Kickapoo ) z dwoma odstającymi w Kalifornii ( Yuroki Wiyot ).

Pozostałe 27 języków są wyizolowane , takie jak fyla penutiańska , Hokan , języków Zatoki i innych.

Organizacja

Dziewczyna Zuni z dzbanem na głowie w 1909 r.

Genetyka

Wczesny europejski uczony amerykański opisał Indian (jak również każde inne społeczeństwo plemienne ) jako społeczeństwo zdominowane przez klany lub rody (w modelu rzymskim), zanim powstały plemiona. Było kilka wspólnych cech:

Prawo wyboru sachemów i wodzów.
Prawo do usunięcia sachemów i wodzów.
Obowiązek nie zawierania małżeństwa w rodu.
Wzajemne prawa dziedziczenia majątku zmarłych członków.
Wzajemne obowiązki pomocy, obrony i naprawienia kontuzji.
Prawo do nadawania imion swoim członkom.
Prawo do adopcji obcych do rodu.
Wspólne prawa religijne, zapytanie.
Wspólne miejsce pochówku.
Rozgraniczenie genetyczne krewnych

Struktura plemienna

Podział i zróżnicowanie miały miejsce między różnymi grupami. Niektóre funkcje i atrybuty plemion to:

Własność rodów.
Prawo do usunięcia tych sachemów i wodzów.
Posiadanie wiary religijnej i kultu.
Najwyższy rząd składający się z rady wodzów.
W niektórych przypadkach wódz plemienia.

Tradycyjna dieta

Dalsze informacje: kuchnia Indian i Wschodni Kompleks Rolniczy

Kukurydza uprawiana przez Indian

Dziecko Chippewa czeka na kołysce, podczas gdy rodzice zajmują się uprawą ryżu (Minnesota, 1940).

Tradycyjna dieta Indian wywodzi się z mieszanki rolnictwa, łowiectwa i zbierania dzikiej żywności. Do roku 800 n.e. Indianie założyli trzy główne uprawy - fasolę, dynię i kukurydzę (lub kukurydzę); - zwane trzema siostrami . Inne wczesne zbiory zawarte bawełny , słonecznika , dyni , tytoniu , komosa , rdestu ptasiego i miski chwastów kurczaka .

Rolnictwo na południowym zachodzie rozpoczęło się około 4000 lat temu, kiedy kupcy przywieźli kultygenów z Meksyku. [ potrzebne źródło ] Ze względu na zmienny klimat, aby rolnictwo odniosło sukces, potrzebna była pewna pomysłowość.

Klimat na południowym zachodzie wahał się od chłodnych, wilgotnych rejonów górskich po suchą, piaszczystą glebę na pustyni. Niektóre innowacje tamtych czasów obejmowały nawadnianie w celu doprowadzenia wody do suchych regionów oraz selekcję nasion na podstawie cech rosnących roślin, które je rodziły. Na południowym zachodzie uprawiali fasolę, która była samonośna, podobnie jak dzisiaj.

Jednak na wschodzie były one sadzone tuż przy kukurydzy, aby winorośl mogła "wspinać się" po łodygach kukurydzy. Najważniejszą uprawą uprawianą przez Indian była kukurydza . Po raz pierwszy rozpoczęła się w Mezoameryce i rozprzestrzeniła się na północ.
Około 2000 lat temu dotarł do Ameryki Wschodniej.
Ta uprawa była ważna dla Indian, ponieważ stanowiła część ich codziennej diety; można go było przechowywać w podziemnych dołach w okresie zimowym i żadna jego część nie została zmarnowana. Łuska została przerobiona na rzemiosło artystyczne, a kolba służyła jako paliwo do pożarów.

Rola rolnicza płci Indian różniła się w zależności od regionu.
Na południowym zachodzie mężczyźni przygotowali glebę motykami . Kobiety zajmowały się sadzeniem, pieleniem i zbiorem plonów. W większości innych regionów kobiety zajmowały się wszystkim, łącznie z oczyszczaniem ziemi. Oczyszczenie ziemi było ogromnym obowiązkiem, ponieważ Indianie często obracali polami.
Istnieje tradycja, że Squanto pokazał pielgrzymom w Nowej Anglii, jak umieszczać ryby na polach, aby działały jak nawóz, ale prawda tej historii jest dyskutowana.

Indianie sadzili fasolę obok kukurydzy; fasola miała zastąpić azot, który kukurydza pobierała z ziemi, a także wykorzystać łodygi kukurydzy do wspinaczki. Indianie używali kontrolowanych pożarów do spalania chwastów i oczyszczania pól; to oddałoby składniki odżywcze z powrotem do ziemi. Gdyby to nie zadziałało, po prostu porzuciliby pole, aby było odłogiem i znaleźli nowe miejsce pod uprawę.

Europejczycy we wschodniej części kontynentu zaobserwowali, że tubylcy oczyścili duże obszary pod uprawy. Ich pola w Nowej Anglii czasami pokrywały setki akrów. Koloniści w Wirginii zauważyli tysiące akrów uprawnych przez Indian.

Indianie powszechnie używali narzędzi, takich jak motyka , maul i dibber .
Motyka była głównym narzędziem używanym do uprawy ziemi i przygotowania jej do sadzenia; następnie był używany do odchwaszczania. Pierwsze wersje wykonywano z drewna i kamienia. Kiedy osadnicy przynieśli żelazo, Indianie przerzucili się na żelazne motyki i siekiery. Dibber był kijem do kopania, używanym do sadzenia nasion. Po zebraniu roślin kobiety przygotowywały produkty do spożycia. Użyli młota do zmielenia kukurydzy na miazgę. Był gotowany i spożywany w ten sposób lub pieczony jako chleb kukurydziany.

Inupiat , Eskimos z Alaski , przygotował i zakopał duże ilości suszonego mięsa i ryb.
Plemiona północno-zachodniego Pacyfiku wykuły morskie ziemianki o długości 12-15 m do łowienia ryb. Rolnicy ze Wschodnich Lasów uprawiali pola kukurydzy motykami i kijami do kopania, podczas gdy ich sąsiedzi na południowym wschodzie uprawiali tytoń i rośliny spożywcze. Na równinach niektóre plemiona zajmowały się rolnictwem, ale także planowały polowania na bizony, podczas których stada były pędzone przez urwiska.

Mieszkańcy pustyń południowo-zachodnich polowali na małe zwierzęta i zbierali żołędzie, aby zmielić je na mąkę, z której upiekli cienki jak wafel chleb na rozgrzanych kamieniach. Niektóre grupy na płaskowyżach w regionie opracowały techniki nawadniania i wypełniły magazyny zbożem w celu ochrony przed częstymi suszami .

Religia

Dalsze informacje: Religia i mitologia Indian obu Ameryk

Kateri Tekakwitha , patronka ekologów , wygnańców i sierot, została beatyfikowana przez Kościół rzymskokatolicki .

Chrzest Pocahontas został namalowany w 1840 roku. John Gadsby Chapman przedstawia Pocahontas , ubraną na biało, ochrzczoną Rebeccę przez anglikańskiego ministra Alexandra Whiteakera w Jamestown w Wirginii; uważa się, że to wydarzenie miało miejsce w 1613 lub 1614 roku.

Tradycyjne ceremonie Indian są nadal praktykowane przez wiele plemion i zespołów, a starsze teologiczne systemy wierzeń są nadal utrzymywane przez wielu "tradycyjnych" ludzi. Te duchowości mogą towarzyszyć przynależności do innej wiary lub mogą reprezentować pierwotną tożsamość religijną danej osoby. Podczas gdy znaczna część spirytualizmu Indian istnieje w kontinuum kulturowo-plemiennym i jako taka nie może być łatwo oddzielona od samej tożsamości plemiennej, wśród "tradycyjnych" praktykujących Indian pojawiły się pewne inne, wyraźniej zdefiniowane ruchy, które można zidentyfikować jako "religie" w prototypowy sens znany w uprzemysłowionym świecie zachodnim .

Tradycyjne praktyki niektórych plemion obejmują stosowanie świętych ziół, takich jak tytoń, trawa słodka czy szałwia . Wiele plemion Równin organizuje ceremonie w potopach , chociaż specyfika ceremonii różni się w zależności od plemion. Powszechne są również posty, śpiewy i modlitwy w starożytnych językach ich ludu, a czasem bębnienie .

Midewiwin Lodge to tradycyjna medycyna społeczeństwo inspirowane ustnej tradycji i przepowiedni o Ojibwa (Chippewa) i pokrewnych plemion.

Innym ważnym organem religijnym wśród Indian jest Native American Church .
Jest to kościół synkretyczny zawierający elementy praktyki duchowej Indian różnych plemion, a także symboliczne elementy chrześcijaństwa . Jej głównym obrzędem jest ceremonia pejotlowa . Przed 1890 r. tradycyjne wierzenia religijne obejmowały Wakan Tanka . Na południowym zachodzie Ameryki, zwłaszcza w Nowym Meksyku , powszechny jest synkretyzm między katolicyzmem przyniesionym przez hiszpańskich misjonarzy, a religią Indian; religijne bębny, śpiewy i tańce tych ludzi Pueblo są regularnie część mszy wSanta Fe "s Katedra Saint Francis . Synkretyzm Indiańsko-amerykańsko-katolicki występuje również w innych częściach Stanów Zjednoczonych. (np. National Kateri Tekakwitha Shrine w Fonda w stanie Nowy Jork i National Shrine of North American Martyrs w Auriesville w stanie Nowy Jork ).

Prawo dotyczące piór orła (tytuł 50 część 22 Kodeksu Przepisów Federalnych) stanowi, że tylko osoby posiadające potwierdzone pochodzenie Indian, zapisane w plemieniu uznanym przez władze federalne, są prawnie upoważnione do uzyskania piór orła do użytku religijnego lub duchowego. Prawo nie zezwala Indianom na dawanie piór orła nie-Indianom.

Role płciowe

Główny artykuł: role płci u Indian i plemionach indiańskich

Dr Susan La Flesche Picotte była pierwszą Indianką, która została lekarzem w Stanach Zjednoczonych .

Role płciowe były zróżnicowane w większości plemion indiańskich. Obie płcie miały władzę w podejmowaniu decyzji w plemieniu.

Wiele plemion, takich jak Pięć Narodów Haudenosaunee i plemiona południowo-wschodniego Muskogean, miało matrylinearnesystemy, w których własność i przywództwo dziedziczne były kontrolowane i przekazywane przez linie matczyne. Dzieci zostały uznane za należące do klanu matki i osiągnęły w nim status. Kiedy plemię przyjęło jeńców wojennych, dzieci stały się częścią klanu ich matki i zostały przyjęte do plemienia.
W Cherokee i innych kulturach matrylinearnych własność rodziny posiadały żony. Kiedy młode kobiety wychodziły za mąż, ich mężowie dołączali do nich w gospodarstwie domowym ich matki. Umożliwiło to młodym kobietom pomoc przy porodzie i wychowaniu dziecka; chronił ją również w przypadku konfliktów między parą. Jeśli się rozstali lub mężczyzna zginął na wojnie, kobieta miała do pomocy swoją rodzinę. Ponadto w kulturze matrylinearnej brat matki był czołową postacią męską w życiu dziecka płci męskiej, jako mentor dziecka w klanie matki. Mąż nie miał pozycji w klanie żony i dzieci, ponieważ należał do klanu własnej matki.

Dziedziczne stanowiska szefów klanów przeszły przez linię matki. Wodzowie byli wybierani na polecenie starszych kobiet, które również mogły nie pochwalić wodza. Czasami mężczyźni zwani wodzami pokoju pełnili role dziedziczne, ale wodzów wojennych wybierano na podstawie udowodnionej sprawności w walce. Mężczyźni zwykle pełnili rolę polowania, prowadzenia wojny i negocjowania z innymi plemionami, w tym z Europejczykami po ich przybyciu.

Inne były patriarchalne , chociaż w użyciu było kilka różnych systemów . W plemionach patrylinearnych , takich jak Omaha , Osage i Ponca , dziedziczne przywództwo przechodziło przez linię męską, a dzieci uważano za należące do ojca i jego klanu . Z tego powodu, gdy Europejczycy lub Amerykanie brali żony z takich plemion, ich dzieci uważano za "białe" jak ich ojcowie, czyli " mieszańce ". Generalnie takie dzieci nie mogły mieć oficjalnego miejsca w plemieniu, ponieważ ich ojcowie do niego nie należeli, chyba że zostały adoptowane przez mężczyznę i włączone do jego rodziny.

Mężczyźni polowali, handlowali i prowadzili wojny. Kobiety ponosiły główną odpowiedzialność za przetrwanie i dobrobyt rodzin (i przyszłość plemienia); zbierali i uprawiali rośliny, używali roślin i ziół do leczenia chorób, opiekowali się młodymi i starszymi, wytwarzali wszystkie ubrania i narzędzia, przetwarzali i peklowali mięso i skóry z dziczyzny. Garbowali skóry na odzież, a także torby, czapraki i pokrowce na tipi. Matki używały kołysek do noszenia niemowląt podczas pracy lub podróży. [10]

Co najmniej kilkadziesiąt plemion zezwalało siostrom na poligamię , z ograniczeniami proceduralnymi i ekonomicznymi.

Oprócz tworzenia domów kobiety miały wiele dodatkowych zadań, które były również niezbędne dla przetrwania plemion. Wyrabiali broń i narzędzia, dbali o dachy swoich domów i często pomagali swoim ludziom polować na żubry . W niektórych plemionach Indian z równin, medyczki zbierały zioła i leczyły chorych. [12]

W Lakota, Dakota i Nakota dziewczęta byli zachęcani, aby nauczyć się jeździć, polowania i walki. Chociaż walkę pozostawiono głównie chłopcom i mężczyznom, czasami walczyły z nimi kobiety, zwłaszcza jeśli plemię było poważnie zagrożone.

Sport

Jim Thorpe został nazwany "największym sportowcem świata" przez króla Szwecji Gustawa V
Czas wolny Indian doprowadził do rywalizacji w sportach indywidualnych i zespołowych. Jim Thorpe , Joe Hipp , Notah Begay III , Jacoby Ellsbury i Billy Mills są dobrze znanymi zawodowymi sportowcami.

Piłkarze z plemienia Choctaw i Lakota namalowany przez George'a Catlina w latach 30. XIX wieku

Oparte na zespole
Indian sporty z piłką, czasami określane jako lacrosse , stickball lub baggataway, były często używane do rozwiązywania sporów, zamiast iść na wojnę, jako cywilny sposób rozstrzygania potencjalnego konfliktu. Choctaw nazywa to isitoboli ( "Little Brother of War"); Onondaga nazwa była dehuntshigwa'es ( "mężczyźni hit zaokrąglony obiekt"). Istnieją trzy podstawowe wersje, sklasyfikowane jako Wielkie Jeziora, Irokez i Południe.

Gra się jedną lub dwiema rakietami/kijami i jedną piłką. Celem gry jest wylądowanie piłki na bramce drużyny przeciwnej (pojedynczy słupek lub siatkę), aby zdobyć bramkę i zapobiec zdobyciu bramki przez drużynę przeciwną. W grze bierze udział od 20 do 300 graczy bez ograniczeń wzrostu, wagi i sprzętu ochronnego. Cele mogą wynosić od około 200 stóp (61 m) do około 2 mil (3,2 km); w Lacrosse pole wynosi 110 jardów (100 m).

Indywidualny
Chunkey była grą składającą się z kamienia w kształcie dysku o średnicy około 1-2 cali. Dysk został rzucony w dół korytarza o długości 200 stóp (61 m), aby mógł przetoczyć się obok graczy z dużą prędkością. Dysk toczy się korytarzem, a gracze rzucają w poruszający się dysk drewnianymi trzonami. Celem gry było uderzenie w dysk lub uniemożliwienie trafienia go przeciwnikom.

Muzyka

Główny artykuł: muzyka Indian

Jake Fragua, Jemez Pueblo z Nowego Meksyku

Tradycyjna muzyka Indian jest prawie całkowicie monofoniczna , ale istnieją godne uwagi wyjątki. Muzyka Indian często obejmuje bębnienie i/lub grę na grzechotkach lub innych instrumentach perkusyjnych, ale niewiele innych instrumentów. Na fletach i gwizdkach wykonanych z drewna, trzciny lub kości grają również, ogólnie rzecz biorąc, pojedyncze osoby, ale w dawnych czasach także duże zespoły (jak zauważył hiszpański konkwistador Hernando de Soto ). Strojenie nowoczesnych fletów jest typowo pentatoniczne .

Wykonawcy pochodzący z Indian od czasu do czasu pojawiali się w amerykańskiej muzyce popularnej, tacy jak Robbie Robertson (The Band), Rita Coolidge , Wayne Newton , Gene Clark , Buffy Sainte-Marie , Blackfoot i Redbone . Niektórzy, tacy jak John Trudell , używali muzyki do komentowania życia w Indiańskiej Ameryce, a inni, jak R. Carlos Nakai, w nagraniach instrumentalnych łączą tradycyjne dźwięki z dźwiękami współczesnymi, podczas gdy muzyka artysty Charlesa Littleleafawywodzi się z dziedzictwa i natury przodków. Różnorodne małe i średnie firmy nagraniowe oferują mnóstwo najnowszej muzyki młodych i starych Indiańskich wykonawców , od muzyki perkusyjnej pow-wow po mocny rock and roll i rap.

Najszerzej praktykowaną formą muzyczną wśród Indian w Stanach Zjednoczonych jest forma pow-wow. W pow-wows , takich jak rocznego Gathering of Nations w Albuquerque , Nowy Meksyk , członkowie grup perkusyjnych siedzą w kręgu wokół dużego bębna. Zespoły perkusyjne grają unisono, śpiewając w ojczystym języku, a tancerze w kolorowych regaliach tańczą zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół grup perkusyjnych pośrodku. Znane pieśni pow-wow obejmują pieśni honorowe, pieśni międzyplemienne, pieśni wrony, pieśni do podrywania się, tańce na trawie, pieśni o dwóch krokach, pieśni powitalne, pieśni wracające do domu i pieśni wojenne. Większość Indiańskich społeczności w Stanach Zjednoczonych utrzymuje również tradycyjne pieśni i ceremonie, z których niektóre są wspólne i praktykowane wyłącznie w obrębie społeczności.

Sztuka

Dalsze informacje: hieroglif , piktogram , wykonać , sztuki wizualne autorstwa Indian , ceramika i biżuteria Indian

Rysunki lalek kachina, pochodzące z książki antropologicznej z 1894 roku.

Ludy Pueblo stworzyły imponujące przedmioty związane z ich ceremoniami religijnymi. Tancerze Kachina nosili misternie malowane i zdobione maski, gdy rytualnie wcielali się w różne duchy przodków. Rzeźba nie była wysoko rozwinięta, ale rzeźbione w kamieniu i drewnie fetysze były tworzone do użytku religijnego. Najwyższej klasy tkactwo, haftowane dekoracje i bogate barwniki charakteryzowały sztukę włókienniczą. Stworzono zarówno biżuterię turkusową, jak i muszelkową, a także wysokiej jakości ceramikę i sformalizowane sztuki malarskie.

Duchowość Navajo skupiała się na utrzymaniu harmonijnej relacji ze światem dusz, często osiąganej poprzez akty ceremonialne, zwykle zawierające malowanie piaskiem . Kolory - wykonane z piasku, węgla drzewnego, mąki kukurydzianej i pyłku - przedstawiały konkretne alkohole. Te żywe, misterne i kolorowe kreacje z piasku zostały wymazane pod koniec ceremonii. Indianie ze Wschodniego Lasu używali motyki.

Sztuka Indian stanowi główną kategorię w światowej kolekcji sztuki. Wkład Indian obejmuje ceramikę , obrazy , biżuterię , tkactwo , rzeźbę , koszykarstwo i rzeźby . Franklin Grits był artystą Cherokee, który uczył studentów z wielu plemion w Instytucie Haskell (obecnie Haskell Indian Nations University ) w latach 40., złotym wieku Indiańskich malarzy . Integralność niektórych dzieł sztuki Indian jest chroniona ustawą Kongresu, która zabrania przedstawiania sztuki jako Indian, jeśli nie jest ona wytworem zarejestrowanego artysty Indianina.

Pismo i komunikowanie się

Sequoyah , wynalazca sylabariusza Cherokee

Indianie w Stanach Zjednoczonych opracowali kilka oryginalnych systemów komunikacji, zarówno w czasach prekolumbijskich, jak i później w odpowiedzi na wpływy europejskie. Na przykład Irokezi , żyjący wokół Wielkich Jezior i rozciągający się na wschód i północ, używali sznurków lub pasów zwanych wampum, które pełniły podwójną funkcję: węzły i wzory z koralików zawierały mnemonicznie kroniki plemienne i legendy, a ponadto służyły jako środek wymiany i jednostka miary. Strażnicy artykułów byli postrzegani jako dostojnicy plemienni. Inną formą komunikacji był Wiigwaasabak , zwoje z kory brzozowej, na których Ojibwa ( Anishinaabe) ludzie pisali skomplikowane wzory geometryczne i kształty, można je również uznać za formę pisania. [ potrzebne cytowanie ]

Szeroko stosowaną formą komunikacji był Mowa znaków (Pišl), znany również jako Plains Zarejestruj Talk , Plains Migowy i First Nation język migowy . PISL jest językiem handlowym (lub międzynarodowym językiem pomocniczym ), dawniej pidginem handlowym , który był kiedyś lingua franca w środkowej Kanadzie, środkowych i zachodnich Stanach Zjednoczonych oraz północnym Meksyku, używanym wśród różnych narodów równin . Był również używany do opowiadania historii, oratorstwa, różnych ceremonii oraz przez osoby niesłyszące do zwykłego codziennego użytku.

Pod koniec lat 1810 i na początku lat 20 XIX wieku sylabariusz Czirokezów został wynaleziony przez złotnika Sequoyah, aby napisać język Czirokezów . Na szczególną uwagę zasługuje jego stworzenie sylabariusza, ponieważ nie potrafił wcześniej przeczytać żadnego scenariusza. Najpierw eksperymentował z logogramami , zanim rozwinął swój system w sylabariusz. W jego systemie każdy symbol reprezentuje raczej sylabę niż pojedynczy fonem ; 85 (pierwotnie 86) znaków zapewnia odpowiednią metodę pisania Cherokee. Chociaż niektóre symbole przypominają łacinę , grekę i cyrylicę litery, związek między symbolami a dźwiękami jest inny.

Sukces sylabariusza Cherokee zainspirował Jamesa Evansa , misjonarza w dzisiejszej Manitobie , w latach czterdziestych XIX wieku do opracowania sylabariuszy Cree . Evans pierwotnie zaadaptował pismo łacińskie do Ojibwe (patrz system Evans ), ale po zapoznaniu się z sylabariuszem Cherokee, eksperymentował z wymyślonymi skryptami w oparciu o jego znajomość stenografii i dewanagari . Kiedy Evans później pracował z blisko spokrewnionym Cree i wpadł w kłopoty z alfabetem łacińskim, zwrócił się do swojego projektu Ojibwe iw 1840 roku zaadaptował go do języka Cree . [24]Wynik zawierał tylko dziewięć kształtów glifów, z których każdy oznaczał sylabę z samogłoskami określonymi przez orientacje tych kształtów. Sylabiki Cree są przede wszystkim zjawiskiem kanadyjskim, ale są czasami używane w Stanach Zjednoczonych przez społeczności, które rozciągają się na granicy.

Relacje międzyrasowe

Relacje międzyrasowe między Indianami, Europejczykami i Afrykanami to złożona kwestia, która została w większości zaniedbana w "kilku dogłębnych badaniach nad relacjami międzyrasowymi". Niektóre z pierwszych udokumentowanych przypadków małżeństw mieszanych Europejczyków/Indian i kontaktów zostały zarejestrowane w postkolumbijskim Meksyku . Jeden przypadek dotyczy Gonzalo Guerrero , Europejczyka z Hiszpanii , który rozbił się na półwyspie Jukatan i spłodził troje dzieci Mestizo ze szlachcianką Majów . Inny jest przypadek Hernána Cortésa i jego kochanki La Malinche, która urodziła kolejną z pierwszych wielorasowych osób w obu Amerykach.

Asymilacja
Główny artykuł: asymilacja kulturowa Indian
Wpływ Europy był natychmiastowy, powszechny i głęboki - bardziej niż jakakolwiek inna rasa, która miała kontakt z Indianami we wczesnych latach kolonizacji i państwowości. Europejczyków żyjących wśród Indian często nazywano "białymi Indianami". "Przez lata żyli w społecznościach tubylczych, płynnie uczyli się języków ojczystych, uczestniczyli w radach tubylczych i często walczyli u boku swoich rodzimych towarzyszy".

Wczesny kontakt był często naładowany napięciem i emocjami, ale miał też momenty przyjaźni, współpracy i intymności. Małżeństwa miały miejsce w koloniach angielskich, hiszpańskich i francuskich między Indianami a Europejczykami. Biorąc pod uwagę przewagę mężczyzn wśród kolonistów we wczesnych latach, na ogół europejscy mężczyźni poślubiali kobiety z Indian.

Charles Eastman był jednym z pierwszych Indian, który uzyskał certyfikat lekarza po ukończeniu Boston University.

Po obu stronach panował strach, ponieważ różne narody zdawały sobie sprawę, jak różne są ich społeczeństwa. Biali uważali Indian za "dzikich", ponieważ nie byli chrześcijanami. Byli podejrzliwi wobec kultur, których nie rozumieli. Indiański autor, Andrew J. Blackbird, napisał w swojej Historii Indian Ottawa i Chippewa z Michigan (1897), że biali osadnicy wprowadzili pewne niemoralności do plemion Indian. Wielu Indian ucierpiało, ponieważ Europejczycy wprowadzili alkohol, a handel whisky spowodował alkoholizm wśród ludzi nietolerujących alkoholu .

Gdy Europejsko-Amerykańskie kobiety zaczęły niezależnie pracować na misjach i indyjskich szkołach w zachodnich stanach, pojawiło się więcej okazji do ich spotkań i rozwijania relacji z Indianami. Na przykład Charles Eastman , człowiek pochodzenia europejskiego i Lakotów , którego ojciec wysłał obu synów do Dartmouth College , ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Bostońskim i wrócił na Zachód, by praktykować. Ożenił się z Elaine Goodale , którą poznał w Południowej Dakocie. Był wnukiem Setha Eastmana, oficer wojskowy z Maine i córka wodza. Goodale był młodym europejsko-amerykańskim nauczycielem z Massachusetts i reformatorem, który został mianowany amerykańskim superintendentem edukacji Indian w rezerwatach na terytorium Dakoty. Mieli razem sześcioro dzieci.

Niewolnictwo

Dalsze informacje: niewolnictwo wśród Indian w Stanach Zjednoczonych i niewolnictwo wśród Indian obu Ameryk

Większość plemion indiańskich praktykowała jakąś formę niewolnictwa przed wprowadzeniem przez Europejczyków niewolnictwa afrykańskiego do Ameryki Północnej, ale żadne nie wykorzystywało niewolniczej pracy na dużą skalę. Ponadto Indianie nie kupowali i nie sprzedawali jeńców w epoce przedkolonialnej, chociaż czasami wymieniali zniewolone jednostki z innymi plemionami w gestach pokojowych lub w zamian za własnych członków.

Warunki życia zniewolonych Indian różniły się w poszczególnych plemionach. W wielu przypadkach młodzi zniewoleni jeńcy byli adoptowani do plemion, aby zastąpić wojowników zabitych podczas działań wojennych lub przez choroby. Inne plemiona praktykowały niewolnictwo za długi lub nakładały niewolnictwo na członków plemienia, którzy popełnili przestępstwa; ale ten status był tylko tymczasowy, ponieważ zniewoleni wypracowali swoje zobowiązania wobec społeczności plemiennej.

Wśród niektórych plemion północno-zachodniego Pacyfiku około jedna czwarta populacji była niewolnikami. Inne plemiona będące właścicielami niewolników w Ameryce Północnej to na przykład Comanche z Teksasu, Creek of Georgia, Pawnee i Klamath . Europejczycy mieli silną motywację jako sposób na zabicie głębszych klinów między Afrykanami i Europejczykami, ponieważ Konfederacja Seminole okazała się groźna. Społeczeństwa niewolnicze, takie jak Choctaw, otrzymały najwyższe przywileje i szacunek wśród Europejczyków oraz preferencje handlowe.

Zniewolenie europejskie

Podczas europejskiej kolonizacji Ameryki Północnej Indianie radykalnie zmienili swoje praktyki niewolnictwa . Indianie zaczęli sprzedawać jeńców wojennych białym osadnikom, zamiast integrować ich z własnymi społeczeństwami, jak to robili wcześniej. Ponieważ zapotrzebowanie na siłę roboczą w Indiach Zachodnich rosło wraz z uprawą trzciny cukrowej , europejscy osadnicy często transportowali zniewolonych Indian na Karaiby do pracy na plantacjach . Biali osadnicy w europejskich koloniach założonych na Południu Ameryki kupili lub schwytali Indian, aby wykorzystać je jako przymusową pracę przy uprawie tytoniu, ryżu i indygo na plantacjach. Dokładne zapisy liczb zniewolonych nie istnieją. Uczeni szacują, że dziesiątki tysięcy Indian mogło zostać zniewolonych przez Europejczyków, czasami sprzedawanych przez samych Indian, ale często są to nagrody wojenne z Europejczykami, podobne do tego, co wydarzyło się w następstwie wojny Pequot .

Niewolnictwo w Ameryce Kolonialnej wkrótce stało się rasistowskie , w tym Indian i Afrykanów, ale z wyłączeniem Europejczyków. Zgromadzenie Ogólne Wirginii określiło niektóre warunki niewolnictwa w 1705 roku:

Wszyscy słudzy przywiezieni i przywiezieni do Kraju... którzy nie byli chrześcijanami w swoim ojczystym Kraju... zostaną zliczeni i będą niewolnikami. Wszyscy niewolnicy murzyńscy, mulatcy i indyjscy w tym państwie. będą uważani za nieruchomości. Jeśli jakiś niewolnik sprzeciwi się swemu panu... naprawieniu takiego niewolnika i zdarzy się, że zostanie zabity w takiej naprawie... pan będzie wolny od wszelkiej kary... tak jakby taki wypadek nigdy się nie zdarzył.

- Deklaracja Zgromadzenia Ogólnego Wirginii, 1705

Handel niewolnikami Indian trwał tylko do około 1730 roku. Doprowadził do serii wyniszczających wojen między plemionami, w tym wojny Yamasee .

The Indian Wars z początku 18 wieku, w połączeniu z rosnącym importem afrykańskich niewolników, skutecznie zakończył handlu niewolnikami Indian przez 1750. Kolonistów okazało się, że Indianie niewolnicy mogli łatwo uciec, ponieważ znał kraj. Wojny kosztowały życie wielu kolonialnych handlarzy niewolników i zakłóciły ich wczesne społeczeństwa. Pozostałe grupy Indian zjednoczyły się, by stawić czoła Europejczykom z pozycji siły. Wiele ocalałych Indian z południowego wschodu wzmocniło swoje luźne koalicje grup językowych i przyłączyło się do konfederacji, takich jak Choctaw, Creek i Catawba dla ochrony.

Indianki były narażone na gwałt bez względu na to, czy były zniewolone, czy nie; we wczesnych latach kolonialnych osadnicy byli nieproporcjonalnie mężczyznami. Zwrócili się do Indianek o relacje seksualne. Zarówno Indianki, jak i zniewolone kobiety w Afryce cierpiały z powodu gwałtu i molestowania seksualnego przez męskich niewolników i innych białych mężczyzn.

Lillian Gross, opisywana przez źródło Smithsonian jako "mieszana krew", pochodziła z czirokeskiego i europejsko-amerykańskiego dziedzictwa. Wychowana w kulturze Cherokee, utożsamiała się z tym.
Relacje z Afrykanami w Stanach Zjednoczonych
Dalsze informacje: Czarni Indianie i własność niewolników Indian

Afrykanie i Indianie zetknęli się ze sobą od wieków. Najwcześniejsze wzmianki o kontaktach Indian i Afrykanów miały miejsce w kwietniu 1502 r., kiedy hiszpańscy koloniści przetransportowali pierwszych Afrykanów do Hispanioli, aby służyli jako niewolnicy.

Buffalo Soldiers , 1890. Przydomek ten został nadany "Czarnej Kawalerii" przez plemiona Indian, z którymi walczyli.
Indianie byli nagradzani, jeśli wrócili zbiegłymi niewolnikami, a Afroamerykanie byli nagradzani za walkę w XIX-wiecznych wojnach z Indianami .

Podczas gdy wiele plemion wykorzystywało jeńców jako sługi i niewolników, często adoptowali także młodszych jeńców, aby zastąpić zmarłych członków. Na południowym wschodzie kilka plemion indiańskich zaczęło stosować system niewolnictwa podobny do tego, jaki stosowali koloniści amerykańscy, kupując niewolników afroamerykańskich, zwłaszcza Cherokee , Choctaw i Creek . Chociaż mniej niż 3% Indian posiadało niewolników, wśród Indian rosły podziały związane z niewolnictwem. Wśród Czirokezów zapisy pokazują, że posiadaczami niewolników w plemieniu byli głównie dzieci Europejczyków, którzy pokazali swoim dzieciom ekonomię niewolnictwa. Gdy europejscy koloniści zabierali niewolników na obszary przygraniczne, pojawiło się więcej możliwości nawiązywania relacji między ludami afrykańskimi i Indianami.

Wśród Pięciu Cywilizowanych Plemion właściciele niewolników rasy mieszanej byli generalnie częścią elitarnej hierarchii, często opartej na statusie klanu ich matek, ponieważ społeczeństwa miały systemy matrylinearne . Podobnie jak Benjamin Hawkins, europejscy handlarze futer i urzędnicy kolonialni mieli tendencję do zawierania małżeństw z kobietami o wysokim statusie, w strategicznych sojuszach, które przynoszą korzyści obu stronom. Choctaw, Creek i Cherokee wierzyli, że skorzystali na silniejszych sojuszach z kupcami i ich społecznościami. [ potrzebne cytowanie ]Synowie kobiet uzyskali swój status z rodzin matki; byli częścią dziedzicznych linii przywódczych, które sprawowały władzę i gromadziły osobiste bogactwo w zmieniających się społeczeństwach Indian.

Przywódcy plemion wierzyli, że niektórzy z nowego pokolenia mieszanych ras, dwujęzycznych wodzów poprowadzą swój lud w przyszłość i będą mogli lepiej przystosować się do nowych warunków, na które wpływ mają Europejscy Amerykanie.

Filozofia

Autorzy Indianie pisali o aspektach "filozofii plemiennej" w przeciwieństwie do współczesnego lub zachodniego światopoglądu. Tak więc, autorka z Yankton Dakota, Vine Deloria Jr., w eseju "Philosophy and the Tribal Peoples" argumentowała, że podczas gdy "tradycyjny człowiek Zachodu" mógłby rozumować : "Człowiek jest śmiertelny; Sokrates jest człowiekiem; Myślenie Aborygenów mogłoby brzmieć: "Sokrates jest śmiertelny, ponieważ kiedyś spotkałem Sokratesa, a on jest człowiekiem takim jak ja, a ja jestem śmiertelny". Deloria wyjaśnia, że oba te stwierdzenia zakładają, że wszyscy ludzie są śmiertelni, i że twierdzenia te nie są weryfikowalne na tej podstawie. Jednak linia indyjskiego myślenia wykorzystuje dowody empiryczne poprzez pamięć, aby zweryfikować, że Sokrates był w rzeczywistości człowiekiem podobnym do osoby, która pierwotnie wypowiadała oświadczenie, i zwiększa słuszność tego myślenia. Deloria dokonała tego rozróżnienia: "podczas gdy zachodni sylogizm po prostu wprowadza doktrynę przy użyciu ogólnych pojęć i opiera się na wierze w łańcuch rozumowania w celu jej weryfikacji, indyjskie oświadczenie byłoby samoistne bez wiary i wiary". Deloria zauważa również, że myślenie Indian jest bardzo specyficzne (w sposób opisany powyżej) w porównaniu z rozległością tradycyjnego myślenia zachodniego, co prowadzi do różnych interpretacji podstawowych zasad. Amerykańscy myśliciele wcześniej potępiali idee Indian z powodu tego węższego podejścia, ponieważ prowadzi ono do "rozmytych" rozróżnień między "prawdziwym" i "wewnętrznym".

Według Carlin Romano, najlepszym źródłem na temat charakterystycznej "filozofii Indian" jest " Native Pragmatism: Rethinking the Roots of American Philosophy" Scotta Pratta, który łączy idee wielu "amerykańskich" filozofów, takich jak Pierce, James i Dewey, z ważnymi koncepcjami. we wczesnej myśli Indian. Publikacja Pratta zabiera czytelników w podróż po amerykańskiej historii filozoficznej od czasów kolonialnych i poprzez szczegółową analizę łączy eksperymentalny charakter wczesnego pragmatyzmu amerykańskiego z empirycznym zwyczajem Indian. Chociaż Pratt czyni te sojusze bardzo zrozumiałymi, wyjaśnia również, że linie między ideami Indian i amerykańskich filozofów są złożone i historycznie trudne do wyśledzenia.

Buffalo Soldiers , 1890. Przydomek ten został nadany "Czarnej Kawalerii" przez plemiona Indian, z którymi walczyli.