SZOSZONI (Shoshone)

Patrz także inne strony z Wikipedii o Szoszonach : (w budowie)
 | Shoshone (Szoszoni) | Masakra Bear River 1863 | Bitwa pod Kelley Creek [Battle of Kelley Creek] (1911) | Wódz Washakie |

Shoshone lub Shoshoni ( / ? o? ? o? n í / ( słuchać )O tym dźwięku lub / ? ? ? o? n í / ( słuchać )O tym dźwięku )
to plemię Indian Ameryki Północnej z czterech wielkich podziałów kulturowych / językowa:

Wschodni Shoszone : Wyoming
Północny Szoszon : południowe Idaho
Zachodni Shoszone : Nevada , północne Utah
Goshute : zachodnia Utah , wschodnia Nevada
Tradycyjnie posługują się językiem Shoshoni , częścią gałęzi języków numicznych dużej rodziny języków Uto-azteków . Shoshone byli czasami nazywani przez sąsiednie plemiona i wcześni amerykańscy odkrywcy Indianie Węża .

Ich ludy stały się członkami plemion uznanych przez władze federalne w ich tradycyjnych obszarach osadniczych, często mieszkających razem z ludem Północnych Paiute z Wielkiego Basenu.

Zawartość

1 Etymologia
2 Język
3 Historia
4 Populacja historyczna
5 Zespoły
6 Rezerwacje i kolonie indyjskie
7 Znani ludzie Shoshone
8 Zobacz też
9 Uwagi
10 Bibliografia
11 Dalsze czytanie
12 Zewnętrzne linki

Etymologia

Nazwa "Shoshone" pochodzi od Sosoni , słowa Shoshone oznaczającego wysoko rosnące trawy. Niektóre sąsiednie plemiona nazywają Szoszonów " Ludami z Trawy" ze względu na ich tradycyjne domy wykonane z sosoni . Shoszone nazywają siebie Newe , co oznacza "Ludzie".

Meriwether Lewis nagrał plemię jako "Sosonee lub Indianie węży" w 1805 r.

Język

Język Shoshoni jest używany przez około 1000 ludzi dzisiaj. [1] Należy do centralnej gałęzi Numicznej rodziny języków Uto-azteków . Mówcy są rozproszeni od centralnej Nevady do środkowego Wyoming.

Największa liczba osób posługujących się językiem Shoshoni mieszka w uznanym przez władze federalne rezerwacie Indian Duck Valley , położonym na granicy Nevady i Idaho; i Rezerwacja Goshute w Utah. Idaho State University oferuje również zajęcia z języka Shoshoni.

Historia

Króliczy ogon

Obóz Szoszonów w górach Wind River w Wyoming, sfotografowany przez WH Jacksona, 1870 r.

Zgłoszone zdjęcie Mike'a Daggetta 26 lutego 1911 r.

Szeryf Charles Ferrel z ocalałymi członkami rodziny Mike'a Daggetta ( córka Daggeta, Heney (Louise, 17) i dwójka jego wnuków, Cleveland (Mosho, 8), Hattie (Harriet Mosho, 4))

Wnuczka Dagget Mary Jo Estep {1909/1910-1992} lat 5 w 1916 r.

Shoshone (Szoszoni) to plemię Indian, które wywodzi się z zachodniego Wielkiego Basenu i rozprzestrzeniło się na północ i wschód do dzisiejszego Idaho i Wyoming. Do roku 1500 niektórzy wschodni Shoshone przekroczyli Góry Skaliste na Wielkie Równiny . Po 1750 roku działania wojenne i naciski ze strony grup plemion Blackfoot , Crow (Absaroka), Siuksów Lakota, Cheyenne (Szejeni) i Arapaho zepchnęły Wschodnich Shoshone na południe i zachód. Niektóre z nich przeniosły się tak daleko na południe, jak do Teksasu, wyłaniając się jako Plemię Komanczów w 1700 r.

W miarę jak coraz więcej osadników europejsko-amerykańskich migrowało na zachód, rosły napięcia z rdzenną ludnością w związku z rywalizacją o terytorium i zasoby. Wojny toczyły się przez całą drugą połowę XIX wieku. Północni Szoszoni, dowodzony przez wodza Pocatello , walczył w latach 60. XIX wieku przeciwko osadnikom w Idaho (gdzie nazwano to jego imieniem miasto Pocatello ). Gdy coraz więcej osadników wkraczało na tereny łowieckie Szoszonów, tubylcy najeżdżali farmy i rancza w poszukiwaniu żywności i atakowali imigrantów.

Wojna zakończyła się masakrą Bear River (1863), kiedy siły amerykańskie zaatakowały i zabiły około 410 północno-zachodnich Shoshone , którzy przebywali w swoim zimowym obozie. Duża część zabitych to osoby niewalczące, w tym dzieci, celowo zabite przez żołnierzy. Była to największa liczba ofiar śmiertelnych, jakie ponieśli Szoszonowie z rąk sił Stanów Zjednoczonych.

Podczas wojny secesyjnej podróżnicy kontynuowali migrację na zachód wzdłuż Westward Expansion Trails . Kiedy Shoshone wraz z Ute brali udział w atakach na szlak pocztowy biegnący na zachód od Fort Laramie , trasa pocztowa musiała zostać przeniesiona na południe od szlaku przez Wyoming .

Sprzymierzeni z Plemieniem Bannock , z którymi byli spokrewnieni, Shoshone walczyli przeciwko Stanom Zjednoczonym w wojnie o węża w latach 1864-1868. Walczyli razem z siłami amerykańskimi w 1878 roku w Wojnie w Bannock . Dla kontrastu w 1876 r. Szoszonowie walczyli u boku armii amerykańskiej w Bitwie pod Rosebud przeciwko ich tradycyjnym wrogom, Siuksom Lakocie i Cheyenne (Szejenom).

W 1879 roku grupa około 300 wschodnich Shoshone (znana jako " Sheepeaters ") zaangażowała się w wojnę z Indianami Sheepeater . Była to ostatnia wojna indyjska toczona w północno-zachodnim regionie Pacyfiku w dzisiejszych Stanach Zjednoczonych.

W 1911 r. mała grupa wojowników z Plemienia Bannock pod dowództwem Mike'a Daggetta , znanego również jako "Shoshone Mike", zabiła czterech ranczerów w hrabstwie Washoe w stanie Nevada . Osadnicy utworzyli grupę i wyruszyli za Indianami. Dogonili zespół Bannock 25 lutego 1911 roku iw strzelaninie zabili Mike'a Daggetta i siedmiu członków jego zespołu. Stracili jednego członka grupy, Eda Hogle'a. [5] w bitwie pod Kelley Creek Grupa schwytała dziecko, dwoje dzieci i młodą kobietę. (Trzech starszych jeńców zmarło z powodu chorób w ciągu roku; mała Mary Jo Estep zmarła w 1992 roku)

Ranczer przekazał częściowe szczątki trzech dorosłych mężczyzn, dwóch dorosłych kobiet, dwóch dorastających mężczyzn i trojga dzieci (według współczesnych relacji uważanych za Shoshone Mike'a i jego rodzinę) Smithsonian Institution w Waszyngtonie w celu zbadania. W 1994 r. instytucja przeniosła szczątki do plemienia Fort Hall Idaho Shoshone-Bannock .

W 2008 roku Northwestern Band of the Shoshone Nation nabył teren, na którym miała miejsce masakra na Bear River i kilka okolicznych terenów. Chcieli chronić Ziemię Świętą i wybudować pomnik ku czci masakry, największej poniesionej przez ich naród. "We współpracy z Amerykańskim Centrum Dziedzictwa Zachodniego i przywódcami stanów w Idaho i Utah, plemię rozwinęło partnerstwa publiczno-prywatne, aby przyspieszyć ochronę kultury plemiennej i cele rozwoju gospodarczego". Stali się liderem w rozwoju plemiennej energii odnawialnej.

Populacja historyczna

W 1845 r. szacowana populacja Północnego i Zachodniego Szoszonu wynosiła 4500, znacznie zmniejszona po epidemiach chorób zakaźnych i działaniach wojennych. Po zakończeniu budowy Pierwszej Kolei Transkontynentalnej w 1869 r. na to terytorium napłynęli europejsko-amerykańscy imigranci w bezprecedensowej liczbie.

W 1937 r. Biuro do Spraw Indian naliczyło 3650 Szoszonów Północnych i 1201 Szoszonów Zachodnich. Według spisu z 2000 r. około 12 000 osób zidentyfikowano jako Szoszonów.

Zespoły

Ludzie Shoshone są podzieleni na tradycyjne zespoły w oparciu zarówno o ich ojczyznę, jak i podstawowe źródła pożywienia. Obejmują one:

Tindoor , wódz Lemhi Shoshone i jego żona, ca. 1897, sfotografowany przez Benedicte Wrensted
Lud Szoszonów ze Wschodu :
Guchundeka', Kuccuntikka, Pożeracze Buffalo [2] [8]
Tukkutikka, Tukudeka, zjadacze owiec górskich , dołączyli do Północnego Szoszonu [8]
Boho'inee', Pohoini, Pohogwe, ludzie Sage Grass, Sagebrush Butte People [2] [8] [9]
Ludzie z Północnych Szoszonów :
Agaideka, Łososia, Lemhi , Snake River i Lemhi River Valley [9] [10]
Doyahinee", ludzie gór [2]
Kammedeka, Kammitikka, Jack Rabbit Eaters, Snake River, Great Salt Lake [9]
Hukundüka, jeżozwierzożerne ziarno trawiaste, zjadacze dzikiej pszenicy, być może synonimem Kammitikki [9] [11]
Tukudeka, Dukundeka', Zjadacze owiec (Zjadacze owiec górskich) , Pasmo Sawtooth, Idaho [9] [10]
Yahandeka, Yakandika, Zjadacze Świstaków, niższe Boise, Payette i Mądrzejsze Rzeki [9] [10]
Zachodni Szoszoni :
Kusiutta, Goshute (Gosiute) , Wielka Pustynia Słona i Wielkie Jezioro Słone, Utah [11]
Cedar Valley Goshute
Deep Creek Goshute
Dolina Rush Goshute
Czaszka Dolina Goshute, Wipayutta, Weber Ute [11]
Dolina Tooele Goshute
Pstrąg Creek Goshute [11]
Kuyatikka, Kuyudikka, Zjadacze Gorzkich Korzeni, Halleck, Rzeka Mary, Dolina Koniczyny, Dolina Smith Creek, Nevada [11]
Mahaguadüka, Zjadacze Ziarna Mentzeli, Rubinowa Dolina, Nevada [11]
Painkwitikka, Penkwitikka, Rybożercy, Cache Valley, Idaho i Utah [11]
Pasiatikka, Redtop Grass Eater, Deep Creek Gosiute, Deep Creek Valley, Antelope Valley [11]
Tipatikka, Zjadacze Orzechów, zespół wysunięty najdalej na północ [11]
Tsaiduka, Zjadacze Tule, Dolina Kolejowa, Nevada [11]
Tsogwiyuyugi, Elko, Nevada [11]
Waitikka, Ricegrass Eaters, Ione Valley, Nevada [11]
Watatikka, Zjadacze nasion rajgrasu, Dolina Rubinowa, Nevada [11]
Wiyimpihtikka, zjadacze jagód bawołów