ONEIDA

Oneida ( autonym : Onyota'a: ka , Lud słupka Stone, lub stojących kamieni , Thwahru . nę' [2] w TUSCARORA ) są Native American plemię i First Nations zespół . Są jednym z pięciu narodów założycielskich Konfederacji Irokezów na obszarze północnej części stanu Nowy Jork , szczególnie w pobliżu Wielkich Jezior .

Pierwotnie Oneida zamieszkiwała obszar, który później stał się centralnym Nowym Jorkiem , szczególnie wokół jeziora Oneida i hrabstwa Oneida . Dziś Oneida mają cztery uznane w całym kraju narody: Naród Indian Oneida w Nowym Jorku, Naród Oneida w okolicach Green Bay w stanie Wisconsin w Stanach Zjednoczonych; i dwa w Ontario w Kanadzie: Oneida w Six Nations of the Grand River i Oneida Nation of the Thames w Southwold .


Zawartość
1 Ludzie Stojącego Kamienia
2 Historia
2,1 Granice Ojczyzny
2,2 rewolucja amerykańska
2,3 1794 Traktat z Canandaigua
3 1838 Traktat w Wisconsin
4 Roszczenia o ziemię Oneida
5 Dieta
6 Taniec
7 Tradycyjna odzież
8 Uznane narody Oneida
9 Edukacja
10 Znani Oneida
11 Bibliografia
12 Bibliografia
13 Zewnętrzne linki
Ludzie Stojącego Kamienia
Nazwa Oneida pochodzi od angielskiej wymowy Onyota'a:ka , imienia ludzi. Onyota'a:ka oznacza "Lud Stojącego Kamienia". Ta tożsamość opiera się na starożytnej legendzie. Lud Oneida był ścigany pieszo przez wrogie plemię. Gdy ich wrogowie ścigali Oneida na polanie w lesie, nagle zniknęli. Wróg nie mógł ich znaleźć, więc mówiono, że Oneida przemienili się w kamienie stojące na polanie. W rezultacie stali się znani jako Ludzie Stojącego Kamienia.

Starsze legendy głoszą, że lud Oneida identyfikuje się jako Latilutaków , "Ludzie Wielkiego Drzewa", "Ludzie Wielkich Drzew". Niewiele o tym napisano. Należało skonsultować się ze starszymi Irokezów w sprawie ustnej historii tego utożsamienia. Stowarzyszenie może odpowiadać irokeskim koncepcjom Drzewa Pokoju i związanemu z nim systemowi wierzeń ludu. [3]

Osoby urodzone w narodzie Oneida są identyfikowane zgodnie z ich imieniem duchowym lub tak zwanym imieniem indyjskim, ich klanem i jednostką rodzinną w klanie. Ludzie mają matrylinearny system pokrewieństwa , a dzieci uważa się za rodzące się w klanie matki, przez który przechodzi pochodzenie i dziedziczenie. Każda płeć, klan i jednostka rodzinna w klanie ma określone obowiązki i odpowiedzialność w plemieniu. Tożsamości klanów sięgają historii stworzenia Onyota'a:kanarody. Ludzie identyfikują się z trzema klanami: klanem Wilka, Żółwia lub Niedźwiedzia. Dzieci czerpią swój status społeczny z klanu matki. Z tego powodu jej najstarszy brat jest ważną postacią dla dzieci, zwłaszcza chłopców. Nadzoruje wejście chłopców w dorosłość jako mężczyzn.

Historia
Granice Ojczyzny
Na początku XVII wieku Oneida zajęli i utrzymywali około 6 milionów akrów ziemi na terenie dzisiejszego centralnego stanu Nowy Jork. Formalne granice zostały ustalone w Traktacie w Forcie Stanwix z 1768 r. , a po 4 września 1784 r., kiedy gubernator Nowego Jorku, George Clinton , zażądał od Oneidas granic ich ziem, zostały one ustalone w Traktacie z Fortu Stanwix. (1784) . [4]

rewolucja amerykańska
Oneida, wraz z pięcioma innymi plemionami Konfederacji Irokezów, początkowo utrzymywały politykę neutralności podczas rewolucji amerykańskiej. Ta polityka pozwoliła Konfederacji zwiększyć wpływy przeciwko obu stronom w wojnie, ponieważ mogli grozić przyłączeniem się do jednej lub drugiej strony w przypadku jakiejkolwiek prowokacji. Neutralność jednak szybko się rozpadła. Przewaga Mohawków , Seneków , Cayugas i Onondagas opowiedziała się po stronie lojalistów i Brytyjczyków. Przez jakiś czas Oneidas nadal opowiadali się za neutralnością i próbowali przywrócić konsensus wśród sześciu plemion Konfederacji.

Ale ostatecznie Oneida również musiała wybrać stronę. Ze względu na ich bliskość i relacje ze społecznościami rebeliantów większość Oneida faworyzowała rewolucjonistów. W przeciwieństwie do tego, niektóre z plemion probrytyjskich były bliżej brytyjskiej twierdzy w Forcie Niagara . Ponadto na Oneida wpłynął prezbiteriański misjonarz Samuel Kirkland , który pracował wśród nich od 1764 roku. Wielu Oneidów zostało ochrzczonych jako chrześcijanie w dekadzie przed rewolucją. Kirkland pomagał im w edukacji i walce z alkoholem. Dzięki stosunkom z nim wielu zaczęło nawiązywać silniejsze więzi kulturowe z kolonistami.

Oneida oficjalnie dołączyła do strony rebeliantów i na wiele sposobów wniosła wkład w wysiłek wojenny. Ich wojownicy byli często wykorzystywani do zwiadu w kampaniach ofensywnych i do oceny operacji wroga wokół Fortu Stanwix (znanego również jako Fort Schuyler). Oneida zapewniała również otwartą linię komunikacji między rebeliantami a ich wrogami Irokezów. W 1777 roku w bitwie pod Oriskany około pięćdziesięciu Oneidów walczyło u boku milicji kolonialnej, w tym Tyonajanegen i jej męża Han Yerry . Wielu Oneida zaprzyjaźniło się z Philipem Schuylerem , Georgem Washingtonem , markizem de Lafayette i innymi prominentnymi przywódcami rebeliantów. Polly Cooperbyła kobietą Oneida, która podróżowała do Valley Forge w 1777 podczas rewolucji amerykańskiej. [5] Pod przywództwem wodza Skenandona , Oneida przywieźli buszle kukurydzy do wygłodniałej armii Patriotów generała George'a Washingtona. [6] Cooper pokazał mieszkańcom Waszyngtonu, jak prawidłowo gotować i jeść kukurydzę. Intencją Waszyngtonu było zapłacenie gotówki Cooperowi za jej hojność, ale odmówiła przyjęcia odszkodowania, ponieważ powiedziała, że ??jej obowiązkiem jest służyć swojemu krajowi. W dowód uznania Martha Washington , żona George'a Washingtona, przywiozła Coopera do Filadelfii i kupiła jej szal, kapelusz i czepek. [7] Ci ludzie uznali wkład Oneidy w czasie wojny i po niej.

Chociaż przywódcy plemienia stanęli po stronie kolonistów, jednostki w zdecentralizowanym państwie mogły podejmować własne decyzje dotyczące sojuszy. Mniejszość, która była już frakcją wspierającą sachemów, poparła Brytyjczyków. W miarę postępów wojny i coraz bardziej dramatycznej sytuacji Oneidy ta mniejszość stawała się coraz liczniejsza. Kiedy koloniści rebeliantów zniszczyli ważną osadę Oneida w Kanonwalohale , wielu Oneida uciekło z buntu i przeniosło się do Fortu Niagara, by żyć pod brytyjską ochroną.

1794 Traktat z Canandaigua
Po wojnie Oneida zostali wyparci przez odwetowe i inne najazdy amerykańskich osadników, którzy nie zawsze rozróżniali między Irokezami, którzy byli sojusznikami lub wrogami. W 1794 roku wraz z innymi narodami Haudenosaunee podpisali traktat Canandaigua ze Stanami Zjednoczonymi. Przyznano im sześć milionów akrów (24 000 km 2 ) ziemi, głównie w Nowym Jorku; był to faktycznie pierwszy rezerwat Indian w Stanach Zjednoczonych. Kolejne traktaty i działania stanu Nowy Jork drastycznie ograniczyły ich grunty do 32 akrów (13 ha).

1838 Traktat w Wisconsin
Zasadniczo Oneida musieli dzielić ziemię w Rezerwacie Onondaga i nie mieli ziemi, którą mogliby nazwać własnym. W latach 20. i 30. XIX wieku wielu Oneidów pozostających w Nowym Jorku przeniosło się do Wisconsin , gdzie pozwolono im kupować ziemię, oraz do Kanady, ponieważ Stany Zjednoczone naciskały na usunięcie Indian ze wschodnich stanów. Osadnicy wciąż wdzierali się do nich.

W 1838 r. Daniel Bread (1800-1873) pomógł negocjować traktat dla Oneidy w Wisconsin, w którym twierdzili, że mają zamiar wspólnie posiadać swój kawałek ziemi. Stany Zjednoczone zmniejszyły powierzchnię ziemi, tak jak stało się to z Indianami Menominee- Stockbridge.

Roszczenia o ziemię Oneida
Cornelius Hill zastąpił Daniela Breada na stanowisku szefa po jego śmierci w 1873 roku i przez dziesięciolecia walczył z dalszą relokacją Oneidy, a także z prywatyzacją wspólnych ziem zgodnie z ustawą Dawes Act z 1887 roku, co pozwoliło na to po 25-letnim okresie zaufania. Hill miał jednak siedzibę w Wisconsin i zmarł w 1907 r., rzekomo w okresie zaufania, który wygasał około 1920 r. Po śmierci Hilla William Rockwell , konserwatysta, kierował Oneida w Nowym Jorku zasadniczo od 1910 do 1960 r. [8]

Aktywistki z Oneidy forsowały plemienne roszczenia do ziemi na początku XX wieku. Laura "Minnie" Cornelius Kellogg i jej mąż prawnik (z Oneida Nation of Wisconsin) oraz Mary Cornelius Winder i jej siostra Delia Cornelius Waterman (z Oneida Indian Nation of New York) byli szczególnie wpływowi od 1920 r. w kwestii roszczeń o ziemię. Kobiety pracowały w swoich domach w Prattsburg w stanie Nowy Jork i Oneida w stanie Wisconsin. [9] Szczególnie po indyjskiej ustawie o reorganizacji1934 Winder i jej siostra skontaktowały się z Oneida z Wisconsin i obie amerykańskie odłamy tego narodu wspólnie domagały się roszczeń do ziemi. W tym momencie pozostali Oneida w Nowym Jorku nie mieli ziemi i podlegali rezerwie Onondaga. [8]

Zachęciło ich uchwalenie indyjskiej ustawy o Komisji ds. Roszczeń z 1946 r., ponieważ wcześniej nie mogli wnosić roszczeń przeciwko rządowi Stanów Zjednoczonych. [8]

W 1970 i 1974 roku Indian Oneida w Nowym Jorku, Oneida w Wisconsin i Oneida nad Tamizą (składające się z potomków ludzi, którzy nie przeprowadzili się do Kanady do lat 40. XIX wieku) wniosły pozew do Sądu Okręgowego Stanów Zjednoczonych Północną Dzielnicę Nowego Jorku, aby odzyskać ziemię odebraną im przez Nowy Jork bez zgody Kongresu Stanów Zjednoczonych. W 1998 r. Stany Zjednoczone interweniowały w procesach w imieniu powodów w roszczeniu, aby roszczenie mogło wszcząć postępowanie przeciwko stanowi Nowy Jork. Stan zapewnił immunitet na podstawie Jedenastej Poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych . [10] Pozwani wystąpili o wydanie wyroku doraźnego na podstawieOrzeczenie Sądu Najwyższego USA w sprawie City of Sherrill przeciwko Oneida Indian Nation [11] oraz orzeczenie Sądu Apelacyjnego Drugiego Okręgu USA w sprawie Cayuga Indian Nation przeciwko New York [12]

W dniu 21 maja 2007 roku sędzia Kahn oddalił roszczenia Oneida do własności ziemi i zezwolił na kontynuowanie roszczeń bez własności. [13] Niedawne postępowanie sądowe sformalizowało podział. Określa odrębne interesy plemienia Oneida, które pozostało w Nowym Jorku i tych, którzy przenieśli się do Wisconsin. Oneida z Wisconsin wnieśli pozew o ponowne nabycie ziem w ich rodzinnych ojczyznach w ramach ugody we wspomnianym sporze. [14]

Dieta
Ludzie korzystali z ziemi, "jedząc pory roku". Z braku świeżej żywności w zimie, w miesiącach jesiennych, Oneidas suszyły owoce i warzywa, które zebrali. Konserwowali także mięso w solance lub roztworze soli, a następnie wieszali je do wyschnięcia. Jesienią zjadali jelenie, gęsi, kaczki i szopy. Objadanie się tymi mięsami gromadziło tłuszcz, który pomagałby im przetrwać zimę. Dieta Oneida składała się również z orzechów, takich jak hikoraorzechy, czarne orzechy włoskie, orzechy piżmowe i kasztany jadalne. Orzechy dodały białka i tłuszczu, które były potrzebne do przetrwania zimy. Suszono także dziki ryż, który rósł na bagnach. Dziki ryż był źródłem węglowodanów złożonych. Kiedy nadeszła wiosna, śnieg zaczął topnieć, a region stał się ciepły, dieta Oneida uległa zmianie. Gotowali się i jedli dziką cebulę, pory, trojei mlecze. Wiosna była również początkiem sezonu wędkarskiego. Ryby w ich diecie składały się z pstrąga, głowacza, sandacza, szczupaka, okonia i łososia. Również w miesiącach wiosennych klony dostarczały sok, który był zbierany, a następnie gotowany do produkcji syropu i twardych cukierków. Klonowy cukierek byłby używany do spożycia w tej formie lub zachowany na później do przyprawiania żywności. W miesiącach letnich Oneidas spożywali różne owoce, takie jak truskawki, jeżyny, maliny, jagody, gruszki, śliwki, brzoskwinie, jabłka i winogrona. Oneidas również używali sasafras do herbaty. [15]

Taniec
Istnieją dwa rodzaje tańca Oneida: towarzyski i ceremonialny. Taniec towarzyski jest dla przyjemności wszystkich ludzi. Taniec okrągły, taniec królika, taniec dawnych mokasynów oraz taniec kajakowy lub wędkarski to różne rodzaje tańców towarzyskich. Tańce ceremonialne są święte i nie mogą być wykonywane publicznie. Święte tańce mają być wykonywane prywatnie w długich domach. Tańce syropu klonowego, truskawki, fasoli, słońca i księżyca to różne rodzaje tańców obrzędowych. Śpiew jest częścią ceremonialnego tańca; jednak śpiewają tylko podczas tańców towarzyskich. Do każdej piosenki jest wprowadzenie. Kiedy rytm się zmienia, zaczyna się taniec. Wskazówki są podawane z bębnów, które wskazują tancerzom, kiedy zmienić partnerów. Jeśli tancerz został zaproszony do tańca, ale odmówił, etykieta wymagała od niego oferowania tytoniu jako ugody.[16]

Odzież tradycyjna
Odzież ma ogromne znaczenie w kulturze Oneida, ponieważ jest fizyczną reprezentacją tego, kim są. Przed wejściem w kontakt z Europejczykami plemię Oneida używało do produkcji odzieży wyłącznie naturalnych materiałów. Obejmuje to używanie skór jelenia i innych zwierząt do zszywania odzieży. Jednak kiedy przybyli Europejczycy, rozpoczął się handel, a ich ubrania, które kiedyś były wykonane ze skór zwierzęcych, zaczęły być wykonane z bawełny perkalowej i sukna i od tego czasu przylgnęły do ????bawełny. [17] Oneida byli zwykle widziani tylko w mokasynach na nogach. [18] Chociaż nastąpiła zmiana w użytym materiale, podstawowy projekt strojów pozostał taki sam i nadal pozostaje taki sam setki lat później. [17]

Nakrycia głowy: mężczyźni i kobiety Oneida nosili różne nakrycia głowy. Dla mężczyzn nosili tradycyjne nakrycia głowy Irokezów zwane kastoweh [17], które składały się z piór i insygniów reprezentujących ich plemię. Insygnia narodu Oneida składają się z trzech orlich piór; dwie stojące prosto i jedna opadająca w dół. [18] Z drugiej strony kobiety Oneida nosiły zroszone tiary. Koraliki na tiarach byłyby najczęściej szyte w wzory leśne, ponieważ są reprezentacją ich narodu.