W 1920 roku Clark Wissler w swojej książce North American Indians Of The Plains krótko opisał niektóre z religijnych koncepcji plemion równin (Fragment jest zredagowany, a nie dosłowny.)

"Większości z nas wzmianka o religii kojarzy się z pojęciem Boga, najwyższego władcy i istoty zdecydowanie osobowej. Nic takiego nie można znaleźć wśród Indian. Wydaje się jednak, że sformułowali dość złożone i abstrakcyjne pojęcia o kontrolującej mocy lub serii mocy przenikających wszechświat. Tak więc Dakota używają terminu Wakan Tanka, który wydaje się oznaczać największe święte. Termin ten często jest tłumaczony jako "Wielka Tajemnica", ale to nie jest do końca poprawne. Prawdą jest, że wszystko, co dziwne i tajemnicze, wymawia się jako Wakan lub ma atrybuty analogiczne do Wakan Tanka; ale to wydaje się oznaczać nadprzyrodzone.

Nadprzyrodzony pomocnik

Dużo łatwiej jest jednak zebrać rzetelne dane na temat działalności religijnej czy funkcjonowania tych wierzeń w rzeczywistym życiu. Na równinach, a także w niektórych innych częściach kontynentu, ideałem jest, aby wszyscy mężczyźni nawiązali jakiś bezpośredni związek z boskim żywiołem lub mocą. Chodzi o to, że jeśli zastosuje się odpowiednią formułę, władza pojawi się w jakiejś ludzkiej lub zwierzęcej formie i zawrze porozumienie z młodym mężczyzną na jego szczęście podczas życia.

Biały Bizon

Na ogół młodzieniec odda się w ręce księdza lub szamana, który poucza go i wymaga, aby pościł i modlił się samotnie w jakimś odosobnionym miejscu, aż do uzyskania wizji lub snu. Na równinach takie doświadczenie skutkuje nadaniem jednej lub więcej pieśni, nałożeniem pewnych ciekawych formalnych tabu oraz wyznaczeniem jakiegoś przedmiotu, takiego jak pióro, skóra lub muszla, do noszenia i używania jako amulet lub pakiet leków.

Praktyka ta została znana wśród plemion Sarsi, Plains- Cree, Blackfoot Gros, Ventre Crow, Hidatsa, Mandan, Dakota Sioux, Assiniboine, Omaha, Arapaho, Cheyenne, Kiowa, Pawnee, Jest prawdopodobnie uniwersalna z wyjątkiem być może wśród plemion Ute, Shoshone (Szoszoni), Nez Perce. Wiemy również, że była częsta wśród Woodland (Leśnych) Cree, Menomini i Ojibway. Oprócz głodu i postu braku picia, nie było samotortur, z wyjątkiem Dakoty i prawdopodobnie kilku innych szczepów Siouan. Te wszystkie praktki wykonywali wszyscy pragnący zostać szamanami lub ci, którzy chcieli być w bliskim kontakcie z boskim źródłem, było regułą wbijanie szpikulców w skórę i wiązanie się jak w Tańcu Słońca.

Ceremonia Tańca Słońca przez George'a Catlina

Kiedy Czarna Stopa, Dakota lub Omaha wyszli, aby pościć i modlić się o objawienie, wezwał wszystkie uznane mityczne stworzenia, ciała niebieskie i wszystkie na ziemi i wodach, które są zgodne z plemionami. koncepcje władzy. Gdyby ten boski element przemówił na przykład przez jastrzębia, młody człowiek spojrzałby na tego ptaka jako na swoją Wakondę. Trzymał wtedy w zawiniątku skórę lub pióra jastrzębia, aby boska obecność mogła być kiedykolwiek pod ręką.
To dlatego wojownicy z równin nosili takie amulety w bitwie i szukali w nich pomocy.

Zakaz praw religijnych:

Przybycie europejskich osadników oznaczało poważną zmianę w kulturze rdzennych Amerykanów. Niektórzy z pierwszych Europejczyków, których spotkali Indianie, byli często misjonarzami, którzy postrzegali praktyki duchowości rdzennych Amerykanów jako bezwartościowe przesądy inspirowane przez chrześcijańskiego diabła. Ci pierwsi misjonarze postanowili następnie nawrócić rdzennych Amerykanów na chrześcijaństwo.

W miarę jak coraz więcej Europejczyków zalewało Amerykę Północną, rządy Stanów Zjednoczonych i Kanady wprowadziły politykę zmuszającą tubylców do przebywania w rezerwatach i zachęcania ich do asymilacji z kulturą większości.

Począwszy od 1882 r. rząd federalny zaczął działać na rzecz zakazu praw religijnych rdzennych Amerykanów, co wpłynęło na ich tradycje duchowe.

W tym czasie sekretarz spraw wewnętrznych USA Henry M. Teller nakazał zakończenie wszystkich "pogańskich Tańców i ceremonii" w rezerwatach ze względu na ich "wielką przeszkodę dla cywilizacji". Zostało to dodatkowo poparte w następnym roku przez Hirama Price, komisarza do spraw indyjskich, kiedy jego raport z 1883 r. stwierdzał:

". nie ma dobrego powodu, dla którego Hindus miałby pozwolić sobie na praktyki, które są tak samo sprzeczne z powszechną przyzwoitością i moralnością; a zachowanie porządku w rezerwatach wymaga podjęcia pewnych aktywnych środków, aby zniechęcić i, jeśli to możliwe, położyć kres demoralizującemu wpływowi pogańskich obrzędów".

Te próby stłumienia tradycji rdzennych Amerykanów doprowadziły ostatecznie do Masakry w Wounded Knee 29 grudnia 1890 r., kiedy to rząd próbował powstrzymać praktykę "Tańca duchów", dalekosiężnego ruchu, który prorokował pokojowy koniec białych Amerykańska ekspansja i głoszenie celów czystego życia, uczciwego życia i współpracy międzykulturowej przez rdzennych Amerykanów.

Ghost Dance ("Tanic Ducha") plemin Dakota (Sioux), Ilustracja w London News, 1891

Kiedy Siódma Dywizja Kawalerii Stanów Zjednoczonych została wysłana do rezerwatu Pine Ridge i Rosebud Lakota Sioux, aby wstrzymać odbywajace się tam tańce i aresztować uczestników, około 150 Indian, kobiet i dzieci zostało zabitych. Chociaż oskarżenia o zabijanie niewinnych zostały postawione członkom Siódmej Dywizji Kalwalerii, wszyscy zostali oczyszczeni z zarzutów.
Zaledwie dwa lata później podjęto dalsze kroki w celu stłumienia rdzennych religii, kiedy komisarz do spraw Indian Thomas J. Morgan nakazał kary do sześciu miesięcy więzienia dla tych, którzy wielokrotnie uczestniczyli w tańcach religijnych lub działali jako uzdrawiacze. Jednak te nowe prawa były prawie niemożliwe do wyegzekwowania, a rdzenni Amerykanie kontynuowali swoje zwyczaje.

Chociaż niektóre tradycje zaginęły po drodze, wiele innych przetrwało pomimo zakazu, a różne plemiona nadal wyznają wiele tradycji duchowych. Niektórzy rdzenni Amerykanie są od pokoleń pobożnymi chrześcijanami, a ich dzisiejsze praktyki łączą tradycyjne zwyczaje z elementami chrześcijańskimi. Inne plemiona , szczególnie na południowym zachodzie, zachowały swoje tradycje aborygeńskie, w większości nienaruszone.

Co zaskakujące, zakaz dotyczący rytuałów duchowych rdzennych Amerykanów obowiązywał aż do uchwalenia w 1978 r. ustawy o wolności religijnej Indian amerykańskich. Dziś wiele plemion nadal strzeże wiedzy swoich medyków i nie będzie dyskutować na ten temat z nie-Indianami. Niektórzy uważają, że dzielenie się uzdrawiającą wiedzą osłabi duchową moc "leku".

****

W 1906 r. Biuro Etnologii opublikowało obszerną, czterotomową pracę zatytułowaną Handbook of American Indians North of Mexico
Ta praca została skompilowana przez jednych z najlepszych i najbardziej znanych indyjskich badaczy tamtych czasów od 1873 do 1905 i zredagowana przez Fredericka W. Hodge'a, antropologa, archeologa i historyka, który pracował dla biura.

W tej pracy opisana jest religia Indian, dająca pogląd na jej recepcję ponad sto lat temu.
Poniżej znajduje się zredagowany fragment tej historycznej publikacji.

Religia Indian z podręcznika Indian amerykańskich na północ od Meksyku, Frederick W. Hodge, 1906

Podręcznik Indian amerykańskich na północy Meksyku

Na potrzeby krótkiego opisu religii Indian amerykańskich definiujemy religię jako zespół pojęć i aktów, które wynikają z relacji jednostki do świata zewnętrznego. Zakres pojęć religijnych zależy do pewnego stopnia od znajomości praw przyrody; a ponieważ to, co naturalne i nadprzyrodzone, w rozumieniu rdzennych Amerykanów, nie pokrywa się z naszym poglądem na ten temat, istnieją wyraźne różnice w zakresie religii.

Na przykład związki przyczynowe określające ruchy gwiazd są obecnie rozpoznawane przez cywilizowanego człowieka; ale wcześniej wierzono, że pozycje gwiazd wpływają w tajemniczy sposób na losy człowieka i że ich ruchy mogą być kontrolowane przez jego wolę. Wśród plemion, które trzymały się tej ostatniej opinii, poglądy odnoszące się do ciał niebieskich stanowiłyby część religii ludu; podczas gdy wśród ludów, którym znane są związki przyczynowe określające ruchy gwiazd, ruchy te nie podlegają już interpretacji religijnej.

Wśród terminów amerykańskich do wyrażenia tej idei najczęściej używa się słowa "Manito". Stopień zindywidualizowania magicznej mocy natury różni się znacznie między różnymi plemionami. Chociaż wiara w moc przedmiotów nieożywionych jest powszechna, okazuje się, że na ogół zwierzęta, szczególnie te większe, są najczęściej uważane za posiadające taką magiczną moc.

Cała koncepcja świata lub mitologia każdego plemienia wkracza w bardzo dużym stopniu w ich religijne koncepcje i działania. Mitologie są wysoce wyspecjalizowane w różnych częściach Ameryki Północnej; i chociaż wiele mitów jest wspólną własnością wielu plemion amerykańskich, ogólny pogląd na świat wydaje się być całkiem odmienny w różnych częściach kontynentu. Biorąc pod uwagę cały kontynent amerykański, znajdujemy typ wyjaśnienia świata, który jest psychologicznie zupełnie inny od znanego typu biblijnego. Można wyróżnić mitologie rdzennych Amerykanów w ich najszerszych zarysach:

Snake Priest - Edward S. Curtis

• Na obszarze Eskimosów mitologia charakteryzuje się obfitością czysto ludzkich opowieści o bohaterach, a bardzo niewielka liczba tradycji wyjaśnia pochodzenie zwierząt, a te w dużej mierze mają miejsce w środowisku ludzkim.
• Obszar wybrzeża Północnego Pacyfiku charakteryzuje się dużym cyklem mitów o transformatorach, w których wyjaśnia się pochodzenie wielu sztuk ludzkich, a także osobliwości wielu zwierząt; całość tworzy bardzo oderwaną, niejednorodną masę tradycji.
• Połączone z nimi są tradycje zachodniego płaskowyżu i obszaru dorzecza Mackenziego, regionu, w którym obfitują opowieści o zwierzętach, z których wiele wyjaśnia obecne warunki na świecie, a całość jest bardzo niespójna i sprzeczna.
• Obszar kalifornijski , którego mitologie charakteryzują się silniejszym naciskiem na tworzenie siłą woli niż w większości innych części kontynentu amerykańskiego.
• Główną cechą charakterystyczną mitologii obszaru Wielkich Równin , wschodnich lasów i suchego południowego zachodu jest tendencja do usystematyzowania mitów pod wpływem wysoko rozwiniętego rytuału.
• Tendencja ta jest wyraźniej zdefiniowana na południu niż na północy i północnym wschodzie i być może posunęła się dalej niż gdziekolwiek indziej wśród Pueblo, którym pochodzenie klanów i społeczeństw zdaje się dawać myśl przewodnią koncepcji mitologicznych; i wśród Pawnee , których kontemplacja gwiazd wydaje się nadać główny ton ich mitologii. Religijne koncepcje Indian zajmują się głównie związkiem jednostki z magiczną mocą i są wyspecjalizowane zgodnie z ich ogólnymi koncepcjami mitologicznymi, które określają w dużej mierze stopień, w jakim moce są personifikowane jako zwierzęta, duchy lub bóstwa.

Apel do Wielkiego Ducha autorstwa John Drescher Co, 1921.

Praktykowane są również społeczne tabu, czego przykładem jest nigdy nie dotykanie ani nawet nie oglądanie zawartości świętych tobołków. Inne zasady postępowania nie są "tabu", ale raczej standardami zachowania, które mają na celu zachowanie dobrej woli zwierząt żywieniowych i okazanie im szacunku. Pierwsze zwierzyny łowne pozyskane na początku sezonu łowieckiego są zawsze traktowane ze szczególną troską. Skomplikowane zwyczaje związane z polowaniem na bawoły i obrzędy łososiowe u północno-zachodnich Indian , a także obrzędy wielorybów u Eskimosów to tylko kilka przykładów. Psom nie wolno gryźć kości zwierząt jadalnych, ponieważ był to znak braku szacunku.

Do takich wymaganych czynów często zalicza się również pełne szacunku zachowanie wobec osób starszych i ogólnie przyzwoite zachowanie. Można tu również zaliczyć liczne zwyczaje oczyszczenia, które są wymagane, aby uniknąć złej woli mocarstw. Można je jednak lepiej uznać za jeden ze środków kontrolowania mocy magicznej, która stanowi bardzo dużą część obrzędów religijnych.

Nie usatysfakcjonowani próbą uniknięcia złej woli władz, ludzie starają się także podporządkować ich własnym potrzebom. Cel ten można osiągnąć na różne sposoby. Być może jedną z najbardziej charakterystycznych metod zdobywania kontroli nad nadprzyrodzonymi mocami było pozyskanie jednej z nich jako osobistego obrońcy.

Generalnie ten proces nazywa się nabywaniem manito; a najczęstszą metodą zdobywania jej przez młodego człowieka, w okresie dojrzewania, jest oczyszczanie się przez post, kąpiel i wymioty, aż jego ciało będzie doskonale czyste i zaakceptowane przez istoty nadprzyrodzone. Jednocześnie młodzieniec wprawia się w ten sposób, tańcząc, a czasem także za pomocą narkotyków, w trans, w którym ma wizję ducha opiekuńczego, który ma go chronić przez całe życie. Te sposoby nawiązywania komunikacji ze światem duchów były również praktykowane w innych okresach życia w tańcach, " próbach " i innych rytuałach. Uważa się, że magiczna moc, którą zdobywa się w tych czasach, daje specjalne zdolności, takie jak udane polowanie, siła wojownika, umiejętności kapłanów; a nawet moc do zdobycia bogactwa, sukcesu w hazardzie czy miłości do kobiet.

Uważa się również, że istniały inne sposoby zdobywania magicznej mocy, szczególnie wśród tych plemion, w których dominowały silne organizacje klanowe. W takich przypadkach ludzie wierzą, że wspaniałe moce można osiągnąć przez dziedzictwo. W innych przypadkach, jak wśród Arapaho i Czarnej Stopy , uważa się, że można kupić tę moc i kontrolę nad nią. Wśród amerykańskich Eskimosów uważa się, że moc może być przekazywana poprzez nauczanie i kontakt cielesny z osobą, która taką moc kontroluje. Zazwyczaj jego posiadanie uważane jest za tak święte, że nie wolno go ujawniać, z wyjątkiem skrajnych niebezpieczeństw, ale wśród innych plemion może być znane całemu plemieniu.

Innym sposobem kontrolowania sił natury jest modlitwa, która może być skierowana albo do opiekuńczego ducha jednostki, albo do innych sił. Celem modlitwy może być ochrona w niebezpieczeństwie, usunięcie choroby, uzyskanie pożywienia lub innych korzyści materialnych lub bardziej ogólna i abstrakcyjna prośba o błogosławieństwo władz.

Innym sposobem przywoływania ochrony mocy jest użycie uroków lub fetyszy. Uważa się, że amulet jest siedzibą magicznej mocy lub może być symbolem takiej mocy, a jego działanie może opierać się na jego symbolicznym znaczeniu. Do pierwszego rodzaju należy przypuszczalnie wiele przedmiotów zawartych w świętych wiązkach niektórych Indian , które, jak się uważa, posiadają święte moce; podczas gdy symboliczne znaczenie zdaje się dominować w urokach, takich jak kamienie noszone przez Indian z północnego wybrzeża Pacyfiku, które podobno utwardzają skórę przed pociskami wrogich kapłanów, lub magiczny bicz z wilczej skóry Eskimosów, który, jak się uważa, ma moc odpędzania duchów. Wykorzystywane są również działania symboliczne, takie jak ustawianie patyczków modlitewnych, które mają przekazać władzom życzenia człowieka. Często życzenia te sygnalizowane są specjalnymi załącznikami, wyrażającymi w sposób symboliczny lub piktograficzny to, o co marzyło.

Jeszcze silniejszym sposobem wpływania na moce są ofiary i ofiary. W przeciwieństwie do rdzennych mieszkańców Meksyku, ofiary z ludzi były znane tylko w rzadkich przypadkach, jak wśród Pawnee . Odnotowuje się jednak wiele przypadków tortur, zwłaszcza samotorturowania. Inne krwawe ofiary są również rzadkie, ale czasami istnieją, takie jak poświęcenie psa wśród Irokezów i, w ograniczonym stopniu, zabicie zwierzyny jako krwawa ofiara. Z drugiej strony, ofiary z dymu tytoniowego, kukurydzy, innej żywności, drobnych przedmiotów przemysłowych i przedmiotów symbolicznych są bardzo powszechne. Dary te mogą być ofiarowane każdej nadprzyrodzonej mocy z zamiarem uzyskania ich pomocy i uniknięcia ich wrogości.

Modlitwa Siuksów do tajemnicy, Edwarda S. Curtis

Jeszcze innym sposobem uzyskania kontroli nad nadprzyrodzonymi mocami są zaklęcia, które są związane z modlitwą, ale działają poprzez magiczny wpływ słów. Dlatego sztywno trzyma się tradycyjnej formy tych zaklęć. Występują one często wśród plemion arktycznych kontynentu, ale są również używane przez wiele innych plemion, które uważają, że recytacja krótkiej formuły może pomóc w osiągnięciu upragnionego celu. W ten sam sposób, w jaki zaklęcia są związane z modlitwą, pewne akty i zaklęcia związane są z ofiarami. Zwyczaj dokonywania pewnych czynności jest skuteczny przez własną moc. Takimi aktami są szczęśliwe przedmioty, których celem jest zapewnienie szczęścia; lub szczególne traktowanie zwierząt, roślin i innych przedmiotów w celu wywołania zmiany pogody.

W większości plemion indiańskich spotyka się również pogląd, że nadprzyrodzone moce, jeśli zostaną obrażone, mogą ukarać jednostkę. Taka kara może polegać na usunięciu sprawcy, który może zostać zabity przez członków plemienia lub łagodniejszych formach kary. Spowiedź jest sposobem ułagodzenia znalezionym wśród Atapaskanów, Irokezów i Eskimosów . Inne formy karania opierają się w dużej mierze na idei oczyszczenia przez post, kąpiel i wymioty. Wśród Indian z Równin ślubowanie odprawienia ceremonii lub innego aktu zgodnego z władzami uważane jest za skuteczny sposób zdobycia ich dobrej woli lub zadośćuczynienia za przeszłe przewinienia.

Ochrony przed chorobami poszukuje się również za pomocą nadludzkich mocy. Choroba pojmowana jest zasadniczo w dwóch formach, albo jako wynik obecności materialnego przedmiotu w ciele, albo jako skutek nieobecności duszy w ciele. Leczenie choroby powierza się kapłanom lub uzdrowicielom, którzy uzyskują swoje moce na ogół z pomocą duchów opiekuńczych lub którzy mogą być osobiście obdarzeni magicznymi mocami. Ich obowiązkiem jest usunięcie choroby przez przyklejenie lub zmechacenie rękami; lub iść w pogoń za nieobecną duszą, odzyskać ją i przywrócić pacjentowi. Lecząc pacjenta, uzdrowiciele stosują różne środki, aby wprowadzić się w stan podniecenia, który jest wytwarzany przez śpiew, bębny i grzechotki oraz taniec.

Przekonanie, że niektóre jednostki mogą przejąć kontrolę nad mocami, doprowadziło również do opinii, że mogą one zostać wykorzystane do krzywdzenia wrogów. Wrodzy kapłani mogą rzucać choroby na ciała swoich wrogów lub uprowadzać ich dusze. Mogą wyrządzić krzywdę środkami współczucia i kontrolować siłę woli innych przy pomocy mocy, którymi dysponują. Uznano to za czary i zbrodnię.

Oprócz tych przejawów wierzeń religijnych, które odnoszą się do jednostki, religia stała się ściśle związana ze strukturą społeczną plemion; aby rytualną stronę religii można było zrozumieć tylko w związku ze społeczną organizacją plemion indiańskich. Dotyczy to zwłaszcza klanów, które charakteryzują się totemami. Totem jest prawie zawsze przedmiotem religijnej czci klanu i jest wiele przypadków, w których istnieją tabu odnoszące się do zwierzęcia totemicznego.

Również w przypadkach, w których klany pełnią określone funkcje polityczne, takie jak Omaha i Irokez , funkcje te są ściśle związane z koncepcjami religijnymi. Stanowisko urzędników jest również ściśle związane z określonymi koncepcjami religijnymi. Tak więc głowa klanu czasami jest uważana za przedstawiciela mitologicznego przodka klanu i jako taka jest uważana za obdarzoną wyższymi mocami. W tym sensie wiele funkcji politycznych wśród plemion indiańskich jest ściśle związanych z tym, co można nazwać "funkcjami kapłańskimi". Religijne znaczenie instytucji społecznych uwidacznia się najwyraźniej w przypadkach, gdy plemię przyłącza się do odprawiania pewnych ceremonii, które służą celom politycznym lub religijnym. Takie akty obejmują międzyplemienne gry w piłkę, Busk of the Creek , Sun Dance Indian z równin oraz występy licznych stowarzyszeń wojowników. Tutaj również należą tajne stowarzyszenia, które są wysoko rozwinięte wśród Pueblo, w Kalifornii i na północnym wybrzeżu Pacyfiku. Charakterystyczne dla niektórych z tych  rytuałów jest rozwinięcie się w dramatyczne reprezentacje mitu, z którego rytuał się wywodzi. Z tego powodu powszechne jest używanie masek, w których pewne osoby podszywają się pod istoty nadprzyrodzone.

Ogólnie rzecz biorąc, Indianie silnie skłaniają się ku wszelkim formom religijnego podniecenia. Świadczy o tym nie tylko żywiołowy rozwój starożytnych form religijnych, ale także częstotliwość, z jaką pojawiali się wśród nich prorocy, którzy nauczali nowych doktryn i nowych obrzędów, opartych albo na starszych wierzeniach religijnych, albo na nauczaniu częściowo chrześcijańskim, częściowo chrześcijańskim. pochodzenia indyjskiego.

Być może najbardziej znaną z tych form religii jest Taniec Ducha , który przetoczył się przez dużą część kontynentu w ostatniej dekadzie XIX wieku. Ale było wielu innych proroków o podobnym typie io dalekosiężnym wpływie. Jednym z nich był Tenskwatawa, słynny brat Tecumseh; inny, jasnowidz Smohalla z wybrzeża Pacyfiku; a nawet wśród Eskimosów tacy prorocy byli znani, szczególnie na Grenlandii.