Indiańskie plemiona USA - Hopi (Plemię Pueblo)

HOPI (Plemię Pueblo)

Hopi
to plemię indiańskie , którzy przede wszystkim na żywo na Reservation Hopi w północno-wschodniej Arizonie .

Według spisu z 2010 r. w Stanach Zjednoczonych jest 19 338 Hopi. Plemię Hopi jest suwerennym narodem w Stanach Zjednoczonych i ma stosunki międzyrządowe z rządem federalnym Stanów Zjednoczonych. Poszczególne wsie zachowują autonomię na mocy Konstytucji i Regulaminu Hopi. Język Hopi jest jednym z 30 w rodzinie języków Uto-Azteków . Większość ludzi Hopi jest zapisana do plemienia Hopi w Arizonie, ale niektórzy są zapisani do plemion Indian Colorado River. Hopi Rezerwacja obejmuje obszar lądowy 2,531.773 2 (6,557.26 km 2 ).

Hopi zetknęli się z Hiszpanami w XVI wieku i są historycznie określani jako ludzie Pueblo , ponieważ mieszkali w wioskach ( pueblos w języku hiszpańskim).

Hopi wywodzą się od przodków Pueblo ( Hopi : Hisatsinom ), którzy zbudowali duże kompleksy mieszkalne i mieli zaawansowaną kulturę, która obejmowała dzisiejszy region Czterech Zakątków Stanów Zjednoczonych, obejmujący południowo - wschodnie Utah , północno - wschodnią Arizonę i północno-zachodni Nowy Meksyk i południowo-zachodnim Kolorado . Żyli wzdłuż Mogollon Rim, zwłaszcza od XII do XIV wieku, po którym to czasie ich kultury wydawały się zanikać.

Podstawowym znaczeniem słowa "Hopi" jest "zachowujący się, mający manierę, cywilizowany, pokojowy, uprzejmy, który trzyma się Drogi Hopi". Niektóre źródła porównują to z innymi walczącymi plemionami, które żyją z grabieży.

Hopi to koncepcja głęboko zakorzeniona w religii, duchowości kultury i jej poglądzie na moralność i etykę. Bycie Hopi to dążenie do tej koncepcji, która obejmuje stan całkowitej czci i szacunku dla wszystkich rzeczy, bycie w zgodzie z tymi rzeczami i życie zgodnie z instrukcjami Maasawa , Stwórcy lub Opiekuna Ziemi. Hopi przestrzegają swoich tradycyjnych ceremonii dla dobra całego świata.

Tradycyjnie Hopi są zorganizowani w klany matrylinearne . Dzieci rodzą się w tej samej strukturze klanu co matka. Te organizacje klanowe rozciągają się na wszystkie wioski. Dzieci są nazwane przez kobiety z klanu ojca. Po przedstawieniu dziecka Słońcu kobiety z klanu ojcowskiego zbierają się i nadają dziecku imię na cześć klanu ojca. Dzieciom można nadać ponad czterdzieści imion. Członkowie wioski decydują o wspólnej nazwie. Obecną praktyką jest używanie imienia innego niż Hopi lub angielskiego albo wybranego przez rodzica imienia Hopi. Osoba może również zmienić imię po inicjacji do tradycyjnych stowarzyszeń religijnych lub podczas ważnego wydarzenia życiowego.

Architektura prehistoryczna dyktuje, w jaki sposób struktury społeczne wpływają na tworzenie domów przed kontaktem z Europejczykami.
Wiele domów Hopi powstało również pod wpływem Pueblo . Wykopaliska archeologiczne odkryły różne struktury pomieszczeń odzwierciedlające praktyki społeczne ludu Hopi w tym okresie. W latach 70. grupa archeologów zgromadziła kilka podstawowych typów pomieszczeń wykorzystywanych w życiu prehistorycznym Hopi: pokoje mieszkalne/mieszkalne, magazyny i pomieszczenia religijne/obrzędowe ( patrz kiwy ); każdy z tych pomieszczeń pozwalał Hopi organizować ceremonie, gotować, a nawet wykuwać sprzęt myśliwski.

Hopi zawsze uważali swoją ziemię za świętą, uważając się za opiekunów ziemi, którą odziedziczyli po przodkach. Hopi nie mieli koncepcji granic i podziału ziemi. Rolnictwo jest bardzo ważną częścią ich kultury, a ich wioski znajdują się obecnie na szczytach płaskowyżów w północnej Arizonie . Lud Hopi pierwotnie osiedlił się u podnóża płaskowyżów, ale w ciągu XVII wieku przeniósł się na szczyty płaskowyżów, aby chronić je przed Utami, Apaczami i Hiszpanami.

16 grudnia 1882 r. prezydent Chester A. Arthur wydał dekret wykonawczy ustanawiający rezerwację dla Hopi. Był mniejszy niż otaczający go teren, który został zaanektowany przez rezerwat Navajo , który jest największym w kraju.

24 października 1936 lud Hopi ratyfikował Konstytucję. Ta Konstytucja stworzyła rząd jednoizbowy, w którym wszystkie uprawnienia powierzono Radzie Plemiennej . Chociaż istnieje władza wykonawcza (przewodniczący plemienia i wiceprzewodniczący) oraz władza sądownicza, ich uprawnienia są ograniczone na mocy Konstytucji Hopi. Tradycyjne uprawnienia i autorytet wiosek Hopi zostały zachowane w konstytucji z 1936 roku.

Od 2005 Rezerwat Hopi jest całkowicie otoczony przez znacznie większy Rezerwat Navajo . W wyniku sporów o ziemię, które miały miejsce w latach 1940-1970 lub wcześniej, oba narody dzieliły rząd wyznaczony na obszar wspólnego użytku Navajo-Hopi , ale to nadal było źródłem konfliktów. Podział tego obszaru, powszechnie znanego jako Wielka Góra , przez Akty Kongresu w 1974 i 1996 r., ale od 2008 r. również wywołał długotrwałe kontrowersje.

Spis treści:
1 Oraibi
2 Wczesny kontakt europejski, 1540-1680
3 Bunt Pueblo z 1680 r
4 Stosunki Hopi-USA, 1849-1946
4.1 Edukacja
4.2 Ziemia Hopi
4,3 Podział Oraibi
5 Kultura

Oraibi

Old Oraibi jest jedną z czterech oryginalnych wiosek Hopi i jedną z najstarszych nieprzerwanie zamieszkałych wiosek na terenie Stanów Zjednoczonych. W latach czterdziestych XVI w. wieś miała od 1500 do 3000 mieszkańców.

Wczesny kontakt europejski, 1540-1680

Pierwszy odnotowany kontakt Europejczyków z Hopi miał miejsce przez Hiszpanów w 1540 r. Hiszpański generał Francisco Vásquez de Coronado udał się do Ameryki Północnej, aby zbadać ląd.
Podczas pobytu w wioskach Zuni dowiedział się o plemieniu Hopi. Coronado wysłał Pedro de Tovar i innych członków ich partii, aby znaleźli wioski Hopi.
Hiszpanie napisali, że pierwszą wioską Hopi, którą odwiedzili, była Awatovi .
Zauważyli, że było około 16 000 Hopi i Zuni.

Kilka lat później hiszpański odkrywca García López de Cárdenas zbadał Rio Grandei spotkałem Hopi.
Serdecznie zabawiali Cardenas i jego ludzi i kierowali go w jego podróż.

W latach 1582-1583 Hopi odwiedziła wyprawa Antonio de Espejo.
Zauważył, że istnieje pięć wiosek Hopi i około 12 000 mieszkańców Hopi.
W tym okresie Hiszpanie zbadali i skolonizowali południowo-zachodni region Nowego Świata, ale nigdy nie wysłali wielu sił ani osadników do kraju Hopi.
Ich wizyty u Hopi były przypadkowe i rozłożone na wiele lat. Wielokrotnie wizyty pochodziły z poszukiwań wojskowych.

Hiszpanie skolonizowali w pobliżu Rio Grande, a ponieważ Hopi nie mieszkali w pobliżu rzek, które dawały dostęp do Rio Grande, Hiszpanie nigdy nie zostawili żadnych wojsk na swojej ziemi.
Hiszpanom towarzyszyli misjonarze , bracia katolicy .

Począwszy od 1629 roku, wraz z przybyciem 30 braci do kraju Hopi, rozpoczął się okres franciszkański. Franciszkanie wyznaczyli misjonarzy i zbudowali kościół w Awatovi.

Bunt Pueblo 1680
Główny artykuł: Pueblo Revolt [Rebelia Pueblo (1680)]

Hiszpańscy księża rzymskokatoliccy tylko marginalnie odnieśli sukces w nawracaniu Hopi i prześladowali ich w drakoński sposób za przestrzeganie praktyk religijnych Hopi.
Hiszpańscy okupanci w efekcie zniewolili ludność Hopi, zmuszając ich do znoszenia przymusowej pracy i przekazywania towarów i plonów. Hiszpański ucisk i próby nawrócenia Hopi spowodowały, że z czasem Hopi stali się coraz bardziej nietolerancyjni wobec swoich okupantów.

Dokumentacja pokazuje dowody nadużyć w Hiszpanii.
W 1655 roku franciszkanin o imieniu Salvador de Guerra pobił na śmierć człowieka Hopi o imieniu Juan Cuna. Za karę Guerra został usunięty ze swojego stanowiska na płaskowyżu Hopi i wysłany do Mexico City.

W 1656 roku młody człowiek Hopi o imieniu Juan Suni został wysłany do Santa Fe jako sługa kontraktowy, ponieważ podszywał się pod księdza rezydenta Alonso de Posada w Awatovi.
W okresie obecności misyjnej franciszkanów (1629-1680) jedyne znaczące nawrócenia miały miejsce w pueblo Awatovi .

W latach siedemdziesiątych XVII wieku Indianie Rio Grande Plemię Pueblo wysunęli propozycję buntu w 1680 roku i zdobyli poparcie Hopi.

Rebelia Pueblo (1680) była pierwszym razem, kiedy różne grupy Pueblo pracowały zgodnie, aby wypędzić hiszpańskich kolonistów.
Podczas spalenia Awatovi, hiszpańscy żołnierze, misjonarze lokalnego Kościoła katolickiego, zakonnicy i księża zostali skazani na śmierć, a kościoły i budynki misyjne zostały rozebrane kamień po kamieniu.
Zajęło Hiszpanom dwie dekady, aby odzyskać kontrolę nad Pueblo z okolic Rio Grande, ale katolicka inkwizycja nigdy nie wróciła do kraju Hopi.

W 1700 roku hiszpańscy bracia rozpoczęli odbudowę mniejszego kościoła w Awatovi.
Zimą 1700-01 wybrane drużyny mężczyzn z innych wiosek Hopi zwolniły Awatovina prośbę wodza wioski zabił wszystkich mężczyzn z wioski, a kobiety i dzieci przeniósł do innych wiosek Hopi, a następnie całkowicie zniszczył wioskę i spalił ją doszczętnie.

Następnie, pomimo sporadycznych prób w ciągu XVIII wieku, Hiszpanie nie zdołali później przywrócić swojej obecności w kraju Hopi.

Stosunki Hopi-USA, 1849-1946

W 1849 roku James S. Calhoun został mianowany oficjalnym indyjskim agentem do spraw Indian na Południowo-Zachodnim Terytorium Stanów Zjednoczonych. Miał siedzibę w Santa Fe i był odpowiedzialny za wszystkich indyjskich mieszkańców tego obszaru. Pierwsze oficjalne spotkanie między Hopi a rządem USA miało miejsce w 1850 roku, kiedy siedmiu przywódców Hopi odbyło podróż do Santa Fe, aby spotkać się z Calhounem. Chcieli, aby rząd zapewniał ochronę przed Navajo , plemieniem posługującym się językiem Apaczów, ale odrębnym od innych Apaczów. W tym czasie przywódcą Hopi był Nakwaiyamtewa .

Stany Zjednoczone założyły Fort Defiance w 1851 roku w Arizonie i rozmieściły wojska w kraju Navajo, aby uporać się z ich groźbami dla Hopi. Generał James J. Carleton, z pomocą Kita Carsona , został przydzielony do podróży po okolicy. "Złapali" tubylców Navajo i zmusili ich do wejścia do fortu. W wyniku Długiego Marszu Navajo Hopi cieszyli się krótkim okresem pokoju.

W 1847 roku mormoni osiedlili się w Utah i próbowali nawrócić Indian na mormonizm. Jacob Hamblin , misjonarz mormonów, po raz pierwszy odbył podróż do kraju Hopi w 1858 roku. Był w dobrych stosunkach z Indianami Hopi, aw 1875 roku na ziemi Hopi zbudowano kościół LDS .

Edukacja

W 1875 roku przedsiębiorca angielski Thomas Keam eskortowany liderów Hopi spotka się z prezydentem Chester Arthur w Waszyngtonie Loololma, wsi naczelny Oraibi w momencie, pod wrażeniem Waszyngtonie. W 1887 roku w Kanionie Keams została założona federalna szkoła z internatem dla dzieci Hopi.

Mieszkańcy Oraibi nie wspierali szkoły i odmówili wysłania swoich dzieci 35 mil (56 km) od swoich wiosek. Szkoła Keams Canyon została zorganizowana, aby uczyć młodzież Hopi sposobów cywilizacji europejsko-amerykańskiej. Zmusiło ich to do używania języka angielskiego i rezygnacji z tradycyjnych sposobów. Dzieci zostały zmuszone do porzucenia swojej plemiennej tożsamości i całkowitego przyjęcia kultury europejsko-amerykańskiej. [17] Dzieci zostały zmuszone do rezygnacji z tradycyjnych imion, ubioru i języka. Chłopców, których również zmuszano do strzyżenia długich włosów, nauczono europejskich umiejętności rolniczych i stolarskich. Dziewczęta uczono prasowania, szycia i "cywilizowanego" jedzenia. Szkoła wzmocniła także religie europejsko-amerykańskie. Amerykański Baptist Home Mission Societysprawili, że uczniowie codziennie rano uczęszczali na nabożeństwa, a w ciągu tygodnia na nauki religijne. W 1890 roku komisarz do spraw Indian Thomas Jefferson Morgan przybył do kraju Hopi wraz z innymi urzędnikami państwowymi, aby dokonać przeglądu postępów w nowej szkole. Widząc, że niewielu uczniów zostało zapisanych, wrócili z oddziałami federalnymi, które groziły aresztowaniem rodziców Hopi, którzy odmówili posyłania swoich dzieci do szkoły, a Morgan siłą zabierał dzieci, aby wypełnić szkołę.

Ziemia Hopi

Rolnictwo jest ważną częścią kultury Hopi, a ich wioski są rozrzucone po północnej części Arizony . Hopi i Navajo nie mieli koncepcji granic i podziału ziemi. Lud Hopi osiedlił się w stałych wioskach, podczas gdy koczowniczy lud Navajo poruszał się po czterech rogach. Obaj żyli na ziemi, którą żyli ich przodkowie. 16 grudnia 1882 r. prezydent Chester A. Arthur wydał dekret wykonawczy ustanawiający rezerwację dla Hopi. Był mniejszy niż rezerwat Navajo , który był największym w kraju.

Rezerwacja Hopi był pierwotnie prostokąt 55 przez 70 mil (88,5 przez 110 km) w środku rezerwacji Navajo , a ich ziemie wsi biorąc około połowy gruntów. Rezerwat zapobiegał wtargnięciu białych osadników, ale nie chronił Hopi przed Navajos .

Hopi i Navajo walczyli o ziemię i mieli różne modele zrównoważonego rozwoju, ponieważ Navajo byli pasterzami owiec. W końcu Hopi udali się do Senackiej Komisji Spraw Wewnętrznych i Wysp, aby poprosić ich o pomoc w rozwiązaniu sporu. Plemiona kłóciły się o około 1 800 000 akrów (7300 km 2 ) ziemi w północnej Arizonie. W 1887 r. rząd USA uchwalił ustawę Dawes Allotment Act . Celem było podzielenie wspólnej ziemi plemiennej na indywidualne działki przez gospodarstwa domowe, aby zachęcić do modelu europejsko-amerykańskiego rolnictwa na własne potrzeby na indywidualnych działkach rodzinnych o powierzchni 640 akrów (2,6 km 2 ).) lub mniej. Departament Spraw Wewnętrznych ogłaszałby pozostałą ziemię jako "nadwyżkę" na potrzeby plemienia i udostępniał ją obywatelom USA do zakupu. Dla Hopi ustawa zniszczyłaby ich zdolność do uprawy roli, głównego źródła dochodu. Biuro do spraw Indian nie ustanowiła działek ziemi w południowo-zachodniej.

Podział Oraibi

Opuszczony dom i widok z wioski Oraibi

Wódz Oraibi, Lololoma, entuzjastycznie wspierał edukację Hopi, ale jego ludzie byli w tej kwestii podzieleni. Większość wsi była konserwatywna i nie pozwalała swoim dzieciom chodzić do szkoły. Ci tubylcy byli określani jako "wrogo nastawieni", ponieważ sprzeciwiali się rządowi amerykańskiemu i jego próbom wymuszenia asymilacji. Resztę Oraibi nazywano "przyjacielami" ze względu na akceptację białych ludzi i kultury. "Wrogowie" nie pozwolili swoim dzieciom chodzić do szkoły. W 1893 roku we wsi Oraibi otwarto Szkołę Dzienną Oraibi. Chociaż szkoła znajdowała się w wiosce, tradycyjni rodzice nadal nie pozwalali swoim dzieciom do niej uczęszczać.

W 1894 roku grupa rodziców Hopi ogłosiła, że ??są przeciwni ideom Waszyngtonu i nie chcą, aby ich dzieci były narażone na kulturę białych Amerykanów. Rząd wysłał żołnierzy, by aresztowali 19 rodziców i wysłał ich do więzienia Alcatraz , gdzie przebywali przez rok. Inny przywódca Oraibi , Lomahongyoma , rywalizował z Lololomą o przywództwo w wiosce. W 1906 r. wieś rozpadła się po konflikcie między wrogami a sojusznikami. Konserwatywni wrogowie odeszli i utworzyli nową wioskę, znaną jako Hotevilla .

Kultura

Wspólne figurki Hopi Kachina .

Hopi słownik daje pierwotne znaczenie słowa "Hopi" jako: "zachowuje się jeden, jeden, który jest wychowany, cywilizowany, spokojny, uprzejmy, który przylega do Drogi Hopi." Niektóre źródła porównują to z innymi wojowniczymi plemionami, które żyją z grabieży, uznając ich autonim , Hopisinom za "Spokojnych Ludzi" lub "Spokojnych Maluchów". Jednak Malotki utrzymuje, że "ani pojęcie 'spokojny', ani idea 'mało' nie są semantycznymi składnikami tego terminu".

Według Barry'ego Pritzkera, "...wielu Hopi czuje intymny i natychmiastowy związek ze swoją przeszłością. Rzeczywiście, dla wielu Hopi czas nie płynie w linii prostej, jak większość ludzi to rozumie. Raczej przeszłość może być przeszłością i obecne mniej więcej jednocześnie." W obecnym Czwartym Świecie Hopi czczą Masauwu, który napominał ich, aby "zawsze pamiętali o swoich bogach i żyli we właściwy sposób". Przywódca wioski, kikmongwi , "promował cnoty obywatelskie i właściwe zachowanie".

Płytka, Hopi, koniec XIX-początek XX wieku, Brooklyn Museum
Dalsze informacje: mitologia Hopi

Tradycyjnie Hopi są zorganizowani w klany matrylinearne . Kiedy mężczyzna się żeni, dzieci ze związku są członkami klanu jego żony. Te organizacje klanowe rozciągają się na wszystkie wioski. Dzieci są nazwane przez kobiety z klanu ojca. W dwudziestym dniu życia dziecka zbierają się kobiety z klanu ojcowskiego, każda kobieta przynosi dziecku imię i prezent. W niektórych przypadkach, w których uczestniczyło wielu krewnych, dziecku można było na przykład nadać ponad czterdzieści imion. Rodzice dziecka na ogół decydują, jakie imię będzie używane z tych imion. Obecną praktyką jest używanie imienia innego niż Hopi lub angielskiego albo wybranego przez rodzica imienia Hopi. Osoba może również zmienić imię po inicjacji do jednego ze stowarzyszeń religijnych, takich jak Kachinaspołeczeństwa lub z ważnym wydarzeniem życiowym.

Hopi praktykują pełny cykl tradycyjnych ceremonii, chociaż nie wszystkie wioski zachowują lub miały pełny cykl ceremonialny. Ceremonie te odbywają się zgodnie z kalendarzem księżycowym i są obserwowane w każdej z wiosek Hopi. Podobnie jak inne grupy rdzennych Amerykanów, Hopi byli pod wpływem chrześcijaństwa i pracy misyjnej kilku wyznań chrześcijańskich. Niewielu nawróciło się na tyle na chrześcijaństwo, by porzucić swoje tradycyjne praktyki religijne.

Tradycyjnie Hopi są mikro-rolnikami lub rolnikami na własne potrzeby. Hopi są również częścią szerszej gospodarki gotówkowej; znaczna liczba Hopi ma pracę w głównym nurcie; inni zarabiają na życie, tworząc sztukę Hopi, w szczególności rzeźbienie lalek Kachina, wytwarzanie ceramiki ceramicznej oraz projektowanie i produkcję biżuterii, zwłaszcza srebra.

Hopi zbierają i suszą rodzimą roślinę wieloletnią zwaną Thelesperma megapotamicum , znaną pod potoczną nazwą herbaty Hopi, i używają jej do przygotowania herbaty ziołowej , jako środka leczniczego i żółtego barwnika.

Dziewczyny Hopi oglądają tancerki Pueblo poniżej, 1906