GÓRY CZARNE
(Czarne Wzgórza, Black Hills)

Góry Czarne (Black Hills)

( Lakota : ?e SAPA ; Cheyenne : Mo'?hta-vo'honáaeva ; Hidatsa : awaxaawi shiibisha ) są małe i odosobniony pasmo górskie wzrasta z Great Plains w Ameryce Północnej w zachodniej Dakocie Południowej i rozciąga się do Wyoming , Stany Zjednoczone.

Szczyt Czarnego Łosia (wcześniej znany jako Harney Peak), który wznosi się na wysokość 7244 stóp (2208 m), jest najwyższym szczytem pasma. Black Hills obejmuje Las Narodowy Black Hills.

Nazwa "Czarne Wzgórza" to tłumaczenie Lakota Pahá Sápa .
Wzgórza są tak nazywane ze względu na ich ciemny wygląd z daleka, ponieważ są pokryte wiecznie zielonymi drzewami.

Indianie mają długą historię w Black Hills.

Po zdobyciu Czejenów w 1776 r. Lakota (Siuksowie) zajęli terytorium Czarnych Wzgórz, które stały się centralnym elementem ich kultury.

W 1868 r. rząd Stanów Zjednoczonych podpisał traktat w Fort Laramie z 1868 r. , ustanawiając rezerwat Great Sioux na zachód od rzeki Missouri i na zawsze wyłączając Black Hills z osady białych.


Igły (Needles), Czarne Wzgórza

Jednak, gdy osadnicy odkryli złoto tam w 1874 roku, w wyniku George Custer "s Black Hills Expedition , górnicy skokowej do obszaru w gorączki złota.

Rząd Stanów Zjednoczonych przejął Black Hills iw 1889 r. przeniósł Lakota (Siuksów) , wbrew ich woli, do pięciu mniejszych rezerwatów w zachodniej Dakocie Południowej, sprzedając 9 milionów akrów (36 000 km 2 ) ich dawnej ziemi.
W przeciwieństwie do większości Południowej Dakoty, Black Hills zostały zasiedlone przez Europejczyków głównie z skupisk ludności na zachodzie i południu regionu, ponieważ górnicy przybywali tam z wcześniejszych lokalizacji boomu złota w Kolorado i Montanie.


Góry Czarne


Badlands

Ponieważ gospodarka Black Hills odeszła od zasobów naturalnych ( górnictwo i drewno ) od końca XX wieku, przemysł hotelarski i turystyczny rozrósł się, aby zająć jego miejsce. Miejscowi mają tendencję do dzielenia Black Hills na dwa obszary: "The Southern Hills" i "The Northern Hills". Southern Hills jest domem dla Mount Rushmore , Wind Cave National Park , Jewel Cave National Monument , Black Elk Peak (najwyższy punkt w Stanach Zjednoczonych na wschód od Gór Skalistych, dawniej i jeszcze bardziej znany jako Harney Peak), Custer State Park ( największy park stanowy w Południowej Dakocie),Pomnik Szalony Koń i The Mammoth Site w Hot Springs , największy na świecie ośrodek badawczy mamutów .

Atrakcje w Northern Hills obejmują Spearfish Canyon , historyczny Deadwood oraz Sturgis Motorcycle Rally , który odbywa się co roku w sierpniu. Pierwszy rajd odbył się 14 sierpnia 1938 r., a w 75. rajdzie w 2015 r. Black Hills odwiedziło ponad milion motocyklistów. Pomnik narodowy Devils Tower , znajdujący się w Wyoming Black Hills, jest ważną pobliską atrakcją i był pierwszym narodowym pomnikiem Stanów Zjednoczonych.


Zdjęcie satelitarne z zacienioną mapą reliefową Black Hills w zachodniej Dakocie Południowej

Spis treści:
1 Historia
1,1 Wczesno-nowoczesna działalność człowieka
1.2 Amerykański podbój Czarnych Wzgórz
1,3 XX-wieczne roszczenia do ziemi
2 Geologia
2,1 prekambryjczyk
2.2 Paleozoik
2,3 mezozoiczny
2,4 kenozoiczny
3 Biosystemy
4 Regiony Czarnych Wzgórz


Historia

Chociaż pisemna historia regionu zaczyna się od dominacji Siuksów nad rdzennymi plemionami Arikara, naukowcy mają datowanie węglowe i zapisy stratygraficzne, aby przeanalizować wczesną historię tego obszaru.

Naukowcy byli w stanie wykorzystać datowanie węglowe do oceny wieku narzędzi znalezionych na tym obszarze, które wskazują na obecność człowieka sięgającą 11 500 pne z kulturą Clovis .

Zapisy stratygraficzne wskazują na zmiany środowiskowe na ziemi, takie jak powodzie i susze.
Na przykład powodzie na dużą skalę w basenach Black Hill występują z prawdopodobieństwem 0,01, co powoduje, że takie powodzie występują raz na 100 lat. Jednak podczas średniowiecznej anomalii klimatycznej lub średniowiecznego okresu ciepłego, w basenach wzmogły się powodzie.

Zapis stratygraficzny obszaru wskazuje, że w ciągu tych 400 lat w czterech zlewniach regionu wystąpiło trzynaście stuletnich powodzi, podczas gdy te same cztery zlewnie z poprzednich 800 lat doświadczyły tylko dziewięciu powodzi.


Wczesno-nowoczesna działalność człowieka

Arikara przyjechał AD 1500, a następnie w Cheyenne (Czejenowie) , Crow (Absaroka) , Kiowa i Arapaho .
Lakota (Siuksowie) przybył z Minnesoty w 18 wieku i wypędził innych plemion, którzy ruszyli na zachód.
Zajęli ziemię, którą nazwali ?e Sápa (Czarne Góry). Góry stały się powszechnie znane jako Czarne Wzgórza.


Poszukiwacze złota na Czarnych Wzgórzach


François i Louis de La Vérendrye prawdopodobnie podróżowali w pobliżu Czarnych Wzgórz w 1743 r.
Łowcy futer i handlarze mieli pewne interesy z rdzennymi Amerykanami.

Europejscy Amerykanie coraz bardziej wkraczali na terytorium Lakoty (Siuksów) .
W celu zapewnienia bezpiecznego przejścia osadników na Szlaku Oregońskim i zakończenia wojny międzyplemiennej, rząd Stanów Zjednoczonych zaproponował Traktat z Fort Laramie z 1868 r., który ustanowił Wielki Rezerwat Siuksów na zachód od rzeki Missouri i uznał rdzenną kontrolę nad Czarnymi Wzgórzami .

Traktat chronił Black Hills "na zawsze" przed osadnictwem europejsko-amerykańskim. Zarówno Siuksowie, jak i Czejeni również rościli sobie prawa do ziemi, mówiąc, że ich kultury uważały ją za axis mundi , czyli święte centrum świata.

Chociaż plotki o złocie w Czarnych Wzgórzach krążyły od dziesięcioleci (zob. Thoen Stone i Pierre-Jean De Smet ), potwierdzenie złóż pojawiło się najpierw w 1874 r., kiedy generał dywizji Brevet George Armstrong Custer z 7. Pułku Kawalerii USA poprowadził tam ekspedycję i odkrył złoto we francuskim Creek .

Oficjalne oświadczenie o złocie poinformowali towarzyszący wyprawie reporterzy gazety.
W następnym roku partia Newton-Jenney przeprowadziła pierwsze szczegółowe badanie Black Hills. Geodeta partii, dr Valentine McGillycuddy , został pierwszym Europejczykiem w Ameryce, który wspiął się na szczyt Szczyt czarnego łosia . Ten najwyższy punkt w Czarnych Wzgórzach jest 7242 stóp (2207 m) nad poziomem morza.


Opuszczona chata w pobliżu Dewey w południowych Black Hills


Podczas gorączki złota 1875-1878 tysiące górników udało się do Black Hills; w 1880 r. obszar ten był najgęściej zaludnioną częścią terytorium Dakoty .
Na Północnych Wzgórzach rozwinęły się trzy duże miasta: Deadwood , Central City i Lead .

Wokół tych skupionych grup mniejszych obozów złota, miast i wiosek. Hill City i Custer City powstały na Południowych Wzgórzach. Szybko zbudowano linie kolejowe do wcześniej odległego obszaru. Od 1880 r. kopalnie złota przynosiły około 4 000 000 dolarów rocznie, a kopalnie srebra około 3 000 000 dolarów rocznie.


Amerykański podbój Czarnych Wzgórz


Inyan Kara to święta góra dla ludu Lakota (Siuksów)


Konflikt o kontrolę nad regionem wywołał wojnę w Black Hills (1876-1877), znaną również jako Wielkia Wojna Siuksów (Wojna o Góry Czarne 1876-1877), ostatnia duża wojna indyjska na Wielkich Równinach.
Po klęsce Lakota (Siuksów) i ich sojuszników Cheyenne (Czejenowie) i Arapaho w 1876 roku, Stany Zjednoczone przejęły kontrolę nad Black Hills.

Pomimo przymusowych relokacji Lakota (Siuksowie) nigdy nie zaakceptowali ważności amerykańskiego przywłaszczenia.
Kontynuowali próby odzyskania majątku i wnieśli pozew przeciwko rządowi federalnemu.

XX-wieczne roszczenia do ziemi
Główny artykuł: Roszczenie o ziemię w Black Hills

23 lipca 1980 r., w sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Sioux Nation of Indians , Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że Black Hills zostały nielegalnie zajęte przez rząd federalny i nakazał wynagrodzenie od ceny początkowej wraz z odsetkami w wysokości prawie 106 milionów dolarów. Lakota (Siuksowie) odmówili zawarcia ugody, ponieważ chcieli, aby Czarne Wzgórza wróciły do nich.

Pieniądze pozostają na oprocentowanym koncie, które od 2015 roku wynosi ponad 1,2 miliarda dolarów, ale Lakota (Siuksowie) nadal odmawia przyjęcia pieniędzy. Uważają, że zaakceptowanie ugody pozwoliłoby rządowi USA uzasadnić przejęcie na własność Black Hills.

W 2012 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych specjalny sprawozdawca James Anaya prowadzone wycieczkę 12-dniową ziemi rdzennych Amerykanów, aby określić, w jaki sposób USA jest przeprowadzenie Deklaracji Narodów Zjednoczonych o prawach ludności rdzennej , zatwierdzony w 2010 roku przez administrację Obamy . Anaya spotkała się z plemionami w siedmiu stanach w rezerwatach i na obszarach miejskich, a także z członkami administracji Obamy i senackiej komisji do spraw Indian. W apelu wydanym 21 sierpnia 2012 r. Anaya zwróciła uwagę rządu USA na sprzedaż ponad 1900 akrów ziemi w Black Hills przez rodzinę Reynoldsów i poprosiła o ujawnienie środków podjętych przez rządy federalne lub stanowe w celu rozwiązania problemów Siuksów sprzedaż ziemi w Reynolds Prairie. Te akry składają się z pięciu obszarów lądowych, w tym świętego miejsca Pe' Sla dla ludów Dakota, Lakota i Nakota; tubylcy z Black Hills zebrali fundusze na zakup ziemi podczas sprzedaży Reynoldsów.

15 stycznia 2013 r. Stany Zjednoczone odpowiedziały, mówiąc Anaya, że "rozumie, że kilka plemion zakupiło święte miejsce Pe' Sla około 30 listopada 2012 r.", co oznacza, że Pe' Sla jest oficjalnie ziemią Siuksów. Po tym, jak 2022 akrów Pe'Sla (Reynolds Prairie) zostało przyznane federalnemu statusowi zaufania Indian przez Biuro do Spraw Indian w marcu 2016 r., plemię Shakopee Mdewakanton wydało oświadczenie potwierdzające zakup w 2012 r. 1.940 akrów Pe'Sla i stwierdził również, że zakup ten był wynikiem wspólnych wysiłków plemion Rosebud, Shakopee Mdewakanton, Crow Creek i Standing Rock Sioux Tribes.

W marcu 2017 r. hrabstwo Pennington zgodziło się zrezygnować z roszczeń do obszaru Pe' Sla i uznać swój status powierniczy federalnych Indii. [14]W 2016 r. Południowe plemię Czejenów i Arapaho z Oklahomy, północne plemię Czejenów z Montany i plemię Siuksów Rosebud z Południowej Dakoty kupiły ziemię w pobliżu świętego miejsca Niedźwiedzia Butte za 1,1 miliona dolarów.
W 2018 r. Północne plemię Cheyenne (Czejenowie) z Montany i plemię Arapaho z Oklahomy połączyły siły, aby kupić ziemię w pobliżu Bear Butte za 2,3 miliona dolarów.


Geologia


bryłka złota i kwarcu, znaleziona w pobliżu ołowiu; około 1 cm szerokości


Geologia Czarnej Hills jest złożona. Wyższe górskim budynku epizod jest odpowiedzialny za wypiętrzenie i aktualnej topografii regionu Black Hills.
To wypiętrzenie zostało naznaczone aktywnością wulkaniczną w północnych Czarnych Wzgórzach. Południowe Czarne Wzgórza charakteryzują się prekambryjskim granitem , pegmatytem i skałami metamorficznymi , które stanowią rdzeń całego wypiętrzenia Czarnych Wzgórz.

Rdzeń ten jest otoczony przez skały osadowe paleozoiku , mezozoiku i kenozoiku . stratygrafiaof the Black Hills jest ułożona jak cel, ponieważ jest to owalna kopuła z pierścieniami różnych rodzajów skał opadających od środka.


Prekambr


Granitowy rdzeń Czarnych Wzgórz wznosi się na wysokość 2208 m (2,244 stóp) na szczycie Black Elk Peak


"Oko byka" tego celu to granitowy rdzeń. Granit z Czarnych Wzgórz został umieszczony przez magmę wytworzoną podczas orogenezy Trans-Hudson i zawiera obfity pegmatyt. Rdzeń Czarnych Wzgórz datuje się na 1,8 miliarda lat. Inne zlokalizowane złoża są datowane na około 2,2 do 2,8 miliarda lat. Jeden z nich znajduje się na północnych wzgórzach. Nazywa się francuskim granitem Creek, chociaż został przeobrażony w gnejs . Drugi, zwany kompleksem Góry Niedźwiedziej, znajduje się w zachodnio-centralnej części wzgórz.


Niezgodność kątowa między formacją Deadwood a leżącymi poniżej skałami prekambryjskimi w pobliżu Rapid City.


"Tworzenie koncentrycznego pierścienia wokół rdzenia to strefa metamorficzna . Wszystkie skały w tym pierścieniu są bardzo stare, mają aż 2 miliardy lat i starsze. Ta strefa jest bardzo złożona, wypełniona wieloma różnymi rodzajami skał. Skały były pierwotnie osadowe dopóki nie doszło do zderzenia między kontynentem północnoamerykańskim a terranem .

To zderzenie, zwane orogenezą transhudsonowską, spowodowało, że pierwotne skały pofałdowały się i skręciły w rozległy łańcuch górski. Przez miliony lat te przechylone skały, które w wiele obszarów jest nachylonych pod kątem 90 stopni lub więcej i uległo erozji.
Dzisiaj widzimy dowody tej erozji na Czarnych Wzgórzach, gdzie skały metamorficzne kończą się niezgodnością kątową poniżej młodszych warstw osadowych.


Paleozoik

Ostatnie warstwy Czarnych Wzgórz składają się ze skał osadowych. Najstarsze leżą na wierzchu warstw metamorficznych pod znacznie płytszym kątem. Ta skała zwana formacją Deadwood składa się głównie z piaskowca i była źródłem złota znalezionego w obszarze Deadwood . Nad formacją Deadwood znajduje się formacja Englewood i wapień Pahasapa , z którego pochodzi ponad 200 jaskiń znalezionych w Czarnych Wzgórzach, w tym Jaskinia Klejnotów i Jaskinia Wiatru . Formacja Minnelusa jest następna i składa się z bardzo zmiennych piaskowców i wapieni, a następnie łupków Opeche i wapienia Minnekahta.


Mezozoik

Kolejna warstwa skalna, formacja Spearfish , tworzy wokół wzgórz dolinę zwaną Czerwoną Doliną i jest często nazywana torem wyścigowym. Jest to głównie czerwony łupek z pokładami gipsu i okrąża większość Black Hills. Te pokłady łupków i gipsu, a także pobliskie pokłady wapienia z Minnekahta, są wykorzystywane do produkcji cementu w cementowni w Rapid City . Dalej znajduje się formacja Sundance z łupków i piaskowców , zwieńczona formacją Morrison i piaskowcem Unkpapa.

Najbardziej zewnętrzna część kopuły wyróżnia się jako grzbiet hogback . Grzbiet zbudowany jest z formacji Lakota i piaskowca Fallriver, które są wspólnie nazywane Grupą Inyan Kara . Ponad tym warstwy skał są mniej wyraźne i są to głównie szare łupki, z trzema wyjątkami: piaskowiec Newcastle; wapień Greenhorn, który zawiera wiele skamieniałości zębów rekina ; oraz formacja Niobrara, która składa się głównie z kredy . Te zewnętrzne grzbiety nazywane są cuestami .


Kenozoik


Fallingrock urwisko w ciemnym kanionie. Skała ma wiek paleozoiczny, ale jest zwieńczona kenozoicznym terasą żwirową.


Poprzednie warstwy układano poziomo. Wszystkie z nich można zobaczyć w próbkach rdzeniowych i dziennikach studni z najbardziej płaskich części Wielkich Równin . Doprowadzenie ich do obecnych poziomów topograficznych w Black Hills zajęło pewien okres wzlotu .

To wypiętrzenie, zwane orogenezą Laramide , rozpoczęło się na początku kenozoiku i pozostawiło linię skał magmowych na północnych wzgórzach nałożonych na omówione już skały. Linia ta rozciąga się od Bear Butte na wschodzie do Devils Tower na zachodzie. Dowody kenozoicznych erupcji wulkanicznych , jeśli do tego doszło, już dawno zostały zniszczone.

Czarne Wzgórza mają również "spódnicę" ze żwiru pokrywającą je w obszarach, które nazywane są frontonami . Uformowane jako szlaki wodne wcinające się we wznoszące się wzgórza, reprezentują dawne położenie dzisiejszych rzek. Te łóżka mają zazwyczaj około 10 000 lat lub mniej, sądząc po znalezionych artefaktach i skamieniałościach. Według znalezionych skamieniałości wielbłądów i gryzoni kilka miejsc, głównie na wysokich wzniesieniach, jest starszych, liczących nawet 20 milionów lat. Niektóre żwiry zostały znalezione, ale w większości te starsze łóżka zostały zniszczone.


Biosystemy


Jezioro Sylvan , położone w Parku Stanowym Custer


Podobnie jak w przypadku geologii, biologia Czarnych Wzgórz jest złożona. Większość Wzgórz to ognisty las sosnowy ponderosa , w którym w chłodnych, wilgotnych dolinach Wzgórz Północnych występuje świerk z Czarnego Wzgórza ( Picea glauca var. densata ). Co dziwne, ta endemiczna odmiana świerka nie występuje w wilgotnych górach Bear Lodge , które stanowią większość części Black Hills w Wyoming. Przez Wzgórza (zwłaszcza część zachodnia) rozsiane są duże otwarte parki (łąki górskie) z bujnymi łąkami, a nie lasami, a południowy skraj Wzgórz, ze względu na deszczowy cień na wyższych wzniesieniach, pokryty jest suchą sosnową sawanną , z podstawkamimahoń górski i jałowiec Gór Skalistych .

Dzika przyroda jest zarówno różnorodna, jak i obfita. Potoki Black Hills znane są z pstrągów, a lasy i łąki są dobrym siedliskiem dla bizonów , jeleni wirginijskich i mulaków , widłorogów , owiec gruborogich , lwów górskich i różnych mniejszych zwierząt, takich jak pieski preriowe , kuny amerykańskie , Amerykańskie wiewiórki rude , północne wiewiórki latające , świstaki żółtobrzuchy i wiewiórki lisy. Z biologicznego punktu widzenia Czarne Wzgórza są miejscem spotkań i mieszania się gatunków wspólnych dla regionów na wschodzie, zachodzie, północy i południu. Na wzgórzach żyją jednak niektóre endemiczne taksony, z których najsłynniejszym jest prawdopodobnie junco białoskrzydłe ( Junco hyemalis aikeni ). Inne endemity to ślimak Coopera z Gór Skalistych, podgatunek węża czerwonobrzuchy z Black Hills oraz podgatunek nornika rudogrzbietego z Black Hills . Niektóre ptaki, które są tylko w Black Hills, a nie reszty Południowej Dakoty są pinyon sójka , Kanada sójka , dzięcioł trójpalczasty , black-backed Woodpecker , amerykański pogłębiarki, cietrzew , i inne.


Regiony Czarnych Wzgórz


Mapa nadleśnictw Black Hills National Forest


Północne Black Hills przypominają hrabstwa Lawrence i Meade i są mniej więcej odpowiednikiem dzielnicy Northern Hills w Black Hills National Forest . Centralne Black Hills (Mystic District of Black Hills National Forest) znajdują się w hrabstwie Pennington na zachód od Rapid City. Południowe Czarne Wzgórza znajdują się w hrabstwie Custer i są administrowane w okręgu Hell Canyon w narodowym lesie. Wreszcie Black Hills Wyoming podąża za dystryktem Bearlodge, około hrabstw Weston i Crook .

Geologicznie oddzielone od Czarnych Wzgórz są Góry Ełckie , mały pasmo tworzące południowo-zachodnią część regionu.


Turystyka i gospodarka


Black Hills naprzeciwko Mount Rushmore


Homestake Mine w 1889 r.


W regionie znajduje się Pomnik Narodowy Mount Rushmore , Park Narodowy Wind Cave , Pomnik Narodowy Jewel Cave , Black Elk Peak , Custer State Park (największy park stanowy w Południowej Dakocie i jeden z największych w USA), Bear Butte State Park , Devils Tower National Monument , a Pomnik Szalonego konia . W Black Hills co roku w sierpniu odbywa się również Sturgis Motorcycle Rally . Rajd rozpoczął się w 1940 roku, a w 65. rajdzie w 2005 roku Black Hills odwiedziło ponad 550 000 motocyklistów. Jest kluczową częścią regionalnej gospodarki. [19]

George S. Mickelson Trail to niedawno otwarty ścieżka wielofunkcyjny przez Black Hills, który następuje po opuszczonej utworu historycznego szlaku kolejowego z Edgemont do Deadwood . Kiedyś pociąg był jedynym sposobem na zaopatrzenie górników na Wzgórzach. Trasa ma około 180 km długości i może być używana przez turystów pieszych, narciarzy biegowych i rowerzystów. Koszt to dwa dolary dziennie lub dziesięć dolarów rocznie.

Obecnie głównym miastem Czarnych Wzgórz jest Rapid City , z populacją prawie 70 000 mieszkańców i 125 000 mieszkańców metropolii. Obsługuje obszar rynku obejmujący większość pięciu stanów: Dakota Północna i Południowa , Nebraska , Wyoming i Montana . Oprócz turystyki i górnictwa (w tym węgla, minerałów i spadającego obecnie wydobycia złota), gospodarka Black Hills obejmuje hodowlę (głównie owce i bydło, z coraz większą popularnością bizonów i ptaków bezgrzebieniowych ), drewno (tarcica), Ellsworth Air Force Base i niektóre wyroby, w tym złota biżuteria Black Hills, cement, elektronika, szafki, broń i amunicja.

Pod wieloma względami Black Hills funkcjonuje jako bardzo rozległy obszar miejski z populacją (nie licząc turystów) 250 000. Inne ważne miasta i miasteczka Black Hills to:

• Belle Fourche , miasto ranczowe
• Custer , miasto górnicze i turystyczne oraz siedziba Black Hills National Forest
• Deadwood , historyczna i dobrze zachowana mekka hazardu
• Hill City , miasto drewna i turystyki w centrum Hills, gdzie Black Hills Central Railroad obsługuje zabytkowe pociągi parowe nad dawną linią CB&Q do Keystone
• Hot Springs , stary kurort na południowych wzgórzach
• Keystone , miasto turystyczne na obrzeżach Mount Rushmore
• Ołów , siedziba nieczynnej już Homestake Mine (złoto) oraz Deep Underground Science and Engineering Laboratory
• Newcastle , centrum produkcji i rafinacji ropy naftowej w Black Hills
• Spearfish , siedziba Uniwersytetu Stanowego Black Hills
• Sturgis , pierwotnie miasto wojskowe (Fort Meade, obecnie centrum VA, znajduje się tuż na wschód). Obecnie słynie z jednego z największych rajdów motocyklowych na świecie.