Po odkryciu ludzi Cooke'a przez Siouxów, Harney rozpoczął walkę, atakując obóz Siouxów. Część Siouxów schroniła się w jaskiniach wzdłuż rzeki. Harney kazał swoim ludziom strzelać do jaskiń, gdzie zabili wiele kobiet i dzieci. Duża grupa wojowników konnych ruszyła w stronę drogi ucieczki z dala od sił Cooke'a i Harney'a, ale Heth ich zobaczył i poprowadził swoje siły, aby ich zablokować. ^{[ potrzebne źródło ]}

Wojownicy przebili się przez ludzi Hetha, ale zostali ścigani przez kawalerię na koniach , na czele której stał Heth. Walczyli przez około pięć mil, co trwało kilka godzin. W pewnym momencie Heth tak bardzo wyprzedził swoich ludzi, że uznano go za zabitego w akcji . Jego śmierć została odnotowana w gazetach w całym kraju, a on sam później czerpał satysfakcję z nekrologów napisanych przez swoich przyjaciół. ^{[ potrzebne źródło ]} Amerykańskie siły odniosły zwycięstwo, zabijając 86 Siouxów i biorąc 70 jeńców, głównie kobiety i dzieci. ^[1] Kobiety i dzieci stanowiły również około połowę zgonów Siouxów. ^[5]

Wśród innych amerykańskich uczestników bitwy był gubernator K. Warren . W swoim dzienniku opisał horror zabijania tubylczych kobiet i dzieci. ^{[ potrzebne źródło ]} . John Buford również walczył po stronie Amerykanów. ^[6] Obaj zostali generałami Unii podczas amerykańskiej wojny secesyjnej.

Później armia szeroko przeczesała okoliczne tereny Siouxów, ale nie napotkała już dalszego oporu. Siouxowie nazywali Harneya "Rzeźnikiem" za bitwę pod Blue Water, "Szerszeniem" za najechanie ich terytorium i "Wielkim Wodzem, Który Przysięga" za wymuszony traktat. ^[7] Po tej bitwie między USA a Siouxami panował około dziesięciu lat pokoju. Ci ostatni próbowali ignorować licznych emigrantów na Szlaku Oregońskim , który przebiegał przez ich terytorium. Emigranci zabierali ze sobą zwierzynę łowną, rośliny i wodę, której sami Siouxowie potrzebowali do przetrwania.

Po tej bitwie jedna z ekspedycji zmieniła nazwę Hinhan Kaga, najwyższego szczytu w świętych Black Hills, na Harney Peak na cześć dowódcy jednostki wojskowej. Jednak ekspedycja nie zbliżyła się do niego na pięć mil, a Lakota nie chcieli, aby ten święty szczyt został nazwany na cześć człowieka, który zabił tak wielu niewinnych ludzi.

Chociaż Great Sioux Reservation zostało założone w 1868 r. na mocy innego Traktatu z Fort Laramie, który obejmował terytorium West River i zachował święte Black Hills dla Lakotów, w ciągu kilku lat odkryto złoto na wzgórzach. USA naruszyły traktat, przejmując Black Hills i inną własność, aby umożliwić rozwój Europejczyków i Amerykanów. W 1889 r. rząd podzielił Great Sioux Reservation na pięć mniejszych i sprzedał 9 000 000 akrów dawnej wspólnej ziemi Lakotów.

W 2016 roku Amerykańska Rada Nazw Geograficznych zmieniła nazwę szczytu Harney na szczyt Black Elk Peak