Masakra Plum Creek (1867)

Masakra Plum Creek
(8 sierpnia 1867)

The Battle of Plum Creek lub masakra Indian (Czejenowie) przez US Army w była to masakra ludzi z plemion Cheyenne

Po masakrze dokonanej przez Czejenów w Plum Creek na załodze pociagu - indianie zdarli jaskrawą tkaninę przywiązaną do ogonów koni i uciekli przez prerię. galopował, dzień, Major North i jego Zwiadowcy Pawnee wyruszyli w pogoń za maruderami Indian specjalnym pociągiem
Śledzili ich przez dziesięć dni, a potem napadli i zabili 15 z nich, w tym siostrzeńca Wodza Turkey Legs

Tło

W marcu 1867 roku major Frank North otrzymał upoważnienie do zaciągnięcia się do czterech, pięćdziesięcioosobowych kompanii zwiadowców (Pawnee Scouts) w celu ochrony Union Pacific Railroad, która była wówczas w budowie.

Pawnee Scouts byli zatrudnieni przez armię Stanów Zjednoczonych w drugiej połowie XIX wieku. Podobnie jak inne grupy Indiańskich skautów mężczyźni z Pawnee Plemienia byli rekrutowani w dużej liczbie, aby pomóc w trwających konfliktach między osadnikami, a Indianami w Stanach Zjednoczonych

Ponieważ lud Pawnee był w stanie wojny z Siouxami i Czejenami i był pod ciągłą presją i agresją ze strony tych plemion, niektórzy z nich byli bardziej niż chętni do służby w armii za wynagrodzeniem. Wielu Pawnee służyło w latach 1864-1871. Byli uzbrojeni w karabiny, rewolwery i wydano im mundury skautów.

W tym czasie majorowi Northowi towarzyszył jego brat, Luther, który dowodził jedną z kompanii zwiadowczych. "Batalion Pawnee", jak go nazywano, brał udział w Wojnie z Komanczami (1867-1875), walcząc z Wodzem Turkey Legs i jego grupą Północnych Czejenów (towarzyszył mu inny mniejszy Wódz Spotted Wolf)

American Indians - Chief Little Elk and Chief Turkey Leg, Photographer: Jones, Leslie, 1886-1967

Równolegle inna grupa Czejenów, pod dowództwem Wodzów Porcupine Bear i Red Wolf, walczyła przeciwko USA w Wojnie Hancocka w 1867 r., w której Czejenowie stawiali opór przeprowadzce do rezerwatu. Grupa Porcupine była ścigana przez 7. Pułk Kawalerii z Kansas do Nebraski.
Kiedy dotarli do Union Pacific Railroad w pobliżu North Platte w Nebrasce, dołączyli do grupy Czejenów prowadzonej przez Turkey Legs i Spotted Wolf.
Porcupine wpadł na pomysł, aby spróbować zatrzymać lub uszkodzić pociąg.

Porcupine Bear w późniejszym życiu

Incydent w Plum Creek
(7 sierpnia 1867)

Incydent wydarzył się cztery mile na zachód od Plum Creek, w 1867 roku grupa Południowych Czejenów , pod Wodzem Turkey Legs, zajęła się szynami i wiązaniami nad suchym wąwozem.

6 sierpnia 1867 Porcupine Bear i Red Wolf umieścili Podkład kolejowy w poprzek torów w punkcie trzy mile na zachód od Plum Creek (obecnie Lexington) i przywiązali go drutem usuniętym z przytorowej linii telegraficznej. Rozpalili ogień o zachodzie słońca. Dwóch mężczyzn, Pat Handerhan i William Thompson, zostało wysłanych drezyną, aby zbadać uszkodzoną linię telegraficzną; Rozproszeni ogniem, pozwolili drezynie uderzyć w przeszkodę. Porcupine i Red Wolf odpędzili mężczyzn ogniem z karabinu, po czym zostali ścigani, a Handerhan został zabity. Thompson został ranny, ale udawał martwego, nawet gdy go skalpowano i przeżył. Porcupine i Red Wolf znaleźli w drezynie dwa karabiny Spencera. Były to karabiny ładowane odtylcowo, których nie rozumieli, gdyż znali tylko karabiny ładowane odprzodowo. Odkrywszy, że karabiny się odchylają, wyrzucili je jako zepsute.

Zachęceni tym sukcesem Indianie próbowali wyrządzić jeszcze większe szkody torom. Szyny zostały odpięte, podniesione, odgięte na bok i zbudowano solidniejszą barykadę. Późną nocą, wczesnym rankiem 7 sierpnia, nadjechały dwa pociągi towarowe. Niektórzy Indianie wyszli z ukrycia i ścigali pierwszy pociąg konno. Strzelali do niego, a nawet próbowali go zatrzymać, chwytając lasso za lokomotywę.

To nie zadziałało, ale spowodowało, że maszynista pociągu , Brooks Bower, użył pełnego gazu, aby uciec Indianom. Pociąg uderzył w uszkodzony tor z pełną prędkością. Bower został wyrzucony przez okno kabiny i zginął. Palacz George Hendershot, stał przy otwartych drzwiach paleniska łopatą do węgla w ręku, gotowy do wrzucenia większej ilości węgla. Został wrzucony do paleniska i spłonął żywcem. Ocaleni z katastrofy pociągu wycofali się do drugiego pociągu, wraz z Thompsonem, który wyszedł z ukrycia, niosąc własny skalp.

Pociąg cofnął się do stacji Plum Creek, zabrał stamtąd mieszkańców i ewakuował ich do Elm Creek

Tak się złożyło, że pociąg był poprzedzony ręcznym wagonem z trzema mężczyznami z sekcji - podczas przerwy, wagon i mężczyźni wpadli do wąwozu, a jeden z ich ludzi został schwytany i oskalpowany. W agonii chwycił się za skórę głowy i uciekł w ciemność, podobnie jak jego dwaj szczęśliwsi towarzysze. Inżynier odkrył przerwę w świetle reflektora, ale nie zdążył zatrzymać pociągu, a lokomotywa i dwa wagony cegieł, zaraz za nią, spadły do wąwozu z równowagą pociągu, wagonami towarowymi załadowanymi różnymi towarami , spiętrzone i rondo.
Inżynier i strażak zostali złapani i zabici we wraku.

Konduktor, odkrywając obecność dzikusów, pobiegł z powrotem i oznaczył drugą sekcję, która była cofnięta do stacji Plum Creek.

Rano mieszkańcy Plum Creek wraz z załogą pociągu wyruszyli, by stoczyć bitwę z Indianami   ale odkryli, że odeszli.
Z wagonów wyrzucali pudła i bele, zabierając im to, co im się podobało. Do ich kucyków przymocowano bełty z jaskrawych flaneli i perkalu, które unosiły się na wietrze lub ciągnęły po prerii.

Pociąg Union Pacific, koniec XIX wieku

Bitwa (Masakra) Indian

Major Frank North i jego zwiadowcy z Plemienia Pawnee byli na froncie rozproszeni w małych oddziałach między Sidneyem a Fort Laramie w ciągu dwudziestu czterech godzin przybyli na miejsce zdarzenia specjalnym pociągiem.
Idąc tym tropem, w ciągu około dziesięciu dni napadli na Czejenów, w liczbie 150, i zabili 15, biorąc dwóch jeńców, w tym jednego z nich, bratanka Wodza Turkey Legs.

Artykuł źródłowy

Tłumaczenie:

Załoga pociągu UP, zamordowana przez Indian w latach 60. w pobliżu Lexington, została upamiętniona LEXINGTON, Nebraska, 28 maja [1940]- (AP) -

Miejsce, w którym grupa Indian Czejenów rozbiła pociąg Union Pacific 7 sierpnia 1867 r., zostało dziś upamiętnione poprzez poświęcenie ośmiotonowego granitowego głazu trzy mile na zachód stąd. Oznaczenie z brązową tablicą opowiadającą historię katastrofy zostało wzniesione przez oddział Bonneville, Daughters of the American Revolution i Union Pacific. Parkway między Highway 30 a torami kolejowymi, gdzie znajduje się głaz, został zaprojektowany przez Izbę Handlową Lexington, stanowy departament autostrad i krajową administrację ds. młodzieży

"Clinton U. Bowers, Gary, Ind., syn inżyniera Brooksa Bowersa, który zginął w katastrofie, był gościem honorowym na uroczystościach. Miał odsłonić pomnik. Posłuchajcie pani Cary

Pani Horace Cary z Kearney, była regentka stanu DAR, a obecnie przewodnicząca komisji nagród historycznych, wygłosiła przemówienie inauguracyjne

Pani O. Bates, regentka, z Bonneville Chapter, była przewodniczącą generalną. Plum Creekers, organizacja wolontariuszy, zorganizowała paradę jako część całodniowego programu. Jak wynika z opowieści pionierów, katastrofę spowodowała grupa Indian pod wodzą wodza Turkey Legs

Położyli drewniany podkład na torach, a następnie przykucnęli przy ognisku, aby obserwować, co się stanie. Plan Indian. Nadjechał drezyna z pięcioma mężczyznami, uderzyła w podkład i przewróciła się w wąwóz. Czerwoni mężczyźni złapali głównego Linesmana Williama Thompsona i oskalpowali go, ale przeżył i odpełzł tej nocy pod osłoną ciemności. Indianie, zadowoleni ze swojego eksperymentu, spróbowali go ponownie na większą skalę

Podważyli dwie szyny, ułożyli więcej podkładów na torach i usiedli, aby czekać na dalszą akcję. Przybrała ona formę pociągu towarowego, pędzącego na blokadę z prędkością 25 mil na godzinę, a Bowers był na przepustnicy. Nie mógł się zatrzymać. Lokomotywa i dwa wagony pełne cegieł spadły do wąwozu i zapaliły się. Prawie wszyscy zginęli

Bowers i jego strażak zostali zabici. konduktorzy, którzy próbowali rozbić pociąg, zostali zabici przez Indian. Podobno konduktor i trzech innych uciekło, ale nigdy o nich nie słyszano. Po masakrze Indianie zdarli jaskrawą tkaninę przywiązaną do ogonów koni i uciekli przez prerię. galopował, dzień, Major North i jego zwiadowcy Pawnee wyruszyli w pogoń za maruderami Indian specjalnym pociągiem

Śledzili ich przez dziesięć dni, a potem napadli i zabili 15 z nich, w tym siostrzeńca Wodza Turkey Legs