Bitwa pod Shakopee (1858)

Wodzowie: Ojibwe - Wódz Chief Noonday ?; Dakota - Wódz Wau-ma-nuag

Bitwa pod Shakope

miała miejsce w czwartek 27 maja 1858 roku rano, pomiędzy Murphy's Landing w Shakopee w Minnesocie, a Eden Prairie w Minnesocie

Był to ostatni poważny konflikt pomiędzy Plemionami Indian Dakota i Odżibwejów

Tło

Oba plemiona przez dziesięciolecia żywiły do siebie całkowitą pogardę.
Osadnicy-koloniści w tym regionie odnotowali sprzeczki między plemionami już w XV wieku. Oba plemiona przemieszczały się sezonowo, aby polować na jelenie, zbierać dziki ryż i wytwarzać cukier klonowy. Czasami dochodziło do rywalizacji o te zasoby. Krótkie okresy zawieszenia broni były często niweczone przez lokalne, krwawe potyczki.
Walki były powszechne na setki lat przed założeniem Terytorium Minnesoty

Intensywność konfliktu w konkretnym regionie, który później stał się znany jako Minneapolis i jego okolice, była jednym z wielu czynników prowadzących do powstania Fortu Snelling u zbiegu rzek Minnesota i Missisipi w 1825 roku.

Wspomniana wcześniej imigracja osadników-kolonistów, uzależnienie od handlu futrami i założenie Terytorium Minnesoty 3 marca 1849 r. jeszcze bardziej nasiliły rywalizację obu plemion o zasoby. Dodanie broni palnej zwiększyło brutalność konfliktów. Pod koniec lat 50. XIX wieku traktaty z rządem Stanów Zjednoczonych ograniczyły plemię Dakotów do rezerwatu rozciągającego się nad górną rzeką Minnesota, a plemię Odżibwejów do ziem położonych dalej na północ i wschód. Jednak ten nominalny podział nie zapobiegł ponownemu przekształceniu się napięć między Odżibwejami a Dakotami w przemoc w 1858 r.; Minnesota weszła do Unii jako 32. stan 11 maja tego roku, zaledwie dwa tygodnie przed bitwą pod Shakopee.

Choć ich wyjaśnienia bezpośredniej przyczyny bitwy były sprzeczne, wielu obserwatorów stwierdziło, że Odżibwejowie szukali zemsty na Dakotach za niedawną serię ataków na ich lud. W jednym z takich ataków w kwietniu rodzina składająca się z jedenastu kobiet i dzieci została zabita we śnie w pobliżu Crow Wing w Minnesocie

Preludium

W nocy ze środy 26 maja, od 150 do 200 wojowników Odżibwejów czatowało w lesie na północnym brzegu rzeki Minnesota, poza obozowiskiem Dakotów po południowej stronie rzeki w Murphy's Landing. Obóz Dakotów był zajęty przez 60 do 70 ludzi. Odżibwejowie planowali zasadzkę na obóz wczesnym rankiem.

Jedna mila nad Shakopee, widok na dolinę rzeki Minnesota

Bitwa

Gdzieś między 4:30 a 5:00 rano dziesięciu mężczyzn z grupy Odżibwejów otworzyło ogień, śmiertelnie raniąc młodego mężczyznę z plemienia Dakotów łowiącego ryby z łodzi wzdłuż południowego brzegu rzeki. Odżibwejowie przystąpili do jego oskalpowania Obóz natychmiast się obudził, a 30 do 50 wojowników Dakotów uzbroiło się i ruszyło w stronę brzegu rzeki.

Obie strony wymieniły ogień z odpowiednich brzegów rzeki Minnesota; Dakota byli poza zasięgiem i weszli na pokład promu Murphy'ego, aby przepłynąć i spotkać się z napastnikami na północ od "Big Creek". Gdy Dakota wysiedli na północnym brzegu rzeki, reszta grupy Odżibwejów zaatakowała ich z zasadzki, lecz z ograniczonym powodzeniem.

Odżibwejowie kilkakrotnie próbowali wyprzeć wrogów za pomocą silnych oddziałów, ale bez powodzenia. Dakoci, choć mniej liczni, walczyli z charakterystyczną energią i desperacją. W trakcie potyczki wojownik Dakotów poległ, a plemię próbowało zanieść jego ciało z powrotem do obozu. Odżibwejowie ruszyli w pościg, próbując ukraść ciało, ale trzej bracia poległego wojownika pozostali w środku odwrotu Dakotów, aby odzyskać ciało. Bracia Dakoci wezwali swoich towarzyszy, aby im pomogli, zanim oni również zostali zabici. Wściekli Dakoci odwołali odwrót i w pełni zaangażowali Odżibwejów z zaciekłością.

Odgłosy strzałów przyciągnęły uwagę mieszkańców Shakopee, którzy obserwowali potyczkę z bezpiecznej odległości, z klifów powyżej.

O 10 rano walki ustały. Ostatecznie szacunkowo siedmiu do 11 mężczyzn straciło życie: czterech lub więcej Ojibwe zabitych i co najmniej jeden, Kawetahsay, ranny po strzale w usta, i dwóch do trzech Dakotów zabitych i 10 rannych. Ojibwe wycofali się na północ do jeziora Minnetonka, a Dakota wrócili do obozu, aby go umocnić na wypadek kolejnego ataku.

Wśród trofeów Dakotów znajdowało się ciało Noon Day, przywódcy wojowników Odżibwejów.
Wódz Dakotów Wau-ma-nuag wyciął serce Noon Day i wypił z niego krew, oskalpował i odciął głowę zwłokom, a następnie zaniósł je na palu z powrotem do Shakopee. Zwycięstwo uczczono tańcem skalpu, trwającym kilka dni, a następnie ciało Noon Day zostało spalone.

Następstwa

Kawetahsay, postrzelony w usta podczas Bitwy pod Shakopee, 1858 r.

Daniel Buck, sędzia Sądu Najwyższego Minnesoty, zauważył, że Dakota wydawali się "zdemoralizowani" po bitwie, "z postrzelonymi i podartymi kocami, niosąc rannych do domu w kierunku rezerwatu. W drodze do rezerwatu [Dakota] odprawili taniec wojenny na tamie w mieście Mankato
Przywiązali rękę [człowieka z plemienia Odżibwejów] do długiego kija i tańczyli wokół niej..."

Naoczny świadek Phillip Collins, który był świadkiem okaleczenia ciała wodza Noon Day, odzyskał woreczek zawierający fajkę, kinnickinnkh i inne osobiste rzeczy poległego wojownika Dakotów, prymitywną mapę na korze brzozowej, która zawierała, oprócz lokalizacji wzgórz, jezior i rzek w tej okolicy, kilka tajemniczych postaci, wśród nich postacie przedstawiające krowy, lisy i inne. Relikwia została później utracona.

Podczas gdy Dakotowie byli znacznie mniej liczni, znaczna liczba Odżibwejów wstrzymała się od walki na wypadek, gdyby ich towarzysze polegli. Wydaje się, że oznacza to, że podczas bitwy liczebność po obu stronach była stosunkowo równa. Agenci Odżibwejów później zgłosili w imieniu swoich przywódców plemiennych, że tylko 34 wojowników z ich grupy walczyło pod Shakopee; liczba ta została potwierdzona w późniejszych pisemnych relacjach z bitwy od obserwatorów, takich jak mieszkańcy Shakopee.

Chociaż obie strony poniosły straty, nie ustalono wyraźnego zwycięzcy. Niektóre relacje podają, że niektórzy mężczyźni z plemienia Odżibwejów wstrzymali się ze strachu przed konfliktem; jeden z obserwatorów zauważył wojownika Odżibwejów w dziupli drzewa podczas potyczki, wokalizującego i skaczącego.

Po zakończeniu walk społeczność Shakopee spekulowała, że Odżibwejowie podejmą kolejną próbę ataku na plemię Dakotów, ponieważ długa historia konfliktu między tymi dwoma narodami wykazała schemat ataków i kontrataków. Gubernator Henry Hastings Sibley zdecydował, że rozdzielenie ich jest jedynym sposobem, aby temu zapobiec, i 2 czerwca zażądał, aby Dakotowie, którzy nadal przebywali w dolinie, spakowali swoje rzeczy i wrócili na ziemię rezerwatu. Chociaż krążyły pogłoski o tym, że oba plemiona zbierają się w tym rejonie na drugi konflikt, ostatecznie okazały się one bezpodstawne.

Dziedzictwo

Bitwa pod Shakopee jest uważana za ostateczny konflikt między plemionami Odżibwejów i Dakotów, długotrwałą i krwawą rywalizację. Na tablicy pamiątkowej, która kiedyś stała w 1938 r. przy drodze krajowej nr 212 widniał napis: "Była to ostatnia ważna bitwa między tymi plemionami w Minnesocie". Ponadto wiele traktatów o ziemi między Dakotami a rządem Stanów Zjednoczonych, które stawiały dwa walczące plemiona w bliskim sąsiedztwie, ostatecznie rozwścieczyło Dakotów i zaledwie cztery lata po bitwie pod Shakopee, Strzały Dakotów ponownie rozległy się w Minnesocie (Zobacz: Wojna w Dakocie 1862)