Indiańskie Wojny - Zwiadowcy Indiańscy

Zwiadowcy Arikara

Zwiadowcy Arikara
byli mężczyznami z Plemienia Arikara służącymi w armii USA na różnych posterunkach granicznych na terenie dzisiejszej Dakoty Północnej od 1868 do 1881 roku.

Okres zaciągu wynosił sześć miesięcy z możliwością ponownego zaciągnięcia się. Każdy zwiadowca otrzymywał mundur, broń palną i pobierał racje żywnościowe. Obowiązki zwiadowcy obejmowały od noszenia poczty między rozkazami po tropienie tradycyjnych wrogów postrzeganych przez armię jako wrogich w dalekosiężnych kampaniach wojskowych. Przydzieleni do zabezpieczania koni w zlokalizowanych obozach wroga, zwiadowcy często byli pierwszymi, którzy angażowali się w bitwę. Arikara brali udział, gdy armia chroniła załogi pomiarowe w rejonie Yellowstone na początku lat 70. XIX wieku. Uczestniczyli w Wielkiej Wojnie Siuksów w 1876 roku i stali się". najbardziej lojalnymi i stałymi zwiadowcami ." pułkownika George'a Armstronga Custera

Prawie 150 Arikarów zaciągnęło się w różnych okresach od 1868 r. do końca wojen z Indianami w tym rejonie. Służyli "odważnie i honorowo". ^[ 2 ]^{:
13?} Doświadczenia zwiadowców motywują niektórych współczesnych Arikarów do kontynuowania tradycji i wstąpienia do służby wojskowej.

Byli zwiadowcy Arikara w armii USA: Red Star (po lewej), Boy Chief (na środku) i Red Bear (po prawej)

Historia służby

Istnieje wiele historycznych przykładów rdzennych Amerykanów łączących się z białymi w walce z innymi plemionami.
Na północnych równinach 700 osób z plemion Yankton, Yanktonai i Lakota jako pierwszych pomogło armii USA w ataku na dwie sąsiadujące wioski Arikara w Dakocie Południowej w 1823 roku. ^[ 6 ]^{:
54?}^[ 7 ]^{:
78-79?} W 1868 roku zwiadowcy Osagów odnaleźli obóz wodza Czejenów , Czarnego Kotła , co doprowadziło do bitwy nad rzeką Washita

Dowódcy armii granicznej pilnie potrzebowali rodzimych zwiadowców o specjalnych umiejętnościach, których niełatwo znaleźć wśród zwykłych żołnierzy. 1 sierpnia 1866 r. weszła w życie "Ustawa o zwiększeniu i utrwaleniu Sił Pokojowych Stanów Zjednoczonych", na mocy której armia mogła teraz legalnie rekrutować określoną liczbę rodzimych zwiadowców, jednak nie więcej niż 1000 w całym kraju w dowolnym momencie, tak długo, jak było to potrzebne.

Zwiadowca Arikara

Zaciąg i życie w garnizonach

W maju 1868 roku pierwsi Arikara zaciągnęli się do Fort Stevenson, aby powtórzyć sukces zwiadowców Pawnee zaciągniętych już w Nebrasce . Dowódcą Fort Stevenson był wódz Big John. ^[ 5 ]^:48? Wszyscy rekruci pochodzili z policji plemiennej wodza White Shield. ^[ 8 ]^:44? Początkowo uzbrojeni w karabiny piechoty, wkrótce otrzymali powtarzalne karabiny Spencera oprócz innego sprzętu. Płacono im 40 centów dziennie za korzystanie z własnego konia.

Później dołączyli kolejni członkowie w Forcie McKeen w dół rzeki. Strikes Two, Pretty Crow, Elk Tongue i inni Arikara odbyli tę trasę w trzy dni w łodziach-bykach . ^[ 8 ]^:189? Armia zapewniła odzież, w tym bieliznę, flanelową koszulę, obuwie i kapelusz z pióropuszem. ^[ 8 ]^:45? Niektórzy zwiadowcy mieszkali z najbliższą rodziną w kwaterach zwiadowczych garnizonu. ^[ 8 ]^{:52
i 190?} Arikara, tacy jak Forked Horn i Black Fox, służyli jako kucharze w oddziale zwiadowczym. ^[ 8 ]^{:
198?} Otrzymywali żołd w wysokości 16 dolarów miesięcznie wypłacany co drugi miesiąc, a zwiadowcy otrzymywali dodatkowo 12 dolarów miesięcznie, jeśli jechali na własnym koniu.

Historia służby

W Forcie McKeen

Zwiadowcy w Forcie McKeen, w pobliżu ujścia rzek Heart i Missouri, walczyli z Lakotami w 1872 roku. Chociaż ci ostatni zgodzili się "nie atakować żadnych osób" po podpisaniu traktatu w Forcie Laramie w 1868 roku. ^[ 9 ]^{:
1002?} 26 sierpnia ponad 100 Siouxów zaatakowało siedmiu żołnierzy i dwóch zwiadowców poza fortem, a Arikara tam zginęli. ^[ 5 ]^{:
49?} Zwiadowcy ponownie brali udział w walkach z Lakotami w pobliżu garnizonu 2 października, 14 października (wzięło w nich udział ośmiu zwiadowców) ^[ 10 ]^{:
37?} i 3 listopada ^[ 11 ]^{:
62 i 63,?} przy czym najwyraźniej głównym celem byli sami zwiadowcy Arikara. ^[ 2 ]^{:
14?} Z powodu ciężkich strat niektórzy zwiadowcy opuścili służbę. ^[ 2 ]^{:
14?} Jednakże drugi wódz Arikarów, Syn Gwiazdy, nadal zachęcał mężczyzn do zaciągnięcia się do wojska. ^[ 8 ]^{:
52?}^[ 2 ]^{:
14?}

Ochrona ekip pomiarowych

Zwiadowcy Arikara stanowili część sił przydzielonych do ochrony załóg badających trasę z Bismarck w Dakocie Północnej do Bozeman w Montanie dla Northern Pacific Railway w 1873 roku. Dakota zaatakowali członków załogi i żołnierzy rok wcześniej, ^[ 12 ]^{:
11, 13-14?}^[ 11 ]^{:
61?} pomimo postanowień traktatu stanowiących, że zezwalają na budowę kolei "nie przechodząc przez ich rezerwat" ^[ 9 ]^{:
1002?}

Bloody Knife służył jako "zwiadowca i przewodnik" ^[ 13 ]^{:
239?} dowódcy 7. Pułku Kawalerii , George'a A. Custera. Bloody Knife brał udział w obronie, gdy kawaleria została zaatakowana na terytorium USA na północ od Yellowstone ^[ 9 ]^{:
1008-1011?} w pobliżu ujścia Tongue 4 sierpnia. ^[ 13 ]^{:
239?} Ponownie 11 sierpnia armia i zwiadowcy zostali zaatakowani przez setki Lakotów, a członkowie plemienia krzyczeli do siebie w przerwach w strzelaninie.

Ekspedycja Black Hills, 1874

Latem 1874 roku zwiadowcy Arikara poprowadzili wyprawę eksploracyjną i poszukiwawczą złota ^[ 15 ]^:11? z Fort Abraham Lincoln (dawniej Fort McKeen, przeniesiony dalej na południe) do Black Hills w Great Sioux Reservation . Ponieważ Black Hills są uważane za święte dla Lakotów i zostały wyłączone z białych na mocy traktatu, wielu przewidywało, że Lakota spróbują zatrzymać wyprawę. ^[ 16 ]^:85? W związku z tym była ona chroniona zarówno przez piechotę , jak i kawalerię. Dowódcą był George A. Custer.

Bloody Knife, Custer i kapitan William Ludlow z zabitym niedźwiedziem. Wszyscy trzej twierdzili, że go zastrzelili. Custer otrzymał uznanie

Wyprawa została opóźniona od samego początku. Do Fort Abraham Lincoln dotarły wieści o dużej grupie wojennej Lakotów zmierzającej do ataku na wioskę Like-a-Fishhook, położoną prawie 100 mil od Wielkiego Rezerwatu Siouxów, a generał Philip Sheridan uznał powstrzymanie tego za priorytet. Chociaż rozkazał Custerowi chronić Arikarów "tak samo jak białych osadników", ^[ 1 ]^:133? Lakoci zaatakowali 13 czerwca i zabili pięciu ludzi wraz z Mandan Foolish Head. ^[ 1 ]^:133?^[ 17 ]^:39? Późniejszy amerykański zwiadowca Running Wolf podaje imiona zabitych Arikarów: Bear-Turning, Little Crow, Standing Bear, Black Shirt i były amerykański zwiadowca Bear-Going-in-Woods. ^[ 8 ]^:205?

Wyprawa wyruszyła z kilkoma młodymi Santee Siouxami służącymi jako zwiadowcy obok Arikara, a Bloody Knife wraz z Lean Bearem objęli główne role. Niektórzy z 22 członków grupy zwiadowczej, jak wspominają Strikes Two i Bear's Belly, to Enemy Heart, Young Hawk, Goose i Red Horse. ^[ 8 ]^{:
163?} Zwiadowcy jechali przed kolumnami i strzegli ich flanek, tak że "obejmowali duży obszar". ^[ 16 ]^{:
88?}

Pewnego poranka Arikara odkryli mały obóz myśliwski Oglala Lakotów w Black Hills. Wszyscy zwiadowcy Arikara przyjechali i uderzyli jednego mężczyznę we wsi swoim batem końskim. Ostrożnie kilku powracających myśliwych odwiedziło obóz białych. Po ich powrocie konny Lakota próbował zabrać broń palną zwiadowcy Santee, ale mu się nie udało i uciekł, a on lub jego koń zostali trafieni strzałem. ^[ 8 ]^{:
168?}^[ 16 ]^{:
93?} Ani myśliwy, ani uciekający obóz nie zostali dogonieni przez ścigających Arikara. Starszy Lakota został przetrzymywany w niewoli przez kilka dni, a następnie uwolniony. ^[ 16 ]^{:
95?} Opisy tych wydarzeń różnią się w pewnym stopniu. ^[ 8 ]^{:
167-168?}^[ 16 ]^{:
92-95?}

Późniejszy entuzjasta Indian George Bird Grinnell został zaproszony do wzięcia udziału w wyprawie Black Hills jako kolekcjoner ptaków i skamieniałości. Grinnell jechał razem z Lutherem H. Northem , bratem przywódcy zwiadowców Pawnee. "Lute mówił płynnie po Pawnee, a to było hasło do łask wszystkich Rees [Arikara]". ^[ 16 ]^{:
86?} Pewnego razu zwiadowca przeszedł długą drogę, aby zaoferować Grinnellowi i Northowi wodę, ^[ 16 ]^{:
90?} a gdy byli w obozie, kilku zwiadowców przyszło zobaczyć, jak Grinnell skóruje zebrane okazy ptaków i omówić wydarzenia tego dnia.

Wielka Wojna Siuksów, 1876

Arikara Indian Strikes Two zaciągnął się jako zwiadowca w Forcie McKeen w 1872 roku. Zdjęcie to zostało prawdopodobnie zrobione w rezerwacie Indian Fort Berthold w sierpniu 1912 roku, kiedy on i inni zwiadowcy Arikara opowiedzieli swoją historię Orinowi Grantowi Libby'emu ze Stanowego Towarzystwa Historycznego Dakoty Północnej

W 1876 roku drugi wódz Syn Gwiazdy poinformował grupę Arikara w rezerwacie Indian Fort Berthold o wyprawie przeciwko Siouxom dowodzonej przez "Długie Włosy" lub Custera. Ojciec Młodego Hawka, Forked Horn, zaciągnął się natychmiast i powiedział, że jego syn również pojedzie. Wyruszyli z Fort Berthold i rozbili obóz na noc w Forcie Stevenson. Wielki John, zwiadowca Arikara, dowodził grupą. Ten sam człowiek (o którym już wspomniano) dowodził w Forcie Stevenson. Dwudziestu trzech dodatkowych Arikara zaciągnęło się pod przewodnictwem Wielkiego Johna. ^[ 8 ]^{:
50-52?} Kilka dni później dołączył Czerwony Niedźwiedź po tym, jak został zrugany przez Syna Gwiazdy. ^[ 8 ]^{:
52?} Podczas kampanii Little Bighorn , 38 ^[ 2 ]^{:
14?} Arikara zaangażowani tam pracowali nad ochroną obozów bazowych i zostali wysłani jako jeźdźcy, tworząc część pierwszej linii bitwy . ^[ 18 ]^{:
89?}^[ 8 ]^{:
95-96?}

Zwiadowcy jako pierwsi paradowali przy wyjściu z Fortu Abraham Lincoln. ^[ 8 ]^{:
59?} W drodze na zachód do Yellowstone zwiadowcy na wysokich wzgórzach strzegli obozu przez całą noc, podczas gdy ci w obozie zawsze byli w pobliżu namiotu Custera, który od czasu do czasu ich odwiedzał. ^[ 8 ]^{:
61?} Zwiadowcy służyli jako listonosze między obozem a fortem, a oprócz listów do żołnierzy, Red Bear przynosił zwiadowcom mokasyny od ich żon z garnizonu. ^[ 8 ]^{:
63?} Doświadczeni myśliwi, tacy jak Strikes Two i Goose, zarobili ponad 100 dolarów podczas wyprawy, sprzedając żołnierzom określone kawałki zwierzyny po ustalonych cenach. ^[ 8 ]^{:
72?}

Spowolniona przez postęp towarzyszącego mu taboru wozów , kawaleria oddzieliła się od niego u zbiegu rzek Yellowstone i Powder . ^[ 8 ]^:71? Piechota wraz ze zwiadowcami, takimi jak Tall Bear i Black Porcupine, strzegła wozów. ^[ 8 ]^:85? Zdając sobie sprawę, że duża liczba Lakotów znajdowała się gdzieś w rejonie Yellowstone, zwiadowcy polowi otrzymali rozkaz wycofania się na tę pozycję w przypadku porażki. ^[ 8 ]^:74? 21 czerwca grupa zwiadowcza wróciła do obozu z wiadomością o dużym szlaku Lakotów w pobliżu rzeki Rosebud . Teraz podążając za wrogiem, zwiadowcy śpiewali swoje święte pieśni, najwyraźniej zachęcani przez Custera. "Custer miał serce jak Indianin." oświadczył Red Star, ".jeśli kiedykolwiek pominęliśmy coś w naszych ceremoniach, on zawsze nam to sugerował". ^[ 8 ]^:77?

Sześciu zwiadowców z plemienia Crow dołączyło do kawalerii z podobnych powodów, co Arikara. Obszar przed nami był tradycyjnie terytorium Crow i został uznany za takie przez Lakotów w Traktacie z Fort Laramie z 1851 roku . ^[ 9 ]^{:
594?} Od tego czasu Lakota przejęli wschodnie ziemie Crow, ^[ 1 ]^{:
116?}^[ 19 ]^{:
108?} w tym ostatnio obszar rzeki Bighorn ^[ 20 ]^{:
43?} w rezerwacie Indian Crow , utworzonym 7 maja 1868 roku. ^[ 9 ]^{:
1008-1011?} W tym czasie byli ". groźni i często napadali na Crow w ich obozach rezerwacyjnych".

Rekonstrukcja znaku pozostawionego przez Dakotów na ich szlaku

Pierwszy sierżant Bobtailed-Bull ^[ 18 ]^{:
68?} posuwał się w górę Rosebud po jednej stronie rzeki z grupą zwiadowców, podczas gdy Red Bear i Soldier kierowali inną grupą na przeciwległym brzegu. ^[ 8 ]^{:
77?} Tuż za nimi podążały oddziały konne. Pod koniec dnia dotarli do miejsca niedawno przeniesionego obozu Lakotów. ^[ 8 ]^{:
78?} Znaki i rysunki pozostawione przez Lakotów miały pokazywać pewność siebie Lakotów na wypadek bitwy. ^[ 8 ]^{:
79?} Bull i Red Star wraz z innymi Arikara podążyli za czterema zwiadowcami Crow w zaawansowanych poszukiwaniach. Porucznik Charles Varnum dołączył jako dowódca armii zwiadowców, wraz z Charleyem Reynoldsem . ^[ 18 ]^{:
61?} Crow dowodził całą grupą, ^[ 8 ]^{:
86?} będąc na własnym terytorium. ^[ 18 ]^{:
60?}

Wolniejszy oddział główny odpoczywał przy rozwidleniu Rosebud. Custer skonsultował się z pozostałymi zwiadowcami i przydzielił im rolę w zaplanowanym ataku, aby odpędzić jak najwięcej wrogich koni. ^[ 8 ]^{:
81?} Grupa ponownie wsiadła na konie i jechała przez całą noc. Podczas szybkiego śniadania Bull i Red Star przybyli z wiadomością o zlokalizowanym obozie wroga. ^[ 8 ]^{:
83?}

Custer podążył za Red Star na pobliskie wzgórze, gdzie zwiadowcy Crow odkryli obóz Lakotów w oddali. ^[ 8 ]^{:
90?} Custer wolał czekać i rozmieścić swoje wojska wokół obozu w nocy, ale Crow przekonał Custera, że ??Lakota są świadomi obecności armii i Custer przygotował swoje wojska do szybkiego ataku. Zebrało się 22 obecnych Arikara, a doświadczeni wojownicy zachęcali młodych zwiadowców. ^[ 8 ]^{:
93?} Pojechali naprzód, znaleźli samotny tipi Lakotów i odliczyli na nim coup . Tutaj zostali dogonieni przez oddziały konne i zrugani przez Custera za sprzeciwienie się jego rozkazom rozproszenia wrogich koni i pokonania ich pieszo przed szarżą kawalerii.

Żołnierz urodził się na początku lat 30. XIX wieku. Podczas wyprawy myśliwskiej około 1854 roku został ranny w klatkę piersiową w bitwie z Siouxami w pobliżu dzisiejszego Dickinson . Przez długi czas był zwiadowcą w Forcie Stevenson. ^[ 8 ]^{:
46?} W 1876 roku opuścił Fort Abraham Lincoln wraz z pozostałymi zwiadowcami biorącymi udział w Wielkiej Wojnie Siouxów.

Najlepsi zwiadowcy konni podążali za szybko poruszającą się kawalerią w drodze do rzeki Little Bighorn. ^[ 8 ]^{:
95?} Oni, wraz z Little Sioux, Red Bear i 11 zwiadowcami przekroczyli rzekę na południe od obozu Lakotów wraz z oddziałami pod dowództwem majora Reno. ^[ 8 ]^{:
85?} Red Star, Boy Chief i Strikes Two uciekli z 28 końmi Lakotów. ^[ 8 ]^{:
119?}

Gdy rozpoczęła się potyczka, zarówno zwiadowcy, jak i żołnierze zeskoczyli z koni i uformowali linię. Dołączył do nich Bloody Knife, noszący czarną chustkę z niebieskimi gwiazdami podarowaną mu przez Custera, i poinformował Young Hawka i innych zwiadowców, że wrogowi odebrano kilka koni. ^[ 8 ]^{:
96?} Niektóre z nich zostały później odzyskane przez Lakotów. ^[ 8 ]^{:
118, 120?} Walka stała się bardziej zacięta. Podczas ogólnego odwrotu kilku Arikarów i dwóch Wron schroniło się w gęstym gaju po wschodniej stronie rzeki. ^[ 8 ]^{:
98?} Tutaj Goose został postrzelony w rękę, podczas gdy zwiadowca Wron, White Swan, został ranny w rękę i nogę. ^[ 8 ]^{:
99?} Próby Lakotów, by wypędzić zwiadowców na otwartą przestrzeń, nie powiodły się, a atak Custera dalej na północ odciągnął Lakotów. ^[ 8 ]^{:
100?}

Zwiadowcy opuścili gąszcz i z białą flagą skierowali się na wzgórze, gdzie mogli zobaczyć flagę wojsk USA. ^[ 8 ]^{:
101?} Udało im się dotrzeć do sił majora Marcusa Reno , ściganych przez powracających Lakotów. Tutaj otrzymali wiadomość, że Bob-tailed Bull został zabity. ^[ 8 ]^{:
102?} Inni zwiadowcy dotarli do wojsk Reno. ^[ 8 ]^{:
130?} Część pozostała, podczas gdy niektórzy pognali około 40 zdobytych koni w kierunku składu nad Powder River, zgodnie z rozkazem na wypadek porażki. ^[ 8 ]^{:
131?}

Gdy zapadła noc, czterech zwiadowców niosących kopię tej samej wiadomości próbowało przebić się przez pierścień Lakotów otaczający Reno Hill, ale zostali zawróceni. ^[ 8 ]^{:
105?} Około południa następnego dnia Lakota zwinęli obóz. ^[ 8 ]^{:
106?} Niedługo potem niektórzy zeszli na grzbiet na zachód od ich opuszczonego miejsca. Sądząc, że to żołnierze, Young Hawk i jego ojciec pojechali w ich kierunku. Dwaj zwiadowcy wrócili na szczyt wzgórza i zgłosili lokalizację grupy. Oficer powiedział im: "Teraz chodźmy i poszukajmy ciała Custera". ^[ 8 ]^{:
107?}

Na polu bitwy żołnierz wskazał zwiadowcom ciało martwego Arikara w gaju, prawdopodobnie Krwawego Noża. ^[ 8 ]^{:
113?} Ciała Little Brave'a, który również został zabity, nigdy nie odnaleziono. ^[ 8 ]^{:
145?} Młody Hawk poprowadził kucyka z ranną Gęsią na włóku do parowca Far West stacjonującego u ujścia rzeki Little Bighorn. ^[ 8 ]^{:
114?}

Pierwsi zwiadowcy Arikara dotarli do obozu piechoty w Powder. Kiedy opowiedzieli, co się wydarzyło, wszyscy żołnierze zwątpili w nich. ^[ 8 ]^{:
155?}

Niektórzy zwiadowcy kontynuowali roznoszenie poczty w kolejnych dniach, ^[ 8 ]^{:
93, 134 i 149,?} podczas gdy inni pracowali nad odnalezieniem rozproszonych Lakotów. ^[ 8 ]^{:
145 i 147?}

We wrześniu generał George Crook i jego ludzie byli w rozpaczliwej potrzebie zaopatrzenia, gdy podążali szlakiem obozu Lakotów na południe do Black Hills. Niektórzy z pięciu ^[ 22 ]^:51? Arikara towarzyszący Crookowi wyruszyli w drogę do Fort Abraham Lincoln z wiadomością z prośbą o pomoc i dowieźli pilny telegram do celu w ciągu zaledwie trzech dni. ^[ 15 ]^:159-160?

Później

W 1889 roku harcerze przemaszerowali przez miasto Bismarck 4 lipca. W 1912 roku utworzyli United States Volunteer Indian Scouts. ^[ 2 ]^{:
19?} Pomimo obietnic, że tak nie będzie, większość z nich nigdy nie otrzymała emerytury. 20 Ku pamięci Custera starzy harcerze skomponowali i zaśpiewali piosenkę w Memorial Day w 1917 roku. Niektórzy potomkowie harcerzy nadal śpiewają "Custer Song".

Odniesienia

^Przejdź do:^a ^b ^c ^d McGinnis, Anthony (1990):Counting Coup and Cutting Horses. Intertribal Warfare on the Northern Plains, 1738-1889. Evergreen.

^Przejdź do: van de Logt, Mark.: Ktokolwiek wypowiada wojnę Reesom, będzie uważany za tego, kto wypowiada wojnę "Wielkiemu Ojcu": Sanish Military Service on the Northern Great Plains, 1865-1881.Wíčazo Ša Review, tom 32, nr 1 (wiosna 2017). s. 9-28.

^ Mallory, Gerrick (1886): The Corbusier Winter Counts. Smithsonian Institution. Biuro etnologii do sekretarza Smithsonian Institution. 4. Sprawozdanie roczne. 1882-'83. Waszyngton. S. 127-146.

^ Mallory, Gerrick (1886): Dakota Winter Counts. Smithsonian Institution. Biuro etnologii do sekretarza Smithsonian Institution . 4. Sprawozdanie roczne. 1882-'83. Waszyngton. S. 89-127.

Przejdź do: Dunlay, Thomas W. (1982):Wilki dla niebieskich żołnierzy. Indiańscy zwiadowcy i oddziały pomocnicze w armii Stanów Zjednoczonych, 1860-90. Lincoln i Londyn.
^ Meyer, Roy W. (1977): Indianie z wioski Upper Missouri. Mandanowie, Hidatsowie i Arikarowie . Lincoln i Londyn.
^ Yellow Bird, Loren: Now I Will Speak (Nawah Ti Waako'). Perspektywa Sahnisha na temat tego, co przegapiła ekspedycja Lewisa i Clarka oraz inni. Wíčazo Ša Review . Vol. 19, No. 1 (wiosna 2004), s. 73-84.
^Przejdź do:^Libby^,^Orin ^G.⁽¹⁹²⁰ ⁾^:^Opowieść^Arikarów ^o ^kampanii ^przeciwko ^wrogim ^Dakotom ^,^czerwiec ¹⁸⁷⁶ ^r ^.^Bismarck ^.^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^?^? ?
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d ^e Kappler, Charles J. (1904):Sprawy Indian. Prawa i traktaty. Tom 2. Waszyngton.
^ Zapis starć z wrogimi Indianami w ramach Dywizji Wojskowej Missouri w latach 1868-1882, dowodzący generał porucznik P. H. Sheridan. Chicago.
^Przejdź do:^a ^b Webb, George W. (1939):Chronologiczna lista starć między regularną armią Stanów Zjednoczonych a różnymi plemionami wrogich Indian, które miały miejsce w latach 1790-1898 włącznie. Św. Józef.
^ Robertson, Francis B.: Będziemy mieć wielką wojnę z Siouxami. Ekspedycja pułkownika Davida S. Stanleya do Yellowstone, 1872. Montana, the Magazine of Western History . Tom 34, nr 4 (jesień 1984). S. 2-15.
^Przejdź do:^a ^b Custer, Elizabeth B. (1968):"Buty i siodła", czyli życie w Dakocie z generałem Custerem. Norman.
^ Howe, George Frederick: Wyprawa do rzeki Yellowstone w 1873 r.: Listy młodego oficera kawalerii. The Mississippi Valley Historical Review . Tom 39, nr 3, (grudzień 1952). S. 519-534.
^Przejdź do:^a ^b Hedren, Paul L. (1988):Fort Laramie w 1876 r. Lincoln i Londyn
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ :Reiger, John F. (red.) (1985):Przemijanie Wielkiego Zachodu. Wybrane dokumenty George'a Birda Grinnella. Norman.
^ Howard, James H.: Wintercount Butterfly's Mandan: 1833-1876. Etnohistoria . Tom 7. (zima 1960): s. 28-43.
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d Varnum, Charles A. (1987):Szef skautów Custera. Wspomnienia Charlesa A. Varnuma. W tym jego zeznania w sądzie śledczym w Reno. Lincoln.
^Przejdź do:^a ^b Hoxie, Frederick E. (1995):Paradowanie przez historię. Powstawanie narodu Crow w Ameryce, 1805-1935. Cambridge.
^ Lubetkin, John M.: Zapomniane wyprawy geodezyjne do Yellowstone w 1871 r. W. Milnor Roberts i Northern Pacific Railroad w Montanie. Montana. The Magazine of Western History . Tom 52, nr 4 (zima 2002). S. 32-47.
^ Medicine-Crow, Joseph (1939): Wpływ kontaktów kultury europejskiej na życie ekonomiczne, społeczne i religijne Indian Crow . Rozprawa przedstawiona na Wydziale Antropologii Uniwersytetu Południowej Kalifornii.
^ Porter, Joseph C. (1986): Papierowy szaman. John Gregory Bourke i jego amerykański Zachód . Norman i Londyn.