      |
Wikipedia
| Geografia Indian USA | Plemiona
Indian USA | Historia
Indian USA | Kultura i
religia Indian | Wojny Indian |
Geografia ekspansji
białych na terytoria Indian:
| Geografia
ekspansji USA |
Terytorium
Indiańskie |
Eksploracja
hiszpańska |
Kolonizacja
francuska | Szlaki
ekspansji na zachód |
Amerykański "Dziki Zachód" | Osady,
placówki i forty |
Eksploratorzy
USA | Gorączka
Złota w USA |
Gorączka Złota w USA
| Karolina (lata 1800) | Georgia (1829) | Kalifornia (1848) | Pike's Peak (1858) | Czarne Wzgórza (1876) | Nome
(1899) | Fairbanks (1902) |
Gorączka Złota w Kalifornii (1848)
Gorączka złota w Kalifornii (1848-1855)
Wiadomość o znalezieniu złota sprowadziła do Kalifornii około 300 000 osób z pozostałych Stanów Zjednoczonych i z zagranicy. Nagły napływ złota do obiegu pieniężnego ożywił amerykańską gospodarkę; nagły wzrost populacji pozwolił Kalifornii szybko uzyskać niepodległość stanu w ramach Kompromisu z 1850 roku . Gorączka złota miała poważne skutki dla rdzennych mieszkańców Kalifornii i przyspieszyła spadek populacji rdzennych Amerykanów z powodu chorób, głodu i ludobójstwa w Kalifornii . Skutki gorączki złota były znaczące. Całe społeczności tubylcze zostały zaatakowane i wyparte ze swoich ziem przez poszukiwaczy złota, zwanych "czterdziestoma dziewiątkami" (odnosząc się do 1849 r., szczytowego roku imigracji podczas gorączki złota). Poza Kalifornią, pierwsi przybyli z Oregonu , Wysp Sandwich (Hawaje) i Ameryki Łacińskiej pod koniec 1848 r. Spośród około 300 000 osób, które przybyły do ??Kalifornii podczas gorączki złota, około połowa przybyła drogą morską, a połowa drogą lądową szlakiem kalifornijskim i drogą kalifornijską ; czterdziestoma dziewiątkom często stawiano czoła znacznym trudnościom w trakcie podróży. Podczas gdy większość nowo przybyłych stanowili Amerykanie, gorączka złota przyciągnęła tysiące osób z Ameryki Łacińskiej, Europy, Australii i Chin. Rolnictwo i hodowla rozszerzyły się w całym stanie, aby sprostać potrzebom osadników. San Francisco rozrosło się z małej osady liczącej około 200 mieszkańców w 1846 r. do miasta-boomu liczącego około 36 000 mieszkańców w 1852 r. W całej Kalifornii budowano drogi, kościoły, szkoły i inne miasta. W 1849 r. napisano konstytucję stanową . Nowa konstytucja została przyjęta w referendum; wybrano tymczasowego pierwszego gubernatora i legislaturę przyszłego stanu. We wrześniu 1850 r. Kalifornia stała się stanem . Na początku gorączki złota nie istniało prawo dotyczące praw własności na polach złota, a opracowano system "roszczeń". Poszukiwacze wydobywali złoto ze strumieni i koryt rzek, stosując proste techniki, takie jak płukanie . Chociaż górnictwo powodowało szkody dla środowiska, opracowano bardziej wyrafinowane metody odzyskiwania złota, które później przyjęto na całym świecie. Nowe metody transportu rozwinęły się, gdy do regularnej służby weszły statki parowe . W 1869 roku zbudowano linie kolejowe z Kalifornii do wschodnich Stanów Zjednoczonych. W szczytowym momencie postęp technologiczny osiągnął punkt, w którym wymagane było znaczne finansowanie, zwiększając proporcję firm wydobywających złoto do indywidualnych górników. Odzyskano złoto warte dziesiątki miliardów dzisiejszych dolarów amerykańskich, co doprowadziło do ogromnego bogactwa dla nielicznych, chociaż wielu, którzy uczestniczyli w kalifornijskiej gorączce złota, zarobiło niewiele więcej niż na początku.
HistoriaZobacz także: Historia Kalifornii przed rokiem 1900 Wcześniejsze odkryciaZłoto odkryto w Kalifornii już 9 marca 1842 roku w Rancho San Francisco , w górach na północ od dzisiejszego Los Angeles. Urodzony w Kalifornii Francisco Lopez szukał zabłąkanych koni i zatrzymał się na brzegu małego strumienia (w dzisiejszym kanionie Placerita ), około 3 mil (4,8 km) na wschód od dzisiejszego Newhall i około 35 mil (56 km) na północny zachód od Los Angeles. Podczas gdy konie się pasły, Lopez wykopał trochę dzikiej cebuli i znalazł małą bryłkę złota w korzeniach między cebulkami. Szukał dalej i znalazł więcej złota. [ 3 ] Lopez zabrał złoto władzom, które potwierdziły jego wartość. Lopez i inni zaczęli szukać innych koryt strumieni ze złożami złota w tym rejonie. Znaleźli kilka w północno-wschodniej części lasu, w dzisiejszym hrabstwie Ventura . [ 3 ] W listopadzie część złota została wysłana do Mennicy Stanów Zjednoczonych , chociaż poza tym nie wzbudziła większego zainteresowania. [ 4 ] [ 5 ] W 1843 roku Lopez znalazł złoto w kanionie San Feliciano w pobliżu swojego pierwszego odkrycia. Meksykańscy górnicy z Sonory eksploatowali złoża aluwialne do 1846 roku. [ 3 ] Drobne znaleziska złota w Kalifornii zostały również dokonane przez Indian Mission przed 1848 rokiem. Zakonnicy polecili im zachować w tajemnicy lokalizację, aby uniknąć gorączki złota . [ 6 ] Odkrycie MarshallaW styczniu 1847 roku, po dziewięciu miesiącach wojny amerykańsko-meksykańskiej , podpisano traktat z Cahuenga , który doprowadził do rozwiązania konfliktu zbrojnego w Alta California (Górna Kalifornia). [ 7 ] 24 stycznia 1848 roku James W. Marshall [ a ] znalazł błyszczący metal w kanale wylotowym tartaku, który budował dla pioniera z Sacramento , Johna Suttera - znanego jako Młyn Suttera , w pobliżu Coloma nad rzeką American River . [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] Marshall przyniósł to, co znalazł, Sutterowi, a obaj prywatnie przetestowali metal. Po tym, jak testy wykazały, że jest to złoto, Sutter wyraził przerażenie, chcąc zachować tę wiadomość w tajemnicy, ponieważ obawiał się, co stanie się z jego planami stworzenia imperium rolniczego , jeśli w regionie wybuchnie gorączka złota. [ 12 ] Wojna amerykańsko-meksykańska zakończyła się 30 maja ratyfikacją traktatu z Guadalupe Hidalgo , który formalnie przekazał Kalifornię Stanom Zjednoczonym. [ 13 ] Po złożeniu przysięgi wszystkim zaangażowanym w młynie, że zachowają tajemnicę, w lutym 1848 r. Sutter wysłał Charlesa Bennetta do Monterey , aby spotkał się z pułkownikiem Masonem, głównym urzędnikiem USA w Kalifornii, w celu zabezpieczenia praw do minerałów na ziemi, na której stał młyn. Bennett nie miał nikomu mówić o odkryciu złota, ale gdy zatrzymał się w Benicia , usłyszał rozmowę o odkryciu węgla w pobliżu Mount Diablo i wykrzyknął odkrycie złota. Kontynuował podróż do San Francisco, gdzie ponownie nie mógł zachować tajemnicy. W Monterey Mason odmówił wydania jakiegokolwiek osądu dotyczącego tytułu do ziemi i praw do minerałów, a Bennett po raz trzeci ujawnił odkrycie złota. [ 14 ] W marcu 1848 roku pogłoski o odkryciu zostały potwierdzone przez wydawcę i kupca gazety z San Francisco, Samuela Brannana . Brannan w pośpiechu otworzył sklep, aby sprzedawać sprzęt do poszukiwania złota, [ 15 ] i szedł ulicami San Francisco, trzymając wysoko fiolkę ze złotem, krzycząc "Złoto! Złoto! Złoto z American River!" [ 16 ] 19 sierpnia 1848 r. " New York Herald " jako pierwsza duża gazeta na wschodnim wybrzeżu poinformowała o odkryciu złota. 5 grudnia 1848 r. prezydent USA James K. Polk potwierdził odkrycie złota w przemówieniu do Kongresu . [ 17 ] W rezultacie osoby pragnące skorzystać z gorączki złota - później nazwanej "forty-niners" - zaczęły przenosić się do Złotego Kraju Kalifornii lub "Mother Lode" z innych krajów i z innych części Stanów Zjednoczonych. Jak obawiał się Sutter, jego plany biznesowe legły w gruzach, gdy jego pracownicy wyruszyli w poszukiwaniu złota, a osadnicy przejęli jego ziemię i ukradli jego plony i bydło. [ 18 ] San Francisco było maleńką osadą przed rozpoczęciem gorączki wydobywczej. Kiedy mieszkańcy dowiedzieli się o odkryciu, początkowo stało się miastem widmo porzuconych statków i przedsiębiorstw, [ 19 ] ale potem rozkwitło, gdy przybyli kupcy i nowi ludzie. Populacja San Francisco szybko wzrosła z około 1000 [ 20 ] w 1848 r. do 25 000 stałych mieszkańców w 1850 r. [ 21 ] Górnicy mieszkali w namiotach, drewnianych szałasach lub kabinach pokładowych usuniętych z porzuconych statków. Transport i zaopatrzenie
W okresie określanym jako "pierwsza gorączka złota światowej klasy" [ 23 ] nie było łatwego sposobu, aby dostać się do Kalifornii; czterdzieści dziewięć osób napotykało trudności, a często śmierć po drodze. Początkowo większość Argonautów , jak ich również nazywano, podróżowała drogą morską. Ze wschodniego wybrzeża żeglarska podróż wokół czubka Ameryki Południowej trwała cztery do pięciu miesięcy [ 24 ] i obejmowała około 18 000 mil morskich (21 000 mil; 33 000 km). Alternatywą było popłynięcie na atlantycką stronę Przesmyku Panamskiego , przepłynięcie przez dżunglę łodziami i mułami przez tydzień, a następnie po stronie Pacyfiku oczekiwanie na statek płynący do San Francisco. [ 25 ] Istniała również trasa przez Meksyk zaczynająca się w Veracruz . Firmy zapewniające taki transport stworzyły ogromne bogactwo wśród swoich właścicieli i należały do ??nich US Mail Steamship Company , dotowana przez rząd federalny Pacific Mail Steamship Company i Accessory Transit Company . Wielu poszukiwaczy złota wybierało trasę lądową przez kontynentalne Stany Zjednoczone, szczególnie wzdłuż Szlaku Kalifornijskiego . [ 26 ] Każda z tych tras wiązała się z własnymi śmiertelnymi niebezpieczeństwami, od rozbicia statku po dur brzuszny i cholerę . [ 27 ] We wczesnych latach gorączki złota, znaczna część wzrostu populacji w rejonie San Francisco była spowodowana podróżami statkami parowymi z Nowego Jorku przez przenoszenie ładunków lądem w Nikaragui i Panamie , a następnie powrotem statkiem parowym do San Francisco. [ 28 ] Podczas podróży wiele statków parowych z wybrzeża wschodniego wymagało od pasażerów zabierania ze sobą zestawów, które zazwyczaj były pełne rzeczy osobistych, takich jak ubrania, przewodniki, narzędzia itp. Oprócz rzeczy osobistych, Argonauci musieli zabierać beczki pełne wołowiny, ciastek, masła, wieprzowiny, ryżu i soli. Podczas podróży statkami parowymi podróżni mogli ze sobą rozmawiać, palić, łowić ryby i robić inne rzeczy w zależności od statku, którym podróżowali. Mimo to dominującą aktywnością na statkach parowych był hazard, co było ironiczne, ponieważ segregacja między lukami majątkowymi była widoczna na wszystkich statkach. Wszystko było podzielone między bogatych i biednych. [ 29 ] Istniały różne poziomy podróży, za które można było zapłacić, aby dostać się do Kalifornii. Tańsze statki parowe miały tendencję do dłuższych tras. Z kolei droższe pozwalały pasażerom szybciej dotrzeć do Kalifornii. Istniały wyraźne różnice społeczne i ekonomiczne między tymi, którzy podróżowali razem, ponieważ ci, którzy wydali więcej pieniędzy, otrzymywali zakwaterowanie, na które inni nie mieli pozwolenia. Zrobiliby to z wyraźnym zamiarem podkreślenia władzy swojej wyższej klasy nad tymi, którzy nie mogli sobie pozwolić na takie udogodnienia. Statki zaopatrzeniowe przypływały do ??San Francisco z towarami, które miały zaspokoić potrzeby rosnącej populacji. Kiedy setki statków zostało porzuconych po tym, jak ich załogi zdezerterowały, aby udać się na pola złota, wiele statków zostało przekształconych w magazyny, sklepy, tawerny, hotele, a jeden w więzienie. [ 31 ] Wraz z rozrastaniem się miasta i potrzebą budowy nowych miejsc, wiele statków zostało zniszczonych i wykorzystanych jako wysypisko śmieci. Inne wydarzeniaW ciągu kilku lat nastąpił znaczący, choć mniej znany wzrost liczby poszukiwaczy złota w dalekiej północnej Kalifornii, szczególnie na terenie dzisiejszych hrabstw Siskiyou , Shasta i Trinity . [ 32 ] Odkrycie samorodków złota w miejscu dzisiejszego hrabstwa Yreka w 1851 r. skłoniło tysiące poszukiwaczy złota do wyruszenia szlakiem Siskiyou [ 33 ] i przemierzania północnych hrabstw Kalifornii. [ 34 ] Osady z czasów gorączki złota, takie jak Portuguese Flat nad rzeką Sacramento , powstały, a następnie zanikły. Miasto Weaverville nad rzeką Trinity z czasów gorączki złota zachowało dziś najstarszą nieprzerwanie używaną świątynię taoistyczną w Kalifornii, spuściznę po chińskich górnikach, którzy przybyli tutaj. Chociaż nie ma już wielu miast-widm z czasów gorączki złota, pozostałości niegdyś tętniącego życiem miasta Shasta zostały zachowane w California State Historic Park w północnej Kalifornii. [ 35 ] Do 1850 roku zebrano większość łatwo dostępnego złota, a uwagę zwrócono na wydobywanie złota z trudniejszych miejsc. W obliczu coraz trudniejszego wydobywania złota Amerykanie zaczęli wypędzać cudzoziemców, aby zdobyć najłatwiej dostępne złoto, jakie pozostało. Nowy stanowy parlament Kalifornii uchwalił podatek dla zagranicznych górników w wysokości dwudziestu dolarów miesięcznie (730 dolarów miesięcznie od 2024 roku), a amerykańscy poszukiwacze rozpoczęli zorganizowane ataki na zagranicznych górników, szczególnie Latynosów i Chińczyków . [ 36 ] Ponadto, ogromna liczba przybyszów wypychała Indian z ich tradycyjnych terenów łowieckich, rybackich i zbierackich. Aby chronić swoje domy i środki do życia, niektórzy Indianie odpowiedzieli atakiem na górników. Spowodowało to kontrataki na wioski tubylców. Indianie, mając mniej broni, byli często mordowani. [ 37 ] Ci, którzy uniknęli masakr, wielokrotnie nie byli w stanie przetrwać bez dostępu do swoich terenów zbierackich i umierali z głodu. Powieściopisarz i poeta Joaquin Miller barwnie uchwycił jeden z takich ataków w swoim półautobiograficznym dziele Życie wśród Modoców Czterdzieści dziewięćPierwszymi ludźmi, którzy ruszyli na pola złota, począwszy od wiosny 1848 roku, byli sami mieszkańcy Kalifornii - głównie zorientowani na rolnictwo Amerykanie i Europejczycy mieszkający w północnej Kalifornii , wraz z rdzennymi Kalifornijczykami i niektórymi Kalifornijczykami (hiszpańskojęzycznymi Kalifornijczykami; w tamtym czasie powszechnie określanymi w języku angielskim po prostu "Kalifornijczykami"). [ 39 ] Ci pierwsi górnicy zazwyczaj byli rodzinami, w których wszyscy pomagali w wysiłku. Kobiety i dzieci wszystkich narodowości często płuczące obok mężczyzn. Niektóre przedsiębiorcze rodziny zakładały pensjonaty, aby pomieścić napływ mężczyzn; w takich przypadkach kobiety często przynosiły stały dochód, podczas gdy ich mężowie szukali złota. [ 40 ] Wieść o gorączce złota rozprzestrzeniała się początkowo powoli. Pierwszymi poszukiwaczami złota byli ludzie mieszkający w pobliżu Kalifornii lub ludzie, którzy usłyszeli wieści ze statków na najszybszych trasach żeglugowych z Kalifornii. Pierwszą dużą grupą Amerykanów, która przybyła, było kilka tysięcy Oregonian , którzy przybyli Szlakiem Siskiyou. [ 41 ] Następnie przybyli ludzie z Wysp Sandwich i kilka tysięcy Latynosów, w tym ludzie z Meksyku, Peru i z tak odległych miejsc jak Chile, [ 42 ] zarówno statkiem, jak i lądem. [ 43 ] Pod koniec 1848 roku do Kalifornii przybyło około 6000 Argonautów. [ 43 ] Tylko niewielka liczba (prawdopodobnie mniej niż 500) podróżowała lądem ze Stanów Zjednoczonych w tym roku. [ 43 ] Niektórzy z tych "czterdziestoósemek", [ 44 ] jak czasami nazywano pierwszych poszukiwaczy złota, byli w stanie zebrać duże ilości łatwo dostępnego złota - w niektórych przypadkach warte tysiące dolarów każdego dnia. [ 45 ] [ 46 ] Nawet zwykli poszukiwacze średnio dziennie znajdowali złoto warte od 10 do 15 razy więcej niż dzienna pensja robotnika na wschodnim wybrzeżu. Osoba mogła pracować przez sześć miesięcy na polach złota i znaleźć równowartość sześcioletnich zarobków w domu. [ 47 ] Niektórzy mieli nadzieję szybko się wzbogacić i wrócić do domu, a inni chcieli założyć firmy w Kalifornii. Na początku 1849 roku wieść o gorączce złota rozeszła się po całym świecie i przytłaczająca liczba poszukiwaczy złota i kupców zaczęła przybywać praktycznie z każdego kontynentu. Największą grupę czterdziestodziewięciorga w 1849 roku stanowili Amerykanie, przybywający dziesiątkami tysięcy drogą lądową przez kontynent i różnymi szlakami żeglugowymi [ 49 ] (nazwa "czterdziestodziewięciorga" pochodzi od roku 1849). Wielu ze Wschodniego Wybrzeża wynegocjowało przeprawę przez Góry Apalaskie , wsiadając na statki rzeczne w Pensylwanii , kierując łodzie kilowe do portów montażowych wozów na rzece Missouri , a następnie podróżując wozami wzdłuż Szlaku Kalifornijskiego . Wielu innych przybyło przez Przesmyk Panamski i statki parowe Pacific Mail Steamship Company . Australijczycy [ 50 ] i Nowozelandczycy podchwycili wiadomości ze statków przewożących hawajskie gazety, a tysiące zarażonych "gorączką złota" wsiadło na statki płynące do Kalifornii. [ 51 ] Czterdzieści dziewięć osób przybyło z Ameryki Łacińskiej, szczególnie z meksykańskich okręgów górniczych w pobliżu Sonory i Chile. [ 51 ] [ 52 ] Poszukiwacze złota i kupcy z Azji, głównie z Chin, [ 53 ] zaczęli przybywać w 1849 roku, początkowo w skromnych liczbach do Gum San (" Góra Złota "), jak nazywa się Kalifornia w języku chińskim. [ 54 ] Pierwsi imigranci z Europy, zmagający się ze skutkami rewolucji z 1848 roku i mający do przebycia większą odległość, zaczęli przybywać pod koniec 1849 roku, głównie z Francji, [ 55 ] z kilkoma Niemcami , Włochami i Brytyjczykami . [ 49 ] Szacuje się, że w 1849 roku do Kalifornii przybyło około 90 000 osób - połowa drogą lądową, a połowa drogą morską. [ 56 ] Spośród nich prawdopodobnie 50 000-60 000 stanowili Amerykanie, a reszta pochodziła z innych krajów. [ 49 ] Szacuje się, że do 1855 roku do Kalifornii przybyło z całego świata co najmniej 300 000 poszukiwaczy złota, kupców i innych imigrantów. [ 57 ] Największą grupę nadal stanowili Amerykanie, ale było też po kilkadziesiąt tysięcy Meksykanów, Chińczyków, Brytyjczyków, Australijczyków, [ 58 ] Francuzów i Latynosów, [ 59 ] a także wiele mniejszych grup górników, takich jak Afroamerykanie, Filipińczycy , Baskowie [ 60 ] i Turcy . [ 61 ] [ 62 ] Ludzie z małych wiosek na wzgórzach w pobliżu Genui we Włoszech byli jednymi z pierwszych, którzy na stałe osiedlili się u podnóża gór Sierra Nevada . Przywieźli ze sobą tradycyjne umiejętności rolnicze, rozwinięte w celu przetrwania zimnych zim. [ 63 ] Niewielka liczba górników pochodzenia afrykańskiego (prawdopodobnie mniej niż 4000) [ 64 ] przybyła ze Stanów Południowych , [ 65 ] Karaibów i Brazylii. [ 66 ] Wielu imigrantów pochodziło z Chin. Kilkuset Chińczyków przybyło do Kalifornii w latach 1849 i 1850, a w 1852 roku ponad 20 000 wylądowało w San Francisco. [ 67 ] Ich charakterystyczny ubiór i wygląd były bardzo rozpoznawalne na polach złota. Chińscy górnicy cierpieli ogromnie, znosząc brutalny rasizm ze strony białych górników, którzy kierowali swoje frustracje na obcokrajowców. Dalsza wrogość wobec Chińczyków doprowadziła do uchwalenia przepisów, takich jak Chińska ustawa o wykluczeniu i podatek dla zagranicznych górników. [ 68 ] [ 67 ] W gorączce złota uczestniczyły również kobiety . Jednak ich liczba była niewielka. Z 40 000 osób, które przybyły statkiem do Zatoki San Francisco w 1849 r., tylko 700 stanowiły kobiety (w tym biedne, bogate, przedsiębiorcy, prostytutki, panny i mężatki). [ 69 ] Były to osoby o różnym pochodzeniu etnicznym, w tym angloamerykańskie, afroamerykańskie, [ 70 ] hiszpańskie , rdzenne , europejskie, chińskie i żydowskie. Powody, dla których przybyły, były różne: niektóre przyjechały ze swoimi mężami, odmawiając pozostania w tyle i radzenia sobie samemu, niektóre przyjechały, ponieważ ich mężowie po nie posłali, a inne (panny i wdowy) dla przygód i możliwości ekonomicznych. [ 71 ] Na szlaku wiele osób zmarło z powodu wypadków, cholery , gorączki i niezliczonych innych przyczyn, a wiele kobiet zostało wdowami, zanim jeszcze zobaczyły Kalifornię. W Kalifornii kobiety dość często zostawały wdowami z powodu wypadków górniczych , chorób lub sporów górniczych swoich mężów. Życie na polach złota dawało kobietom możliwość oderwania się od tradycyjnej pracy. Z powodu napływu tysięcy ludzi do Kalifornii w Sacramento i San Francisco oraz okolicach, Kościół Metodystyczny uznał za konieczne wysłanie tam misjonarzy, aby głosili ewangelię, ponieważ w tej części stanu nie było żadnych kościołów. Pierwszym misjonarzem, który przybył, był William Taylor , który przybył do San Francisco we wrześniu 1849 roku. Przez wiele miesięcy głosił kazania na ulicach setkom ludzi bez wynagrodzenia, a ostatecznie po zaoszczędzeniu często hojnych darowizn od odnoszących sukcesy górników, zbudował i założył pierwszy kościół metodystyczny w Kalifornii i pierwszy profesjonalny szpital w Kalifornii. Prawa prawneGdy rozpoczęła się gorączka złota, kalifornijskie pola złota były miejscami wyjątkowo bezprawnymi. [ 76 ] Gdy odkryto złoto w Sutter's Mill, Kalifornia była nadal formalnie częścią Meksyku, pod amerykańską okupacją wojskową w wyniku wojny amerykańsko-meksykańskiej. Po podpisaniu traktatu kończącego wojnę 2 lutego 1848 r. Kalifornia stała się posiadłością Stanów Zjednoczonych, ale nie była formalnym "terytorium" i nie stała się stanem aż do 9 września 1850 r. Kalifornia istniała w niezwykłym stanie regionu pod kontrolą wojskową. Nie było żadnego cywilnego organu ustawodawczego, wykonawczego ani sądowniczego dla całego regionu. [ 77 ] Lokalni mieszkańcy działali zgodnie z mylącą i zmieniającą się mieszanką meksykańskich zasad, amerykańskich zasad i osobistych nakazów. Słabe egzekwowanie federalnych praw, takich jak ustawa o zbiegłych niewolnikach z 1850 r. , zachęcało do przybycia wolnych czarnoskórych i zbiegłych niewolników. [ 62 ] Podczas gdy traktat kończący wojnę amerykańsko-meksykańską zobowiązywał Stany Zjednoczone do honorowania meksykańskich nadań ziemi, [ 78 ] prawie wszystkie pola złota znajdowały się poza tymi nadaniami. Zamiast tego pola złota znajdowały się głównie na " ziemi publicznej ", co oznaczało ziemię formalnie będącą własnością rządu Stanów Zjednoczonych. [ 79 ] Jednak nie istniały jeszcze żadne przepisy prawne [ 76 ] ani praktyczne mechanizmy egzekwowania. [ 80 ] Korzyścią dla czterdziestu dziewięciu było to, że złoto było po prostu "do wzięcia za darmo" na początku. Na polach złota na początku nie było prywatnej własności, opłat licencyjnych ani podatków . [ 81 ] [ 82 ] Górnicy nieformalnie dostosowali meksykańskie prawo górnicze, które istniało w Kalifornii. [ 83 ] Na przykład przepisy próbowały zrównoważyć prawa osób, które przybyły na miejsce wcześniej z prawami osób, które przybyły później; " roszczenie " mogło zostać "wyznaczone" przez poszukiwacza, ale roszczenie to było ważne tylko tak długo, jak długo było aktywnie eksploatowane. [ 76 ] [ 84 ] [ 85 ] Górnicy pracowali na koncesji tylko tak długo, aby określić jej potencjał. Jeśli koncesja została uznana za mało wartościową - jak większość - górnicy porzucali ją w poszukiwaniu lepszej. W przypadku, gdy koncesja została porzucona lub nie była eksploatowana, inni górnicy "przeskakiwali z koncesji" na ziemię. "Przeskakiwanie z koncesji" oznaczało, że górnik rozpoczynał pracę na wcześniej zarekwirowanym terenie. [ 84 ] [ 85 ] Spory były często rozstrzygane osobiście i gwałtownie, a czasami były rozpatrywane przez grupy poszukiwaczy pełniące rolę arbitrów . [ 79 ] [ 84 ] [ 85 ] Często prowadziło to do zaostrzenia napięć etnicznych. [ 86 ] W niektórych obszarach napływ wielu poszukiwaczy mógł doprowadzić do zmniejszenia rozmiaru istniejącej koncesji poprzez prostą presję. Rozwój technik odzyskiwania złotaOkoło czterysta milionów lat temu Kalifornia leżała na dnie dużego morza; podwodne wulkany osadzały lawę i minerały (w tym złoto) na dnie morza. Pod wpływem sił tektonicznych minerały i skały wydostały się na powierzchnię Sierra Nevada, [ 88 ] i uległy erozji . Woda niosła odsłonięte złoto w dół rzeki i osadzała je w cichych żwirowych pokładach wzdłuż brzegów starych rzek i strumieni. [ 89 ] [ 90 ] Najpierw czterdzieści dziewięć osób skupiło swoje wysiłki na tych złożach złota. [ 91 ] Ponieważ złoto w żwirowych pokładach Kalifornii było tak bogato skoncentrowane, wczesni górnicy z czterdziestki dziewiątki byli w stanie wydobywać luźne płatki i samorodki złota ręcznie lub po prostu " płukać " je w rzekach i strumieniach. [ 92 ] [ 93 ] Płukanie nie może odbywać się na dużą skalę, a pracowici górnicy i grupy górników przeszły do ??eksploatacji złóż aluwialnych , używając " kołysek " i "rockerów" lub "długich tomów" [ 94 ] do przetwarzania większych objętości żwiru. [ 95 ] Górnicy zajmowali się również "kojotem", [ 96 ] metodą polegającą na wykopaniu szybu o głębokości od 6 do 13 metrów (od 20 do 43 stóp) w złożach aluwialnych wzdłuż strumienia. Następnie kopano tunele we wszystkich kierunkach, aby dotrzeć do najbogatszych żył łupków . W przypadku najbardziej złożonej eksploatacji złóż aluwialnych grupy poszukiwaczy kierowały wodę z całej rzeki do śluzy wzdłuż rzeki, a następnie kopały w nowo odsłoniętym dnie rzeki w poszukiwaniu złota. [ 97 ] Współczesne szacunki wskazują, że w ciągu pierwszych pięciu lat gorączki złota wydobyto aż 12 milionów uncji [ 98 ] (370 ton ) złota. [ 99 ] Na kolejnym etapie, w 1853 roku, górnictwo hydrauliczne było stosowane na starożytnych złożach żwiru niosącego złoto na zboczach wzgórz i urwiskach na polach złota. [ 100 ] W nowoczesnym stylu górnictwa hydraulicznego, opracowanym najpierw w Kalifornii, a później stosowanym na całym świecie, wąż wysokociśnieniowy kierował silny strumień lub strumień wody na złoża żwiru niosącego złoto. [ 101 ] Następnie rozluźniony żwir i złoto przepływały przez śluzy, a złoto osiadało na dnie, gdzie było zbierane. Szacuje się, że do połowy lat 80. XIX wieku wydobyto metodą górnictwa hydraulicznego 11 milionów uncji trojańskich (340 ton) złota (wartego około 15 miliardów dolarów amerykańskich według cen z grudnia 2010 roku). [ 99 ] Produktem ubocznym tych metod wydobywczych było to, że duże ilości żwiru, mułu , metali ciężkich i innych zanieczyszczeń przedostawały się do strumieni i rzek. [ 102 ] [ 103 ] Orzeczenia sądowe (Gold Run z 1882 r. i "Sawyer Act" z 1884 r. ) oraz ustawodawstwo federalne z 1893 r. ograniczyły wydobycie hydrauliczne w Kalifornii. Od 1999 r. wiele obszarów nadal nosi ślady wydobycia hydraulicznego, ponieważ odsłonięta ziemia i położone niżej złoża żwiru nie sprzyjają życiu roślin. [ 104 ] Po zakończeniu gorączki złota, operacje wydobywcze złota były kontynuowane. Ostatnim etapem odzyskiwania luźnego złota było poszukiwanie złota, które powoli spływało w płaskie dna rzek i łachy piasku w Central Valley w Kalifornii i innych obszarach zawierających złoto w Kalifornii (takich jak Scott Valley w hrabstwie Siskiyou). Pod koniec lat 90. XIX wieku technologia pogłębiania (również wynaleziona w Kalifornii) stała się ekonomiczna, [ 105 ] i szacuje się, że poprzez pogłębianie odzyskano ponad 20 milionów uncji trojańskich (620 ton). [ 99 ] Zarówno w okresie gorączki złota, jak i w kolejnych dekadach poszukiwacze złota zajmowali się również wydobyciem "twardych skał", wydobywając złoto bezpośrednio ze skały, która je zawierała (zwykle kwarcu ), zazwyczaj poprzez kopanie i wysadzanie w celu śledzenia i usuwania żył kwarcu zawierającego złoto. [ 106 ] Gdy skały zawierające złoto zostały wydobyte na powierzchnię, były kruszone, a złoto oddzielane, albo przez separację w wodzie, wykorzystując różnicę gęstości w stosunku do piasku kwarcowego, albo przez płukanie piasku nad miedzianymi płytkami pokrytymi rtęcią (z którą złoto tworzy amalgamat ). Utrata rtęci w procesie amalgamacji była źródłem zanieczyszczenia środowiska . [ 107 ] Ostatecznie wydobycie twardych skał stało się największym pojedynczym źródłem złota produkowanego w Gold Country . [ 99 ] [ 108 ] Całkowitą produkcję złota w Kalifornii od tego czasu do dziś szacuje się na 118 milionów uncji trojańskich (3700 ton). ZyskiNajnowsze badania naukowe potwierdzają, że kupcy zarabiali znacznie więcej pieniędzy niż górnicy w czasie gorączki złota. [ 110 ] [ 111 ] Najbogatszym człowiekiem w Kalifornii w początkowych latach gorączki złota był Samuel Brannan , niestrudzony autopromocjonista, właściciel sklepu i wydawca gazet. [ 112 ] Brannan otworzył pierwsze sklepy z artykułami w Sacramento, Coloma i innych miejscach na polach złota. Gdy tylko gorączka złota się rozpoczęła, kupił wszystkie dostępne w San Francisco artykuły poszukiwawcze i odsprzedał je ze znacznym zyskiem. Niektórzy poszukiwacze złota zarobili znaczną ilość pieniędzy. [ 113 ] Średnio połowa poszukiwaczy złota osiągnęła skromny zysk, po uwzględnieniu wszystkich kosztów; historycy ekonomii sugerują, że biali górnicy odnieśli większy sukces niż górnicy czarni, indiańscy lub chińscy. [ 114 ] Jednak podatki, takie jak podatek dla zagranicznych górników w Kalifornii uchwalony w 1851 r., były skierowane głównie do górników latynoskich [ 115 ] i uniemożliwiały im zarabianie takich samych pieniędzy jak białym, na których nie nałożono żadnych podatków. W Kalifornii większość późno przybyłych zarabiała niewiele lub kończyło na stratach. [ 110 ] Podobnie wielu pechowych kupców zakładało osady, które znikały lub które uległy jednemu z katastrofalnych pożarów, które zmiotły powstające miasta. Z kolei biznesmenem, który odniósł wielki sukces, był Levi Strauss , który jako pierwszy zaczął sprzedawać ogrodniczki dżinsowe w San Francisco w 1853 r. [ 116 ] Inni przedsiębiorcy zbierali duże zyski w handlu detalicznym, transporcie, rozrywce, zakwaterowaniu [ 117 ] lub transporcie. [ 118 ] Pensjonaty, przygotowywanie żywności, szycie i pranie były bardzo dochodowymi biznesami, często prowadzonymi przez kobiety (zamężne, niezamężne lub owdowiałe), które zdały sobie sprawę, że mężczyźni dobrze zapłacą za usługę świadczoną przez kobietę. Burdele również przynosiły duże zyski, zwłaszcza w połączeniu z saloonami i domami gier. [ 119 ] Do 1855 roku klimat gospodarczy uległ drastycznej zmianie. Złoto można było wydobywać z pól złota w sposób opłacalny tylko przez średnie lub duże grupy pracowników, w spółkach lub jako pracowników. W połowie lat 50. XIX wieku to właściciele tych firm wydobywających złoto zarabiali pieniądze. Ponadto populacja i gospodarka Kalifornii stały się na tyle duże i zróżnicowane, że można było zarabiać pieniądze w szerokiej gamie konwencjonalnych biznesów. [ 120 ] Ścieżka złotaPo wydobyciu złoto samo w sobie podążało wieloma ścieżkami. Po pierwsze, większość złota była wykorzystywana lokalnie do zakupu żywności, zapasów i zakwaterowania dla górników . Przeznaczano je również na rozrywkę, która obejmowała wszystko od wędrownego teatru po alkohol, hazard i prostytutki. Transakcje te często odbywały się przy użyciu niedawno odzyskanego złota, starannie ważonego. [ 121 ] [ 122 ] Ci kupcy i sprzedawcy z kolei używali złota do zakupu zapasów od kapitanów statków lub pakowaczy przywożących towary do Kalifornii. Złoto następnie opuszczało Kalifornię na pokładach statków lub mułów, aby trafić do producentów towarów z całego świata. Drugą drogą byli sami Argonauci, którzy osobiście zdobyli wystarczającą ilość złota, wysyłali je do domu lub wracali do domu, zabierając ze sobą ciężko zarobione "wykopaliska". Na przykład, według szacunków, kalifornijskie złoto warte około 80 milionów dolarów (równowartość dzisiejszych 2,6 miliarda dolarów) zostało wysłane do Francji przez francuskich poszukiwaczy i kupców. [ 124 ] Większość złota wróciła do nowojorskich domów maklerskich. [ 28 ] W miarę postępu gorączki złota lokalne banki i handlarze złotem emitowali "banknoty" lub "weksle" - lokalnie akceptowaną papierową walutę - w zamian za złoto, [ 125 ] a prywatne mennice tworzyły prywatne złote monety . [ 126 ] Po wybudowaniu Mennicy w San Francisco w 1854 r. sztabki złota zostały przekształcone w oficjalne złote monety Stanów Zjednoczonych do obiegu. [ 127 ] Później złoto było również wysyłane przez banki kalifornijskie do amerykańskich banków krajowych w zamian za krajową papierową walutę, która miała być używana w rozwijającej się gospodarce Kalifornii Ruchomości
Przybycie setek tysięcy nowych ludzi do Kalifornii w ciągu kilku lat, w porównaniu z populacją liczącą wcześniej około 15 000 Europejczyków i Kalifornijczyków , [ 129 ] miało wiele dramatycznych skutków. [ 130 ] Badanie z 2017 r. przypisuje rekordowo długą ekspansję gospodarczą Stanów Zjednoczonych w okresie bez recesji w latach 1841-1856 przede wszystkim "boomowi inwestycji w towary transportowe po odkryciu złota w Kalifornii". [ 131 ] Rząd i handelGorączka złota wyniosła Kalifornię z sennego, mało znanego zaścianka do centrum globalnej wyobraźni i celu podróży setek tysięcy ludzi. Nowi imigranci często wykazywali się niezwykłą pomysłowością i obywatelską postawą. Na przykład w trakcie gorączki złota przyznawano prawa miejskie miastom i gminom, zwołano konwencję stanową , spisano stanową konstytucję , przeprowadzono wybory i wysłano przedstawicieli do Waszyngtonu, aby negocjowali przyjęcie Kalifornii jako stanu. [ 132 ] W tym czasie rozpoczęła się uprawa roli na dużą skalę (druga "gorączka złota" w Kalifornii [ 133 ] ). [ 134 ] Szybko powstały drogi, szkoły, kościoły [ 135 ] i organizacje obywatelskie. [ 132 ] Zdecydowaną większość imigrantów stanowili Amerykanie. [ 136 ] Coraz bardziej rosła presja na lepszą komunikację i powiązania polityczne z resztą Stanów Zjednoczonych, co doprowadziło do uzyskania przez Kalifornię niepodległości 9 września 1850 r. na mocy Kompromisu z 1850 r . jako 31. stanu Stanów Zjednoczonych . W latach 1847-1870 populacja San Francisco wzrosła z 500 do 150 000. [ 137 ] Gorączka złota i wzrost populacji doprowadziły do ??znacznej poprawy transportu między Kalifornią a wschodnim wybrzeżem. Kolej Panamska , łącząca Przesmyk Panamski, została ukończona w 1855 roku. [ 138 ] Statki parowe , w tym te należące do Pacific Mail Steamship Company , rozpoczęły regularne połączenia z San Francisco do Panamy , gdzie pasażerowie, towary i poczta podróżowały pociągiem przez Przesmyk i wsiadały na statki parowe zmierzające na wschodnie wybrzeże. Jedna z niefortunnych podróży, rejs SS Central America , [ 139 ] zakończył się katastrofą, gdy statek zatonął podczas huraganu u wybrzeży Karoliny w 1857 roku, mając na pokładzie około trzech ton kalifornijskiego złota. Indianie Ameryki PółnocnejGłówne artykuły: Ludobójstwo w Kalifornii i Praca niewolnicza w Kalifornii
Ludzkie i środowiskowe koszty gorączki złota były znaczne. Indianie, zależni od tradycyjnego łowiectwa, zbieractwa i rolnictwa, stali się ofiarami głodu i chorób, ponieważ żwir, muł i toksyczne chemikalia z operacji poszukiwawczych zabijały ryby i niszczyły siedliska. [ 103 ] [ 104 ] Wzrost populacji górników spowodował również zanik miejsc polowań i zbierania żywności, ponieważ budowano wśród nich obozowiska poszukiwaczy złota i inne osady. Później rolnictwo rozprzestrzeniło się, aby zaopatrywać obozowiska osadników, odbierając Indianom więcej ziemi. [ 142 ] W niektórych rejonach miały miejsce systematyczne ataki na członków plemion w rejonach górniczych lub w ich pobliżu. Między tubylcami a osadnikami toczyły się różne konflikty . [ 143 ] Górnicy często postrzegali Indian jako przeszkodę w ich działalności górniczej. [ 144 ] Ed Allen, główny interpretator Marshall Gold Discovery State Historic Park, donosił, że zdarzało się, że górnicy zabijali nawet 50 lub więcej tubylców w ciągu jednego dnia. [ 145 ] Ataki odwetowe na samotnych górników mogły skutkować atakami na większą skalę na populację tubylczą, czasami plemiona lub wioski niezaangażowane w pierwotny akt. [ 146 ] Podczas masakry w Bridge Gulch w 1852 roku grupa osadników zaatakowała grupę Indian Wintu w odpowiedzi na zabójstwo obywatela o imieniu JR Anderson. Po jego zabójstwie szeryf poprowadził grupę mężczyzn, aby wytropić Indian, których następnie zaatakowali. Tylko troje dzieci przeżyło masakrę, której ofiarą padła inna grupa Wintu niż ta, która zabiła Andersona. [ 147 ] Historyk Benjamin Madley zapisał liczbę zabójstw Indian Kalifornii w latach 1846-1873 i oszacował, że w tym okresie co najmniej 9400-16 000 Indian Kalifornii zostało zabitych przez osoby niebędące Indianami, głównie w ramach ponad 370 masakr (zdefiniowanych jako "umyślne zabicie pięciu lub więcej rozbrojonych żołnierzy lub w dużej mierze nieuzbrojonych cywilów, w tym kobiet, dzieci i więźniów, niezależnie od tego, czy miało to miejsce w kontekście bitwy, czy w innym kontekście"). [ 148 ] Według demografa Russella Thorntona , w latach 1849-1890 populacja tubylcza Kalifornii spadła poniżej 20 000 - głównie z powodu zabójstw. [ 149 ] Według rządu Kalifornii, około 4500 Indian amerykańskich poniosło gwałtowną śmierć w latach 1849-1870. [ 150 ] Ponadto Kalifornia sprzeciwiła się ratyfikacji osiemnastu traktatów podpisanych przez przywódców plemiennych i agentów federalnych w 1851 roku. [ 151 ] Rząd stanowy, wspierając działalność górników, finansował i wspierał szwadrony śmierci , przeznaczając ponad 1 milion dolarów na finansowanie i działalność organizacji paramilitarnych. [ 152 ] Peter Burnett , pierwszy gubernator Kalifornii, oświadczył, że Kalifornia jest polem bitwy między rasami i że istnieją tylko dwie opcje w stosunku do Indian Kalifornii: eksterminacja lub usunięcie. "Należy się spodziewać, że wojna na eksterminację będzie kontynuowana między dwiema rasami, aż rasa indiańska wyginie. Chociaż nie możemy przewidzieć wyniku z bolesnym żalem, nieuchronne przeznaczenie rasy przekracza możliwości i mądrość człowieka, aby temu zapobiec". Dla Burnetta, podobnie jak dla wielu jego współczesnych, ludobójstwo było częścią planu Boga i było konieczne, aby wyborcy Burnetta mogli się rozwijać w Kalifornii. [ 153 ] Ustawa o rządzie i ochronie Indian , uchwalona 22 kwietnia 1850 r. przez kalifornijską legislaturę , zezwalała osadnikom na wyłapywanie i wykorzystywanie rdzennych mieszkańców jako pracowników przymusowych, zabraniała rdzennym mieszkańcom składania zeznań przeciwko osadnikom i zezwalała na adopcję dzieci tubylczych przez osadników, często w celach pracy. [ 154 ] Po zakończeniu początkowego boomu, jawnie antyzagraniczne i rasistowskie ataki, prawa i podatki konfiskacyjne miały na celu wypędzenie cudzoziemców - oprócz rdzennych Amerykanów - z kopalń, zwłaszcza chińskich i latynoskich imigrantów, głównie z Sonory, Meksyku i Chile. [ 67 ] [ 155 ] Również straty poniesione przez amerykańskich imigrantów były dotkliwe: jeden na dwunastu czterdziestodziewięciorga zginął, ponieważ wskaźniki śmiertelności i przestępczości w okresie gorączki złota były niezwykle wysokie, a wynikające z tego samosądy również zebrały swoje żniwo. Światowa stymulacja gospodarczaGorączka złota stymulowała również gospodarki na całym świecie. Rolnicy w Chile , Australii i na Hawajach znaleźli ogromny nowy rynek zbytu dla swojej żywności; brytyjskie towary przemysłowe cieszyły się dużym popytem; odzież, a nawet prefabrykowane domy przybywały z Chin. [ 159 ] Powrót dużych ilości kalifornijskiego złota w celu zapłaty za te towary podniósł ceny i pobudził inwestycje oraz tworzenie miejsc pracy na całym świecie. [ 160 ] Australijski poszukiwacz złota Edward Hargraves , zauważając podobieństwa między geografią Kalifornii a swoją ojczyzną, powrócił do Australii, aby odkryć złoto i zapoczątkować australijską gorączkę złota . [ 161 ] Przed gorączką złota Stany Zjednoczone stosowały standard bimetaliczny , ale nagły wzrost fizycznej podaży złota zwiększył względną wartość fizycznego srebra i wyparł srebrne pieniądze z obiegu. Wzrost podaży złota wywołał również szok podaży pieniądza . [ 162 ] Kilka lat po zakończeniu gorączki złota, w 1863 r., w Sacramento odbyła się ceremonia wmurowania kamienia węgielnego pod zachodnią część pierwszej transkontynentalnej linii kolejowej . Ukończenie linii, około sześć lat później, sfinansowane częściowo z pieniędzy z gorączki złota, [ 163 ] zjednoczyło Kalifornię ze środkową i wschodnią częścią Stanów Zjednoczonych. Podróż, która wcześniej zajmowała tygodnie, a nawet miesiące, teraz mogła zostać zrealizowana w ciągu kilku dni. [ 164 ] Praktyki dotyczące płciGdy gorączka złota w Kalifornii przyniosła nieproporcjonalnie dużą populację mężczyzn i stworzyła środowisko eksperymentalnej bezprawia, oddzielone od granic standardowego społeczeństwa, konwencjonalne amerykańskie role płciowe zostały zakwestionowane. [ 165 ] W obliczu dużego braku kobiet, ci młodzi mężczyźni migrujący musieli zreorganizować swoje praktyki społeczne i seksualne, co doprowadziło do praktyk międzypłciowych, które najczęściej miały miejsce jako przebieranie się za kogoś innego. Wydarzenia taneczne były znaczącą przestrzenią społeczną do przebierania się za kogoś innego, gdzie kawałek materiału (taki jak chusteczka lub łatka z płótna) oznaczał "kobietę". [ 166 ] Poza wydarzeniami towarzyskimi, te wywrócone oczekiwania płciowe kontynuowały również w obowiązkach domowych. Chociaż przebieranie się za kogoś innego występowało najczęściej u mężczyzn jako kobiet, odwrotna sytuacja również miała miejsce. [ 167 ] Górnicy i kupcy o różnej płci i wyglądzie, zachęcani płynnością społeczną i ograniczeniami populacyjnymi Dzikiego Zachodu, ukształtowali początki wybitnej historii queer w San Francisco DługoterminowoNazwa Kalifornii na stałe związała się z gorączką złota, a szybki sukces w nowym świecie stał się znany jako "Marzenie Kalifornii". [ 168 ] Kalifornia była postrzegana jako miejsce nowych początków, gdzie wielkie bogactwo mogło wynagrodzić ciężką pracę i szczęście. Historyk H.W. Brands zauważył, że w latach po gorączce złota marzenie Kalifornii rozprzestrzeniło się po całym kraju: Z dnia na dzień Kalifornia zyskała międzynarodową sławę jako "złoty stan". [ 170 ] Pokolenia imigrantów były przyciągane przez California Dream. Kalifornijscy farmerzy, [ 171 ] wiertacze ropy naftowej, [ 172 ] filmowcy, [ 173 ] konstruktorzy samolotów , [ 174 ] producenci komputerów i mikroprocesorów oraz przedsiębiorcy "dot-com" - wszyscy przeżyli swoje czasy rozkwitu w dekadach po gorączce złota. [ 175 ] Ponadto standardowa tarcza autostrad stanowych w Kalifornii ma kształt łopaty górnika, aby uczcić kalifornijską gorączkę złota. [ 176 ] [ 177 ] Obecnie trafnie nazwana droga stanowa nr 49 przebiega przez podgórze Sierra Nevada , łącząc wiele miast z czasów gorączki złota, takich jak Placerville, Auburn , Grass Valley , Nevada City , Coloma, Jackson i Sonora . [ 178 ] Ta autostrada stanowa przebiega również bardzo blisko Columbia State Historic Park , obszaru chronionego obejmującego historyczną dzielnicę biznesową miasta Columbia ; w parku zachowało się wiele budynków z czasów gorączki złota, które obecnie zajmują przedsiębiorstwa nastawione na turystów. Odniesienia kulturoweHistoria gorączki złota w literaturze znajduje swoje odzwierciedlenie w dziełach Marka Twaina ( Słynna skacząca żaba z hrabstwa Calaveras ), Breta Harte'a ( Milioner z surowej roboty ), Joaquina Millera ( Życie wśród Modoców ) i wielu innych. San Francisco 49ers , profesjonalna drużyna futbolu amerykańskiego z siedzibą w obszarze Zatoki San Francisco , grająca w lidze National Football League , została nazwana na cześć górników
|
