"Kachina", ceremonie Indian Pueblo

Mężczyźni przebrani za Kachina

Duch będący w wierzeniach religijnych zachodnich indian Pueblo zwany Kachina jest centralnym tematem w wielu kulturach indian zamieszkujących te tereny, w tym w indian Hopi i Tewa Village w rezerwacie Hopi w Arizonie oraz indian plemion Zuni, Acoma i Laguna Pueblo w Nowym Meksyku.
Nazywane również jako katchina, katcina lub Katsina, te duchy lub personifikacje rzeczy w świecie przyrody mogą reprezentować wszystko, od deszczu po plony, różne zwierzęta, gwiazdy, ukochanych przodków, a nawet inne plemiona indiańskie.
Słowo kachina pochodzi od terminu kachi w języku indian Hopi, co oznacza "duch ojca, życie lub ducha".

W kulturze Hopi i Pueblo istnieje ponad 400 różnych katinów, które różnią się w zależności od społeczności pueblo. Kachinas wyrażane są na trzy różne sposoby - duchowe lub nadprzyrodzone bóstwa; zamaskowani tancerze reprezentujący kachinów na ceremoniach religijnych; i lalki kachina lub rzeźby.

Pochodzenie kachina nie jest do końca znane, ale zgodnie z ustnymi tradycjami Hopi, te w większości życzliwe istoty duchowe przybyły z podziemi wraz z ludem Hopi. Wyłonili się z ziemi w pobliżu wiosek, w których Hopi nadal mieszkają. Kachinowie uczyli ludzi, jak wytwarzać narzędzia, polować, leczyć choroby i żyć z ziemi, zbierając rośliny i zioła oraz sadząc zboże.

Ceremonia Hopi

Swoimi potężnymi ceremoniami tanecznymi kachini sprowadzili deszcz na kukurydzę, fasolę i kabaczek, pomogli ludziom zbudować kwitnące społeczności, poprowadzili ich w okazaniu wdzięczności siłom duchowym i zapewnili wiele błogosławieństw życia. Ale kiedy Hopi zostali zaatakowani przez wrogów, Kachinowie zostali zabici, a ich dusze powróciły do podziemi.
Następnie Hopi zaczęli podszywać się pod katinów, nosząc swoje maski i kostiumy, aby przynieść deszcz, dobre plony i utrzymać dobre samopoczucie.

Inna wersja mitologii mówi, że z biegiem czasu kachinowie powrócili do podziemi, kiedy lud Hopi zaczął uważać ich za coś oczywistego. Ale przed wyjazdem nauczyli kilku wiernych młodych mężczyzn swoich ceremonii i pokazali im, jak robić maski i kostiumy. Kiedy inni Hopi zdali sobie sprawę ze swojej straty, ze skruchą zwrócili się do ludzi podszywających się pod ludzi, którzy kontynuują ceremonie do dziś.

Apel do Wielkiego Ducha autorstwa John Drescher Co, 1921.

Od ponad 2000 lat Indianie z Południowego Zachodu modlili się do wielkich duchów, aby pobłogosławiły swój świat dobrą pogodą, obfitą zwierzyną i obfitymi żniwami. Wierzą też, że w ciągu swojego życia otaczają ich liczne duchy. Tuż po przesileniu zimowym kachina przynoszą im wiadomości od tych duchów i przebywają z plemieniem przez połowę każdego roku, kontaktując się z ludem Pueblo. Pozwalają się zobaczyć społeczności, gdy mężczyźni odprawiają tradycyjne rytuały, nosząc maski kachina i inne regalia. Mówi się, że duchy kachina wchodzą do ciał tancerzy w podziemnych komnatach zwanych kivas. Mężczyźni biorący udział w tych ceremoniach ubierają się w insygnia, które mają na celu zidentyfikowanie konkretnego duchowego katcina, a maska noszona przez uczestnika zawiera duchową esencję rzeczywistego katcina. Mana Paczawuina

Kiedy dana osoba jest przebrana za określonego katcina w ceremonialnym tańcu, jego działania podczas ceremonii przekazują błagania i modlitwy ludzi duchom katcina. Podczas występów katcina widzowie posypują ich pyłkiem kukurydzy, aby można było wymienić błogosławieństwa pomiędzy katcinami a ludźmi. Podczas otwartych ceremonii, między tańcami, Kaczina rozdają dzieciom lalki Kaczina, kokardy, grzechotki, owoce i słodycze. Lalki Kachina, które podobno zawierają duchy Kachina, są rozdawane dzieciom w nadziei na przyszłą obfitość i zdrowie, a także narzędzia do edukacji.

Ceremonie, które Indianie Pueblo odprawiają, by uczcić te duchy, różnią się w zależności od plemienia i wioski, ale te, w których występują zamaskowani mężczyźni przebrani za Kachinów, zwykle odbywają się w okresie potrzebnej płodności rolniczej i żniw. Te ceremonie, na które składają się modlitwy i podziękowania za deszcz i dobre plony, są towarzyskimi okazjami dla wioski, gdzie przyjaciele i krewni przyjeżdżają z sąsiednich wiosek, aby zobaczyć "taniec" i wziąć udział w ucztach. Uważa się, że ceremonie te zachowują równowagę i ścisłą harmonię między ludem Pueblo a ich duchowymi katinami.

Ahulani, otoczona przez dwa Soyal Manas, uczestniczy w ceremonii Soyal w ostatnim dniu ceremonii.

Każdy taniec opowiada historię i służy innemu celowi, a kostiumy noszone przez tancerzy są czymś więcej niż tylko dekoracyjnym - pióra, biżuteria i koraliki przekazują część historii.
Każda historia jest uważana za modlitwę, a nie przedstawienie. Niektóre, ale nie wszystkie, tańce są otwarte dla publiczności i różnią się w zależności od plemienia.

Trzeci typ Kachina to lalki i rzeźby, które są starannie wykonane przez mężczyzn z pueblo. Hopi jako pierwsi stworzyli lalki kachina, aby uczyć dzieci o tych duchowych istotach i mądrości, którą muszą dzielić się z ludźmi.
Lalki są tradycyjnie wyrzeźbione z jednego kawałka korzenia topoli, a następnie pomalowane i ozdobione, aby przedstawiały przedmioty z duchowych wierzeń plemienia.

Przekazy lalek i mężczyzn biorących udział w ceremoniach są bardzo zróżnicowane, od nauczania tożsamości katcina i symboliki ich regaliów po właściwe zachowanie i poznawanie obowiązków.
Każdy katina ma inny cel - ogry uczą dyscypliny, wodzowie uczą mądrości i mają moce porównywalne z mocami starszyzny religijnej, katina kobiety uczą wartości, katuna klauna zapewnia rozrywkę, a inni udzielają rad, błogosławieństw i ostrzeżeń.

Lalki są wręczane dziewczętom Hopi, począwszy od dzieciństwa, a także rozdawane podczas ceremonii, podczas gdy chłopcy otrzymują łuki i strzały. Ponieważ tylko mężczyźni mogą personifikować kachinas, lalki służą również do edukowania i przypominania reszcie plemienia o ich przesłaniach i pozwalają każdemu doświadczyć połączenia z duchami.

Shalako Mana Kachina

Lalki nie są używane jako zabawki, ale raczej są zawieszane na ścianach lub w inny sposób wystawiane w domu. Te cenne przedmioty przekazywane są z pokolenia na pokolenie, często pozostając w tej samej rodzinie przez dziesięciolecia, a nawet setki lat.

Chociaż nie jest czczony, każdy Kachina jest postrzegany jako potężna istota, która, jeśli zostanie obdarzona podziwem i szacunkiem, użyje swojej szczególnej mocy dla ludzkiego dobra.

Nie wiadomo, skąd pochodzi kult Kachina, jednak istnieją pewne dowody wskazujące na pochodzenie mezoamerykańskie, co oznacza rdzenne kultury, które rozwinęły się w niektórych częściach Meksyku i Ameryki Środkowej przed eksploracją i podbojami Hiszpanii w XVI wieku. Niektóre badania sugerują, że kultura mogła zostać przyniesiona wraz z klanami, które migrowały na południe, a następnie wróciły na północ, przynosząc ze sobą wierzenia katcina.
Podobieństwo wielu aspektów religii Hopi do religii Azteków na południu silnie sugeruje to możliwe pochodzenie.

Istnieje kilka wskazówek archeologicznych, które wskazują, że istniał kult Kachina, zanim Hopi osiedlili się w dzisiejszej Arizonie w 1100 roku. Wczesne dowody sztuki kachina zostały znalezione w Ruinach Puerco w Parku Narodowym Skamieniałego Lasu. do około 1150 rne Pierwsze maski i tancerze Kachina pojawiają się w sztuce naskalnej około 1325 rne, a do XV wieku kultura zamaskowanych tancerzy i rzeźbionych lalek stała się częścią kultury różnych plemion Pueblo. Począwszy od XVI wieku Hiszpanie zaczęli dokumentować, że widzieli dziwaczne obrazy diabła wiszące w domach Pueblo. Były to najprawdopodobniej lalki kachina.

Hopi Pueblo

Pierwsza lalka kachina została odebrana od Indian Hopi w 1857 roku przez dr Palmera, chirurga armii amerykańskiej. Później podróżnicy zabrali więcej lalek, a pierwsze zdjęcia zrobiono w XIX wieku.
Te wczesne lalki były proste w stylu, z nieco szczegółowymi maskami i uproszczonymi ciałami. Z biegiem czasu stare rysunki zostały zmienione z postaci przypominających patyki do czystych, uproszczonych projektów z naciskiem na rysy twarzy i użycie kolorów w piktogramach i muralach kiva. Same lalki również stały się bardziej wyrafinowane i zostały ozdobione futrem, ptasimi piórami, turkusem i innymi naturalnymi elementami, aby wyglądały bardziej realistycznie.

Dopiero pod koniec XIX i na początku XX wieku lalki kachina zaczęto sprzedawać na rynku. Dzisiejsze wytwarzanie lalek Kachina obejmuje zarówno tradycję, jak i artyzm i jest postrzegane jako jedno z najbardziej kolekcjonowanych rękodzieł rdzennych Amerykanów na rynku. W miarę jak coraz więcej nie-indyjskich kolekcjonerów zakochało się w lalkach Kachina, a wraz z pojawieniem się elektronarzędzi, takich jak narzędzia obrotowe Dremel, rzeźbiarze lalek Kachina również stali się bardziej kreatywni. Wcześniej płaskie rzeźby lalek są teraz pełne, z realistycznymi ruchami, jaśniejszymi kolorami i wyszukanymi regaliami. Jednak niektórzy rzeźbiarze powrócili ostatnio do rzeźby bardziej tradycyjnych lalek.

[Zobacz także:]

Starożytni mieszkańcy Pueblo z południowego zachodu

Hopi - pokojowi mieszkańcy południowego zachodu