Taniec
Słońca (Sun Dance)
Taniec słońca,Indianie
Shoshone, w Fort Hall
Taniec słońca jest ceremonią
praktykowaną przez niektórych rdzennych Amerykanów i
rdzennej ludności Kanady , głównie tych z kultur
Wielkich Równin.
Zwykle wiąże się to z zebraniem społeczności, aby
modlić się o uzdrowienie. Jednostki dokonują
osobistych poświęceń w imieniu społeczności.
Po europejskiej kolonizacji obu Ameryk , wraz z
utworzeniem rządów Kanady i Stanów Zjednoczonych , oba
kraje uchwaliły prawa mające na celu stłumienie
rdzennych kultur i wymuszenie asymilacji do
większościowej kultury europejskiej.
Taniec Słońca był jedną z zakazanych ceremonii,
podobnie jak potlacz ludów północno-zachodniego
Pacyfiku.
Kanada zniosła zakaz praktykowania pełnej ceremonii w
1951 roku. W Stanach Zjednoczonych Kongres uchwalił w
1978 roku Ustawę o wolności religijnej Indian
amerykańskich (AIRFA), która została uchwalona w celu
ochrony podstawowych swobód obywatelskich oraz ochrony i
zachowania tradycyjne prawa religijne i praktyki
kulturowe rdzennych Amerykanów, Eskimosów , Aleutów i
rdzennych Hawajczyków .
Spis treści
1 Opis
2 Kanada: Przeszkody, zakazy i opór
3 Współczesne praktyki
4 Filmowanie
Opis
Umieszczenie tyczek klanowych, c. 1910 .
Kilka cech jest wspólnych dla ceremonii
organizowanych przez kultury Sun Dance. Należą do nich
tańce i pieśni przekazywane z pokolenia na pokolenie,
użycie tradycyjnego bębna, świętego ognia, modlenie
się ceremonialną fajką , post na jedzeniu i wodzie
przed udziałem w tańcu oraz, w niektórych przypadkach,
ceremonialne przekłuwanie skóry. i próba
wytrzymałości fizycznej. Niektóre rośliny są
zbierane i przygotowywane do użycia podczas ceremonii.
Zazwyczaj Taniec Słońca jest wyczerpującą próbą dla
tancerzy, fizycznym i duchowym sprawdzianem, który
składają w ofierze dla swoich ludzi. Według
Towarzystwa Historycznego Oklahomy, młodzi mężczyźni
tańczą wokół słupa, do którego są przywiązani
"rzemykami z surowej skóry przetykanymi przez
skórę klatki piersiowej".
Chociaż nie wszystkie ceremonie Tańca Słońca
obejmują przekłuwanie, celem Tańca Słońca jest
ofiarowanie osobistych poświęceń dla dobra własnej
rodziny i społeczności. Tancerze poszczą przez wiele
dni, na świeżym powietrzu i niezależnie od pogody.
Podczas większości uroczystości członkowie rodziny i
przyjaciele przebywają w otaczającym obozie i modlą
się, aby wesprzeć tancerzy. Cała społeczność
potrzebuje dużo czasu i energii, aby przeprowadzić
spotkania i ceremonie tańca słonecznego. Społeczności
planują i organizują przez co najmniej rok
przygotowania do ceremonii. Zwykle jeden przywódca lub
mała grupa przywódców jest odpowiedzialna za
ceremonię, ale wielu starszych pomaga i doradza. Grupa
pomocników wykonuje wiele zadań niezbędnych do
przygotowania się do ceremonii.
Kanada: Przeszkody, zakazy i opór
Rząd Kanady, za pośrednictwem Departamentu Spraw Indian
(obecnie Korona-Indigenous Relations and Northern
Development Canada ), prześladował praktykujących Sun
Dance i próbował stłumić ten taniec. Indyjscy agenci,
na podstawie poleceń swoich przełożonych, rutynowo
ingerowali, zniechęcali i nie zezwalali na tańce
słoneczne na wielu kanadyjskich społecznościach
równin od 1882 do 1940 roku.
Rząd kanadyjski zakazał "wszelkich uroczystości
lub tańca, których częścią lub elementem jest
zranienie lub okaleczenie martwego lub żywego ciała
jakiejkolwiek istoty ludzkiej lub zwierzęcia" w
poprawce do ustawy indyjskiej z 1895 roku .
Każdy, kto angażował, pomagał lub zachęcał
(bezpośrednio lub pośrednio) podlegał karze
pozbawienia wolności. Chociaż nie wszystkie narody
Tańce Słońca obejmują piercing ciała, poprawka
prawnie zabroniła ich wykonywania dla tych
społeczności, które to zrobiły.
Nie jest jasne, jak często to prawo było faktycznie
egzekwowane; w co najmniej jednym przypadku wiadomo, że
policja wyraziła zgodę na przeprowadzenie ceremonii.
Ludność Pierwszych Narodów po prostu odprawiała wiele
ceremonii po cichu i potajemnie. Praktykujący taniec
słońca, tacy jak Plains Cree , Saulteaux i Blackfoot ,
kontynuowali tańce słoneczne przez cały okres
prześladowań. Niektórzy ćwiczyli taniec w tajemnicy,
inni za pozwoleniem swoich agentów, a jeszcze inni bez
przekłuwania ciała.
W 1951 r. urzędnicy rządowi zmienili ustawę
indiańską, znosząc zakaz praktyk ran ciała.
Współczesne praktyki
Taniec Słońca jest praktykowany corocznie w wielu
społecznościach Pierwszych Narodów w Kanadzie. Cree i
Saulteaux przeprowadzali co najmniej jeden taniec deszczu
(z podobnymi elementami) każdego roku od 1880 roku
gdzieś na kanadyjskich równinach.
W 1993 roku, w odpowiedzi na to, co uważali za częste
zbezczeszczenie Tańca Słońca i innych świętych
ceremonii Lakota , amerykańskie i kanadyjskie narody
Lakota, Dakota i Nakota zorganizowały "Szczyt
Lakota V". Było to międzynarodowe spotkanie około
500 przedstawicieli 40 różnych narodów i zespołów
Lakota.
Jednogłośnie przyjęli
następującą "Deklarację wojny przeciwko
wyzyskiwaczom duchowości Lakota":
"Zważywszy, że świętokradcze
"sundanse" dla nie-Indian są prowadzone przez
szarlatanów i przywódców kultowych, którzy promują
obrzydliwe i obsceniczne imitacje naszych świętych
rytuałów sundance Lakota; . Niniejszym i odtąd
wypowiadamy wojnę wszystkim osobom, które upierają
się w wykorzystywaniu, nadużywaniu, oraz fałszywie
przedstawianie świętych tradycji i praktyk duchowych
ludu Lakota, Dakota i Nakota". - Mesteth, Wilmer i
wsp. (1993)
W 1995 r. starania o kontynuowanie praktykowania
ceremonii na nietkniętej ziemi Secwepemc doprowadziły
do zbrojnej konfrontacji znanej jako impas Gustafsen Lake
.
W 2003 roku, 19. Generacja Strażnik Świętej Fajki
Cielęcej Białego Bawoła z Lakota poprosił
nie-rdzennych ludzi, aby przestali uczestniczyć w Tańcu
Słońca ( Wi-wayang-wa-c'i-pi w Lakocie ); stwierdził,
że wszyscy mogą modlić się o wsparcie, ale tylko
rdzenni mieszkańcy powinni podchodzić do ołtarzy.
Oświadczenie to zostało poparte przez strażników
świętych tobołków i tradycyjnych duchowych
przywódców z narodów Czejenów , Dakota, Lakota i
Nakota, którzy wydali proklamację, że ludom
nierdzennym zabroni się wstępu do świętych ołtarzy i
siedmiu świętych obrzędów, w tym a zwłaszcza taniec
słońca, obowiązujący od 9 marca 2003 roku:
Wi-wanyang-wa-c'i-p I (Sundance Ceremony): Jedyne
uczestnicy mogą korzystać z centrum będzie tubylców.
Obcokrajowcy muszą zrozumieć i uszanować naszą
decyzję. Jeśli były jakieś niedokończone
zobowiązania wobec Sundance i nie-rodowici mają obawy
związane z tą decyzją; muszą zrozumieć, że
zostaliśmy poprowadzeni przez modlitwę, aby osiągnąć
to postanowienie. Naszym celem w Sundance jest przede
wszystkim przetrwanie przyszłych pokoleń. Jeśli
nie-tubylcy naprawdę zrozumieją ten cel, zrozumieją
również tę decyzję i zrozumieją, że ich odejście
od tego Ho-c'o-ka (naszego świętego ołtarza) jest ich
szczerym wkładem w przetrwanie naszych przyszłych
pokoleń.
Filmowanie
Spotkanie Tańca Słońca w Cheyenne , ok. 1909 .
W większości kultur Sun Dance zabronione jest
filmowanie ceremonii lub modlitwy.
Niewiele jest obrazów autentycznych ceremonii.
Wiele osób z Pierwszego Narodu wierzy, że kiedy
dostają się pieniądze lub aparaty fotograficzne, duchy
odchodzą, więc żadne zdjęcie nie oddaje autentycznej
ceremonii.
W plemieniu Kainai Nation Alberta dozwolone zostało
filmowanie ich i taniec słońca pod koniec 1950 roku.
Film ten został wydany jako film dokumentalny Circle of
the Sun (1960), wyprodukowany przez National Film Board
of Canada .
Archiwalne zdjęcia Manitoby pokazują, że ceremonie
były konsekwentnie praktykowane co najmniej od początku
XX wieku.
|
