INDIANIE TERENÓW USA - Rytuały i ceremonie Indian

Ceremonie i rytuały Indian

Ceremonia Tańca Słońca przez George'a Catlina

Ceremonia i rytuały od dawna odgrywają istotną i zasadniczą rolę w kulturze rdzennych Amerykanów Duchowość jest integralną częścią ich bytu.

Często określane jako "religia", większość rdzennych Amerykanów nie uważała swojej duchowości, ceremonii i rytuałów za "religię" w sposób, w jaki robią to chrześcijanie. Ich przekonania i praktyki stanowią raczej integralną i bezproblemową część ich istoty. Podobnie jak inne ludy tubylcze na całym świecie, na ich wierzenia duży wpływ miały metody zdobywania pożywienia - od polowań po rolnictwo. Obejmowały także ceremonie i rytuały, które dawały moc do pokonania trudności życiowych, a także wydarzenia i kamienie milowe, takie jak dojrzewanie, małżeństwo i śmierć. Z biegiem lat praktyki i ceremonie zmieniały się wraz z potrzebami plemion

Indianin Taos z fajką pokoju

Przybycie europejskich osadników oznaczało poważną zmianę w kulturze rdzennych Amerykanów. Niektórzy z pierwszych Europejczyków, których spotkali Indianie, byli często misjonarzami, którzy postrzegali praktyki duchowości rdzennych Amerykanów jako bezwartościowe przesądy inspirowane przez chrześcijańskiego diabła. Ci pierwsi misjonarze postanowili następnie nawrócić rdzennych Amerykanów na chrześcijaństwo.

W miarę jak coraz więcej Europejczyków zalewało Amerykę Północną, rządy Stanów Zjednoczonych i Kanady wprowadziły politykę zmuszającą tubylców do osiedlania się w rezerwatach i zachęcania ich do asymilacji z kulturą większości.

Zmieniło to również ich duchowe tradycje i kiedy w 1882 r. rząd federalny Stanów Zjednoczonych zaczął działać na rzecz zakazu praw religijnych rdzennych Amerykanów, co wpłynęło na ich ceremonie. W tym czasie sekretarz spraw wewnętrznych USA Henry M. Teller nakazał zakończenie wszystkich "pogańskich tańców i ceremonii" w rezerwatach ze względu na ich "wielką przeszkodę dla cywilizacji". Zostało to dodatkowo poparte w następnym roku przez Hirama Price, komisarza do spraw indyjskich, kiedy jego raport z 1883 r. stwierdzał:

". nie ma żadnego dobrego powodu, dla którego Indianin miałby mieć prawo oddawać się praktykom, które są w równym stopniu sprzeczne z powszechną przyzwoitością i moralnością; a zachowanie porządku w rezerwatach wymaga podjęcia pewnych aktywnych środków, aby zniechęcić i, jeśli to możliwe, położyć kres demoralizującemu wpływowi pogańskich obrzędów".

Te próby stłumienia tradycji rdzennych Amerykanów doprowadziły ostatecznie do masakry w Wounded Knee 29 grudnia 1890 r., kiedy to rząd próbował powstrzymać praktykę " tańca duchów ", dalekosiężnego ruchu, który prorokował pokojowy koniec białych Amerykańska ekspansja i głoszenie celów czystego życia, uczciwego życia i współpracy międzykulturowej przez rdzennych Amerykanów.

Kiedy Siódma Kawaleria Stanów Zjednoczonych została wysłana do rezerwatu Pine Ridge i Rosebud Lakota Sioux, aby zatrzymać taniec i aresztować uczestników, około 150 rdzennych Amerykanów, kobiet i dzieci zostało zabitych.

Chociaż niektóre tradycje zaginęły po drodze, wiele innych przetrwało pomimo zakazu, a różne plemiona nadal wyznają wiele tradycji duchowych. Niektórzy rdzenni Amerykanie są od pokoleń pobożnymi chrześcijanami, a ich dzisiejsze praktyki łączą tradycyjne zwyczaje z elementami chrześcijańskimi. Inne plemiona, szczególnie na południowym zachodzie , zachowały swoje tradycje aborygeńskie, w większości nienaruszone.

Rytuały i Ceremonie

Hołd dla umarłych

Ceremonie Śmierci - Rdzenni Amerykanie świętowali śmierć, wiedząc, że jest to koniec życia na Ziemi, ale wierząc, że jest to początek życia w Świecie Duchów. Większość plemion wierzyła również, że podróż może być długa, więc odprawiano rytuały życia pozagrobowego, aby zapewnić, że duchy nie będą dalej wędrować po ziemi. Różne plemiona czciły zmarłych na kilka sposobów, dając im żywność, zioła i prezenty, aby zapewnić bezpieczną podróż do zaświatów.

W Hopi Indianie wierzą, że dusza porusza się wzdłuż niebo Westwards ścieżek i że ci, którzy żyli prawego życia będą podróżować z łatwością. Jednak ci, którzy tego nie zrobili, napotkają w swojej podróży cierpienie.

Aby zapewnić bezpieczną podróż, myją swoich zmarłych naturalnymi mydlinami z juki i ubierają ich w tradycyjne stroje.

Pióra modlitewne są często wiązane wokół czoła zmarłego i chowane wraz z ulubionymi przedmiotami i opierzonymi pałeczkami modlitewnymi. Tradycyjne potrawy i specjalne zioła są podawane i umieszczane na grobie.

Navajo dostrzegli, że dożycie starości jest oznaką dobrze przeżytego życia, co zapewnia, że ??dusza narodzi się na nowo. Ewentualnie czuli, że jeśli członek plemienia umrze z powodu nagłej choroby, samobójstwa lub przemocy, "Chindi lub destrukcyjny duch może przysporzyć kłopotów rodzinie zmarłego. Rytuały życia pozagrobowego mogły trwać kilka dni z uważnym zastanowieniem się nad jedzeniem i ziołami wybranymi na celebrację, refleksją nad tym, jak zmarły żyli swoim życiem. Popularne zioła używane przez Navajo to Broom Snake Weed, Soap Weed i Utah Juniper.

Wiele plemion , które nawróciły się na katolicyzm, obchodziło również Dzień Zaduszny, każdego 1 listopada, który świętuje zmarłych. Wielu wierzy, że w tym dniu duchy wracają, by odwiedzić rodzinę i przyjaciół. W ramach przygotowań różne plemiona przygotowywały jedzenie i dekorowały swoje domy kłosami kukurydzy jako błogosławieństwo dla zmarłych.

Taniec Zielonej Kukurydzy

Święta Zielonej Kukurydzy - zwane również Ceremoniami Zielonej Kukurydzy, to zarówno uroczystość, jak i ceremonia religijna , praktykowana głównie przez ludy Wschodnich Lasów i plemion Południowo-Wschodnich , w tym Creek, Cherokee , Seminole , Yuchi, Iroquois, i inni. Ceremonia zwykle odbywa się późnym latem i jest związana z dojrzewaniem upraw kukurydzy. Ceremonia, naznaczona tańcem, ucztowaniem, postem i obserwacjami religijnymi, trwa zwykle trzy dni. Działalność różniła się w zależności od plemienia, ale wspólnym wątkiem jest to, że zboża nie wolno było jeść, dopóki Wielki Duch nie otrzyma właściwego podziękowania. Podczas imprezy członkowie plemienia dziękują za zboże, deszcz, słońce i dobre zbiory. Niektóre plemiona wierzą nawet, że zostały stworzone z kukurydzy przez Wielkie Duchy. Festiwal Zielonej Kukurydzy to także odnowa religijna, z różnymi ceremoniami religijnymi. W tym czasie niektóre plemiona organizują spotkania rady, na których wiele drobnych problemów lub przestępstw z poprzedniego roku jest wybaczanych. Inne określają również to wydarzenie jako porę roku, w której młodzież osiąga pełnoletność, a dzieciom nadaje się imiona. Kilka plemion włącza do imprezy gry w piłkę i turnieje. Często występują czynności oczyszczające i oczyszczające, w tym sprzątanie domów, spalanie nieczystości i picie środków wymiotnych w celu oczyszczenia organizmu. Na zakończenie każdego dnia festiwalu odbywają się biesiady z okazji dobrych zbiorów. Święta Zielonej Kukurydzy są nadal praktykowane przez wiele różnych rdzennych mieszkańców południowo-wschodniej kultury leśnej.

Kadzidło nad wiązką leków, Edward S. Curtis, 1908

Rytuały uzdrawiania - często odbywały się symboliczne rytuały i ceremonie uzdrawiania, aby doprowadzić uczestników do harmonii ze sobą, plemieniem i środowiskiem. Ceremonie były wykorzystywane, aby pomóc grupom ludzi powrócić do harmonii; ale duże ceremonie generalnie nie były używane do indywidualnego uzdrawiania. W zależności od plemienia, niektóre plemiona, takie jak Siuksowie i Navajo, używali koła medycznego, świętego obręczy i śpiewali i tańczyli podczas ceremonii, które mogły trwać kilka dni.

Historyczne tradycje indyjskie również wykorzystywały wiele roślin i ziół jako lekarstwo lub podczas uroczystości duchowych, tworząc związek z duchami i życiem pozagrobowym. Niektóre z tych roślin i ziół używanych w rytuałach duchowych to szałwia, jagoda niedźwiedzia, czerwony cedr, słodka trawa, tytoń i wiele innych.

Proces uzdrawiania w medycynie rdzennej Ameryki znacznie różni się od tego, co większość z nas postrzega dzisiaj. Uzdrawianie rdzennych Amerykanów obejmuje wierzenia i praktyki, które łączą religię, duchowość, ziołolecznictwo i rytuały, które są stosowane zarówno w stanach medycznych, jak i emocjonalnych. Z perspektywy rdzennych Amerykanów medycyna bardziej polega na leczeniu osoby niż na leczeniu choroby. Tradycyjni uzdrowiciele pracowali nad uczynieniem jednostki "całością", wierząc, że większość chorób wynika z problemów duchowych.

Oprócz środków ziołowych ważne jest również oczyszczanie i oczyszczanie organizmu i wiele plemion używało w tym celu szałasów potu. W tych zaciemnionych i ogrzewanych pomieszczeniach chory może otrzymać lekarstwo ziołowe, palić lub nacierać świętymi roślinami, a uzdrowiciel może stosować praktyki lecznicze, aby odpędzić gniewne duchy i przywołać moc uzdrawiania innych.

Czasami rytuały uzdrawiania mogą obejmować całe społeczności, w których uczestnicy śpiewali, tańczyli, malowali swoje ciała, czasami używali substancji zmieniających umysł, aby nakłonić duchy do uzdrowienia chorego.

Kult pejotlowy - Niektóre plemiona południowo-zachodnie od dawna praktykowały ceremonie pejotlowe, które wiązały się z jedzeniem lub piciem herbaty z pejotla, suszonego owocu małego kaktusa, oficjalnie zwanego Anhalonium lub Laphophora. Pochodząca z dolnego Rio Grande i Meksyku nazwa "mescal" została błędnie zastosowana do tego owocu przez wielu białych obserwatorów. Ceremonie odbywały się z określonych powodów, takich jak uzdrowienie, chrzest, pogrzeby i inne specjalne okazje. Chociaż wielu ma wrażenie, że pejotl był wędzony, tak nie było, ponieważ pejotl się nie pali. Zamiast tego guziki, świeże lub suszone, były zjadane lub mielone na proszek i popijane herbatą.

Lider Cheyenne Peyote, Edward S. Curtis

Obrzędy tych ceremonii zwykle rozpoczynały się wieczorem i trwały do ??następnego świtu i były ograniczone przez niektóre plemiona tylko do mężczyzn. Podobnie jak inne indyjskie ceremonie, do oczyszczenia umysłu i ciała używano również ognia i kadzidła. W ceremonii wykorzystano również ptasie pióra, które reprezentowały ptasią moc, najlepiej te pochodzące od ptaków drapieżnych, które były silne i miały chronić wiernego.

Ceremoniami przewodniczyli uzdrowiciele, zwani również drogowcami, ponieważ uważano, że mają one prowadzić człowieka przez życie. Najczęściej używano także małych bębnów i grzechotek. Doświadczenie jest prawie identyczne z przyjmowaniem dietyloamidu kwasu lizergowego, lepiej znanego jako LSD.

Nazywane "świętą medycyną", ceremonie pejotlowe są nadal praktykowane przez różne plemiona, które wierzą, że przeciwdziałają głodowi alkoholu, uzdrawiają i nauczają prawości oraz są przydatne w zwalczaniu duchowych, fizycznych i innych problemów społecznych. Zaniepokojone psychoaktywnymi skutkami narkotyku, w latach 1880-1930 władze USA próbowały zakazać rdzennych Amerykanów religijnych rytuałów z udziałem pejotlu, w tym Tańca Ducha. Dzisiaj Kościół Native American jest jedną z kilku organizacji religijnych, które używają pejotlu jako części swoich praktyk religijnych.

Pow-Wows - stosunkowo nowoczesne słowo, termin wywodzi się od słowa Narragansett "powwaw", co oznacza "duchowy przywódca". Zanim termin "pow-wow" stał się popularny, do opisywania tych spotkań używano innych słów, takich jak świętowanie, robienie, targi, uczty, święta i inne. Najbliższym angielskim tłumaczeniem jest "spotkanie". Dziś jest przykładem wszystkich tych wydarzeń, a współczesne pow-wow może być dowolnym rodzajem wydarzenia, które spotykają zarówno rdzenni Amerykanie, jak i nie-rdzenni Amerykanie, aby tańczyć, śpiewać, udzielać się towarzysko i uhonorować kulturę amerykańskich Indian. Wydarzenia te mogą być specyficzne dla określonego plemienia lub międzyplemiennego.

Rdzenni Amerykanie w tańcu Pow-Wow

Planowanie pow-wow zazwyczaj rozpoczyna się na kilka miesięcy przed wydarzeniem przez grupę ludzi zwykle określaną jako komitet pow-wow i może być sponsorowane przez organizację plemienną, plemię lub jakąkolwiek inną organizację, która chce promować kulturę rdzennych Amerykanów . Wydarzenia te prawie zawsze obejmują imprezy taneczne, z których niektóre są konkurencyjne i mogą trwać od godzin do kilku dni.

The Gathering of Nations jest jednym z największych Pow-wow w Stanach Zjednoczonych. Odbywa się corocznie w czwarty weekend kwietnia w Albuquerque w Nowym Meksyku. Uczestniczy w nim ponad 500 plemion z całych Stanów Zjednoczonych i Kanady. To wydarzenie jest konkurencyjne w 32 kategoriach tanecznych, a także inne konkursy dla wokalistów i bębniarzy oraz konkurs dla Miss Indian World. Impreza obejmuje również targowisko handlowe, na którym rdzenni Amerykanie prezentują swoją sztukę i rzemiosło.

Mandan oferujący czaszkę bawole

Społeczna i indywidualna misja Wizji - Wielu rdzennych Amerykanów praktykowało rytuał Misji Wizji, który był często podejmowany przez starsze dzieci przed okresem dojrzewania, aby "odnaleźć siebie" i kierunek swojego życia. Sposób, w jaki obrzęd był przyjmowany, jego długość i intensywność oraz w jakim wieku bardzo się różniły w zależności od plemienia. W większości przypadków poszukiwanie wizji było "nadprzyrodzonym" doświadczeniem, w którym jednostka stara się wchodzić w interakcje z duchem opiekuńczym, zwykle zwierzęciem, w celu uzyskania porady lub ochrony.

Wiele przygotowań było często podejmowanych przed podjęciem poszukiwań wizji, aby określić szczerość i zaangażowanie osoby. Czasami misja wymagała od jednostki samotnego udania się na kilka dni na pustynię, aby zestroić się ze światem duchów.

Inne plemiona wymagały od osobnika długiego spaceru lub były ograniczone do małego pomieszczenia. Często dana osoba musiała pościć przed wyprawą i nie pozwalano jej spać. W tym okresie deprywacji sensorycznej jednostka miała szukać obecności ducha opiekuńczego lub znaku, który zostałby jej dany. Gdy obecność lub znak zostanie "zobaczony", a jednostka zda sobie sprawę ze swojego kierunku w życiu, wracają do plemienia, aby kontynuować swoją życiową podróż.

[Zobacz także:]

Tańce obrzędowe

Taniec duchów - obietnica spełnienia

Kachina z Pueblo

Mitologia i legendy

Medycyna rdzennych Amerykanów

Religia rdzennych Amerykanów

Próby "męki"

Astronomia i mitologia w kulturze rdzennych Amerykanów

Symbole, piktogramy i petroglify

Totemy i ich znaczenie