QUIVIRA

Quivira

to miejsce nazwane przez hiszpańskiego konkwistadora Francisco Vásquez de Coronado w 1541 roku, od mitycznych Siedmiu Złotych Miast (Cibola), których nigdy nie znalazł.

Większość władz uważa, że Quivira znajduje się w centralnym Kansas w pobliżu dzisiejszego Lyonu, rozciągającego się na północny wschód do Saliny .
Quiviranie byli przodkami nowoczesnych narodów Wichita i Caddo , takich jak Pawnee i Arikara .

Uważa się, że rdzenne miasto Etzanoa , które rozkwitło między 1450 a 1700 rokiem, jest częścią Quiviry.

Trasa Wyprawy Coronado, 1540-1542
(kliknij aby powiększyć)

Spis treści:

1 Wyprawa
2 Opis Quiviry
3 Późniejsze wyprawy do Quivira
4 Lokalizacja Quiviry i tożsamość Quivirans
5 Quivira w kartografii
6 Spuścizna

Wyprawa

W 1540 Hiszpan Francisco Vásquez de Coronado poprowadził dużą ekspedycję na północ od Meksyku w poszukiwaniu bogactwa i Siedmiu Złotych Miast Cibola [patrz Seven Cities of Gold (Cibola)].
Zamiast bogactwa, znalazł rdzennych rolników żyjących w wielu społecznościach i wioskach na terenie dzisiejszej Arizony i Hiszpańskiego Nowego Meksyku .

Były to dzisiejsze narody Apaczów, Navajos (Nawahowie) , Hopi, Zuni i Rio Grande Pueblo .

Gdy Coronado przybył do Rio Grande, był rozczarowany brakiem bogactwa wśród ludu Pueblo, ale usłyszał od rdzennego informatora o imieniu "Turek" bogatego narodu o nazwie Quivira daleko na wschodzie, którego przywódca podobno pił ze złotych kielichów zwisające z drzew.

Słysząc o tym, Coronado poprowadził ekspedycję ponad 1000 Hiszpanów i rdzennych mieszkańców na Wielkie Równiny w 1541 roku.
Turek służył jako doradca ekspedycji.

Podczas swojej podróży Coronado przemierzył Równiny Staked Plains [Lllano Estacado], ojczyznę dwóch rdzennych narodów: Querecho i Teya.

Zmierzał na południowy wschód, gdy Teyowie powiedzieli mu, że Turek prowadzi go w złym kierunku, a Quivira leży na północy.
Wygląda na to, że Turek wabił Hiszpanów z Nowego Meksyku opowieściami o bogactwie w Quivira, mając nadzieję, że być może zgubią się w bezmiarze Równin.

Coronado wysłał większość swoich wolno poruszających się sił ekspedycyjnych z powrotem do Nowego Meksyku.

Z 30 konnymi Hiszpanami, rdzennymi mieszkańcami, kapłanami, jeńcami Turków i Teya zmuszonymi do służby, Coronado zmienił kurs na północ w poszukiwaniu Quiviry.

Po marszu trwającym ponad 30 dni znalazł dużą rzekę, prawdopodobnie Arkansas, i wkrótce spotkał kilku indiańskich łowców Bizonów.
Zaprowadzili go do Quiviry.

Przedstawienie wyprawy Coronado. Coronado wyrusza na północ, malarstwa olejnego przez Frederic Remington , ok. 1900

Opis Quiviry

Coronado stwierdził, że Quivira jest "dobrze zaludniona. Sama ziemia jest bardzo tłusta i czarna i bardzo dobrze nawadniana przez strumyki, źródła i rzeki. Znalazłem suszone śliwki, takie jak w Hiszpanii, oraz orzechy i bardzo dobre słodkie winogrona i morwy".
Powiedział, że to najlepsza kraina, jaką widział podczas swojej długiej wędrówki na północ od Meksyku.

Coronado spędził 25 dni w Quivira i przebył około 65 mil (25 lig) z jednego końca kraju na drugi. Nie znalazł nic więcej niż pokryte słomą wioski, w których każda mieściła się do 200 domów, oraz pola kukurydzy, fasoli i kabaczka .

Nie znalazł złota, poza jednym małym kawałkiem, który, jak spekulował, rdzenny właściciel nabył od członka własnej ekspedycji.


Coronado znalazł Indian Teyas w Blanco Canyon, na wschód od dzisiejszego Lubbock w Teksasie .
Querecho (Apache) mieszkali na płaskim Llano Estacado nad kanionem.

Quiviranie byli opisywani przez Hiszpanów jako "duży ludzie o dobrej budowie", a wielu mężczyzn miało ponad sześć stóp wzrostu. Obie płcie nosiły minimalistyczny strój. Wyglądali jak olbrzymy w porównaniu z Hiszpanami.

Coronado został eskortowany do granicy Quivira na obszarze zwanym Tabas, gdzie rozpoczął się sąsiedni naród Harahey.

Wezwał "Pana Harahey", który z orszakiem liczącym prawie 200 osób przybył na spotkanie z Hiszpanami. Delegacja Harahey była "cała naga - z kokardami i innymi rzeczami na głowach, z lekko zakrytymi częściami intymnymi. To było takie samo miejsce. i mniej więcej tej samej wielkości co Quivira".

Rozczarowany niepowodzeniem w znalezieniu bogactwa, Coronado odwrócił twarz w kierunku Nowego Meksyku i pomaszerował z powrotem przez równiny, spotkał się tam z resztą swojej armii, a w następnym roku powrócił do Meksyku.
Przed opuszczeniem Quiviry Coronado nakazał stracenie Turka przez uduszenie.

Ekspedycja Coronado nie powiodła się w poszukiwaniu złota.
Coronado pozostawił w Nowym Meksyku kilku księży katolickich i ich pomocników, w tym brata Juan de Padilla .
Padilla wrócił do Quiviry z portugalskim asystentem i kilkoma rdzennymi nawróconymi.

Zakonnik i większość jego towarzyszy wkrótce zostali zabici przez Quiviran, najwyraźniej dlatego, że chciał opuścić swój kraj, aby odwiedzić ich wrogów, Guas.
Historia została zgłoszona przez ocalałych Portugalczyków i rdzennych mieszkańców.

Późniejsze wyprawy do Quiviry

W 1594 r. Ekspedycja Chamuscado i Rodríguez (1581-1582) podjęli kolejną próbę odnalezienia Quiviry z Coronado, choć została ona uznana za nieautoryzowaną przez hiszpańskich urzędników.

Z tej podróży powrócił tylko Jusepe Gutierrez , Nahua. Opowiedział, że Leyba zabił Umanę w kłótni i że on (Jusepe) opuścił ekspedycję.

Następnie w 1601 gubernator Nowego Meksyku Juan de Onate podjął kolejną wyprawę w poszukiwaniu Quiviry.
Znalazł osady Escanjaque i Rayado [Etzanoa] na Wielkich Równinach Centralnych , ale nie znalazł złota ani srebra.

Dowiedział się, że Leyba i inni członkowie ekspedycji Umana i Lebya zostali zabici przez Indian.
W 1606 roku 800 z tych "Quiviran" odwiedziło Onate w Nowym Meksyku, by handlować.

Quivira jest ponownie wspomniana w ekspedycji kapitana Alonzo Vaca z 1634 roku, który znalazł ją 300 mil (leagues) na wschód od Nowego Meksyku (sugeruje to ponad 1000 mil).
Inną rzekomą ekspedycję podjął w 1662 roku Diego Dionisio de Penalosa, który rzekomo znalazł dużą osadę, którą nazwał miastem, ale zbadanie jego relacji przez współczesnego uczonego wykazało, że historia jest zmyślona.
Wrogami Quiviran we wszystkich tych relacjach byli Escanjaques.
W latach 1675 i 1678 przyszły "dwa hiszpańskie rozkazy królewskie na podbój Quiviry".

Juan de Onate poprowadził wyprawę do Quiviry w 1601 roku. Onate był żonaty z wnuczką Hernána Cortésa i Isabel Montezumy

Lokalizacja Quiviry i tożsamość Quiviranów

Dowody archeologiczne sugerują, że Quivira znajdowała się w pobliżu Wielkiego Zakola rzeki Arkansas w środkowym Kansas.

Szczątki kilku rdzennych społeczności znaleziono w pobliżu Lyonu wzdłuż Cow Creek i Little Arkansas River wraz z artykułami hiszpańskiej produkcji z czasów Coronado.

Szkic społeczności Wichita w XIX wieku.
Charakterystyczne są domy kryte trawą w kształcie ula, otoczone polami kukurydzy, które przypominają te opisane przez Coronado w 1541 roku.

Quiviranie byli prawie na pewno Wichita .
Skąpe opisy Quiviry autorstwa Coronado przypominają społeczności Wichita z czasów historycznych.
Wydaje się, że Quiviranie byli liczni, biorąc pod uwagę liczbę odwiedzonych osad Coronado, z populacją co najmniej 10 000 osób. Byli dobrymi rolnikami i myśliwymi. Sądząc po opisie Coronado, byli zdrowymi, spokojnymi ludźmi.

Naród Harahey, Coronado znajdujący się na granicach Quivira mógł znajdować się nad rzeką Smoky Hill w pobliżu obecnego miasta Salina w stanie Kansas . Obywatelami Harahey byli prawdopodobnie Pawnee , naród, którego lud jest spokrewniony z Wichita.

Kolejnym potwierdzonym europejskim gościem w regionie Great Bend po Coronado był Étienne de Bourgmont .
W 1724 r. wraz z grupą odkrywców Kaw i Indiańskich Przewodników udał się na zachód od rzeki Missouri do dużej społeczności Indian, która, jak się uważa, miała populacja Apaczów .
Wieś znajdowała się w pobliżu Lyonu, dokładnie tam, gdzie Quivira była prawie 200 lat wcześniej.

Pierwotni Quiviranie przenieśli się do wschodniego Kansas i na południe do Oklahomy .
Powodem ich przeprowadzki mogła być ucieczka przed wkroczeniem Apaczów, których ekspansja spowodowała wojnę i wrogość wśród narodów Wielkich Równin.

Wydaje się również, że Wichita z XVIII wieku była mniej liczna niż Quivirans z XVI wieku.
Jest prawdopodobne, że ospa i inne choroby wprowadzone przez Europejczyków odbiły się na Quiviranach, podobnie jak na wielu Indianach obu Ameryk.

Pochodzenie słowa "Quivira" jest niepewne.
Mieszkańcy Quiviry w Coronado nazywali siebie " Tancoa " i " Tabas ". Te dwie nazwy są podobne do późniejszych podplemion Wichita zwanych " Tawakonis " i "Taovayas ".

Quivira w kartografii

Quivira znajduje się powyżej R. of St. Francisco w Incognito Lands
(kliknij aby powiększyć)

Na mapach Ameryki Północnej z początku XVI i XVII wieku duży region obejmujący dzisiejsze Kansas , Oklahoma , południowo-wschodnie Kolorado , północno-wschodni Nowy Meksyk i Teksas Panhandle był nazywany "Quivira".

Pozostałości

Ostatnimi pozostałościami dawnego rozległego regionu kartograficznego Quivira jest dziś miasto Lake Quivira i Narodowy Rezerwat Przyrody Quivira w Kansas.

Ponadto "Rada skautów Quivira" służy obszarom południowo-zachodniego Kansas wokół Wichita ; centralna część obszaru, tradycyjnie nazywana Quivira.

Kilka pierwszych roczników drukowanych przez Uniwersytet Kansas nosiło tytuł Quivira.
Ponadto przez przedmieścia Johnson County w Kansas City przebiega główna arteria o nazwie "Quivira Road".

Opuszczonemu pueblo w hrabstwie Torrance w stanie Nowy Meksyk nadano nazwę "La Gran Quivira" ("Wielka Quivira").
Społeczność znajdowała się na terytorium Tompiro we wczesnym okresie hiszpańskiego podboju, kiedy miasto nazywało się Pueblo de Las Humanas.

Pozostałości osady Gran Quivira są dziś częścią Narodowego Pomnika Misji Salinas Pueblo .

Zobacz także

Hiszpańscy Eksploratorzy Ameryki Północnej (Spanish explorers of North America)