Indiańskie plemiona USA- SIUKSOWIE Lakota

Szczep Lakota

Najważniejsze plemiona, które wchodziły w kontakt z Siuksami: (w budowie)
/ Iroquois / Ojibwe (Chippewa) / Crow (Absaroka) / Pawnee / Shoshone / Cheyenne (Czejenowie) / Arapaho / Kiowa / Komancze / Potawatomi / Odawa (Ottawa) / Cree / Assiniboine / Sac and Fox / Winnebago (Ho-Chunk) / Iowa / Arikara / Mandan / Hidatsa /Algonquian / / / / / / / /

zobacz też : Wodzów i liderów wywodzących się ze Szczepu Lakota

| | |

A

| American Horse | American Horse (elder) |

B

C

L

P

| Pawnee Killer |

R

S

T

| Touch the Clouds | Two Strike (Lakota leader) |

W

| White Bull | Alex White Plume | Dick Wilson |

Y

| Yellow Bear | Yellow Hawk | Tasunka Kokipapi (Young Man Afraid of His Horses) |

Lakota
(wymawiane[lank?ota] ; Lakota : Lak?óta/Lakhóta )
to plemię Indian .

Znany również jako Teton Sioux (z Thít?u?wa? ), , że jest to jeden z tych trzech znanych subkultur tych Sioux ludzi. Ich obecne ziemie znajdują się w Północnej i Południowej Dakocie . Posługują się Lak?ótiyapi - językiem Lakota , najbardziej wysuniętym na zachód z trzech blisko spokrewnionych języków należących dorodziny języków Siouan .

Siedem zespołów lub "podplemiona" Lakota to:

Sičhá?gu (Brulé, Burned Thighs)
Oglála ("They Scatter Their Own")
Itázipčho (Sans Arc, Without Bows)
Hú?kpap?a (Hunkpapa, "End Village",Camps at the End of the Camp Circle)
Mnik?ówožu (Miniconjou, "Plant Near Water", Planters by the Water)
Sihásapa ("Blackfeet" lub "Blackfoot")
Oóhenu?pa (Two Kettles, pol. Dwa kotły)

Wybitne Lakota osoby obejmują T?at?á?ka Íyotake (Siedzący Byk; Sitting Bull) z Húnkpap?a, Ma?píya Ičá?tagya ( Touch the Clouds ) z Miniconjou, He?áka Sapa (Czarny Łoś; Black Elk ) od Oglala, Ma?píya Luta (Czerwona Cmura; Red Cloud) z Oglala, Billy Mills z Oglala , T?ašú?ke Witkó (Szalony Koń; Crazy Horse) z Oglála i Miniconjou oraz Si?té Glešká ( Cętkowany Ogon; Spotted Tail) z Brulé.

Spis treści
1 Historia
2 Zarząd
2,1 Stany Zjednoczone
2,2 Kanada
2,3 Ruch niepodległościowy
3 Obecny aktywizm
4 Etnonimy
5 Rezerwaty
6 Lista ludzi Lakota

Historia

Osoby posługujące się językiem Siouan (Siouan language) mogły pochodzić z dolnego regionu rzeki Missisipi , a następnie migrować do lub pochodzić z doliny Ohio . Byli rolnikami i mogli być częścią cywilizacji Budowniczych Kopców w IX-XII wieku n.e.

Legenda Lakoty i inne źródła podają, że pierwotnie żyli w pobliżu Wielkich Jezior : "Plemiona Dakoty przed kontaktem z Europejczykami w XVII wieku żyły w regionie wokół Jeziora Górnego. W tym leśnym środowisku żyli z polowania, łowienia ryb i zbierania dzikiego ryżu. Wzrosła też trochę kukurydzy, ale ich narodowe było blisko granicy, gdzie kukurydza może być uprawiana."To może być zbitka słowna z grupami algonkińskiej języcznych typowo w tym regionie, chociaż narody Siouan prawdopodobnie przeniesione tam później.

W późnych latach XVI w. i wczesnych latach XVII w. głośniki Dakota, Lakota żył w górnej Mississippi Region w to, co jest obecnie zorganizowana w stanach Minnesota , Wisconsin , Iowa i Dakota .

Konflikty z plemionami Anishnaabe [należą do nich ludy Ojibwe (Chippewa) (w tym Saulteaux i Oji-Cree ), Odawa (Ottawa) , Potawatomi , Mississaugas , Nipissing i Algonquian] i Cree zepchnął zachodnich Lakota na Great Plains (Wielkie Równiny) w okresie od połowy do końca XVII w.

Wczesna historia Lakoty jest zapisywana w ich zimowych rachunkach (winter counts) ( w języku Lakota : waníyetu wówapi ), malarskich kalendarzach malowanych na skórach lub później spisywanych na papierze. "Battiste Good winter count" odnotowuje historię Lakoty sięgającą 900 roku ne, kiedy Kobieta Cielę Białego Bawoła (White Buffalo Calf Woman) podarowała ludowi Lakota Fajkę Cielęcia Białego Bawoła.

Sceny bitew i najazdów konnych zdobią muślinowe tipi Lakota z końca XIX lub początku XX wieku

Około 1730 Plemię Cheyenne (Czejenowie) udostepnił dostęp Lakota do koni , który nazwali šu?kawaka? ( "pies [z] Moc / mystery / cud").

Po tym, jak przyjęli kulturę koni , społeczeństwo Lakota skupiło się na polowaniu na Bizony na koniu.

Całkowita populacja Siuksów (Lakota, Santee [Dakota], Yankton i Yanktonai [Nakota] ) została oszacowana przez francuskich odkrywców [patrz: Kolonizacja francuska] na 28 000 w 1660 roku.

Populację Lakota oszacowano na 8500 w 1805 roku; stale rosła i osiągnęła 16 110 w 1881 r., jedno z niewielu plemion indiańskich, które zwiększyły populację w XIX wieku. Liczba Lakoty wzrosła do ponad 170 000 w 2010 roku, z których około 2000 nadal posługuje się językiem Lakota ( Lak?ótiyapi ).

Po 1720 r. Szczep Siedmiu Ognisk Rady podzielił się na dwie główne grupy, Saône , która przeniosła się na obszar Lake Traverse na granicy Dakoty Południowej i Północnej Dakoty i Minnesoty, oraz Oglála-Sičhá?gu , która zajmowała dolinę rzeki James (James River).

Jednak około 1750 Saône przeniosła się na wschodni brzeg rzeki Missouri , a 10 lat później do Oglála i Brulé (Sičhá?gu).

Duże i potężne osiedla Arikara, Mandan i Hidatsa od dawna uniemożliwiały Lakocie przekroczenie Missouri (trwały wojny).

Jednak wielka epidemia ospy w latach 1772-1780 zniszczyła trzy czwarte tych plemion.
Lakota przeprawiła się przez rzekę na bardziej suche, krótkie trawiaste prerie Wysokich Równin.

Ci przybysze to Saône, dobrze osadzeni i coraz bardziej pewni siebie, którzy szybko się rozeszli.

W 1765 roku grupa badawcza i najazdowa Saony pod dowództwem Wodza Standing Bear [Stojącego Niedźwiedzia] odkryła Góry Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) [Paha Sapa] , a następnie terytorium Cheyenne (Czejenów) .

Dziesięć lat później Oglála i Brulé również przekroczyły Missouri. Pod naciskiem Lakoty Cheyenne (Czejenowie) przenieśli się na zachód do Kraju Rzeki Powder (Powder River Country).
Lakota uczynili z Black Hills swoim terenem.

Rdzenni komisarze pokojowi w radzie z Północnymi Cheyenne i Północnym Arapaho, Fort Laramie, Wyoming

Początkowy kontakt Stanów Zjednoczonych z Lakotami podczas ekspedycji Lewisa i Clarka (Lewis and Clark Expedition) w latach 1804-1806 był naznaczony impasem.
Oddziały Lakota odmówiły pozwolenia odkrywcom na kontynuowanie podróży w górę rzeki, a ekspedycja przygotowywała się do bitwy, która nigdy nie nadeszła.

Niektóre zespoły Lakota stały się pierwszymi rdzennymi ludami, które pomogły armii Stanów Zjednoczonych w wojnie międzyplemiennej na zachód od Missouri, podczas Wojny Arikara War (1823).

W 1843 r. południowa Lakota zaatakowała wioskę Wodza Pawnee Blue Coat w pobliżu Loup w Nebrasce, zabijając wielu i spalając połowę szałasów ziemnych.
Następny raz, gdy Lakota zadał tak dotkliwy cios Pawnee, miał miejsce w 1873 r., podczas Bitwy w Kanionie Masakry (Massacre Canyon Battle) w pobliżu rzeki Republikańskiej.

Terytorium traktatu Lakota z 1851 r. (obszar 408, 516, 584, 597, 598 i 632).

Prawie pół wieku później, po tym, jak Stany Zjednoczone zbudowały bez pozwolenia Fort Laramie na ziemi Lakota, wynegocjowały Fort Laramie Treaty of 1851 roku, aby chronić podróżnych z Europy i Ameryki na szlaku oregońskim (Oregon Trail).

Cheyenne (Czejenowie i Lakota wcześniej atakowały partie emigrantów w rywalizacji o zasoby, a także dlatego, że niektórzy osadnicy wkroczyli na ich ziemie.

Traktat w Fort Laramie uznał zwierzchnictwo Lakoty nad Wielkimi Równinami (Great Plains) w zamian za swobodny przepływ Europejczyków na Szlaku Oregońskim "tak długo, jak płynie rzeka i leci orzeł".

Rząd Stanów Zjednoczonych nie wyegzekwował traktatowego zakazu osiedlania się, a Lakota i inne bandy zaatakowały osadników, a nawet konwoje emigrantów w ramach oporu wobec tego wkroczenia, co spowodowało publiczną presję na armię amerykańską, by ukarała wrogów.

W dniu 3 września 1855 roku, 700 żołnierzy pod dowództwem Generała William S. Harney pomściły Masakra Grattana (Grattan Massacre) atakując wioskę Lakota w Nebrasce , zabijając około 100 mężczyzn, kobiet i dzieci [Battle of Ash Hollow (1855)].

Nastąpiła seria krótkich "wojen" [tzw. Pierwsza wojna Siuksów [First Sioux War] (1854-1856)].

W latach 1862-1864 rdzenni uchodźcy z Wojny w Dakocie (1862), w Minnesocie uciekli na zachód do swoich sojuszników w Montanie i Terytorium Dakoty. Zwiększenie nielegalnego osadnictwa białych osadników po Wojnie Secesyjnej (American Civil War) ponownie doprowadziło do wojny na Wielkich Równinach.

Lakotowie uważali Góry Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) za święte i sprzeciwiali się wydobyciu złota.

W latach 1866-1868 armia amerykańska walczyła z Lakotami i ich sojusznikami na Szlaku Bozemana (Bozeman Trail) nad amerykańskimi fortami zbudowanymi w celu ochrony górników podróżujących wzdłuż szlaku.

Wódz Oglala Czerwona Chmura (Red Cloud) poprowadził swój lud do zwycięstwa w Wojna Czerwonej Chmury (1866-1868) .

W 1868 roku Stany Zjednoczone podpisały traktat Fort Laramie Treaty of 1868 , na zawsze wyłączający Góry Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) z osadnictwa białych.

Cztery lata później odkryto tam złoto , a poszukiwacze zaczęli licznie przybywać na ten obszar.

Ataki na osadników i górników zostały odparte przez siły wojskowe prowadzone przez dowódców wojskowych, takich jak pułkownik George Armstrong Custer.
Generał Philip Sheridan zachęcał swoje wojska do polowania i zabijania Bizonów jako sposobu "zniszczenia Indian".

Sprzymierzone zespoły Lakota i Arapaho oraz zjednoczeni Północni Czejenowie brali udział w większości działań wojennych po 1860 roku.

Walczyli z udaną akcją opóźniającą przeciwko armii generała George Crook w Bitwie pod Rosebud (Battle of the Rosebud), uniemożliwiając Crookowi zlokalizowanie i zaatakowanie ich obozu.

Tydzień później pokonali 7 pułk Kawalerii Stanów Zjednoczonych w 1876 roku w Bitwie pod Krótką Trawą (Battle of the Greasy Grass) [zwaną Battle of the Little Bighorn (1876) ] w rezerwacie Crow Indian Reservation (Crow Indian Reservation) (utworzony w 1868).

Custer zaatakował obóz kilku plemion, znacznie większy niż sądził.
Ich połączone siły, dowodzone przez Wodza Szalonego Konia (Crazy Horse), zabiły 258 żołnierzy, unicestwiając cały batalion Custera w Bitwie pod Little Bighorn i zadając ponad 50% strat pułkowi.

Lakota i ich sojusznicy nie mogli długo cieszyć się zwycięstwem nad armią amerykańską.
Kongres USA zatwierdził fundusze na powiększenie armii o 2500 ludzi.

Wzmocniona armia amerykańska pokonała oddziały Lakotów w serii bitew, ostatecznie kończąc Wielką Wojnę Siuksów w 1877 (Great Sioux War) [Wojna o Góry Czarne] (1876-1877)) roku.

Lakota zostali ostatecznie wysłani do rezerwatów, uniemożliwiono im polowanie na bizony poza tymi terytoriami i zmuszono do zaakceptowania rządowej dystrybucji żywności.

17 stycznia 1891: Młody wojownik " boją się nawet jego koni" w obozie zespołu Oglala Lakota w Pine Ridge w Południowej Dakocie , 3 tygodnie po masakrze Wounded Knee, kiedy zginęło 153 Lakota Sioux i 25 amerykańskich żołnierzy.

Flaga plemienna Oglala Sioux.

W 1877 r. niektóre podszczepy Lakota podpisały traktat, który scedował Góry Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) na Stany Zjednoczone; jednak charakter tego traktatu i jego przejście były kontrowersyjne.

Liczba przywódców Lakoty, którzy poparli traktat, jest mocno dyskusyjna.

Konflikty o niskiej intensywności trwały w Górach Czarnych.

Czternaście lat później Wódz Siedzący Byk (Sitting Bull) został zabity w rezerwacie Standing Rock Reservation w dniu 15 grudnia 1890 r.

29 grudnia 1890 r. armia amerykańska zaatakowała szczep Mnicoujou z Lakota Mnicoujou, zabijając 153 Lakota (szacunki plemienne są wyższe), w tym liczne kobiety i dzieci, w Masakrze Wounded Knee (Wounded Knee Massacre).

Dziś Lakota znajdują się głównie w pięciu rezerwatach zachodniej Dakoty Południowej:

Rezerwat Indian Pine Ridge , siedziba Oglála, najliczniejszego z zespołów Lakota.
Rezerwat Indian Rosebud , siedziba Górnego Sičhángu lub Brulé.
Rezerwat Indian Lower Brule , siedziba Dolnego Sičha?gu.
Rezerwat Indian Cheyenne River , siedziba kilku innych z siedmiu zespołów Lakota, w tym Mnik?ówožu, Itázipčho, Sihásapa i Oóhenumpa.
Rezerwat Indian Standing Rock , siedziba Hú?kpap?a i ludzi z wielu innych zespołów.
Lakota zamieszkuje również Rezerwat Indian Fort Peck w północno - wschodniej Montanie , Rezerwat Indian Fort Berthold w północno-zachodniej Dakocie Północnej oraz kilka małych rezerwatów w Saskatchewan i Manitobie . Podczas wojen w Minnesocie i Black Hills ich przodkowie uciekli w poszukiwaniu schronienia do "Krainy Babci [tj. Królowej Wiktorii]" (Kanada).

Duża liczba Lakota mieszka w Rapid City i innych miastach w Black Hills oraz w metrze Denver . Starsi Lakoty przyłączyli się do Organizacji Narodów Zjednoczonych i Narodów Niereprezentowanych (UNPO), aby szukać ochrony i uznania dla ich praw kulturalnych i praw do ziemi.

Zarząd

Stany Zjednoczone

Prawnie i na mocy traktatu sklasyfikowanego jako pół-autonomiczny "naród" w Stanach Zjednoczonych, uznani na szczeblu federalnym Lakota Sioux są lokalnie reprezentowani przez urzędników wybranych do rad kilku rezerwatów i społeczności w Dakocie, Minnesocie i Nebrasce. Plemiona te mają bezpośrednie relacje z rządem federalnym, głównie za pośrednictwem Biura do Spraw Indian w Departamencie Spraw Wewnętrznych.

Ponadto ich mieszkańcy mogą głosować w wyborach lokalnych, stanowych i federalnych. Są oni reprezentowani na szczeblu stanowym i krajowym przez urzędników wybranych z okręgów politycznych odpowiednich stanów i okręgów kongresowych.

Członkowie zespołu lub rezerwacji mieszkający zarówno w ramach indywidualnych rezerwacji, jak i poza nimi, są uprawnieni do głosowania w okresowych wyborach na tę rezerwację. Każda rezerwacja ma swoje własne wymagania dotyczące przynależności plemiennej lub obywatelstwa, a także unikalny styl samorządu lokalnego i cykl wyborczy oparty na własnej konstytucji lub statucie założycielskim . Większość opiera się na modelu rady plemiennej wieloosobowej , w której przewodniczący lub prezydent wybierany jest w dużej liczbie , bezpośrednio przez wyborców.

Obecnym prezydentem Oglala Sioux, większościowego plemienia Lakota, znajdującego się głównie w rezerwacie Pine Ridge, jest Kevin Killer.
Przewodniczącym Sičhá?gu Lakota w rezerwacie Rosebud jest Rodney M. Bordeaux.
Przewodniczącym rezerwatu Standing Rock, który obejmuje ludy z kilku podgrup Lakota, w tym Hú?kpap?a, jest Mike Faith.
Przewodniczącym plemienia Siuksów nad rzeką Cheyenne w rezerwacie rzeki Cheyenne, w skład którego wchodzą zespoły Mnik?ówožu, Itázipčho, Sihá Sápa i Oóhenu?pa z Lakoty, jest Kevin Keckler.
Przewodniczącym Dolnego Plemienia Brule Sioux (znanego również jako Dolny Sicangu Lakota) jest Boyd I. Gourneau.
Jako na wpół autonomiczne byty polityczne, rządy plemienne mają pewne prawa do niezależności od prawa stanowego. Na przykład mogą prowadzić indyjskie gry hazardowe w swojej rezerwacji, jeśli stan uchwalił powiązane przepisy dotyczące gier. Podlegają one ostatecznie nadzorowi nadzorczemu Kongresu Stanów Zjednoczonych oraz regulacjom wykonawczym Biura do Spraw Indian . Charakter i zasadność tych relacji nadal jest kwestią sporną.

Kanada

Dziewięć zespołów Dakota i Lakota rezyduje w Manitobie i południowym Saskatchewan , z 6000 zarejestrowanych członków. Są uznawani za Pierwsze Narody, ale nie są uważani za "Indian traktatowych". Jako pierwsze narody otrzymują prawa i uprawnienia za pośrednictwem departamentu Indian i spraw północnych Kanady . Ale ponieważ nie są uznawani za traktatowych Indian, nie uczestniczyli w osadnictwie ziemskim i dochodach z zasobów naturalnych. Dakota odrzuciła 60-milionową ugodę dotyczącą praw do ziemi w 2008 roku.

Ruch niepodległościowy

Zobacz także: propozycja Republiki Lakotah

Mildred "Midge" Wagner, Lakota, śpiewa na pow wow w 2015 roku.

Lakota należą do plemiennych narodów, które podjęły działania, uczestniczyły w okupacjach i proponowały ruchy niepodległościowe, szczególnie od epoki rosnącego aktywizmu od połowy do końca XX wieku. Złożyli roszczenia do ziemi przeciwko rządowi federalnemu za to, co określili jako nielegalne zajęcie Black Hills w XIX wieku.

W 1980 roku Sąd Najwyższy orzekł na ich korzyść i postanowił w United States v. Sioux Nation Indian do nagrody US $ 122 mln do ośmiu zespołów Sioux Indian jako rekompensaty za ich roszczeń lądowych Black Hills . Siuksowie odmówili przyjęcia pieniędzy, ponieważ zaakceptowanie ugody oznaczałoby legalne zakończenie ich żądań zwrotu Black Hills. Pieniądze pozostają na koncie Biura do Spraw Indian , naliczając odsetki składane . W 2011 r. konto urosło do ponad 1 miliarda dolarów.

We wrześniu 2007 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła niewiążącą Deklarację praw ludów tubylczych . Kanada, Stany Zjednoczone, Australia i Nowa Zelandia odmówiły podpisania.

20 grudnia 2007 r. mała grupa ludzi kierowana przez aktywistę American Indian Movement Russella Meansa , pod nazwą Lakota Freedom Delegation, udała się do Waszyngtonu, aby ogłosić wycofanie Lakota Sioux ze wszystkich traktatów z rządem Stanów Zjednoczonych. Działacze ci nie mieli żadnego statusu w żadnym wybranym rządzie plemiennym.

Oficjalni przywódcy plemienia Lakota wydali publiczne odpowiedzi, w których słowach przewodniczącego plemienia Rosebud Lakota Rodneya Bordeaux: "Nie popieramy tego, co robi Means i jego grupa i nie mają żadnego wsparcia ze strony żadnego rządu plemiennego, o którym wiem . Nie mówią za nas".

Means ogłosił "Republikę Lakotah", określając ją jako suwerenny naród z prawami własności na obszarze tysięcy mil kwadratowych w Południowej Dakocie, Północnej Dakocie, Nebrasce, Wyoming i Montanie. Grupa stwierdziła, że ??nie działają ani nie reprezentują rządów plemiennych "utworzonych przez BIA lub tych Lakotów, którzy wspierają system rządów BIA".

"Delegacja Wolności Lakoty" nie obejmowała żadnych wybranych przywódców z żadnego z plemion. Środki wcześniej kandydowały na prezydenta plemienia Oglala Sioux i dwukrotnie zostały pokonane. Kilka rządów plemiennych - wybranych przez członków plemiennych - wydało oświadczenia dystansujące się od deklaracji niepodległości. Niektórzy mówili, że uważnie przyglądają się niezależnemu ruchowi. Deklaracji nie poparły żadne wybrane rządy plemienne.

Pas na siodło wysadzany koralikami Lakota, wykonany ok. 1900 r. 1850

Obecna działalność

Lakota People pojawiła się w ogólnokrajowych wiadomościach, gdy reportaż śledczy NPR "Zagubione dzieci, rozbite rodziny" wyemitowano w sprawie kwestii związanych z opieką zastępczą nad dziećmi rdzennych Amerykanów. Ujawniło to, co wielu krytyków uważa za "porwanie" dzieci Lakoty z ich domów przez Departament Opieki Społecznej stanu Dakoty Południowej (DSS). Aktywiści Lakota, tacy jak Madonna Thunder Hawk i Chase Iron Eyes , wraz z Projektem Prawa Ludowego Lakota, twierdzą, że babci Lakoty nielegalnie odmawia się prawa do wychowywania własnych wnuków. Pracują nad przekierowaniem funduszy federalnych z DSS stanu Dakota Południowa na nowe programy plemiennej opieki zastępczej. Byłoby to historycznym odejściem od tradycyjnej kontroli państwa nad wychowankami Lakotów.

Krótkometrażowy film Lakota w Ameryce został wyprodukowany przez Square. W filmie występuje Genevieve Iron Lightning, młoda tancerka Lakota z rezerwatu rzeki Cheyenne , jednej z najbiedniejszych społeczności w Stanach Zjednoczonych . Bezrobocie , uzależnienie , alkoholizm i samobójstwa to wyzwania dla Lakoty w rezerwacie.

Muzeum Akta Lakota w Chamberlain, Dakota Południowa .

Etnonimy

Nazwa Lakota pochodzi od autonimu Lakota, Lakota "czujący sympatię, przyjacielski, zjednoczony, sprzymierzony". Wczesne francuskie dokumenty historyczne nie wyróżniały oddzielnej dywizji Teton, zamiast tego grupowały je z innymi zespołami "Siuksów Zachodu", Santee i Yankton .

Nazwy Teton i Tetuwan pochodzą od nazwy Lakota thít?u?wa? , której znaczenie jest niejasne. Termin ten był używany w odniesieniu do Lakota przez grupy nie-Lakota Sioux. Inne pochodne i odmiany pisowni to: ti tanka, Tintonyanyan, Titon, Tintonha, Thintohas, Tinthenha, Tinton, Thuntotas, Tintones, Tintoner, Tintinhos, Ten-ton-ha, Thinthonha, Tinthonha, Tentouha, Tintonwans, Tindawinshow, Atindaw, Tindaw, Anthontans, Atentons, Atintans, Atrutons, Titoba, Tetongues, Teton Sioux, Teeton, Ti toan, Teetwawn, Teetwans, Ti-t'-wawn, Ti-twans, Tit'wan, Tetans, Tieton i Teetonwan.

Wczesne źródła francuskie nazywają Lakota Sioux z dodatkowym modyfikatorem, takim jak Sioux z Zachodu, West Schious, Sioux des Prairies, Sioux occidentaux, Sioux z Łąk, Nadooessis z Równin, Prairie Indianie, Sioux z Równiny, Maskoutens-Nadouessians , Mascouteins Nadouessi i Nomadowie Siuksów.

Wódz szczepu Minneconjou Lakota Touch the Clouds , fot. James H. Hamilton, Spotted Tail Agency, Nebraska, jesienią 1877

Dziś wiele plemion nadal oficjalnie nazywa siebie Siuksami . W XIX i XX wieku była to nazwa, którą rząd USA stosował do wszystkich mieszkańców Dakoty/Lakoty. Jednak niektóre plemiona formalnie lub nieformalnie przyjęły tradycyjne nazwy: plemię Rosebud Sioux jest również znane jako Sičhá?gu Oyáte (Naród Brulé), a Oglala często używają nazwy Oglála Lak?óta Oyáte zamiast angielskiego "Oglala Sioux Tribe" lub OST . (Alternatywna angielska pisownia Ogallala jest przestarzała, chociaż jest bliższa poprawnej wymowie.) Lakota mają nazwy dla własnych pododdziałów. Lakota są również najbardziej wysuniętą na zachód z trzech grup Siuksów, zajmując ziemie zarówno w Północnej, jak i Południowej Dakocie.

Rezerwaty

Dziś połowa wszystkich zarejestrowanych Siuksów żyje w rezerwatach.

Rezerwaty Lakoty uznane przez rząd USA obejmują:

Oglala ( Rezerwat Indian Pine Ridge , Południowa Dakota i Nebraska)
Sicangu ( Rezerwat Indian Rosebud , Dakota Południowa)
Hunkpapa ( Rezerwat Stojącej Skały , Dakota Północna i Dakota Południowa)
Miniconjou ( Rezerwat Cheyenne River Sioux , Dakota Południowa)
Itazipco ( Rezerwat Cheyenne River Sioux , Dakota Południowa)
Siha Sapa ( Rezerwat Cheyenne River Sioux , Dakota Południowa)
Ooinunpa ( Rezerwat Cheyenne River Sioux , Dakota Południowa)
Niektórzy Lakota żyją również w innych rezerwatach Siuksów we wschodniej Dakocie Południowej, Minnesocie i Nebrasce:

Rezerwat Indian Santee , w Nebrasce
Rezerwat Indian Crow Creek w centralnej Dakocie Południowej
Rezerwat Indian Yankton w centralnej Dakocie Południowej
Rezerwat Flandreau Indian we wschodniej Dakocie Południowej
Rezerwat Indian Lake Traverse w północno-wschodniej Dakocie Południowej i południowo-wschodniej Dakocie Północnej
Rezerwat Indian Lower Sioux w Minnesocie
Rezerwat Indian Upper Sioux w Minnesocie
Rezerwat Indian Shakopee-Mdewakanton w Minnesocie
Rezerwat Indian Prairie Island w Minnesocie
Ponadto kilku Lakota mieszka w rezerwacie Wood Mountain First Nation , w pobliżu Wood Mountain Regional Park w Saskatchewan w Kanadzie.

Mapa przedstawiająca ogólne rozmieszczenie plemion i podplemion Siuksów pod koniec XVIII wieku; obecne rezerwaty zaznaczono na pomarańczowo.

Lista ludzi Lakota

Black Elk [Czarny Łoś] (He?áka Sápa) (1863-1950), Oglala Heyoka i kuzyn Crazy Horse (Szalonego Konia)
Black Hawk [Czarny Jastrząb] (ca. 1832-1890?), Sans Arc artist and medicine man
Crow Dog (również K?a?gí Šú?ka, Jerome Crow Dog; 1833 - 1912) był Zastępcą wodza Brulé Lakota, z Horse Stealing Creek, Montana
Crazy Horse [Szalony Koń] (T?ašú?ke Witkó) (c. 1840-1877), Wódz wojenny Oglala znany z Bitwy pod Little Bighorn
Eagle Woman dyplomatka Hunkpapa i Two Kettle, handlowiec i działaczka pokojowa (Wa?blí Ayútepiwi?) (1820-1888),
Gall Phizí) (c. 1840-1894), Wódz wojenny Hunkpapa
Kicking Bear [Kopiący Niedźwiedź] (1846-1904), Oglala, działacz i wojownik
Lame Deer [Kulawy Jeleń] (T?á?ča Hušté) (died 1877), Miniconjou, medicine man
Rain-in-the-Face [Deszcz w twarzy] (Ité Omágažu) (1835-1905), Wódz wojenny Hunkpapa który wlaczył w Bitwie pod Little Bighorn
Red Cloud [Czerwona Chmura] (Ma?píya Lúta) (1822-1909), Wódz Oglala
Red Shirt [Czerwona Koszula] (Ógle Lúta) (1847-1925), Wódz Oglala , wojownik i mąż stanu
Sitting Bull [Siedzący Byk] (T?at?á?ka Íyotake) (1831-1890), Wódz Hunkpapa and święty człowiek
Spotted Tail [Centkowany Ogon] (Si?té Glešká) (1823-1881), Wojownik Brulé, wódz i wuj Szalonego Konia
Touch the Clouds (Ma?píya Iča?tagye) (1838-1905), Wódz Minneconjou