PAUNISI
(Pawnee)
Zobacz także: ( w budowie)
| Ataki Indian w Pawnee Rock (1826) | Miejsce wioski Pike-Pawnee | | | | | | |
Paunisi (Pawnee)
są centralym plemieniem, wśród Plemion Indian
Wielkich Równin, historycznie
mieszkali w Nebrasce i północnym Kansas ale dziś w
Oklahomie.
Dziś są to federalnie uznane Pawnee Nation of
Oklahoma , z siedzibą w Pawnee w stanie Oklahoma . Ich
język Pawnee należy do rodziny języków
Caddoan , a ich imię to Chatiks si
chatiks lub "Mężczyźni".
Dawniej Pawnee mieszkali w wioskach, w których mieszkali
na ziemi w pobliżu rzek Loup , Republican i South Platte
. Działalność gospodarcza plemienia Pawnee przez cały
rok przeplatała się z uprawą roli i polowaniem na Bizony
.
Na początku XVIII wieku Pawnee liczyło ponad 60 000
osób.
Przez wieki żyli wzdłuż obszarów rzecznych Loup
(ickari) i Platte (kíckatuus) ; jednak kilka plemion z
Wielkich Jezior zaczęło przenosić się na Wielkie Równiny (Great Plains) i wkraczać
na terytorium Pawnee, w tym Dakota
, Lakota
(páhriksukat / paahíksukat) ("podrzynać
gardło") i Cheyenne
(Czejenowie) (sáhe / sahi). Arapaho
(sári'itihka) ( "zjadacz pies") również
przemieszczone na terytorium Pawnee.
Wspólnie Pawnee odnosił się do tych plemion jako
cararat ("wrogie plemię") lub cahriksuupiíru?
(" wróg ").
Pawnee byli czasami w stanie wojny z Komanczami
(raaríhta) i Kiowa
(ká?iwa) dalej na południe. Ponieśli wiele strat z
powodu eurazjatyckich chorób zakaźnych, które
przynieśli rozszerzający się Europejczycy i Europejscy
Amerykanie.
W 1860 populacja Pawnee została zredukowana do
zaledwie 4000.
Z powodu chorób, nieurodzaju, działań wojennych i
rządowej polityki racjonowania liczba ta zmalała do
około 2400 w roku 1873, po czym Pawnee zostali zmuszeni
do przeniesienia się na Terytorium Indian , które później stało się
Oklahomą .
Wielu wojowników Pawnee zaciągnęło się do
służby jako indiańscy zwiadowcy w armii
amerykańskiej, aby śledzić i walczyć ze swoimi
dawnymi wrogami, Siuksami i Cheyenne
(Czejenami) na Wielkich
Równinach (Great Plains).
Flaga plemienna Pawnee Nation of Oklahoma
Spis treści
1 Zarząd
2 Rozwój gospodarczy
3 Kultura
3.1 Zespoły
3.2 Wioski
3.3 Struktura polityczna
3.4 Rolnictwo
3.5 Polowanie
3.6 Religia
3.6.1 Rytuał Gwiazdy Porannej
4 Historia
4.1 Przed metalem lub końmi
4.2 Przybycie koni i metalowej broni
4.3 Pawnees zniewoleni
4.4 Łapy zdobywają metal i konie
4.5 Rosnący kontakt z anglojęzycznymi, trwająca wojna
plemienna
4.6 Relokacja i rezerwacja
4.7 Ostania historia
Zarząd
W 2011 roku było około 3200 zarejestrowanych Pawnee
i prawie wszyscy mieszkają w Oklahomie.
Ich siedziba plemienna znajduje się w Pawnee w stanie
Oklahoma , a obszar jurysdykcji plemienia obejmuje
części hrabstw Noble , Payne i Pawnee . Konstytucja
plemienna ustanawia rząd Narodu Pawnee w Oklahomie.
Rząd ten składa się z Rady Resaru, Rady Biznesu Pawnee
i Sądu Najwyższego. Zapisy do szczepu wymaga co
najmniej 1 / 8 p kwant krwi .
Rada Resâru'karu, znana również jako Nasharo lub Rada
Naczelna, składa się z ośmiu członków, z których
każdy służy czteroletniej kadencji.
Każdy zespół ma dwóch przedstawicieli w Radzie
Nasharo wybranych przez członków zespołów
plemiennych, Cawi, Kitkahaki, Pitahawirata i Ckiri. Rada
Nasharo ma prawo do przeglądu wszystkich aktów Rady
Biznesu Pawnee dotyczących członkostwa w Pawnee Nation
of Oklahoma oraz roszczeń lub praw wynikających z
traktatów pomiędzy Pawnee Nation of Oklahoma a Stanami
Zjednoczonymi zgodnie z postanowieniami wymienionymi w
Konstytucja Narodu Pawnee.
Rada Biznesu Pawnee jest najwyższym organem
zarządzającym Plemienia Pawnee z Oklahomy.
Z zastrzeżeniem ograniczeń nałożonych przez
Konstytucję i obowiązujące prawo federalne, Rada
Biznesu Pawnee wykonuje wszystkie nieodłączne, ustawowe
i traktatowe uprawnienia Narodu Pawnee Oklahomy poprzez
uchwalenie ustawodawstwa, transakcje biznesowe oraz w
inny sposób mówiąc lub działając w imieniu Pawnee
Nation of Oklahoma we wszystkich sprawach, do których
działania Pawnee Nation of Oklahoma jest uprawniony, w
tym upoważnienia do zatrudniania radcy prawnego do
reprezentowania Pawnee Nation of Oklahoma.
Rozwój gospodarczy
Pawnee prowadzi dwa kasyna z grami, trzy sklepy z
wędzarnią , dwie stacje paliw i jeden postój dla
ciężarówek.
Ich szacowany wpływ ekonomiczny na rok 2010 wyniósł
10,5 miliona dolarów. Zwiększone dochody z kasyn
pomogły im zapewnić edukację i dobrobyt ich obywateli.
Wydają własne plemienne identyfikatory pojazdów i
zarządzają władzami mieszkaniowymi.
Kultura
Pawnee zostali podzieleni na dwie duże grupy: Skidi
/ Skiri-Federation mieszkające na północy i Południowe
Szczepy (które zostały podzielone na kilka
wiosek).
Podczas gdy Skidi / Skiri-Federation były
najbardziej zaludnioną grupą Pawnee, Cawi / Szczep
Chaui z Szczepów Południowych były generalnie
politycznie wiodącą grupą, chociaż każdy zespół
był niezależny.
Jak to było typowe dla wielu plemion indiańskich,
każdy zespół dbał o siebie. W odpowiedzi na naciski
ze strony Eksploracji
hiszpańskiej, Kolonizacji
francuskiej i Amerykanów , a
także sąsiednich plemion, Pawnee zaczęli się
zbliżać.
Terytorium plemienne Pawnee i plemiona w Nebrasce
Zespoły (Szczepy)
Południowe szczepy
zwany Tuhaáwit ( "Ludzie z
Wschodniej Wioski") przez Skidi-Federation
- Cáwii'i (dialekt SB), Cawií
(dialekt sk.), warianty: Cawi , Chaui , Chawi ,
lub Tsawi ("Ludzie w środku", zwany
także "Wielkim Pawnee")
- Kítkehahki (SB dialekt),
Kítkahaahki (Sk dialekt.), Warianty: Kitkahaki ,
Kitkehahki lub Kitkehaxki ( 'Małe mulistym dnie
Wioska', 'Mała Ziemia Lodge Wioska', często
nazywane "republikański Pawnee")
- Kitkehahkisúraariksisu? (dialekt SB) lub
Kítkahaahkisuraariksisu? (dialekt sk.)
(właściwy zespół Kitkahahki, dosłownie
"prawdziwy Kitkahahki" - większa z
dwóch dywizji zespołu Kitkahahki z końca XIX
wieku)
- Kitkehahkiripacki (dialekt SB) lub
Kítkahaahkiripacki (dialekt sk.) (dosłownie
"Little Kitkahahki" - mała grupa
Kitkahahki oddzielona od głównego zespołu)
- Piitahawiraata (dialekt SB),
Piítahaawiraata (dialekt sk.), warianty:
Pitahawirata lub Pitahauirata ('Ludzie w dół
rzeki', 'Człowiek na Wschód', wywodzące się
od Pita - 'Człowiek' i Rata - 'krzyczeć',
Francuzi nazywali je "Tapage Pawnee" -
"Screaming, Howling Pawnee", później
anglojęzyczni Amerykanie "Noisy
Pawnee")
- Piitahawiraata, Piítahaawiraata, Pitahaureat,
Pitahawirata, (Pitahaureat właściwy, grupa
wiodąca)
- Kawarakis (pochodzący z języka Arikara Kawarusha - 'Horse' i
języka Pawnee Kish - 'People', niektórzy Pawnee
twierdzili, że Kawarakowie mówili jak Arikara mieszkający na
północy, więc być może należeli do
uchodźców (1794-1795) z Lakota
agresja, którzy dołączyli do swoich
pobratymców Caddo mieszkających na
południu)
Skidi-Federation lub Skiri
najbardziej wysunięty na północ pas; nazywali siebie Ckírihki
Kuuruúriki ("Wyglądają jak ludzie
wilków") i byli znani przez Zespoły Południowe
jako Ckiíri ("Ludzie Wilków") (obie nazwy
pochodzą od Ckirir / Tski'ki - "Wilk" lub Tskirirara
- " Wilk- in-Water, stąd nazwany Loups
("Wolves") przez Francuzów i Wolf
Pawnee przez anglojęzycznych Amerykanów),
- Turikaku ('Centralna Wioska')
- Kitkehaxpakuxtu ("Stara wioska" lub
"Old-Earth-Lodge-Village")
- Tuhitspiat lub Tuhricpii?at (dialekt SB)
("Wioska rozciągająca się na dnie",
"Wioska na dole", "Wioska na
dnie")
- Tukitskita (Wioska na Odgałęzieniu Rzeki")
- Tuhawukasa ("Wioska po drugiej stronie
grzbietu" lub "Wioska rozciągająca
się po wzgórzu")
Kitkahaki George i jego syn Taloowayah, znany również
jako William Pollock, w połowie lat 90. XIX wieku.
- Arikaarikutsu ("Stojący łoś z dużym
rogatym")
- Arikarariki (
"Mały-Antlered-Elk-Stojący")
- Tuhutsaku ("Wioska w wąwozie")
- Tuwarakaku ("Wioska w grubym drewnie")
- Akapaxtsawa ('Bizonia-Czaszka-Malowana-na-Tipi')
- Tskisarikus ("ryba jastrząb")
- Tstikskaatit ("czarny kłos kukurydzy",
tj. " kukurydza -czarny ")
- Turawiu (był tylko częścią wsi)
- Pahukstatu lub Páhukstaatu? (dialekt SB)
("wioska dyniowo-winiarska", nie
przyłączył się do Skidi i pozostał
politycznie niezależny, ale ogólnie był
liczony jako Skidi)
- Páhukstaatu? (dialekt sk.) ("wioska
winorośli squasha")
- Tskirirara ("Wilk w wodzie", chociaż
Skidi-Federation wzięła od nich swoją nazwę,
pozostali politycznie niezależni, ale byli
zaliczani do Pawnee jako Skidi)
- Panismaha
(również Panimaha , do lat
siedemdziesiątych XVIII wieku ta grupa Skidi
Pawnee oderwała się i przeniosła w kierunku
Teksasu, gdzie sprzymierzyła się z plemionami Taovaya,
Tonkawa, Yojuane
i innymi plemionami z Teksasu)
Wioski
Zdjęcie geofizyczne przedstawiające
podpowierzchniowy ślad archeologiczny złóż ziemnych
Pawnee i związanych z nimi obiektów, wsi z końca XVIII
i początku XIX wieku.
W przeszłości Pawnee prowadzili styl życia
łączący życie na wsi i sezonowe polowania, które od
dawna zakorzeniono na Równinach. Badania archeologiczne
starożytnych miejsc wykazały, że ludzie żyli w ten
sposób przez prawie 700 lat, od około 1250 roku n.e.
Pawnee na ogół osiedlali się w pobliżu rzek i
umieszczali swoje loże na wyższych brzegach.
Zbudowali ziemne loże, które w czasach historycznych
miały zwykle owalny kształt; na wcześniejszych etapach
były prostokątne. Skonstruowali ramę, złożoną z
10-15 słupów rozmieszczonych w odległości 3,0 m od
siebie, które wyznaczały centralne pomieszczenie loży.
Wielkość loży różniła się w zależności od liczby
słupów umieszczonych w centrum konstrukcji.
Większość lóż miała 4, 8 lub 12 słupów
środkowych. Wspólną cechą loży Pawnee były cztery
malowane słupy, które przedstawiały cztery kierunki
kardynalne i czterech głównych bogów gwiezdnych (nie
mylić ze Stwórcą ). Drugi zewnętrzny pierścień
słupów wyznaczał zewnętrzny obwód loży. Poziome
belki łączyły ze sobą słupki.
Pawnee Lodges w pobliżu Genui, Nebraska (1873)
Ramę pokryto najpierw mniejszymi drągami, związanymi
witkami wierzby.
Konstrukcję pokryto strzechą, a następnie ziemią.
Otwór pozostawiony pośrodku pokrycia służył jako
kombinowany komin/oddymiacz i świetlik. Drzwi każdej
loży umieszczono od wschodu i wschodzącego słońca.
Długie, niskie przejście, które pomagało chronić
się przed warunkami atmosferycznymi, prowadził do
pokoju wejściowego, który miał wewnętrzne drzwi z
bawole skóry na zawiasach. Może być zamykany na noc i
zaklinowany. Naprzeciw drzwi, po zachodniej stronie
centralnego pomieszczenia, była wystawiona czaszka
bawoła z rogami. Uważano to za wspaniałe lekarstwo (great
medicine).
Na obwodzie głównego pomieszczenia zawieszono maty, aby
osłonić małe pomieszczenia w zewnętrznym
pierścieniu, które służyły jako miejsca do spania i
prywatne.
Loża była częściowo podziemna, ponieważ Pawnee
zagłębił się w podstawę, wykopując ją około
trzech stóp (jeden metr) poniżej poziomu gruntu,
izolując w ten sposób wnętrze od ekstremalnych
temperatur. Loże były wystarczająco silne, aby
wspierać dorosłych, którzy rutynowo na nich siadali,
oraz dzieci bawiące się na szczycie konstrukcji.
(Patrz zdjęcie powyżej.)
W każdej loży mogło mieszkać nawet 30-50 osób,
zazwyczaj z rodzin spokrewnionych.
Wieś mogła liczyć nawet 300-500 osób i 10-15
gospodarstw domowych. Każda loża była podzielona na
dwie części (północną i południową), a każda
sekcja miała kierownika, który nadzorował codzienne
sprawy. Każda sekcja została dalej podzielona na trzy
zduplikowane obszary, z zadaniami i obowiązkami
związanymi z wiekiem kobiet i dziewcząt, jak opisano
poniżej. Członkostwo w loży było dość elastyczne.
Plemię wyruszyło na polowania na Bizony latem i
zimą.
Po powrocie mieszkańcy loży często przenosili się do
innej loży, chociaż na ogół pozostawali w wiosce.
Życie mężczyzn było bardziej ulotne niż życie
kobiet. Mieli obowiązek wspierania żony (i rodziny, z
którą się wżenili), ale zawsze mogli wrócić do
matki i sióstr na noc lub dwie uwagi. Kiedy młode pary
zawierały małżeństwo, żyły z rodziną kobiety na
zasadzie matrylokalnej.
Struktura polityczna
Pawnee to lud matrylinearny . Pochodzenie przodków jest
śledzone przez matkę, a dzieci uważa się za urodzone
w klanie matki i są częścią jej ludu. W przeszłości
do loży rodziców panny młodej wprowadziła się młoda
para. Ludzie pracują razem w sposób oparty na
współpracy, nacechowany zarówno niezależnością, jak
i współpracą, bez przymusu. Zarówno kobiety, jak i
mężczyźni są aktywni w życiu politycznym i mają
niezależne obowiązki decyzyjne.
W obrębie loży każda sekcja północ-południe miała
obszary oznaczone działalnością trzech klas kobiet:
- Dojrzałe kobiety (zazwyczaj zamężne i matki),
które wykonywały większość pracy;
- Młode samotne kobiety, które dopiero uczą się
swoich obowiązków; oraz
- Starsze kobiety, które opiekowały się małymi
dziećmi.
Wśród zbioru lóż polityczne desygnacje dla
mężczyzn zawierały się zasadniczo pomiędzy:
- the Warrior Clique;
and
- the Hunting Clique.
Kobiety były zwykle odpowiedzialne za decyzje dotyczące
alokacji zasobów, handlu i negocjacji społecznych
między lożami. Mężczyźni byli odpowiedzialni za
decyzje dotyczące polowań, wojny oraz kwestii
duchowych/zdrowotnych.
Kobiety miały tendencję do pozostawania w jednej loży,
podczas gdy mężczyźni zwykle poruszali się między
lożami. Zabrali wielu partnerów seksualnych w seryjne
monogamiczne związki.
Rolnictwo
Kobiety Pawnee są wykwalifikowanymi ogrodnikami i
kucharkami, uprawiają i przetwarzają dziesięć odmian
kukurydzy , siedem dyni i kabaczków oraz osiem fasoli .
Uprawiali swoje uprawy wzdłuż
żyznych dolin rzecznych.
Rośliny te dostarczały szerokiej gamy składników
odżywczych i uzupełniały się wzajemnie w wytwarzaniu
całych białek. Oprócz odmian kukurydzy krzemiennej i
kukurydzy do spożycia, kobiety posadziły archaiczną
rasę, którą nazwały "cudowną" lub
"świętą kukurydzą", specjalnie po to, aby
znaleźć się w świętych wiązkach.
Święta kukurydza była uprawiana i zbierana, aby
zastąpić kukurydzę w świętych wiązkach
przygotowanych na główne pory roku zimy i lata.
Nasiona zostały pobrane ze świętych pęczków na
wiosenny rytuał sadzenia. Cykl zboża wyznaczał roczny
cykl rolniczy, jako że był pierwszym sadzonym i
pierwszym zbieranym (wraz z towarzyszącymi mu
ceremoniami z udziałem kapłanów i mężów plemienia)
Zgodnie ze swoją kosmologią , Pawnee klasyfikują
odmiany kukurydzy według koloru: czarnego, plamistego,
białego, żółtego i czerwonego (co, z wyłączeniem
plamistych, związane jest z kolorami związanymi z
czterema kierunkami półkardynalnymi).
Kobiety uprawiały kukurydzę oddzielnie. Chociaż dynia
i fasola są ważne w rolnictwie, nie mają tego samego
znaczenia teologicznego, co kukurydza.
W 2005 r. udało się wykiełkować ostatnie 25
pozostałych nasion odmiany Pawnee Eagle Corn.
Niepowtarzalny smak Eagle Corn jest podobny do migdałów
ze śmietaną. W listopadzie 2010 roku w Oklahomie
odbyła się tradycyjna ceremonia Pawnee z zupą Eagle
Corn. Według magazynu True West , zupa Eagle Corn nie
była dostępna na uroczystościach od 125 lat.
Polowanie
Migrujący Indianie Pawnee - Alfred Jacob Miller
Po zdobyciu koni Pawnee dostosowali swoją kulturę i
rozszerzyli sezony polowań na Bizony .
Dzięki koniom zapewniającym większy zasięg, ludzie
podróżowali zarówno latem, jak i zimą na zachód, na
Wielkie Równiny, na polowanie na Bizony.
Często pokonywali 500 mil (800 km) lub więcej w
sezonie. W lecie marsz zaczynał się o świcie lub
wcześniej, ale zwykle nie trwał całego dnia.
Po zlokalizowaniu bawołów polowanie nie rozpoczęło
się, dopóki kapłani plemienni nie uznali tego za
sprzyjający.
Polowanie rozpoczęło się, gdy mężczyźni potajemnie
zbliżali się do bawołów, ale nikt nie mógł zabić
żadnego bawole, dopóki wojownicy plemienia nie dadzą
sygnału, aby nie spłoszyć zwierząt, zanim myśliwi
zdążą zaatakować stado . Każdy, kto złamał
szeregi, mógł zostać dotkliwie pobity. Podczas
pościgu łowcy prowadzili kuce kolanami oraz dzierżyli
łuki i strzały. Mogli obezwładnić bawoła pojedynczą
strzałą wystrzeloną w bok między dolnymi żebrami a
biodrem. Zwierzę wkrótce się położy i być może
wykrwawi, albo myśliwi go wykończą. Pojedynczy
myśliwy może w ten sposób strzelić do pięciu
bawołów, zanim cofnie się i wykończy.
Po udanych zabójstwach kobiety przetwarzały mięso,
skórę i kości Bizona na
różne cele: mięso było krojone w paski i suszone na
tyczkach na wolnym ogniu przed przechowywaniem.
Tak przygotowany, służył przez kilka miesięcy.
Chociaż Pawnee woleli bawoły, polowali także na inną
zwierzynę, w tym łosia, niedźwiedzia, panterę i
skunksa, na mięso i skóry. Skóry były używane do
produkcji odzieży i akcesoriów, toreb do
przechowywania, pokrowców na stopy, linek mocujących i
krawatów itp.
Ludzie wracali do swoich wiosek, aby zbierać plony, gdy
kukurydza była dojrzała późnym latem lub na wiosnę,
kiedy trawa stawała się zielona i mogli sadzić nowy
cykl upraw.
Polowania letnie trwały od końca czerwca do około 1
września; ale może zakończyć się wcześniej, jeśli
polowanie się powiedzie. Czasami polowanie ograniczało
się do obszaru dzisiejszej zachodniej Nebraski. Zimowe
polowania trwały od końca października do początku
kwietnia i często odbywały się na południowym
zachodzie, na terenie dzisiejszego zachodniego Kansas.
Religia
Ozdobny grzebień do włosów Bruce Caesar (Pawnee- Sac i
Fox ), 1984, z niemieckiego srebra , Oklahoma History
Center
Podobnie jak wiele innych plemion indiańskich, Pawnee
mieli kosmologię z reprezentowanymi w niej elementami
całej natury.
Oparli wiele rytuałów w czterech głównych kierunkach.
Kapłani Pawnee odprawiali ceremonie oparte na świętych
wiązkach, które zawierały różne materiały,
takie jak kłos świętego zboża, o wielkiej wartości
symbolicznej. Były one używane w wielu ceremoniach
religijnych w celu utrzymania równowagi natury i relacji
Pawnee z bogami i duchami. W latach 90. XIX wieku, już w
Oklahomie, ludzie brali udział w ruchu Ghost
Dance .
Pawnee wierzył, że Gwiazda Poranna i Gwiazda Wieczorna
urodziły pierwszą kobietę Pawnee.
Pierwszy człowiek Pawnee był potomkiem unii Księżyca
i Słońca. Ponieważ wierzyli, że są potomkami gwiazd,
kosmologia odgrywała centralną rolę w życiu
codziennym i duchowym. Swoje plony zasadzili zgodnie z
położeniem gwiazd, co wiązało się z odpowiednią
porą sezonu na sadzenie. Jak wiele zespołów
plemiennych, poświęcili kukurydzę i inne uprawy
gwiazdom.
Rytuał Gwiazdy Porannej
Skidi Pawnees w Village Across a Hill praktykowało
składanie ofiar z ludzi , zwłaszcza z uwięzionych
dziewcząt, w " rytuale Gwiazdy Porannej ".
Kontynuowali tę praktykę regularnie w latach 1810-tych
i prawdopodobnie po 1838 r. - ostatniej odnotowanej
ofiary. Wierzyli, że długotrwały rytuał zapewnia
żyzność gleby i powodzenie plonów, a także
odnowienie wszelkiego życia na wiosnę i triumfy na
polach bitew.
Ofiara była związana z wiarą, że pierwszym
człowiekiem była dziewczyna zrodzona ze skojarzenia
Gwiazdy Porannej (Planeta Wenus), męskiej postaci
światła, i niechętnej Gwiazdy Wieczornej , żeńskiej
postaci ciemności, w ich historia stworzenia .
Rytuał znajdował się poza organizacją roku
ceremonialnego i niekoniecznie był corocznym
wydarzeniem.
Rozpoczęcie ceremonii wymagało, aby mężczyzna
otrzymał polecenie sponsorowania jej podczas snu.
Zazwyczaj wojownik śnił o Gwieździe Porannej, zwykle
jesienią, co oznaczało, że nadszedł czas na
przygotowanie się do różnych etapów rytuału.
Wizjoner konsultował się z kapłanem Gwiazdy Porannej,
który pomógł mu przygotować się do podróży, aby
znaleźć ofiarę. Podczas pierwszego spotkania oboje
płakali i płakali, ponieważ wiedzieli, że misje
narzucone im przez boskie żądanie były niewłaściwe.
Z pomocą innych wojowników schwytał młodą
niezamężną dziewczynę z wrogiego plemienia. Pawnee
trzymał dziewczynę i opiekował się nią przez zimę,
zabierając ją ze sobą na polowanie na Bizony.
Zorganizowali jej ofiarę na wiosnę, w związku ze
wschodem Gwiazdy Porannej. Przez cały ten okres była
dobrze leczona i karmiona.
Miniaturowy model rytuału Gwiazdy Porannej, Muzeum
Polowe
Kiedy gwiazda poranna (albo planeta Mars , Jowisz ,
albo czasami Wenus ) róża otoczona czerwoną obwódką,
kapłan wiedział, że to sygnał do złożenia ofiary.
Polecił mężczyznom przeprowadzić resztę rytuału, w
tym budowę rusztowania poza wioską. Wykonano go ze
świętego drewna i skór z różnych zwierząt, z
których każde miało ważną symbolikę. Wzniesiono go
nad dołem z elementami odpowiadającymi czterem
kierunkom kardynalnym. Wszystkie elementy rytuału
związane z symbolicznym znaczeniem i wiarą były
niezbędne do odnowienia życia. Przygotowania trwały
cztery dni.
Większość faktycznej ceremonii miała miejsce w
loży ziemskiej wizjonera, ponieważ wioski Pawnee nie
miały specjalnej loży ceremonialnej.
Osoby postronne na zewnątrz wykopały dziury w ścianie
i rozerwały dach, aby śledzić skomplikowaną
ceremonię. Procesja wszystkich mężczyzn i chłopców -
nawet niemowląt płci męskiej niesionych między
mężczyznami - towarzyszyła dziewczynie z wioski na
szafot. Razem czekali na gwiazdę poranną. Kiedy gwiazda
miała wznieść się, dziewczynkę posadzono i
przywiązano na rusztowaniu. W chwili, gdy gwiazda
pojawiła się nad horyzontem, dziewczyna została
postrzelona strzałą ze świętego łuku, następnie
ksiądz przeciął skórę jej klatki piersiowej, aby
zwiększyć krwawienie. Została szybko postrzelona
strzałami przez wszystkich uczestniczących mężczyzn i
chłopców, aby przyspieszyć jej śmierć. Dziewczynę
przeniesiono na wschód i położono twarzą w dół, aby
jej krew wsiąkła w ziemię, wraz z odpowiednimi
modlitwami o plony i życie, które przyniesie całemu
życiu na prerii.
Około 1820-1821 wieści o tych ofiarach dotarły do
Wschodniego Wybrzeża; wywołał sensację wśród
Europejczyków.
Wcześniej agenci indiańscy doradzali wodzom Pawnee
powstrzymanie tej praktyki, ponieważ ostrzegali przed
tym, jak zdenerwuje to amerykańskich osadników, którzy
przybywali w coraz większej liczbie. Nadinspektor William
Clark w St. Louis przedstawił pogląd rządu na
ceremonię odwiedzającej delegacji Pawnee już w 1811 r.
Powoli rozwinęła się frakcja Skidi, która
sprzeciwiała się staremu rytowi. Dwóch przywódców
Skidi, Knife Chief i jego młody krewny Petalesharo,
stało na czele ruchu reformistycznego.
Wódz Knife Chief wykupił co najmniej dwóch jeńców
przed złożeniem ofiary. W 1817 Petalesharo uwolnił z
szafotu więźnia Komanczów i
zabrał ją w bezpieczne miejsce. Za to otrzymał
trwałą sławę wśród białych. Indyjski agent John
Dougherty i wielu wpływowych Pawnees próbowali na
próżno ocalić życie uwięzionej czejeńskiej
dziewczynie 11 kwietnia 1827 r. Dla każdej osoby
niezwykle trudno było spróbować zmienić praktyka tak
ściśle związana z wiarą Pawnee w odnowę życia
plemienia.
W czerwcu 1818 r. Missouri Gazette w St. Louis
zawierał opis ofiary. Ostatnia znana ofiara była zHaxti
, 14-letnia dziewczyna Oglala Lakota, 22
kwietnia 1838 r.
Pisząc w latach sześćdziesiątych, historyk Gene
Weltfish na podstawie wcześniejszych prac Wisslera i
Spindena zasugerował, że praktyka ofiarna mogła
zostać przeniesiona na początku XVI wieku z Azteków w
dzisiejszym Meksyku .
Nowsi historycy kwestionują proponowany związek z
mezoamerykańską praktyką: wierzą, że rytuał
składania ofiar powstał niezależnie, w obrębie
starożytnej, tradycyjnej kultury Pawnee.
Historia
-Pawnee.jpg/220px-La-Roo-Chuck-A-La-Shar-(Sun-Chief)-Pawnee.jpg)
La-Roo-Chuck-A-La-Shar (Wódz Słońca) był wodzem
Pawnee, który zginął w walce z Lakota w Massacre
Canyon 1873.
Przed metalem lub końmi
Przodkowie Pawnee byli posługujący się
językami Caddoan , którzy rozwinęli na wpół
osiadły, neolityczny styl życia na ziemiach
położonych w dolinach na Wielkich Równinach.
W przeciwieństwie do innych grup Wielkich Równin, mieli
oni rozwarstwione społeczeństwo z kapłanami i
dziedzicznymi wodzami. Ich religia obejmowała kanibalizm
i składanie ofiar z ludzi.
Przy pierwszym kontakcie rozprzestrzenili się szeroko na
tereny współczesnej Oklahomy i Kansas, a do nowoczesnej
Nebraski dotarli około 1750 roku. (Inni
mówiący językiem Caddoan mieszkali na
południu, we współczesnym Teksasie, tworząc pas
spokrewnionych populacji wzdłuż wschodniego krańca
Wielkich Równin .)
Przybliżony rozkład osiedlenia Caddoan
na początku XIX wieku
Ich nieufortyfikowane wioski z dobrze rozrzuconymi
chatami trawiastymi i ziemnymi odzwierciedlały
założenie, że duże grupy rabusiów nie przybędą bez
ostrzeżenia; ich mieszkańcy nie mogli szybko
koordynować obrony przed dużą grupą wrogów.
Pawnee, wraz z Wichita
i Arikara ,
byli jedynymi grupami Caddoan, które
przetrwały erę żelaza, broni palnej i koni, i wszyscy
zrobili to, tworząc zwarte wioski na wzniesieniach i
otaczając je rowami i murami obrony.
Większość roku spędzili w tych dobrze izolowanych
domach, ale wielu z nich wybierało się na wspólne
polowania na jelenie kilka dni drogi od swoich domów.
Niektórzy nawet polowali Bizony , choć
bez koni było to trudne i niebezpieczne.
Szkic wioski indiańskiej Wichita
w XIX wieku. Domy kryte trawą w kształcie ula, otoczone
polami kukurydzy, przypominają te opisane przez Coronado
w 1541 roku.
Pierwsze pisemne wzmianki o ludzie Caddoan
pochodzi z dziae\la hiszpańskiego eksploratora Coronado
Entrada w 1541.
Z kawalerii, broni stalowych i pistoletów zmusił swoją
drogę przez Apaczów,
Pueblo i
innych narodów współczesnej południowo USA, ale nie
mieli złota. Tłumacz Coronado powtórzył pogłoski
(lub potwierdził fantazje Coronado), że złoto można
było znaleźć gdzie indziej, w miejscu zwanym Quivira
.
Po ponad trzydziestu dniach podróży Coronado
znalazł rzekę większą niż wszystkie, które widział
wcześniej.
To był Arkansas , prawdopodobnie kilka mil na wschód od
dzisiejszego Dodge City w Kansas .
Hiszpanie i ich indiańscy sojusznicy
podążali za Arkansas na północny wschód przez trzy
dni i znaleźli Quivirans polujących na
Bizony.
Indianie witali Hiszpanów ze zdumieniem i strachem, ale
uspokoili się, gdy jeden z przewodników Coronado
zwrócił się do nich w ich własnym języku.
Coronado dotarło do samej Quiviry
po kilku kolejnych dniach podróży.
Znalazł Quivirę
"dobrze osiedloną.
wzdłuż dobrych dna rzek, chociaż bez dużej ilości
wody, i dobrych strumieni, które wpadają do
innych".
Coronado
uważał, że w Quivira jest dwadzieścia pięć osiedli.
Zarówno mężczyźni, jak i kobiety Quivirans
byli prawie nadzy. Coronado
był pod wrażeniem wielkości Quiviran
i wszystkich innych Indian, których spotkał. Byli to "duzi ludzie o bardzo dobrej
budowie".
Coronado
spędził dwadzieścia pięć dni wśród Quiviran,
próbując dowiedzieć się o bogatszych królestwach
tuż za horyzontem.
Nie znalazł nic poza pokrytymi słomą wioskami
liczącymi do dwustu domów i polami zawierającymi
kukurydzę, fasolę i dynię. Miedziany wisiorek był
jedynym dowodem bogactwa, jakie odkrył. Quiviranie
byli prawie na pewno Caddoanami i budowali chaty
na trawie, tak jak tylko Wichita
robili to do 1898 roku.
"Epizod z podboju Ameryki" Jana Mostaerta (ok.
1545), prawdopodobnie Coronado
w Nowym Meksyku
Coronado
został odeskortowany na dalszy kraniec Quiviry,
zwany Tabas, gdzie zaczynała się
sąsiednia kraina Harahey.
Wezwał "Pana Harahey" (Lord of Harahey),
który wraz z dwustu wyznawcami przyszedł na spotkanie z
Hiszpanami. Był rozczarowany nadziejami na bogactwa.
Indianie Harahey byli "wszyscy
nadzy - z kokardami i czymś na głowie, a ich części
intymne były lekko zakryte".
Hyde identyfikuje ich jako Awahis, starą nazwę
Caddoan dla Pawnees, prawdopodobnie obejmującą
przodków Skidi Pawnee i Arikara . Inna
grupa, Guas, mogła być później znana jako Paniouace.
Ci ludzie stawiali zaciekły opór, kiedy Coronado
zaczął plądrować ich wioski.
W 1601 r. Juan
de Onate poprowadził kolejną entradę w
poszukiwaniu bogactwa Quiviry.
Spotkał "Escansaques",
prawdopodobnie Apaczów,
którzy próbowali go namówić do plądrowania i
niszczenia wiosek "Quiviran".
Przybycie koni i broni
metalowej
Około 1670 r. Apacze z
południowych równin zdobyli konie i metalową broń w
ilościach, które wzbudziły strach u wszystkich
sąsiadów.
Przez kilkadziesiąt lat Pawnee byli ofiarami
intensywnych najazdów dużych oddziałów konnych Apaczów
z żelazną bronią, a także wojennych oddziałów
Plemion Chickasaw i Choctaw ze
wschodu, którzy również mieli broń palną.
Grupy Indian mówiących Siouan
, do których należały Quapaw
, klany Osage , Omaha,
Ponca
i Kaw (Kansa)
pojawił się również na Równinie o tej porze,
napędzany zachodu ekspansji Iroquis
(Irokezów), a oni
najechali Pawnee.
Archeologia wskazuje, że naciski wrogich Apaczów
mogły skłonić Skidi Pawnees do
przeniesienia się z ich osiedli nad rzeką
Republikańską (Republican
River) do górnej rzeki Loup (Loup
River) w ciągu około następnego stulecia.
Ich struktura osadnicza również zmieniła się z
małych wiosek z małymi prostokątnymi lożami na
bardziej możliwe do obrony większe, zwarte wioski z
większymi, okrągłymi lożami, Skidowie zjednoczyli
się w ten sposób około 1680 r., podczas gdy ich,
pozostający w bliskich relacjach Indianie Arikara,
ustanowili odrębną tożsamość.
Pawnee zniewoleni
Główny artykuł: Panis (niewolnicy pochodzenia
pierwszego narodu)
W francuskiej Kanady , Indian niewolników były
powszechnie nazywane Panis (Anglicized do Pawnee), jak
najbardziej, w tym okresie, zostały zrobione z plemienia
Pawnee lub ich stosunków. Pawnee stał się synonimem
"indyjskiego niewolnika" w powszechnym użyciu
w Kanadzie, a niewolnik z dowolnego plemienia zaczął
nazywać się Panis. Już w 1670 zarejestrowano wzmiankę
o Panis w Montrealu.
"W połowie XVII wieku
Pawnees byli brutalnie najeżdżani przez wschodnie
plemiona, które zdobyły metalową broń od Francuzów,
co dawało im straszliwą przewagę nad Indianami,
którzy mieli tylko broń z drewna, krzemienia i kości.
tak wielka liczba Pawnees do niewoli, że w kraju na i na
wschód od górnego Missisipi nazwa Pani zyskała nowe
znaczenie: niewolnik.
Francuzi przyjęli to znaczenie, a niewolnicy indiańscy,
niezależnie od plemienia obecnie nazywana Panis.W tym
okresie, po połowie XVII wieku, nazwa ta została
wprowadzona do Nowego
Meksyku w formie Panana przez
zespoły konnych Apaczów który przywiózł dużą liczbę
niewolników Pawnee na handel Hiszpanom i Indianom Pueblo." George E. Hyde, The
Pawnee Indians
Najeźdźcy atakowali głównie kobiety i dzieci, które
miały być sprzedawane jako niewolnice.
W 1694 r. Apacze
przywieźli dużą liczbę uwięzionych dzieci na targi w
Nowym
Meksyku , ale z jakiegoś powodu nie było
wystarczającej liczby nabywców, więc Apacze ścięli
głowy wszystkim swoim niewolnikom na oczach Hiszpanów.
W 1757 Louis
Antoine de Bougainville uważał, że naród Panis
"odgrywa w Ameryce taką samą rolę, jaką murzyni
w Europie".
Historyk Marcel Trudel udokumentowane, że blisko 2000
"Panis" niewolnicy mieszkał w Kanadzie , aż
do zniesienia niewolnictwa w kolonii w 1833 indiańskich
niewolników wchodzących blisko połowę znanych
niewolników w francuskiej Kanady (zwane również Dolna
Kanada).
Pawnee zdobywają metal i konie
W 1719 roku, kiedy de
la Harpe poprowadził ekspedycję na ziemie Caddo u ujścia rzeki Arkansas ,
Pawnees nabyli również konie i metalową broń od
francuskich handlarzy, i z kolei atakowali Apaczów,
niszcząc ich wioski i uprowadzając ich kobiety i
dzieci.
W 1720 Boisbriant
doniósł, że Paniassas lub Black Pawnees
niedawno schwytali setkę Apaczów,
których palili po kilku dziennie. de la Harpe planował
założenie francuskich placówek handlowych u ujścia
rzeki kanadyjskieji gdzie indziej na terytorium Caddo, ale tego nie zrobiono, a
Pawnee pozostawali zależni od nielicznych i
przypadkowych handlarzy, podczas gdy ich wrogowie - Osage
- czerpali korzyści z regularnego handlu.
W 1720 hiszpańscy koloniści wysłali Ekspedycję
Villasur (1720), aby
odwrócić Pawnees od ich francuskich powiązań (które
zostały znacznie wyolbrzymione w hiszpańskiej
wyobraźni).
Kierowana głównie przez Apaczów i
prowadzona przez oficera niemającego doświadczenia z
Indianami, ekspedycja dotarła do wiosek Skidi
Pawnee wzdłuż odpływu rzeki Loup (Loup
River)do rzeki Platte (Platte
River) we współczesnej Nebrasce.
Ekspedycja wysłała jedynego niewolnika Pawnee, aby
nawiązał kontakt; nie otrzymał żadnego powitania dla
strony hiszpańskiej i nie wrócił do obozu
hiszpańskiego.
Pawnees zaatakowali o świcie, strzelając ciężkim
ogniem muszkieterów i lotami strzał, a następnie
ruszyli do walki odziani jedynie w farbę, opaskę na
głowę, mokasyny i krótkie legginsy. Villasur,
45 innych Hiszpanów i 11 Pueblo
zginęło, a ci, którzy przeżyli, uciekli.
W roku 1721 nacisk na Pawnees zwiększono poprzez
tworzenie kolonii w Arkansas przez John
Law's Mississippi
Company ; Ta osada również stanowiła rynek dla
Indian (głównie Caddo) niewolników i dogodne
źródło broni dla Osage
i ich krewnych.
Francuzi odpowiedzieli wysyłając Bourgmont
do zawarcia pokoju (w interesie francuskim) między
Pawnee'ami a ich wrogami w 1724 roku.
Donosił on, że Paunisi byli silnym plemieniem, dobrymi
jeźdźcami lecz oddalonymi od europejskich szlaków
handlowych, nie byli zaznajomieni z Europejczykami i byli
traktowani jak wieśniacy przez swoich południowych
krewnych.
Wzajemna nienawiść między Pawnees i Apaczami
była tak wielka, że obie strony gotowały i zjadały
wielu swoich jeńców. "Pokój" Bourgmonta
miał niewielki wpływ.
W 1739 bracia Mallet (Mallet
brothers) odwiedzili Skidi Pawnee.
W 1750 r. Skidis podobno był rządzony przez wielkiego
wodza, który miał 900 wojowników.
Od około 1760 r. na Wielkich Równinach wybuchła
epidemia ospy , zmniejszając Skidi z ośmiu dużych
wiosek w 1725 r. do jednej w 1800 r.
Rosnący kontakt z
anglojęzycznymi, trwająca wojna międzyplemienna
Pawnees w pertraktacji z wyprawą majora Longa w Engineer
Cantonment , niedaleko Council Bluffs w stanie Iowa, w
październiku 1819 r.
Delegacja plemienna Pawnee odwiedziła prezydenta Thomasa
Jeffersona .
W 1806 r. porucznik Zebulon
Pike , mjr GC Sibley, Major
S. H. Long m.in. zaczął odwiedzać wioski Pawnee.
Pod naciskiem plemion Siouan
i osadników europejsko-amerykańskich, Pawnee przekazali
terytorium rządowi Stanów Zjednoczonych w traktatach w
1818, 1825, 1833, 1848, 1857 i 1892 roku.
W 1857 roku osiedlili się w rezerwacie Pawnee wzdłuż
rzeki Loup w dzisiejsze hrabstwo Nance w stanie Nebraska
, ale zachowało swój tradycyjny styl życia.
Byli poddawani ciągłym najazdom Siuksów
Lakota z
północy i zachodu.
1822 portret Sharitahrish przez Karola Króla Ptaków ,
na wystawie w Bibliotece w Białym Domu
Bitwa pod Wyspą Chouteau Island (1816)
Zobacz: Bitwa pod Wyspą Chouteau (1816)
Zimą
1815-1816 roku August
P. Chouteau i Jules de Munn próbowali rozszerzyć
terytorium handlowe Chouteau na doliny górnych Rzek
Platte i Arkansas, a także drogą lądową do Santa
Fe w Nowym
Meksyku, odkrywając części szlaku, który
później stał się znany jako Górska
odnoga (Mountain Route) Szlaku Santa Fe
Wiosną
1816 roku wrócili do Missouri
z futrami zebranymi poprzedniej zimy.
Niedługo po przebyciu drogi na wschód od obecnej
granicy Stanu Kolorado
/ Kansas
zostali zaatakowani przez około 200 Indian z Plemienia Pawnee w
pobliżu Rzeki
Arkansas.
Chouteau i jego ludzie szybko przeprawili się przez
płytkie wody rzeki na dużą wyspę z drewna, gdzie
znaleźli schronienie.
Traperzy
wykorzystali swoje torby z futrami do barykad. Jeden
traper zginął, a trzech zostało rannych.
Jednak siedmiu Indian Pawnee
zginęło w bitwie.
Pawnee później powiedzieli, że była to
najbardziej śmiertelna sprawa, w jakiej kiedykolwiek
brali udział, ponieważ nigdy wcześniej nie widzieli
broni palnej.
Wyspa
była później znana podróżnym wzdłuż Szlak Santa Fe
jako "Wyspa Chouteau"
i została opisana jako "piękne
miejsce z bogatym dywanem trawy, zachwycającymi gajami i
mocno zalesionym dnem".
Położona około sześciu mil na zachód od Lakin w
Kansas, w hrabstwie Kearny.
Wyspa Chouteau zniknęła dawno temu z
powodu erozji spowodowanej przez Rzekę Arkansas.
Do lat 30. XIX wieku Pawnee na terytorium, które
stało się terytorium Stanów Zjednoczonych, byli
stosunkowo odizolowani od interakcji z Europejczykami.
W rezultacie nie byli narażeni na euroazjatyckie choroby
zakaźne, takie jak odra , ospa i cholera , na które
rdzenni Amerykanie nie byli odporni . Jednak w XIX wieku
byli naciskani przez nacierające ze wschodu grupy
Siouan, które również przynosiły
choroby. Epidemie ospy i cholerą i endemicznych walki z Siuksami
i Cheyenne (Czejenami)
spowodował dramatyczne straty śmiertelności wśród
Pawnee.
Bitwa z Cheyenne z 1830 r.
Pawnee wygrali "ciężko stoczoną"
bitwę obronną około 1830 roku (Battle
around 1830) , kiedy pokonali całe plemię Cheyenne
(Czejenów).
Pitahawirata Pawnee schwytał jedno z najświętszych
plemiennych wiązek Cheyenne
(Czejenów), Święte
Strzały, a Wódz Skidi Paunisów, Wielki
Orzeł szybko go zabezpieczył.
Cheyenne
(Czejeni) natychmiast przestali
walczyć i wrócili do swojego kraju.
Pawnees w wiosce Chief Blue Coat ponieśli ciężką
klęskę 27 czerwca 1843 roku.
Siły Siuksów Lakota
zaatakowały wioskę, zabiły ponad 65 mieszkańców i
spaliły 20 szałasów ziemnych.
W 1852 r. połączone siły Indian Cheyenne
(Czejenów) i
zaproszonych Plains
(Kiowa) Apacze i Kiowa
zaatakowały obóz Pawnee w Kansas podczas letniego
polowania.
Po raz pierwszy, gdy Pawnee strzelił do bardzo
lekkomyślnego Wodza Cheyenne
strzałą w oko, odkryto, że miał on pod koszulą
ukrytą zbroję z kolczugą. Zabicie tego godnego uwagi Wodza
Czejenów
(The
killing of this notable Cheyenne)
wpłynęło na Czejenów do tego stopnia, że następnego
lata nieśli swoje Święte Strzały przeciwko Pawnee w
wojnie totalnej.
Wódz Cheyenne, wojownik Alights on
the Cloud w swojej zbroi. Zginął (He
was killed) podczas ataku na obóz myśliwski
Pawnee w 1852 roku.
Pierwsze Przesiedlenie do rezerwatu
Zobacz: Bitwa Battle Creek (1859)
Z szacowanej populacji 12 000 w latach 30. XIX wieku
populacja Paunisów została zredukowana do 3400 w 1859,
kiedy to zostali przymusowo ograniczeni do rezerwatu we
współczesnym hrabstwie Nance w stanie Nebraska .
Stało się to w wyniku tzw. Bitwy Battle Creek (1859).
W pobliżu tego miejsca, 12 lipca 1859 r., Nebraska
Territorial Militia i US Army Dragoons, w sumie 300
ludzi, pod wspólnym dowództwem generała Johna Miltona
Thayera i porucznika Beverly Holcombe Robertson,
przygotowywali się do ataku na dużą wioskę Pawnee.
Zaalarmowani Pawnee natychmiast się poddali. Wojna
Pawnee z 1859 r. zakończyła się bez rozlewu krwi.
Rozpoczęło
się 1 lipca, kiedy posłańcy przybyli do Omaha, stolicy
terytorium, donosząc o licznych grabieżach dokonywanych
przez Pawnee na osadnikach z Elk Horn Valley. Jeśli
Pawnee mieli zostać ukarani, konieczne było
natychmiastowe działanie.
Tylko gubernator mógł wezwać milicję, a gubernator
Samuel Black był oddalony o dzień drogi. Na prośbę
obywateli Omaha sekretarz terytorialny J. Sterling Morton
przejął odpowiedzialność i wydał wezwanie. Thayer z
czterdziestoma ludźmi natychmiast wyruszył w pościg.
Kilka dni później dołączył do niego gubernator Black
z większą liczbą ochotników i porucznik Robertson z
kompanią K 2. pułku dragonów USA.
Mimo że nie doszło do bitwy, strumień, nad którym doszło
do ataku, stał się znany jako Battle Creek.
Tę samą nazwę przyjęło pobliskie miasteczko, gdy
zostało założone w 1867 roku.
Skauci paunisów
Zobacz: Pawnee
Scouts
Wojownicy zaciągnęli się jako Pawnee
Scouts w drugiej połowie XIX wieku w armii Stanów
Zjednoczonych .
Podobnie jak inne grupy indiańskich zwiadowców,
wojownicy Pawnee byli rekrutowani w dużej liczbie do
walki na równinach północnych i południowych w
różnych konfliktach przeciwko wrogim Indianom.
Ponieważ lud Pawnee byli starymi wrogami
plemion Siuksów, Cheyenne, Arapaho, Komanczów i Kiowa,
służyli w armii przez 14 lat w latach 1864-1877,
zyskując reputację dobrze wyszkolonej jednostki,
zwłaszcza w śledzeniu i rozpoznaniu .
Pawnee Scouts wzięli udział z wyróżnieniem w Bitwie nad rzeką Tongue (1865),
podczas Wyprawy Powder River (1865)
przeciwko Siuksom Lakota,
Cheyenne i Arapaho
oraz w Bitwie pod Summit Springs (1869) [w ramach Kampanii Komanczów]
Walczyli także wraz z USA w Wielkiej Wojnie Siuksów w 1876 roku [Wojna o Góry Czarne]
(1876-1877).
Na południowych równinach walczyli ze swoimi dawnymi
wrogami, Komanczami i Kiowa, w Kampanii przeciw Komanczom (1867-1875) .
Relokacja i rezerwacja
Zobacz: Bitwa Kanion Masakry (1873)
[Indiańskie wojny międzyplemienne'
Jak wspomniano powyżej, Pawnee byli poddawani
ciągłym najazdom Siuksów Lakota
z północy i zachodu.
Podczas jednego z takich najazdów, 5 sierpnia
1873, oddział wojenny Siuksów
składający się z ponad 1000 wojowników zaatakował
oddział myśliwski Pawnee składający się z 350
mężczyzn, kobiet i dzieci.
Pawnee uzyskał pozwolenie na opuszczenie rezerwatu i
polowanie na Bizony.
Około 70 Pawnee zginęło w tym ataku, który
miał miejsce w kanionie na terenie dzisiejszego hrabstwa
Hitchcock .
Miejsce to znane jest jako Kanion Masakry (Bitwa Kanion Masakry (1873)).
Winter Count Lakota
Cloud-Shield w latach 1873-1874. Bitwa w kanion
masakry w stanie Nebraska. "Zabili
wielu Pawnees na rzece Republikańskiej".
Z powodu trwających działań wojennych z Siuksami
i wkroczenia amerykańskich osadników z południa i
wschodu, Pawnee postanowili opuścić swój rezerwat
Nebraska w latach 70. XIX wieku i osiedlić się w nowym
rezerwacie na Terytorium Indian
, położonym na terenie dzisiejszej Oklahomy.
W 1874 r. Pawnee zażądał przeniesienia na Terytorium Indian (Oklahoma),
ale stres związany z przeprowadzką, choroby i złe
warunki w ich rezerwacie jeszcze bardziej zmniejszyły
ich liczbę.
W tym czasie bandyci często przemycali whisky do Pawnee.
Za tę zbrodnię uwięziono nastoletnie bandytki Little
Britches i Cattle Annie .
W 1875 większość członków narodu przeniosła się
na Terytorium Indian (Oklahoma),
duży obszar zarezerwowany dla plemion przesiedlonych ze
wschodniej części rzeki Missisipi i innych miejsc.
Wojownicy opierali się utracie wolności i kultury, ale
stopniowo dostosowywali się do zastrzeżeń.
23 listopada 1892 r. Pawnee w Oklahomie zostali
zmuszeni przez rząd federalny Stanów Zjednoczonych do
podpisania porozumienia z Komisją Czirokezów (Cherokee
Commission) w sprawie zaakceptowania indywidualnych
przydziałów ziemi w ramach rozpadu ich wspólnego
gospodarstwa.
Do 1900 r. populacja Pawnee została odnotowana w
amerykańskim spisie ludności jako 633. Od tego czasu
plemię zaczęło się odradzać.
Najnowsza historia
Generał Douglas MacArthur spotyka się z Navajo , Pima ,
Pawnee i inne oddziałami Indian
W 1906 r., w ramach przygotowań do państwowości
Oklahomy, rząd USA zlikwidował rząd plemienny Pawnee i
instytucje obywatelskie. Plemię zreorganizowało się na
mocy ustawy o dobrobycie Indian Oklahoma z 1936 r. i
ustanowiło Radę Biznesu Pawnee, Radę Nasharo
(naczelników) oraz konstytucję plemienną, statut i
statut.
W latach 60. rząd rozstrzygnął pozew Pawnee Nation
dotyczący odszkodowania za ziemie odstąpione rządowi
Stanów Zjednoczonych w XIX wieku. W wyniku ugody
pozasądowej w 1964 r. Pawnee Nation otrzymał 7 316 097
dolarów za ziemię scedowaną na Stany Zjednoczone i
niedowartościowaną przez rząd federalny w poprzednim
stuleciu.
Projekty ustaw, takie jak indyjska ustawa o
samostanowieniu i pomocy edukacyjnej z 1975 r.,
pozwoliły Narodowi Pawnee odzyskać część samorządu.
Pawnee nadal praktykują tradycje kulturowe, spotykając
się dwa razy w roku na międzyplemiennym zgromadzeniu ze
swoimi pobratymcami, Indianami Wichita
. Mają coroczny czterodniowy Pawnee Homecoming dla
weteranów Pawnee w lipcu.
Wielu Pawnee wraca również do swoich tradycyjnych
krain, aby odwiedzić krewnych i wziąć udział w
zaplanowanych powwows.
Znani
Pawnee
Zobacz
także
|
-Pawnee.jpg)
