      |
Wikipedia
| Geografia
Indian USA | Plemiona
Indian USA | Historia
Indian USA | Kultura i
religia Indian | Wojny Indian |
HISTORIA
INDIAN USA
| Dziki Zachód [https://en.wikipedia.org/wiki/American_frontier] |
Zobacz też: Historyczna oś czasu: https://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_the_American_Old_West
Artykuły o historii Indian USA: (w budowie): | Historia Komanczów | Historia Czirokezów (Cherokee) | | |
Artykuły w kontekscie Indian: | Historia Dzikiego Zachodu | Usuwanie Indian po 1830 r. |
Usuwanie Indian po 1830 r. Przesiedlenie Indian było polityką czystek etnicznych prowadzoną przez rząd Stanów Zjednoczonych poprzez przymusowe przesiedlenie samorządnych plemion Indian amerykańskich z ich ojczystych ziem we wschodniej części Stanów Zjednoczonych na tereny na zachód od rzeki Missisipi - konkretnie na wyznaczone Terytorium Indiańskie (w przybliżeniu dzisiejsza Oklahoma ), co wielu naukowców uznało za ludobójstwo . [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] Ustawa o przesiedleniu Indian z 1830 r. , kluczowa ustawa upoważniająca do przesiedlania plemion tubylczych, została podpisana przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Andrew Jacksona 28 maja 1830 r. Chociaż Jackson zajął nieugięte stanowisko w sprawie przesiedlenia Indian, ustawa ta była egzekwowana głównie podczas administracji Martina Van Burena . Po wejściu w życie ustawy około 60 000 członków plemion Czirokezów , Muskogee (Creek), Seminole , Czikasawów i Czoktawów (w tym tysiące ich czarnych niewolników ) zostało siłą wysiedlonych z ojczystych ziem, a tysiące z nich zginęło podczas Szlaku Łez Przesiedlanie Indian, popularna polityka wśród przybywających osadników, było konsekwencją działań najpierw kolonizatorów europejskich, a później osadników amerykańskich w kraju podczas trzynastu kolonii , a następnie po rewolucji w Stanach Zjednoczonych Ameryki, również do połowy XX wieku. Początki
tej polityki sięgają administracji
Jamesa Monroe , ale odnosiła się ona do
konfliktów, które miały miejsce między amerykańskimi
osadnikami a plemionami tubylczymi od XVII wieku i
eskalowały na początku XIX wieku (gdy osadnicy parli na
zachód zgodnie z kulturową wiarą w oczywiste
przeznaczenie ). Historyczne poglądy na temat
usuwania Indian zostały ponownie ocenione od tego czasu.
Szeroka współczesna akceptacja tej polityki,
spowodowana częściowo popularnym przyjęciem koncepcji oczywistego
przeznaczenia , ustąpiła miejsca bardziej ponurej
perspektywie.
Tło rewolucyjnePrzywódcy amerykańscy w okresie rewolucji amerykańskiej i na początku istnienia USA debatowali nad tym, czy rdzennych Amerykanów należy traktować jako jednostki czy jako narody. Deklaracja NiepodległościArtykuł główny: Deklaracja niepodległości Stanów Zjednoczonych W rozdziale aktu oskarżenia Deklaracji Niepodległości rdzenni mieszkańcy Stanów Zjednoczonych są określani mianem "bezlitosnych dzikich Indian", co odzwierciedlało powszechnie panujący wówczas pogląd wśród kolonizatorów w Stanach Zjednoczonych. Benjamin FranklinW projekcie "Proponowanych artykułów Konfederacji" przedstawionym Kongresowi Kontynentalnemu 10 maja 1775 r. Benjamin Franklin wezwał do zawarcia "wieczystego sojuszu" z Indianami w państwie, które miało się dopiero narodzić, w szczególności z sześcioma narodami Konfederacji Irokezów Wczesne akty kongresoweKongres Konfederacji uchwalił Northwest Ordinance z 1787 r. (precedens dla ekspansji terytorialnej Stanów Zjednoczonych, który miał mieć miejsce przez wiele lat), wzywając do ochrony "własności, praw i wolności" rdzennych Amerykanów; [ 19 ] Konstytucja Stanów Zjednoczonych z 1787 r. (Artykuł I, Sekcja 8) uczyniła Kongres odpowiedzialnym za regulację handlu z plemionami indiańskimi. W 1790 r. nowy Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił Indian Nonintersexual Act (odnowiony i zmieniony w 1793, 1796, 1799, 1802 i 1834 r.) w celu ochrony i skodyfikowania praw do ziemi uznanych plemion. Jerzy WaszyngtonPrezydent George Washington w swoim przemówieniu do narodu Seneca z 1790 r. , w którym trudności w sprzedaży ziemi Indianom przed uchwaleniem Konstytucji nazwał "złem", stwierdził, że sprawa została teraz zmieniona i zobowiązał się do podtrzymywania "sprawiedliwych praw" Indian amerykańskich. [ 21 ] [ 22 ] W marcu i kwietniu 1792 r. Washington spotkał się z 50 wodzami plemion w Filadelfii - w tym z Irokezami - aby omówić wzmocnienie przyjaźni między nimi a Stanami Zjednoczonymi. Później tego samego roku, w swoim czwartym dorocznym orędziu do Kongresu, Washington podkreślił potrzebę budowania pokoju, zaufania i handlu z Indianami amerykańskimi: W swoim siódmym dorocznym orędziu do Kongresu w 1795 r. Waszyngton zasugerował, że jeśli rząd USA chce pokoju z Indianami, musi zachowywać się pokojowo; jeśli USA chce, aby ustały najazdy Indian, najazdy amerykańskich "mieszkańców pogranicza" również muszą ustać. Thomas JeffersonW swoich Notatkach o stanie Wirginia (1785) Thomas Jefferson bronił kultury rdzennych Amerykanów i zachwycał się tym, jak plemiona Wirginii "nigdy nie podporządkowały się żadnym prawom, żadnej sile przymusu, żadnemu cieniowi rządu" ze względu na ich "moralne poczucie dobra i zła". [ 28 ] [ 29 ] Później tego samego roku napisał do markiza de Chastellux: "Uważam, że wówczas Indianin był równy białemu człowiekowi pod względem ciała i umysłu". [ 30 ] Pragnieniem Jeffersona, jak zinterpretował to Francis Paul Prucha , było, aby rdzenni Amerykanie wymieszali się z Amerykanami europejskimi i stali się jednym ludem. [ 31 ] [ 32 ] Aby osiągnąć ten cel jako prezydent, Jefferson zaoferował obywatelstwo amerykańskie niektórym narodom indiańskim i zaproponował udzielenie im kredytu w celu ułatwienia handlu. 27 lutego 1803 roku Jefferson napisał w liście do Williama Henry'ego Harrisona : Polityka JeffersonaArtykuł główny: Thomas Jefferson i rdzenni Amerykanie Jako prezydent Thomas Jefferson opracował dalekosiężną politykę indiańską z dwoma głównymi celami. Chciał zapewnić, że narody tubylcze (nie obce) były ściśle związane z nowymi Stanami Zjednoczonymi, ponieważ uważał bezpieczeństwo narodu za najważniejsze. [ 36 ] Chciał również "ucywilizować" ich, aby przyjęli rolniczy, a nie łowiecko-zbieracki styl życia. [ 31 ] Cele te miały zostać osiągnięte poprzez traktaty i rozwój handlu. [ 37 ] Początkowo Jefferson promował amerykańską politykę, która zachęcała Indian do asymilacji , czyli " cywilizowania ". [ 38 ] Jako prezydent podejmował stałe wysiłki, aby zyskać przyjaźń i współpracę wielu plemion indiańskich, wielokrotnie wyrażając swoje pragnienie utworzenia zjednoczonego narodu białych i Indian [ 39 ] , jak w swoim liście z 3 listopada 1802 r. do duchowego przywódcy Seneki, Handsome'a Lake'a : Gdy delegacja z Górnych Miast Narodu Czirokezów lobbowała u Jeffersona na rzecz pełnego i równego obywatelstwa, jakie George Washington obiecał Indianom zamieszkującym terytorium amerykańskie, jego odpowiedź wskazywała, że ??był on skłonny przyznać obywatelstwo tym narodom indiańskim, które o to zabiegały. [ 41 ] W swoim ósmym dorocznym orędziu do Kongresu z 8 listopada 1808 r. przedstawił wizję jedności białych i Indian: Jak jednak pokazują niektóre inne pisma Jeffersona, był on ambiwalentny w stosunku do asymilacji Indian i używał słów "eksterminować" i "wytępić" w odniesieniu do plemion, które stawiały opór amerykańskiej ekspansji i były gotowe walczyć o swoje ziemie. [ 43 ] Jefferson zamierzał zmienić styl życia Indian z łowiectwa i zbieractwa na rolnictwo, głównie poprzez "zmniejszenie zwierzyny łownej, co spowodowałoby, że ich utrzymanie z polowań stałoby się niewystarczające". [ 44 ] Spodziewał się, że zmiana w rolnictwie uczyni ich zależnymi od białych Amerykanów w zakresie towarów i bardziej skłonnymi do oddania swojej ziemi lub pozwolenia na przeniesienie się na zachód od rzeki Missisipi W liście do Williama Henry'ego Harrisona z 1803 roku Jefferson napisał: W tym liście Jefferson mówił o ochronie Indian przed niesprawiedliwością wyrządzaną przez osadników: Zgodnie z traktatem z 27 lutego 1819 r. rząd USA miał zaoferować obywatelstwo i 640 akrów (260 ha) ziemi na rodzinę Czirokezom mieszkającym na wschód od Missisipi. [ 50 ] [ 51 ] [ 52 ] Ziemia Indian amerykańskich była czasami kupowana na mocy traktatu lub pod przymusem . Pomysł wymiany ziemi, zgodnie z którym Indianie mieliby oddawać swoją ziemię na wschód od Missisipi w zamian za podobną ilość terytorium na zachód od rzeki, został po raz pierwszy zaproponowany przez Jeffersona w 1803 r. i po raz pierwszy włączony do traktatów w 1817 r. (lata po prezydenturze Jeffersona). Ustawa o przesiedleniu Indian z 1830 r. zawierała tę koncepcję. Plan Johna C. CalhounaZa prezydenta Jamesa Monroe , Sekretarz Wojny John C. Calhoun opracował pierwsze plany usunięcia Indian. Monroe zatwierdził plany Calhouna pod koniec 1824 r. i w specjalnym komunikacie do Senatu 27 stycznia 1825 r. zażądał utworzenia Arkansas i Terytoriów Indiańskich ; Indianie na wschód od Missisipi mieli dobrowolnie wymienić swoje ziemie na ziemie na zachód od rzeki. Senat zaakceptował prośbę Monroe i poprosił Calhouna o opracowanie ustawy, która została zablokowana w Izbie Reprezentantów przez delegację Georgii. Prezydent John Quincy Adams przyjął politykę Calhouna-Monroe i był zdecydowany usunąć Indian bez użycia siły; [ 53 ] [ 54 ] Georgia odmówiła zgody na prośbę Adamsa, zmuszając prezydenta do zawarcia traktatu z Czirokezami przyznającego Georgii ziemie Czirokezów. [ 55 ] 26 lipca 1827 r. naród Czirokezów przyjął pisemną konstytucję (opartą na konstytucji Stanów Zjednoczonych), która głosiła, że ??jest on niepodległym narodem z jurysdykcją nad własnymi ziemiami. Georgia twierdziła, że ??nie toleruje suwerennego państwa na swoim terytorium i potwierdziła swoją władzę nad terytorium Czirokezów. [ 56 ] Kiedy Andrew Jackson został prezydentem jako kandydat nowo zorganizowanej Partii Demokratycznej , zgodził się, że Indianie powinni zostać zmuszeni do wymiany swoich ziem wschodnich na ziemie zachodnie (w tym do przesiedlenia) i energicznie egzekwował usuwanie Indian. Sprzeciw wobec wydalania obywateli USAChociaż usuwanie Indian było popularną polityką, sprzeciwiano się jej również z przyczyn prawnych i moralnych; była również sprzeczna z formalną, zwyczajową interakcją dyplomatyczną między rządem federalnym a narodami tubylczymi. Ralph Waldo Emerson napisał szeroko publikowany list "A Protest Against the Removal of the Cherokee Indians from the State of Georgia" w 1838 r., na krótko przed usunięciem Czirokezów. Emerson krytykuje rząd i jego politykę usuwania, twierdząc, że traktat o usunięciu był nielegalny; był to "traktat pozorowany", którego rząd USA nie powinien podtrzymywać. Opisuje usunięcie jako Emerson kończy swój list stwierdzeniem, że nie powinno to być kwestią polityczną, wzywając prezydenta Martina Van Burena do zapobieżenia egzekwowaniu deportacji Czirokezów. Inni indywidualni osadnicy i organizacje społeczne osadników w całych Stanach Zjednoczonych również sprzeciwiali się deportacji. Reakcja rdzennych Amerykanów na deportacjęGrupy tubylcze przekształciły swoje rządy, stworzyły konstytucje i kodeksy prawne oraz wysłały delegatów do Waszyngtonu, aby negocjowali zasady i traktaty mające na celu utrzymanie ich autonomii i zapewnienie obiecanej przez rząd federalny ochrony przed ingerencją stanów. [ 61 ] Uważali, że aklimatyzacja, jakiej oczekiwały od nich Stany Zjednoczone, powstrzyma politykę przesiedleń i stworzy lepsze relacje z rządem federalnym i sąsiadującymi stanami. Narody
rdzennych Amerykanów miały różne poglądy na temat
deportacji. Chociaż większość chciała pozostać na
swoich ojczystych ziemiach i zrobić wszystko, aby to
zapewnić, inni uważali, że deportacja do obszaru
niebiałego była ich jedyną opcją na zachowanie
autonomii i kultury. [ 62 ] Stany
Zjednoczone wykorzystały ten podział do zawarcia
traktatów deportacyjnych z (często) grupami
mniejszościowymi, które przekonały się, że
deportacja jest najlepszą opcją dla ich ludu. [ 63 ] Te
traktaty często nie były uznawane przez większość
ludzi danego narodu. Kiedy Kongres ratyfikował traktat
deportacyjny, rząd federalny mógł użyć siły
militarnej, aby deportować narody rdzennych Amerykanów,
jeśli nie przeniosły się (lub rozpoczęły
przeprowadzkę) do daty określonej w traktacie. Ustawa o przesiedleniu IndianArtykuł główny: Ustawa o przesiedleniu Indian Zobacz także: Prezydentura Andrew Jacksona § Usuwanie Indian Gdy Andrew Jackson został prezydentem Stanów Zjednoczonych w 1829 r., jego rząd zajął stanowcze stanowisko w sprawie przesiedleń Indian; Jackson porzucił politykę swoich poprzedników, polegającą na traktowaniu plemion indiańskich jako odrębnych narodów, agresywnie ścigając wszystkich Indian na wschód od Missisipi, którzy rościli sobie prawo do konstytucyjnej suwerenności i niezależności od praw stanowych. Mieli zostać przesiedleni do rezerwatów na Terytorium Indiańskim, na zachód od Missisipi (obecnie Oklahoma ), gdzie mogliby istnieć bez ingerencji państwa. Na prośbę Jacksona Kongres rozpoczął debatę nad ustawą o przesiedleniach Indian. Po zaciekłych sporach Senat uchwalił ustawę stosunkiem głosów 28-19; Izba przyjęła ją niewielką większością głosów, 102-97. Jackson podpisał Indian Removal Act 30 maja 1830 r. W tym roku większość Pięciu Cywilizowanych Plemion - Czikasawów , Czoktawów , Krików , Seminoli i Czirokezów - żyła na wschód od Missisipi. Ustawa o przesiedleniu Indian wprowadziła politykę rządu federalnego wobec populacji indiańskiej, przenosząc plemiona rdzennych Amerykanów na wschód od Missisipi na ziemie na zachód od rzeki. Chociaż ustawa nie upoważniała do przymusowego przesiedlenia plemion tubylczych, umożliwiła prezydentowi negocjowanie traktatów o wymianie ziemi. Czoktaw27 września 1830 roku Czoktawowie podpisali Traktat z Dancing Rabbit Creek i stali się pierwszym plemieniem indiańskim, które zostało usunięte. Umowa ta była jednym z największych transferów ziemi między rządem USA a Indianami, który nie był wynikiem wojny. Czoktawowie podpisali umowę zrzekając się pozostałych tradycyjnych ojczyzn, otwierając je na osadnictwo europejsko-amerykańskie na terytorium Missisipi . Gdy plemię dotarło do Little Rock , wódz nazwał jego wędrówkę "szlakiem łez i śmierci" [ 68 ] W 1831 roku francuski historyk i politolog Alexis de Tocqueville był świadkiem, jak wyczerpana grupa mężczyzn, kobiet i dzieci z plemienia Czikasawów wychodziła z lasu podczas wyjątkowo mroźnej zimy w pobliżu Memphis w stanie Tennessee [ 69 ] w drodze na Missisipi, aby załadować ich na statek parowy. Napisał: CzirokeskiArtykuł główny: usuwanie Cherokee Chociaż Indian Removal Act uczynił przeprowadzkę plemion dobrowolną, często była ona nadużywana przez urzędników rządowych. Najbardziej znanym przykładem jest Traktat z New Echota , który został podpisany przez małą frakcję dwudziestu członków plemienia Czirokezów (nie przywódców plemienia) 29 grudnia 1835 r. [ 71 ] Większość Czirokezów później obwiniała frakcję i traktat za przymusową relokację plemienia w 1838 r. [ 72 ] Szacuje się, że w marszu, znanym jako Szlak Łez, zginęło 4000 Czirokezów . [ 73 ] Organizator misyjny Jeremiah Evarts nalegał, aby naród Czirokezów skierował swoją sprawę do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych . [ 74 ] Sąd okręgowy Marshalla rozpatrywał sprawę Cherokee Nation v. Georgia (1831), ale odmówił wydania orzeczenia merytorycznego; sąd orzekł, że plemiona indiańskie nie są suwerennymi narodami i nie mogą "wnieść pozwu" przed sądy amerykańskie. [ 75 ] [ 76 ] W opinii sporządzonej przez Prezesa Sądu Najwyższego Marshalla w sprawie Worcester v. Georgia (1832) poszczególne stany nie mają żadnej władzy w sprawach Indian amerykańskich. [ 77 ] [ 78 ] Stan Georgia sprzeciwił się orzeczeniu Sądu Najwyższego, [ 77 ] a pragnienie osadników i spekulantów ziemskich, aby uzyskać ziemie indiańskie, nie słabło; [ 79 ] niektórzy biali twierdzili, że Indianie zagrażają pokojowi i bezpieczeństwu. Legislatura stanu Georgia uchwaliła prawo zabraniające osadnikom zamieszkiwania na terytorium indiańskim po 31 marca 1831 r. bez licencji od państwa; wykluczało to misjonarzy sprzeciwiających się przesiedleniu Indian. SeminolskiSeminole odmówili opuszczenia swoich ziem na Florydzie w 1835 r., co doprowadziło do drugiej wojny seminolskiej . Osceola był przywódcą Seminoli w walce ludu przeciwko przesiedleniu. Bazując w Everglades , Osceola i jego grupa użyli niespodziewanych ataków, aby pokonać armię amerykańską w wielu bitwach. W 1837 r. Osceola został podstępnie schwytany na rozkaz generała USA Thomasa Jesupa, gdy Osceola stanął pod flagą rozejmu, aby negocjować pokój w pobliżu Fort Peyton . [ 82 ] Osceola zmarł w więzieniu z powodu choroby; wojna pochłonęła ponad 1500 zgonów w USA i kosztowała rząd 20 milionów dolarów. [ 83 ] Niektórzy Seminole udali się głębiej w Everglades, a inni przenieśli się na zachód. Przesiedlenia trwały nadal i wybuchło wiele wojen o ląd. [ potrzebne źródło ] W 1823 roku Seminole podpisali Traktat Moultrie Creek , na mocy którego ich ziemie zmniejszyły się z 34 milionów do 4 milionów akrów. Muskogee (rzeka)W następstwie traktatów z Fort Jackson i Waszyngtonu , Muscogee zostali ograniczeni do małego pasa ziemi w dzisiejszej środkowo-wschodniej Alabamie . Rada narodowa Creek podpisała traktat z Cusseta w 1832 r., przekazując pozostałe ziemie na wschód od Missisipi Stanom Zjednoczonym i akceptując przesiedlenie na Terytorium Indiańskie. Większość Muscogee została przesiedlona na terytorium podczas Szlaku Łez w 1834 r., chociaż niektórzy pozostali. Chociaż wojna Creek z 1836 r. zakończyła rządowe próby przekonania ludności Creek do dobrowolnego opuszczenia kraju, Creek, którzy nie brali udziału w wojnie, nie zostali zmuszeni do udania się na zachód (jak inni). Ludność Creek została umieszczona w obozach i poinformowano ją, że wkrótce zostanie przesiedlona. Wielu przywódców Creek było zaskoczonych szybkim odejściem, ale niewiele mogło zrobić, aby temu zaradzić. 16 000 Creeków zostało zorganizowanych w pięć oddziałów, które miały zostać wysłane do Fort Gibson. Przywódcy Creeków zrobili co mogli, aby wynegocjować lepsze warunki i udało im się zdobyć wozy i lekarstwa. Aby przygotować się do relokacji, Creekowie zaczęli dekonstruować swoje życie duchowe; palili stosy drewna na grobach przodków, aby uczcić ich pamięć, i polerowali święte talerze, które miały być przewożone na czele każdej grupy. Przygotowali się również finansowo, sprzedając to, czego nie mogli zabrać. Wielu zostało oszukanych przez lokalnych kupców, którzy pozbawili ich cennych dóbr (w tym ziemi), a wojsko musiało interweniować. Oddziały rozpoczęły marsz na zachód we wrześniu 1836 r., stawiając czoła trudnym warunkom. Pomimo przygotowań oddziały borykały się z kiepskimi drogami, gorszą pogodą i brakiem wody pitnej. Kiedy wszystkie pięć oddziałów dotarło do celu, odnotowały liczbę ofiar śmiertelnych. Pierwszy oddział, liczący 2318 Creeków, miał 78 ofiar śmiertelnych; drugi miał 3095 Creeków, z 37 ofiarami śmiertelnymi. Trzeci miał 2818 Creeków i 12 ofiar śmiertelnych; czwarty, 2330 Creeków i 36 zgonów. Piąty oddział, liczący 2087 Creeków, miał 25 zgonów. [ 84 ] W 1837 roku poza Baton Rouge w Luizjanie ponad 300 Creeków, przymusowo przesiedlonych na zachodnie prerie, utonęło w rzece Missisipi. CzikasawW przeciwieństwie do innych plemion, które wymieniały się ziemiami, Czikasawowie mieli otrzymać rekompensatę finansową w wysokości 3 milionów dolarów od Stanów Zjednoczonych za swoje ziemie na wschód od rzeki Missisipi. [ 87 ] [ 88 ] W 1836 r. osiągnęli porozumienie w sprawie zakupu ziemi od wcześniej przesiedlonych Czikasawów po pięcioletniej zaciętej debacie, płacąc Czikasawom 530 000 dolarów za najdalej na zachód położoną ziemię Czikasawów. [ 89 ] [ 90 ] Większość Czikasawów przeniosła się w latach 1837 i 1838. [ 91 ] Kwota 3 milionów dolarów, którą Stany Zjednoczone były winne Czikasawom, nie została zapłacona przez prawie 30 lat. NastępstwaPięć cywilizowanych plemion zostało przesiedlonych na nowe Terytorium Indiańskie. [ 93 ] Czirokezi zajęli północno-wschodni róg terytorium i pas ziemi o szerokości 70 mil (110 km) w Kansas na granicy z terytorium. [ 94 ] Niektóre narody tubylcze stawiały silniejszy opór przymusowej migracji. [ 95 ] [ 96 ] Nieliczni, którzy pozostali, ostatecznie utworzyli grupy plemienne, [ 97 ] w tym Wschodnie Pasmo Czirokezów (z siedzibą w Karolinie Północnej), [ 98 ] [ 99 ] [ 100 ] Pasmo Indian Czoktawów z Missisipi , [ 101 ] [ 102 ] Plemię Seminoli z Florydy, [ 103 ] [ 104 ] [ 105 ] i Kriki w Alabamie [ 106 ] (w tym Pasmo Poarch) PrzeprowadzkiPółnocPlemiona w Starym Północnym Zachodzie były mniejsze i bardziej rozdrobnione niż Pięć Cywilizowanych Plemion, więc proces traktatu i emigracji był bardziej fragmentaryczny. [ 110 ] Po wojnie z Indianami Północno-Zachodnimi większość współczesnego stanu Ohio została odebrana narodom tubylczym na mocy Traktatu z Greenville z 1795 r . Plemiona takie jak już wysiedlone Lenape (plemię Delaware), Kickapoo i Shawnee , zostały usunięte z Indiany, Michigan i Ohio w latach dwudziestych XIX wieku. [ 111 ] Potawatomi zostali wypędzeni z Wisconsin i Michigan pod koniec 1838 r. i przesiedleni na Terytorium Kansas . Społeczności pozostałe w dzisiejszym Ohio zostały zmuszone do przeniesienia się do Luizjany, która była wówczas kontrolowana przez Hiszpanię. [ 112 ] Grupy Szaunisów , [ 113 ] Ottawy , Potawatomi , [ 114 ] Sauków i Meskwaki (Fox) podpisały traktaty i przeniosły się na Terytorium Indiańskie. [ 115 ] W 1832 roku przywódca Sauków, Czarny Jastrząb, poprowadził grupę Sauków i Foxów z powrotem na ich ziemie w Illinois; armia amerykańska i milicja Illinois pokonały Czarnego Jastrzębia i jego wojowników w wojnie z Czarnym Jastrzębiem , a Saukowie i Foxowie zostali przeniesieni na teren dzisiejszej Iowy . [ 116 ] Miami zostało podzielone, a wielu członków plemienia przesiedlono na zachód od rzeki Missisipi w latach 40. XIX wieku. [ 117 ] W Drugim Traktacie z Buffalo Creek (1838) Senekowie przekazali wszystkie swoje ziemie w Nowym Jorku (oprócz jednego małego rezerwatu) w zamian za 200 000 akrów (810 km 2 ) ziemi na Terytorium Indiańskim. Rząd federalny miał być odpowiedzialny za usunięcie Seneków, którzy zdecydowali się na wyjazd na zachód, a Ogden Land Company miała przejąć ich ziemie w Nowym Jorku. Ziemie zostały jednak sprzedane przez urzędników rządowych, a dochód zdeponowano w Skarbie Państwa USA. Maris Bryant Pierce , "młody wódz", pełnił funkcję prawnika reprezentującego cztery terytoria plemienia Seneków, począwszy od 1838 roku. [ 118 ] [ 119 ] Senekowie twierdzili, że zostali oszukani i pozwali o zadośćuczynienie w Sądzie Roszczeń . Sprawa nie została rozwiązana aż do 1898 roku, kiedy Stany Zjednoczone przyznały 1 998 714,46 dolarów (~62,5 miliona dolarów w 2023 roku) odszkodowania "New York Indians". [ 120 ] Stany Zjednoczone podpisały traktaty z Senekami i Tonawanda Senekami odpowiednio w 1842 i 1857 roku. Na mocy traktatu z 1857 roku Tonawanda zrzekli się wszelkich roszczeń do ziem na zachód od Missisipi w zamian za prawo do odkupienia rezerwatu Tonawanda od Ogden Land Company. [ 121 ] Ponad sto lat później Senekowie kupili 9-akrową (3,6 ha) działkę (część ich pierwotnego rezerwatu) w centrum Buffalo , aby zbudować kasyno Seneca Buffalo Creek PołudniePrzeprowadzki na południu
Zmiana perspektywyHistoryczne poglądy na temat usuwania Indian zostały od tego czasu ponownie ocenione. Szeroka współczesna akceptacja tej polityki, częściowo z powodu powszechnego przyjęcia koncepcji oczywistego przeznaczenia , ustąpiła miejsca bardziej ponurej perspektywie. Historycy często opisywali usuwanie Indian jako paternalizm , [ 11 ] [ 12 ] czystkę etniczną , [ 13 ] [ 140 ] [ 141 ] lub ludobójstwo . Historyk David Stannard nazwał to ludobójstwem. [ 14 ] [ 15 ] [ potrzebna strona ] Reputacja Andrew Jacksona
[ edytuj ] Polityka indiańska Andrew Jacksona wywołała wiele publicznych kontrowersji przed jego uchwaleniem, ale praktycznie żadnych wśród historyków i biografów XIX i początku XX wieku. [ 11 ] Jednak jego niedawna reputacja została negatywnie dotknięta przez jego traktowanie Indian. Historycy, którzy podziwiają silne przywództwo prezydenckie Jacksona, tacy jak Arthur M. Schlesinger, Jr. , pominęliby kwestię przesiedlenia Indian w przypisie. W 1969 roku Francis Paul Prucha bronił polityki indiańskiej Jacksona i napisał, że przesiedlenie przez Jacksona Pięciu Cywilizowanych Plemion z wrogiego środowiska politycznego Starego Południa do Oklahomy prawdopodobnie je uratowało. [ 142 ] Jackson został ostro zaatakowany przez politologa Michaela Rogina i historyka Howarda Zinna w latach 70., głównie w tej kwestii; Zinn nazwał go "eksterminatorem Indian". [ 143 ] [ 144 ] Jednakże zdaniem historyków Paula R. Bartropa i Stevena L. Jacobsa polityka Jacksona nie spełnia kryteriów fizycznego lub kulturowego ludobójstwa . [ 12 ] Historyk Sean Wilentz opisuje pogląd Jacksona na "infantylizację" i "ludobójstwo" Indian jako historyczną karykaturę, która "zmienia tragedię w melodramat, wyolbrzymia części kosztem całości i poświęca niuanse na rzecz ostrości".
|
