Masakra w
Obozie Grant (1871)
Masakra w Obozie Grant
, w dniu 30 kwietnia 1871 roku, był atak na Pinal i
Aravaipa Apaczów , którzy poddali się do armii Stanów
Zjednoczonych w obozie Grant , Arizona , wzdłuż rzeki
San Pedro .
Masakra doprowadziła do serii bitew i kampanii
toczonych między Amerykanami, Apaczami
oraz ich sojusznikami z plemienia Yavapai ,
który trwał do 1875 roku, najbardziej zauważalną
akcją w kampanii Tonto Basin Campaign (zwanej także
Wojną Yavapai) Generała George
Crooka z 1872 i 1873 roku.
Spis treści:
1 Tło
1,1 Obóz Camp Grant
2 Masakra
3 Następstwa
4 Miejsce obozowego Grantu i masakry
5 Zobacz też
Camp Grant, sfotografowany przez Johna Karla Hillersa w
1870 r.
Tło
Niektórzy historycy uważają, że ograniczenie
wrogości Indian w regionie wywołało obawy przed
kryzysem gospodarczym w Tucson, ponieważ rząd federalny
zmniejszał fundusze na pacyfikację i kontrolę wrogich
plemion, głównie Apaczów.
Kupcy, którzy przetrwali na gospodarce "kocami dla
pokoju", obawiali się, że ich źródło dochodów
wkrótce zostanie utracone. Na początku 1871 roku, aby
wzmocnić publiczne poparcie dla wzmożonych działań
wojennych i zwiększyć fundusze federalne na
"prezenty" dla Apaczów, kilku
Arizończyków rzekomo urządzało pozorowane naloty na
odosobnione osiedla. Jedna z tych osad znajdowała się w
kanionie Aravaipa.
Sprawy Indian na początku lat 70. XIX wieku w Arizonie
toczyły się między pokojem a wojną.
Każda nowa runda działań wojennych powodowała
narastający konflikt między osadnikami, a
żołnierzami. Raport Indyjskiej Komisji Pokojowej z 1867
r. doprowadził do utworzenia w dwa lata później
Zarządu Indyjskich Komisarzy . Badając nadużycia w
Biurze do Spraw Indian , komisarze zainicjowali rosnący
ruch na rzecz praw Indian, którego kulminacją była
polityka kwakrów prezydenta Ulyssesa S. Granta .
Poważnym problemem, z jakim borykała się armia Arizony
było to, że mieli za mało żołnierzy na zbyt duży
obszar lądu.
Większość kronik tamtych czasów uważała Apaczów za
największe zagrożenie, ale mówiący po jumajsku Yavapai,
których często identyfikowano jako Apaczów Mohave lub Apache
Yumas (Plemę
Yuma ?), równie często zabijali i okaleczali
osadników.
Podzielone na cztery podplemiona (szczepy) , [Tolkapaya
lub Zachodni Yavapais, Yavepe i Wipukpaya
lub pólnocno-wschodni Yavapais i Kewevkapaya
lub południowo-wschodni Yavapais], plemię Yavapai
rozciągało się od rzeki Kolorado do basenu Tonto.
Podobnie jak Apacze
byli mobilni i niezwykle niezależni, a ich jedynymi
władzami politycznymi byli wodzowie wojenni i szefowie
doradcy wybierani przez lokalne grupy.
To sprawiło, że armia Stanów Zjednoczonych była
niezwykle trudna do pokonania lub negocjowania z więcej
niż jedną grupą Yavapai
na raz. Żołnierze musieli ścigać Yavapai
po nierównym pustynnym terenie .
Wielu żołnierzy opuściło tereny, uciekając z miejsc
takich jak Camp Grant, wypalony słońcem zbiór
budynków z cegły .
Obóz Camp Grant
Na początku 1871 roku, 37-letni porucznik nazwie Royal
Emerson Whitman objął dowództwo Obozu Camp
Grant, Arizona, około 50 mil (80 km) na północny
wschód Tucson.
W lutym 1871 r. pięcioro starych Apaczów
przybyło do Camp Grant, aby szukać syna, który został
wzięty do niewoli.
Whitman nakarmił ich i potraktował życzliwie, więc
wkrótce na pocztę pojawili się inni Apacze z
zespołów (szczepów) Aravaipa i Pinal,
aby otrzymać racje wołowiny i mąki .
Tej wiosny Whitman stworzył schronienie wzdłuż
Aravaipa Creek , około pięciu mil (8 km) na wschód od
Camp Grant dla prawie 500 Apaczów Aravaipa i
Pinal, w tym Wódz Eskiminzin
.
Apacze zaczęli kosić siano dla koni i zbierać
jęczmień na pobliskich polach hodowców.
Whitman mógł podejrzewać, że pokój nie może trwać
długo.
Namawiał Wodza Eskiminzin,
aby przeniósł swój lud w Góry Białe w pobliżu Fort
Apache , który powstał w 1870 roku, ale ten
odmówił.
Zimą i wiosną William S. Oury i Jesús María
Elías utworzyli grupę straży obywatelskiej ,
Komitet Bezpieczeństwa Publicznego, który obwiniał Apaczów
z Camp Grant za wszelkie grabieże w
południowej Arizonie.
Po tym , jak 10 kwietnia Apacze uciekli z
Rezerwatu San
Xavier , Elías skontaktował się
ze swoim dawnym sojusznikiem Francisco Galeritą, Wodzem
/ Papagos
(Tohono O'odham) w Rezerwacie San Xavier, a Oury
zbierał broń i amunicję od swoich zwolenników.
Masakra
28 kwietnia po południu sześciu Anglo-Amerykanów ,
48 Amerykanów meksykańskich i 92 Papagos
zebrało się wzdłuż Rillito Creek i wyruszyło w marsz
do kanionu Aravaipa; jednym z Amerykanów był William S.
Oury, brat Granville Henderson Oury.
O świcie w niedzielę 30 kwietnia otoczyli obóz Apaczów.
Papagos
byli głównymi bojownikami, podczas gdy Amerykanie i
Meksykanie wyłapywali Apaczów,
którzy próbowali uciec.
Większość Apaczów uciekała w góry.
Wszystkie ciała oprócz ośmiu to kobiety i dzieci.
Dwadzieścia dziewięć dzieci zostało schwytanych i
sprzedanych do niewoli w Meksyku przez Papagos
i samych Meksykanów.
W sumie 144 Apaczów Aravaipa i Pinals
zostało zabitych i okaleczonych, prawie wszyscy
oskalpowani.
Następstwa
Porucznik Whitman szukał rannych, znalazł tylko
jedną kobietę, zakopał ciała i wysłał tłumaczy w
góry, by znaleźli Apaczów i
zapewnili ich, że jego żołnierze nie uczestniczyli w
"podłej transakcji".
Następnego wieczoru ocaleni Aravaipas
zaczęli spływać z powrotem do Camp Grant.
Wielu osadników w południowej Arizonie uważało ten
atak za usprawiedliwione zabójstwo i zgadzało się z Ourym,
ale to nie był koniec historii.
W ciągu tygodnia po rzezi miejscowy biznesmen, William
Hopkins Tonge, napisał do komisarza do spraw Indian,
stwierdzając: "Indianie w
czasie masakry byli tak zaskoczeni i uważali się za
całkowicie bezpiecznych, nie mając prawie żadnej
broni, ci, którzy mógł uciec, uciekł w góry".
Był pierwszą osobą, która nazwała to, co miało
miejsce, masakrą.
Wojsko i Wschodnia prasa nazwała to masakrą , więc
prezydent Grant poinformował gubernator A.PK Safford że
jeśli sprawcy nie zostaną postawieni przed sądem,
chciał umieścić Arizona pod stan wojennego .
W październiku 1871 roku wielka ława przysięgłych w
Tucson oskarżyła 100 napastników o 108 morderstw.
Proces, dwa miesiące później, skoncentrował się
wyłącznie na grabieżach Apaczów; ława
przysięgłych wydała wyrok uniewinniający zaledwie w19
minut.
Zachodnie grupy Apaczów
wkrótce opuściły swoje farmy i miejsca gromadzenia
się w pobliżu Tucson w obawie przed kolejnymi atakami.
Ponieważ rodziny pionierów przybyły i osiedliły się
w okolicy, Apaczowie nigdy nie byli w stanie odzyskać
większości ziem swoich przodków w rzece San
PedroDolina.
Wiele grup Apaczów
połączyło się z Yavapai
w basenie Tonto i stamtąd rozpoczęła się wojna
partyzancka, która trwała do 1875 roku.
(Patrz: Wojna
Yavapai )
Miejsce Camp Grant i masakry
Do masakry doszło w okolicach Camp Grant.
W 1871 roku jego lokalizacja znajdowała się na górnym
tarasie na wschodnim brzegu rzeki San Pedro, na północ
od skrzyżowania z Araviapa Creek.
Obóz znajdował się w okolicach 32°50'51.22"N,
110°42'11.91"W.
Miejsce Camp Grant znajdowało się w pobliżu obecnego
kampusu Aravaipa w Central Arizona Community College,
który znajduje się między miastami Mammoth i Winkelman
na trasie Arizona State Route 77.
Niewiele pozostałości tego miejsca jest widocznych.
Obecne władze umieszczają miejsce masakry na południe
od Aravaipa Creek i około pięciu mil w górę rzeki od
Camp Grant. Na miejscu masakry nie ma żadnego znacznika,
a lokalizacja jest znana tylko ogólnie.
Potomkowie tych, którzy zostali zmasakrowani, walczą w
2021 roku przeciwko lokalizacji ogromnej kopalni miedzi w
Oak Flat, w pobliżu miejsca masakry.
Zobacz także
|
