Grupa Hunkpapa

Hunkpapa
(Hú?kpap?a) to grupa Indian Ameryki Północnej, jeden z siedmiu ogni rady Szczepu Lakota.

Nazwa Hú?kpap?a jest słowem Lakota oznaczającym "Głowa Kręgu" (w pewnym momencie nazwa plemienia była reprezentowana w dokumentach europejsko-amerykańskich jako Honkpapa).

Zgodnie z tradycją, Hú?kpap?a zakładali swoje loże przy wejściu do kręgu Wielkiej Rady, gdy Siouxowie spotykali się na zgromadzeniu. Mówią językiem Lak?óta, jednym z trzech dialektów języka Sioux

Spacerujący Strzelec (Wah-Koo-Ta-Mon-Ih), 1872 Delegacje plemienne do rządu federalnego

Historia w XIX wieku

Siedemset pięćdziesiąt konnych Yanktonów, Yanktonai i Lakotów dołączyło do sześciu kompanii Szóstego Pułku Piechoty i 80 traperów w ataku na wioskę Indian Plemienia Arikara w Grand River (obecnie Dakota Południowa) w sierpniu 1823 r., nazwanym Wojną Arikara (1823).

Członkowie Lakotów, z których część nazywała się "Ankpapat", byli pierwszymi Indianami, którzy walczyli w wojnach z Indianami Amerykańskimi u boku sił USA na zachód od Missouri.

Możliwe, że Hunkpapa uformowali się jako plemię w obrębie plemienia Lakotów stosunkowo niedawno, gdyż pierwsza wzmianka o nich w europejsko-amerykańskich zapisach historycznych pojawiła się w traktacie z 1825 r.

Podpisując traktat z 1825 r., Hunkpapa i Stany Zjednoczone zobowiązały się do podtrzymywania "przyjaźni, która istniała do tej pory". Swoim znakiem x wodzowie uznali również supremację Stanów Zjednoczonych. ^[3] Nie jest pewne, czy naprawdę zrozumieli tekst dokumentu. Przedstawiciele USA wręczyli medal Małemu Białemu Niedźwiedziowi, o którym wiedzieli, że jest głównym wodzem Hunkpapa; nie zdawali sobie sprawy, jak zdecentralizowana była władza rdzennych Amerykanów. ^[4]

Wraz z Indian Vaccination Act z 1832 r. Stany Zjednoczone przejęły odpowiedzialność za szczepienie Indian przeciwko ospie . Niektórzy odwiedzający Hunkpapa mogli skorzystać ze szczepienia około 900 południowych Lakotów (bez nazwy) przez dr M. Martina na czele Medicine Creek jesienią. ^[5] Kiedy w 1837 r. wybuchła ospa, dotknęła Hunkpapa jako najbardziej wysuniętą na północ dywizję Lakotów. Straty mogły jednak wynieść mniej niż sto osób. ^[6] Ogólnie rzecz biorąc, Hunkpapa wydaje się cierpieć na nowe choroby mniej niż wiele innych plemion. ^[7]

Granice terytorium Indian Lakota zostały określone w ogólnym traktacie pokojowym wynegocjowanym w pobliżu Fort Laramie latem 1851 r. Przywódcy ośmiu różnych plemion, często będących w konflikcie i każde roszczące sobie prawa do dużych terytoriów, podpisali traktat. Stany Zjednoczone były dziewiątą stroną. Terytorium Indian Crow obejmowało obszar ziemi na północ od Yellowstone, podczas gdy rzeka Little Bighorn przepływała przez serce kraju Crow (obecnie Montana). Traktat definiuje ziemię Arikara, Hidatsa i Mandan jako wspólny obszar na północ od Heart River, częściowo otoczony przez Missouri (obecnie Dakota Północna). ^[8]

Wkrótce Hunkpapa i inni Siouxowie zaatakowali Arikara i dwa inne tak zwane plemiona wiejskie, tak jak robili to w przeszłości. W 1854 roku te trzy dotknięte ospą prawdziwe plemiona zwróciły się o ochronę do armii USA i robiły to wielokrotnie niemal do końca wojny międzyplemiennej. ^[9] Ostatecznie Hunkpapa i inni Lakota przejęli kontrolę nad obszarem trzech plemion na północ od Heart River, zmuszając mieszkańców wioski do życia w wiosce Like a Fishhook poza ich ziemią traktatową. Lakota w dużej mierze kontrolowali okupowany obszar do 1876-1877 roku. ^[10]

Generał armii Stanów Zjednoczonych Warren oszacował populację Hunkpapa Lakota na około 2920 w 1855 roku. Opisał ich terytorium jako rozciągające się "od Wielkich Czejenów do Yellowstone i na zachód do Czarnych Wzgórz . Stwierdza, że ??dawniej zawierali liczne małżeństwa z Czejenami ". Zauważył, że napadali na osadników wzdłuż rzeki Platte . ^[1] Oprócz radzenia sobie z wojną, ponieśli znaczne straty z powodu kontaktów z Europejczykami i zarażenia się eurazjatyckimi chorobami zakaźnymi , na które nie byli odporni

Rezerwat Wielki Sioux został utworzony na mocy nowego traktatu w 1868 roku. ^[12] Lakota zgodzili się na budowę "jakiejkolwiek kolei" poza swoim rezerwatem. Stany Zjednoczone uznały, że "kraj na północ od rzeki North Platte i na wschód od szczytów gór Bighorn" jest niesprzedanym lub nieodstąpionym terytorium indiańskim. ^[13] Te tereny łowieckie na południu i zachodzie nowej domeny Lakotów były używane głównie przez Sicangu (Brule-Sioux) i Oglala, mieszkających w pobliżu.