Szlaki na zachód - Południowy Szlak Emigracyjny

Południowy Szlak Emigracyjny
(Southern Emigrant Trail)
Lokalizacja:
ze wschodnich Stanów Zjednoczonych, który podążał Santa Fe Trail do Nowego Meksyku podczas gorączki złota w Kalifornii

Południowy Szlak Emigracyjny
Southern Emigrant Trail
, znany również jako Gila Trail, Kearny Trail, Southern Trail i Butterfield Stage Trail
, był głównym szlakiem lądowym dla imigracji do Kalifornii ze wschodnich Stanów Zjednoczonych, który podążał Santa Fe Trail do Nowego Meksyku podczas Gorączki złota w Kalifornii (1848).

W przeciwieństwie do bardziej północnych szlaków, wozy pionierskie mogły podróżować przez cały rok, a przełęcze górskie nie były blokowane przez śniegi; jednak miał on wadę w postaci letniego upału i braku wody w regionach pustynnych, przez które przebiegał na Terytorium Nowego Meksyku i Pustyni Kolorado w Kalifornii. Następnie stał się szlakiem podróży i handlu między wschodnimi Stanami Zjednoczonymi a Kalifornią. Wiele stad bydła i owiec było pędzonych tą trasą, a w latach 1857-1858 podążała nią Linia pocztowa San Antonio-San Diego, a następnie Butterfield Overland Mail od 1858 do 1861 roku.

Amerykański tabor w Maricopa Wells w 1857 r.

Historia szlaku

1846-1848: Kearney, Cooke i Graham

W październiku 1846 roku generał Stephen Watts Kearny i jego dragoni ze zwiadowcą Kitem Carsonem znaleźli szlak przez góry od El Camino Real de Tierra Adentro nad Rio Grande , przez kopalnie Santa Rita do rzeki Gila , którą następnie podążał do rzeki Kolorado, w Yuma Crossing , gdzie przekroczył rzekę, a następnie pustynię Kolorado do południowej Kalifornii . Trasa ta była znana jako Gila Trail .

Miesiąc później pułkownik Philip St. George Cooke i Batalion Mormonów z wozami, których Kearny nie mógł przejechać przez góry Nowego Meksyku, podążyli trasą na południe wzdłuż zachodniego brzegu Rio Grande, skąd Kearny opuścił rzekę, do punktu tuż na północ od miejsca, w którym później znajdował się Fort Thorn . Tam Cooke opuścił Rio Grande, ustanawiając drogę wozową, która sięgała daleko na południowy zachód przez Przełęcz Guadalupe , a następnie na zachód, tuż na południe od obecnej granicy z Meksykiem, a następnie na zachód do i poza współczesną Agua Prieta , zanim skręcili na północ przez rzekę San Pedro , a następnie na zachód do Tucson . Łącząc się tam z Drogą Sonora do Kalifornii, ustanowioną przez Juana Bautistę de Anzę w 1774 roku, maszerowali w trzydniową podróż na północ przez pustynię, zanim połączyli się z trasą Kearny'ego nad rzeką Gila, tuż na wschód od wiosek Pima . Cooke podążył szlakiem Anza-Kearny na zachód wzdłuż Gila do Yuma Crossing , gdzie skrzyżował się z El Camino del Diablo, starym hiszpańskim szlakiem przywróconym przez Meksyk w 1828 roku. W ten sposób powstała pierwsza południowa droga wozowa z Nowego Meksyku do Kalifornii. ^[ 1 ] Ten nowy szlak wozowy stał się znany jako Cooke's Road lub Sonora Road , ponieważ większa część centralnej części trasy przebiegała przez ówczesną północną granicę stanu Sonora w Meksyku

W 1848 roku wyprawa armii USA złożona z 1. pułku dragonów pod dowództwem majora Lawrence'a P. Grahama wyruszyła z Chihuahua do Kalifornii, przez Janos , a następnie na zachód, by uderzyć w drogę Cooke'a w Guadalupe Pass . Następnie podążył szlakiem wozów Cooke'a wzdłuż meksykańskiej granicy, ale poszedł dalej na zachód poza rzekę San Pedro starszym hiszpańskim szlakiem do źródeł rzeki Santa Cruz , którymi podążał do miasta Santa Cruz w Sonorze , a następnie skręcił na północ starą hiszpańską drogą do Tucson wzdłuż rzeki Santa Cruz. Objazd Grahama, znany jako Major Graham's Road , został obrany przez większość Czterdziestu dziewięciu podążających trasą Cooke'a w następnym roku, pomimo większej odległości.

Z Yumy szlak Southern Emigrant Trail przecinał pustynię Kolorado , kierując się na południe wzdłuż rzeki Kolorado do Baja California w Meksyku (omijając rozległe wydmy Algodones na zachodzie i północnym zachodzie), a następnie podążając wzdłuż wodopojów wzdłuż rzek Alamo i New , a następnie na północny zachód do Kalifornii, ponownie przez pustynię do Carrizo Creek i oazy w Vallecito

Pozostałości szlaku Southern Emigrant Trail w Warner's Ranch w 2017 r.

Z Vallecito szlak biegł na północny zachód do Gór Półwyspowych, przecinając Przełęcz Warnera do Rancza Warnera . Z Warnera droga biegła albo na północny zachód do Los Angeles (przez Temecula , La Laguna , Temescal , Chino , La Puente i San Gabriel ), albo na zachód na południowy zachód do San Diego przez Santa Ysabel , San Pasqual i Rancho Penasquitos

Z każdego z tych miast podróżny mógł kontynuować podróż na północ lądem do pól złota na wybrzeżu przez El Camino Real lub przez starą Przełęcz Tejon do Doliny San Joaquin , a następnie na północ drogą, która później stała się drogą Stockton-Los Angeles lub przez El Camino Viejo . Alternatywnie mógł popłynąć statkami do San Francisco z San Diego lub San Pedro

1849-1854: Odcięcie Tucson

Następnie dystans trasy Cooke-Graham został drastycznie skrócony przez Tucson Cutoff , którego pionierem był John Coffee Hays z grupą czterdziestu dziewięciu pod koniec 1849 roku. Trasa ta omijała długą drogę pokonywaną na południe, przechodząc przez Stein's Pass , Apache Pass i Nugent's Pass , a następnie w dół Tres Alamos Wash do Lower Crossing of the San Pedro River poniżej Tres Alamos . Stamtąd łączyła się z Cooke's Wagon Road przy wodopoju, w pobliżu współczesnego Mescal

1855 do lat 80. XIX wieku: Przełęcz Dragoon, Pacific Wagon Road, Doubtful Canyon Cutoff

Przełęcz Dragoonów i Pacific Wagon Road

W 1856 roku ekspedycja Railroad Survey Expedition zmodyfikowała trasę Tucson Cutoff, przebiegając na południe od Nugent's Pass przez Dragoon Pass i Middle Crossing lub San Pedro Crossing rzeki zamiast Lower Crossing poniżej Los Alamos.

W 1857 roku po zakupie Gadsdena , jako część Pacific Wagon Road , drogi wojskowej budowanej między El Paso i Fort Yuma, zbudowano drogę wozową z Mesilli na zachód do Cooke's Spring , oszczędzając dłuższą trasę przez San Diego Crossing. Pacific Wagon Road biegła następnie wzdłuż Cooke's Wagon Road i Tucson Cutoff aż do zachodniej strony Apache Pass. Tam tworzyła kolejny skrót przez Sulphur Springs Valley do Dragoon Pass , a następnie w dół Dragoon Wash do rzeki San Pedro. Następnie trasa schodziła na północ prawym brzegiem rzeki do Middle Crossing of the San Pedro River . Z tego skrzyżowania Pacific Wagon Road biegła prosto na zachód, aby połączyć się ponownie z Cooke's Wagon Road w Mescal Springs i kontynuować do Tucson w Arizonie , a następnie skręcić na północ do Pima Villages i Maricopa Wells , gdzie skręcała na zachód wzdłuż rzeki Gila , podążając za nią do promów na rzece Kolorado naprzeciwko Fort Yuma . Pacific Wagon Road jeszcze bardziej skróciła trasę dla podróżnych.

Wątpliwe odcięcie kanionu

Od 1859 do 1861 roku, w czasie Butterfield Overland Mail , dyliżanse i inny ruch odbywały się skrótem między Ojo de Vaca i Apache Pass, przez góry Peloncillo przez Doubtful Canyon . Jednak po zniszczeniu stacji dyliżansów i powozów oraz zabiciu ich właścicieli i woźniców na początku wojny z Apaczami w 1861 roku, trasa ta została porzucona. Ulubiony teren zasadzek, skrót nie był rozsądny do wykorzystania, chyba że podróżni stanowili silny oddział żołnierzy lub byli pod eskortą wojskową. Mimo to, w maju 1864 roku, California Volunteers stoczyli potyczkę w Doubtful Canyon z Apaczami, którzy próbowali tam zasadzić się na nich. Ruch powrócił na trasę Pacific Wagon Road, która następnie pozostała główną trasą wschód-zachód na południowym zachodzie aż do pojawienia się kolei w latach 80. XIX wieku.