      |
Wikipedia
| Geografia
(rozmieszczenie) Indian USA |
Plemiona
Indian USA | Historia
Indian USA | Kultura i
religia Indian | Wojny Indian |
Zobacz też ze strony głównej: Indiańskie plemiona USA
Inne artykuły z Wikipedii na temat
terytoriów Indian : (w budowie)
| Komanczeria | Komanczeros | Apaczeria | Llano
Estacado | Bizony | Góry
Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) | Seven Cities of Gold (Cibola) |
Quivira | Kultura
Rzeki Dismal (Apacze) |
Sławni Wodzowie i Wojownicy Indian
Amerykański
Koń Zobacz także: | Plemię Siuksów | Lakota | Dakota | Nakota | Wojny Siuksów (1659-1891) | Góry Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) | | | Bizony | Indianie Wielkich Równin | Kolonizacja francuska | American Horse American Horse sprzeciwiał się Crazy Horse podczas Wielkiej Wojny Siouxów w latach 1876-1877 i Ruchu Tańca Duchów w 1890 roku, a także był delegatem Lakotów w Waszyngtonie. American Horse był jednym z pierwszych Dzikiego Zachodu z Dzikim Zachodem Buffalo Billa i zwolennikiem Carlisle Indian Industrial School Jego osiągnięcia jako radnego jego ludu i jego polityka w nowej sytuacji, z którą się zmierzyli, były spójne, a on sam był znany ze swojej elokwencji.
Wczesne życieAmerican Horse był pierwotnie znany jako Manishnee (Cannot Walk, or Played Out) i jego przezwiskiem był Spider. [ 2 ] Kiedy się urodził, jego stary dziadek powiedział: "Wystawcie go na słońce! Niech poprosi swojego pradziadka, Słońce, o ciepłą krew wojownika!" I miał ciepłą krew". Jego ojciec Sitting-Bear, przywódca Prawdziwych Oglalas, zginął w bitwie, gdy był jeszcze bardzo młody i został wychowany przez wuja. Jako młodzieniec American Horse brał udział w wyprawach wojennych przeciwko Crow i Shoshones. American Horse miał około dziesięciu lat, gdy został zaatakowany przez trzech wojowników z plemienia Wron, gdy gnał stado kucyków do wodopoju. Tutaj wykazał się rodzimą przebiegłością i inicjatywą. Wydawało się, że nie miał szans na ucieczkę, ponieważ wróg był blisko. Krzyczał gorączkowo na kucyki, aby ruszyły w stronę domu, podczas gdy sam rzucił się w gąszcz wierzb i tam się ukrył. Część stada została dostrzeżona w zasięgu wzroku obozu i nastąpił pościg, ale Wrony uciekły z kucykami. Oczywiście jego matka była przerażona, wierząc, że jej syn został zabity lub schwytany. Ale gdy emocje opadły, pojawił się w obozie cały i zdrowy. Kiedy zapytano go o ucieczkę, zauważył: "Wiedziałem, że nie poświęcą czasu na polowanie na drobną zwierzynę, skoro w pobliżu jest o wiele większa". Pewnego dnia niedaleko odkryto małą grupę Szoszonów. W trakcie podniecenia i przygotowań do ataku młody American Horse dostrzegł w pobliżu tłustego, czarnoogonowego jelenia. Nie mogąc oprzeć się pokusie, wyciągnął strzałę ze swojego kołczanu i posłał ją prosto w serce jelenia. Następnie wraz z kilkoma swoimi na wpół wygłodniałymi towarzyszami rzucił się na wciąż drżące ciało zwierzęcia, aby wyciąć wątrobę, którą czasami zjadano na surowo. Jednego z mężczyzn rzekomo powalił ostatni kopniak umierającego jelenia, ale wojownicy połknęli kilka kęsów wątróbki, zanim rzucili się na wrogów i ich rozgromili. Nadal opowiada się, jak American Horse zabijał zwierzynę i ucztował między zasadzką a atakiem.
Zwiadowca Indian armii USANa początku lat 70. XIX wieku American Horse przeniósł się do agencji Red Cloud . Sprzymierzył się z ludem Wagluhe w Fort Robinson i został zięciem wodza Red Cloud . American Horse wkrótce zaciągnął się jako indiański zwiadowca armii USA , a wojsko często go wykorzystywało, aby uspokajać młodych wojowników i rekrutować nowych zwiadowców. Zabójstwo Sioux Jima31 sierpnia 1876 roku, około miesiąca po bitwie pod Little Bighorn , American Horse zastrzelił Sioux Jima. Pułkownik Ranald S. Mackenzie , który właśnie przybył do Camp Robinson, otrzymał wiadomość, że Sioux Jim przebywa w wiosce Wagluhe lub Loafer, dowodzonej przez wodza Blue Horse. Wczesnym rankiem major Gordan poprowadził cztery kompanie kawalerii do wioski, liczącej około 50 domków w pobliżu agencji, aby aresztować Sioux Jima. Sioux Jima nie udało się znaleźć, ale Gordan pojmał żonę Sioux Jima i jednego z jego synów, których zabrano z powrotem do Camp Robinson i umieszczono w wartowni. Wódz Blue Horse został aresztowany na krótko za to, że nie wykonał rozkazu Mackenziego, aby zgłosić północnych "wrogich" Indian wślizgujących się do jego wioski Waghule. "Krótko po odejściu wojsk Sioux Jim wrócił do wioski, gdzie American Horse próbował go aresztować. W trakcie tego procesu American Horse zastrzelił Sioux Jima. Data śmierci Sioux Jima pochodzi z raportów Mackenziego do generała Crooka i generała Sheridana, oba datowane na 2 września 1876 r." Przyjęcie nazwy American Horse
W historii Ameryki wyróżniono dwóch wodzów Oglala Lakota o imieniu American Horse. Historyk George E. Hyde wyróżnił ich, nazywając "Chief American Horse the Elder" (Wódz Amerykański Koń Starszy) jako syna Starego Wodza Smoke'a i kuzyna Red Cloud oraz "Chief American Horse the Younger" (Wódz Amerykański Koń Młodszy) jako syna Siedzącego Niedźwiedzia i zięcia Red Cloud. [ 10 ] Chief American Horse the Elder (Wašíču? T?ašú?ke; 1830 - 9 września 1876) jest znany jako wielki wojownik ze swojego przywództwa, spartańskiej odwagi i honoru. American Horse the Elder zasłynął w historii Ameryki jako jeden z głównych wodzów wojennych sprzymierzonych z Crazy Horse podczas wojny Red Cloud i bitwy nad Little Bighorn podczas Wielkiej Wojny Sioux w latach 1876-1877 . Chief American Horse the Elder był synem Old Chief Smoke , naczelnego wodza Oglala Lakota i jednego z ostatnich wielkich Nosicieli Koszul, "Ogle Tanka Un" , wysoce prestiżowego stowarzyszenia "wodzów wojowników" Lakotów. Był sygnatariuszem Traktatu Fort Laramie z 1868 roku , wraz z wodzem Red Cloud i wodzem Blue Horse , jego braćmi. [ 11 ] Miesiąc lub dwa po Traktacie z 1868 roku, American Horse the Elder został wybrany na Nosiciela Koszuli, wraz z Crazy Horse, Young-Man-Afraid-of-His-Horses i Man That Owns a Sword. 9 września 1876 roku, American Horse the Elder został śmiertelnie ranny w bitwie pod Slim Buttes, walcząc w obronie swojej rodziny i broniąc się przed białą inwazją na Black Hills "Paha Sapa" . [ 12 ] [ 13 ] [ 14 ] American Horse the Younger zyskał wpływy podczas burzliwej Wielkiej Wojny Siuksów w latach 1876-1877. Po otrzymaniu wiadomości o śmierci wodza American Horse the Elder w bitwie pod Slim Buttes, Manishnee (Can not walk, or Played out) wykorzystał okazję i przyjął imię "American Horse". [ 15 ] American Horse the Younger nie był spokrewniony z American Horse the Elder, synem Starego Wodza Smoke'a. Był synem Siedzącego Niedźwiedzia, przywódcy Prawdziwych Oglalas, grupy Oglala sprzeciwiającej się ludowi Smoke'a [ 16 ] W 1890 roku American Horse the Younger powiedział Charlesowi A. Eastmanowi , że odziedziczył imię i stanowisko po swoim wuju American Horse the Elder, który zginął pod Sim Buttes w 1876 roku. [ 16 ] Później American Horse the Younger twierdził, że American Horse the Elder nie zginął pod Slim Buttes, ale jako pomniejszy wódz Iron Plume lub Iron Shield. [ 17 ] Twierdził również, że osobiście zabił kapitana Williama J. Fettermana swoją pałką wojenną w walce Fettermana podczas wojny Red Cloud. W rezultacie tożsamości i relacje American Horse the Elder i American Horse the Younger zostały przez niektórych historyków zmieszane. [ 17 ] [ 18 ] Podobnie jak w przypadku jego wielkiego przyjaciela Crazy Horse, nie ma znanych fotografii ani rysunków wodza American Horse the Elder.
Morderstwo Szalonego Konia6 maja 1877 r. Crazy Horse poddał się w Fort Robinson . Przez następne cztery miesiące Crazy Horse mieszkał w swojej wiosce niedaleko Red Cloud Agency. American Horse i inni przywódcy Oglala uważali, że Crazy Horse stanowił zagrożenie dla porządku, a on jasno dał do zrozumienia, że ??nienawidzi białych i zamierza spróbować powrócić do swojego dawnego dzikiego życia na północy przy pierwszej okazji. Obawiając się, że dalszy opór zagrozi negocjacjom pokojowym, które miały się odbyć w Waszyngtonie, przywódcy Oglala dyskutowali, jak "uciszyć" Crazy Horse i "sprowadzić go do lepszego stanu emocjonalnego". Ale Crazy Horse odmówił spotkania się z nimi. Plotki o chęci Crazy Horse'a, by się wymknąć i powrócić do dawnych zwyczajów, zaczęły się rozprzestrzeniać w agencjach Red Cloud i Spotted Tail. Słysząc, że sprawy w Red Cloud zbliżają się do kryzysu, generał Crook pospieszył do Fort Robinson. Crook uważał, że osobista rozmowa z Crazy Horse'em złagodzi sytuację i wyruszył do obozu Crazy Horse'a. Jednak został zatrzymany przez Woman's Dress, która przyniosła wiadomość od szefów agencji ostrzegającą Crooka, że ??Crazy Horse oświadczył, że zamierza go zabić na nadchodzącej radzie, jeśli generał nie spełni jego żądań. Crook był przekonany, że Crazy Horse miał na myśli to, co powiedział, i wrócił do Camp Robinson, wysyłając wiadomość do szefów, aby przybyli tam na radę. Crazy Horse zignorował wezwanie. Szefowie powiedzieli gen. Crookowi, że nie pochwalają postępowania Crazy Horse'a i są gotowi pójść za przykładem generała. Powiedział im, że powinni udowodnić swoją lojalność, aresztując Crazy Horse'a. Następnie skonsultowali się i poinformowali Crooka, że ??są gotowi działać, ale Crazy Horse jest zdesperowanym człowiekiem i niektórzy uważali, że lepiej będzie go zabić. Crook odmówił i powiedział, że byłoby to morderstwo. W końcu osiągnięto porozumienie, na mocy którego American Horse, Red Cloud, Little Wound, Young Man Afraid of His Horse zgodził się maszerować z żołnierzami z rozkazem aresztowania Crazy Horse'a. Rano 4 września 1877 roku osiem kompanii Trzeciej Kawalerii i czterystu zaprzyjaźnionych Indian ruszyło na wioskę Szalonego Konia, tylko po to, by odkryć, że rozproszyła się w nocy. Szalonego Konia prawie udało się uciec samemu, ale wkrótce udał się do pobliskiej agencji Spotted Tail z chorą żoną, gdzie został aresztowany przez Indian agencji. Rano 5 września 1877 roku Szalonego Konia i porucznik Jesse M. Lee, agent ds. Indian w Szalonym Ogonie, wyruszyli do Fort Robinson. Po przybyciu tego wieczoru porucznik Lee został poinformowany, że ma przekazać Szalonego Konia kapitanowi Jamesowi Kenningtonowi, który towarzyszył Szalonemu Koniu do wartowni posterunku. Po wejściu do środka Szalonego Konia zaczął walczyć ze strażnikiem i Małym Wielkim Człowiekiem i próbował uciec. Tuż za drzwiami Szalonego Konia jeden ze strażników pchnął go bagnetem. Zabrano go do gabinetu adiutanta, gdzie zajął się nim asystent chirurga na posterunku, dr Valentine McGillycuddy . Zmarł późną nocą.
Wagluhe
Banda Wagluhe jest jedną z siedmiu band Oglala Lakota. Banda Wagluhe jest również znana jako Banda Mokasynów. Siedem band Oglala Lakota to Wagluhe (Mokasyny), Ite Sica (Zła Twarz), Oyukpe (Odłamane), Wazaza (Poszarpane na Paski), Tapisleca (Rozszczepiona Wątroba), Payabaya (Odepchnięte Na Bok) i Kiyaksa (Mała Rana). [ 25 ] Stary Wódz Smoke był głównym wodzem Oglala Lakota i jednym z ostatnich wielkich Noszących Koszule , wysoce prestiżowego stowarzyszenia wojowników Lakota. Ludzie Smoke byli jedną z najbardziej prominentnych rodzin Lakota XVIII i XIX wieku. [ 26 ] Stary Wódz Smoke był jednym z pierwszych wodzów Lakota, który docenił siłę białych i potrzebę stowarzyszenia. W 1849 roku Stary Wódz Smoke przeniósł swój obóz Wagluhe do Ft. Laramie w Wyoming, gdy armia amerykańska po raz pierwszy obsadziła stary posterunek handlowy, aby chronić i zaopatrywać karawany białych migrantów wzdłuż Oregon Trail . Rodziny Lakotów z innych obozów, które wolały bezpieczeństwo Ft. Laramie, dołączyły do ??obozu Smoke'a. Stary Wódz Smoke zdawał sobie sprawę z potęgi białych, ich przytłaczającej liczebności i bezsensowności wojny. Stary Wódz Smoke obserwował i uczył się zwyczajów białych. Pod koniec lat 50. XIX wieku niektórzy Lakota z dzikich obozów polujących na bizony zaczęli lekceważyć obóz Starego Wodza Smoke'a w Ft. Laramie i nazywać społeczność Starego Wodza Smoke'a Wagluhe (Próżniacy), co oznaczało, że byli jak mężczyźni, którzy mieszkali z krewnymi swoich żon, czyli przylepcami, próżniakami. Z drugiej strony niektórzy Wagluhe uważali Lakotów na odludziu za wieśniaków z hrabstwa. [ 27 ] Podczas narastających konfliktów w latach 60. XIX wieku Fort Laramie przyjął charakter wojskowy i stał się głównym miejscem postoju armii USA podczas wojny Czerwonej Chmury . W 1864 roku zmarł Stary Wódz Smoke i został umieszczony na rusztowaniu nieopodal swojego Fort Laramie, a jego następcą został Wódz Big Mouth. Wagluhe zdawali sobie sprawę z potęgi białych, ich przytłaczającej liczebności i bezsensowności wojny. Tradycyjnie w wojnie międzyplemiennej walka pięćdziesięciu wojowników, w której zginęło dwóch mężczyzn, była uważana za wielką walkę. [ 28 ] Wagluhe z Ft. Laramie usłyszeli o 50 000 ofiarach trzydniowej bitwy pod Gettysburgiem w lipcu 1863 r. i wiedzieli, co biali ludzie mają na myśli, mówiąc o bitwie. Wagluhe obserwowali i poznawali zwyczaje białych. Wagluhe byli uważani przez armię amerykańską i agentów indiańskich za najbardziej postępową grupę Lakotów, a wielu z nich zostało indiańską policją , indiańskimi zwiadowcami armii amerykańskiej w 4. pułku kawalerii USA i pośrednikami w kontaktach z innymi grupami Lakotów. Wagluhe utworzyli administrację cywilną w Ft. Laramie, a Stary Wódz Smoke mianował Wódza Blue Horse i Wódza Big Moutha pierwszymi oficerami policji indiańskiej. Armia USA stwierdziła, że ??nawet jeśli istniały wątpliwości co do ich wiarygodności, rola Wagluhe jako zwiadowców, cywilnych administratorów i mediatorów była absolutnie niezbędna. Wagluhe byli pierwszymi Oglala Lakotami, którzy wysłali swoje dzieci do Carlisle Indian Industrial School w Carlisle w Pensylwanii , aby zdobyć formalną edukację, i pierwszymi, którzy wybrali się na Dziki Zachód z pułkownikiem " Buffalo Billem " Codym i jego Dzikim Zachodem. Po bitwie nad Little Bighorn i aresztowaniu Blue Horse, American Horse został rzecznikiem i przywódcą postępowej frakcji w agencji Red Cloud i opowiadał się za współpracą w programach reform. American Horse był wpływowy i energiczny w sprawie rządu. Gdy American Horse wyłonił się jako przywódca, Wagluhe podzielili się na trzy bandy. Blue Horse pozostał szefem jednej bandy, a American Horse i Three Bears [ 29 ] przewodzili dwóm pozostałym. Red Shirt był również popularnym przywódcą i pełnił funkcję porucznika Three Bears. Ci przywódcy mieli wiele wspólnego. Blue Horse, American Horse, Three Bears i Red Shirt służyli jako indiańscy zwiadowcy armii USA w US 4th Cavalry Regiment ; byli pierwszymi Oglala Lakotami, którzy wysłali swoje dzieci do Carlisle Indian Industrial School w Carlisle w Pensylwanii, aby zdobyć formalną edukację; wszyscy przewodzili delegacjom Lakotów do Waszyngtonu, DC; i wybrali się na Dziki Zachód z Buffalo Billem
Konferencje pokojowe w WaszyngtonieChief American Horse był delegatem na wielu konferencjach pokojowych w Waszyngtonie. W burzliwych czasach od 1865 do 1877 roku American Horse opowiadał się za ustępstwem wobec rządu za wszelką cenę, będąc niewątpliwie przekonanym o bezcelowości oporu. To chwilowo uciszyło ludzi aż do zabicia Crazy Horse. W kryzysie wywołanym tym wydarzeniem American Horse ponownie był wpływowy i energiczny w sprawie rządu. Od tego czasu stał się aktywnym uczestnikiem spraw Teton Sioux. Zawsze był znany ze swojej elokwencji, która prawie zawsze była pojednawcza, ale potrafił powiedzieć bardzo ostre rzeczy o dwulicowości białych. Miał dużo swobody w obejściu i był mistrzem ciętej riposty. Pamiętam, jak powiedział, że "jeśli musisz nosić złote pantofle, aby wejść do nieba białego człowieka, żaden Indianin nigdy tam nie dotrze, ponieważ biali mają Black Hills, a wraz z nimi całe złoto". "Jego osiągnięcia jako doradcy swego ludu i jego polityka w nowej sytuacji, z którą się zmierzyli, były męskie i konsekwentne". Dziki Zachód
Dziki Westing był bardzo popularny wśród ludu Lakotów i korzystny dla ich rodzin i społeczności, a także oferował ścieżkę możliwości i nadziei w czasach, gdy ludzie wierzyli, że rdzenni Amerykanie byli ginącą rasą, której jedyną nadzieją na przetrwanie była szybka transformacja kulturowa. Między 1887 a I wojną światową ponad 1000 rdzennych Amerykanów wybrało się na "Dziki Westing" z Dzikim Zachodem Buffalo Billa. [ 31 ] Większość mieszkańców Dzikiego Zachodu stanowili Oglala Lakota z Pine Ridge w Dakocie Południowej , pierwsi Lakota, którzy wybrali się na Dziki Westing. [ 32 ] [ 33 ] W czasie, gdy Biuro Spraw Indian miało zamiar promować asymilację rdzennych Amerykanów, płk Buffalo Bill Cody wykorzystał swoje wpływy wśród urzędników rządowych USA, aby zapewnić sobie rdzennych amerykańskich wykonawców na swój Dziki Zachód. W 1886 roku American Horse zastąpił Siedzącego Byka jako indiańską gwiazdę sezonu 1886-87. Dziennikarz zapytał American Horse, co myśli o Wschodzie, a on odpowiedział: "Widzę tak wiele cudownych i dziwnych rzeczy, że mam ochotę wyjść do lasu i przykryć głowę kocem, abym nie mógł już nic zobaczyć i miał szansę przemyśleć to, co zobaczyłem". [ 34 ] 31 marca 1887 roku Chief American Horse, Chief Blue Horse i Chief Red Shirt wraz z rodzinami wsiedli na pokład statku SS State of Nebraska w Nowym Jorku, przewodząc nowej podróży ludu Lakotów, gdy przepłynęli morze do Anglii na pierwszym międzynarodowym statku Buffalo Billa, aby wystąpić na Złotym Jubileuszu Królowej Wiktorii i odbyć pięciomiesięczną trasę koncertową przez Birmingham, Salford i Londyn. W skład orszaku wchodziło 97 Indian, 18 bawołów, 2 jelenie, 10 łosi, 10 mułów, 5 byków teksańskich, 4 osły i 108 koni. [ 31 ] Buffalo Bill traktował rdzennych amerykańskich pracowników na równi z białymi kowbojami. Mieszkańcy Dzikiego Zachodu otrzymywali dobre wynagrodzenie, transport, mieszkanie, obfite jedzenie oraz prezenty w postaci ubrań i gotówki od Buffalo Billa pod koniec każdego sezonu. Mieszkańcy Dzikiego Zachodu byli zatrudniani jako artyści, tłumacze i rekruterzy. Mężczyźni mieli pieniądze w kieszeniach i dla swoich rodzin w rezerwacie. Artystki otrzymywały dodatkowe wynagrodzenie za niemowlęta i dzieci oraz uzupełniały pensje, wytwarzając i sprzedając rękodzieło Lakotów. [ 35 ] Przedstawienia zatrudniały czcigodnych starszych mężczyzn Indian, którzy pojawiali się w paradach, aby zapewnić, że młodzi mężczyźni zachowywali się z rozwagą i uprzejmością podczas wizyt w społecznościach przyjmujących, a zasady były samokontrolowane przez tradycyjnych wodzów Oglala Lakotów i byłych indiańskich zwiadowców armii USA. [ 36 ] Znani jako "Indianie Pokazowi", mieszkańcy Dzikiego Zachodu Oglala nazywali siebie "Oskate Wicasa" lub "Człowiekiem Pokazu", tytułem wielkiego zaszczytu i szacunku. [ 37 ] Od 1887 roku Wild Westing jest tradycją rodzinną, obejmującą kilkaset rodzin z Pine Ridge, a tradycja społeczności Wild Wester nie różni się od tradycji rodzin i społeczności cyrkowych. Synowie American Horse, Ben American Horse i Samuel American Horse, byli mieszkańcami Carlisle Wild West i tłumaczami. Szkoła przemysłowa Indian CarlisleHistoriaWagluhe uczęszczały do ??pierwszej klasy w Carlisle
Indian Industrial School w Carlisle w Pensylwanii w 1879
roku. Carlisle Indian Industrial School w Carlisle w Pensylwanii była wzorcową szkołą z internatem dla Indian w Stanach Zjednoczonych od 1879 do 1918 roku. Carlisle była pierwszą szkołą z internatem dla Indian położoną daleko od rezerwatu, w środowisku wschodnim, z dala od wpływów i wsparcia kultur tubylczych. [ 40 ] W czasach, gdy wielu europejskich Amerykanów propagowało ideę, że rdzenni Amerykanie są zanikającą rasą, której jedyną nadzieją na przetrwanie jest szybka transformacja kulturowa, Carlisle oferowało radykalną formę asymilacji poprzez "reedukację". [ 41 ] Carlisle zostało założone na zasadzie, że jeśli biali mogli "zabić Indianina", mogli "uratować człowieka". Dzieci rdzennych Amerykanów były zabierane (w wielu przypadkach siłą od rodziców i społeczności domowych) i szkolone, aby mówiły, działały i zachowywały się jak biali, aby mogły pełnić rolę sług białych rodzin. Te indiańskie dzieci były zanurzone w białej kulturze i zabraniano im wyrażania językowych, kulturowych, duchowych lub fizycznych aspektów ich indiańskiej kultury, podczas gdy uczyły się pewnych akademickich, ale przede wszystkim podrzędnych i handlowych umiejętności. Na przestrzeni lat Carlisle ewoluowało ze szkoły przemysłowej do szkoły przygotowawczej z wyjątkowymi uposażeniami i kadrą. Uczęszczanie do Carlisle było uważane przez niektórych Indian amerykańskich za pójście na Yale, Princeton lub Cambridge, a rodzinna tradycja absolwentów Carlisle jako "stylu Harvardu" jest jedną z dumy i opowieści o możliwościach i sukcesach. Dla wielu innych Carlisle było podstawą osobistego wywłaszczenia kulturowego, separacji rodzinnej i utraty tożsamości. [ 42 ] Carlisle było wyjątkową szkołą i wyprodukowało nowe pokolenie indiańskich przywódców. [ 43 ] A dla innych członkowie ich rodzin nigdy nie mieli wrócić do domu. W ostatnich latach badano doniesienia o nadużyciach i śmierci dzieci pod opieką szkoły. Szczątki pochowane w Carlisle również zaczęto zwracać do domów na ziemie Indian amerykańskich. "Wgal.com". Kapitan Pratt i amerykański końAmerican Horse był jednym z pierwszych orędowników edukacji dla Indian, a jego syn Samuel i bratanek Robert byli wśród pierwszych studentów w Carlisle. Podczas rekrutacji w Pine Ridge kapitan Richard Henry Pratt spotkał się z silnym sprzeciwem ze strony Red Cloud, który nie ufał białej edukacji i nie miał dzieci w wieku szkolnym. Ale Pratt nie mógł nie zauważyć, że American Horse "żywił zainteresowanie" tym, co miał do powiedzenia. American Horse wyrósł na wpływowego polityka plemiennego i był głową dużej rodziny z dwiema żonami i co najmniej dziesięciorgiem dzieci. Stał się wyrafinowanym mężczyzną, który zręcznie negocjował między tradycyjnym społeczeństwem Lakotów a nowym, białym społeczeństwem, które go otaczało. Stał się przebiegłym politykiem, a jego przyjacielskość wobec białych była kalkulacją, aby zdobyć ustępstwa dla siebie i swojego ludu. Przede wszystkim American Horse szczycił się swoją przenikliwością. Było dla niego oczywiste, że jego potomstwo będzie musiało mieć do czynienia z białymi, a może nawet z nimi mieszkać, czy im się to podoba, czy nie. [ 44 ] American Horse zgodził się wysłać dwóch synów i córkę do pierwszej klasy: Ben American Horse, Samuel American Horse i Maggie Stands Looking. Charles A. Eastman wspominał: "Jego córki były najpiękniejszymi indiańskimi dziewczętami pełnej krwi, jakie kiedykolwiek widziałem". Maggie stoi i patrzy
Maggie Stands Looking była jedną z wzorowych uczennic kapitana Pratta. [ 46 ] Maggie podyktowała ten list tłumaczowi do publikacji: "Carlisle Barracks, PA, 24 stycznia 1881. Mój drogi ojcze: AMERICAN HORSE:- Chcę ci coś powiedzieć i bardzo się z tego cieszę. Mówisz mi, że mój brat się ożenił i bardzo się z tego cieszę. Moi kuzyni, bracia i ja czujemy się bardzo dobrze w tej szkole w Carlisle. Chcielibyśmy cię znowu zobaczyć. Zawsze jestem tu szczęśliwy, ale ostatnio czasami czuję się źle, ponieważ mówisz mi, że mój dziadek się bardzo starzeje. Powiedz mi, jak się mają moi bracia. Chciałbym zobaczyć zdjęcie żony mojego brata. Powiedz mojemu bratu Two-Dogs, żeby znowu do mnie napisał. Ojciec panny Hyde zmarł dwa tygodnie temu i bardzo mi przykro. Pamiętam wszystkich moich przyjaciół. Jeśli wkrótce nie odpowiesz na mój list, będę się źle czuł. Nie zawsze szybko odpowiadam na twój list, ale to dlatego, że nie mogę pisać. Jak tylko będę mógł pisać ja, będę pisał tak często, jak będę mógł. Powiedz Brave Bull, że Dora (Jej Fajka) była trochę chora, ale teraz czuje się bardzo dobrze. Powiedz, czy mój dziadek czuje się dobrze. Jeśli zachoruje, powiedz mi. Napisałeś do mojego kuzyna Roberta i powiedziałeś mu, że masz dom, w którym możesz mieszkać, i mnóstwo świń, krów i takich rzeczy, i byłem bardzo zadowolony. Teraz masz dom białego człowieka, w którym możesz mieszkać, i nie mogę się doczekać, aby dowiedzieć się wszystkiego, co mogę, abym mógł wrócić do domu i zamieszkać z tobą. Słyszałem, że mają tam dużą szkołę i bardzo mnie to cieszy. Jeśli możesz, przyjdź ponownie i powiedz mi, czy możesz przyjechać ponownie, kiedy. Chcę ci powiedzieć, że przyszło tu więcej dziewcząt i chłopców. Dwudziestu pięciu. Piętnaście z nich to dziewczęta. Jest nas tu teraz bardzo wielu, a kapitan Pratt jest dla nas bardzo miły. To wszystko, co chcę teraz powiedzieć. Przekaż moją miłość wszystkim moim przyjaciołom. Twoja córka, Maggie Stands-Looking." Maggie Stands Looking była wśród pierwszej fali dzieci przywiezionych z Rosebud. Według Pratta w jego książce "Battlefield and Classroom" Maggie miała trudności z przystosowaniem się do wymagań nowego stylu życia w Carlisle. Kiedyś uderzyła panią Hyde, matronę, gdy ta nalegała, aby Maggie ścieliła jej łóżko każdego dnia i utrzymywała pokój w czystości. Zamiast odpłacić się, pani Hyde obstawała przy swoim, a Maggie się zgodziła. Podobnie jak większość uczniów Carlisle, Maggie została zapisana do Outing Program. Zamiast zwracać dzieci indiańskie ich rodzinom w miesiącach letnich, proces detribalizacyjny kontynuowano, umieszczając je w rodzinach nieindiańskich. Po przybyciu do swojego wiejskiego domu Maggie napisała ten list do Superintendenta: "Drogi kapitanie Pratt: Co mam zrobić? Jestem tu od dwóch tygodni i się nie kąpałem. Ci ludzie nie mają gdzie się kąpać. Twoja córka ze szkoły, MAGGIE STOI I PATRZY" Pratt poradził jej, żeby zrobiła to, co on zrobił na granicy... [po] napełnieniu miednicy wodą i "dobrze się wytarciu, wzięłam kąpiel, która sprawiła, że ??poczułam się tak dobrze, jakbym wskoczyła do rzeki". Podpisał swój list - "Twój przyjaciel i ojciec ze szkoły", RH Pratt. Dziki Zachód z CarlislePodobnie jak Ben American Horse i Samuel American Horse, wielu mieszkańców Dzikiego Zachodu Oglala Lakotów z rezerwatu Pine Ridge w Dakocie Południowej uczęszczało do Carlisle. [ 48 ] Mieszkańcy Dzikiego Zachodu z Carlisle byli przyciągani przygodą, wynagrodzeniem i szansą i byli zatrudniani jako artyści, opiekunowie, tłumacze i rekruterzy. Mieszkańcy Dzikiego Zachodu z Pine Ridge zapisywali swoje dzieci do Carlisle Indian Industrial School od jej powstania w 1879 r. aż do zamknięcia w 1918 r. W 1879 r. przywódcy Oglala Lakotów, Chief Blue Horse, Chief American Horse i Chief Red Shirt, zapisali swoje dzieci do pierwszej klasy w Carlisle. Chcieli, aby ich dzieci uczyły się angielskiego, umiejętności handlowych i białych zwyczajów. "Pierwsze dzieci Siouxów, które przybyły do ??Carlisle, nie mogły być tam szczęśliwe. Ale była to ich jedyna szansa na przyszłość". [ 49 ] Luther Standing Bear nauczył się być odważnym i nie bać się śmierci, opuścił rezerwat, aby uczęszczać do Carlisle i dokonać jakiegoś odważnego czynu, aby przynieść honor swojej rodzinie. Ojciec Stojącego Niedźwiedzia uczcił odważny czyn syna, zapraszając przyjaciół na spotkanie i rozdając siedem koni oraz cały towar ze swojego sklepu z artykułami tekstylnymi. Przeciwstawni tancerze duchów
"To właśnie podczas ostatniej walki jego ludu, w okresie szaleństwa na punkcie Mesjasza w latach 1890-1891, American Horse zademonstrował jak nigdy dotąd prawdziwą wielkość tego człowieka. Podczas gdy wielu jego przyjaciół zostało porwanych przez nową myśl, on trzymał się od niej z daleka i ostrzegał swoją grupę, aby zrobiła to samo. Kiedy przerodziło się to w rozległe zamieszanie wśród narodów, zajął stanowcze stanowisko przeciwko niemu. Obecnie wszyscy Indianie, którzy nie tańczyli Tańca Duchów, otrzymali rozkaz przybycia do obozu w Pine Ridge Agency. American Horse jako pierwszy sprowadził swoich ludzi. Byłem tam w tym czasie i rozmawiałem z nim codziennie. Kiedy Little został aresztowany, niezadowoleni zgodzili się, aby stawiał opór, co oznaczało, że zostanie brutalnie potraktowany. Miało to być ich pretekstem do ataku na policję indiańską, co prawdopodobnie doprowadziłoby do powszechnej masakry lub wybuchu. Wiem, że temu desperackiemu posunięciu American Horse sprzeciwiał się od samego początku i uważano, że jego życie jest zagrożone". "W dniu "Wielkiej Sprawy", kiedy tysiące Indian zebrało się w agencji, ten człowiek Little, który się ukrywał, śmiało kroczył między nimi. Oczywiście policja aresztowałaby go na miejscu i zaprowadzono go w stronę wartowni. Walczył z nimi, ale został pokonany. Tłum wojowników rzucił mu się na ratunek, zapanowało zamieszanie i rozległ się ogólny okrzyk "Szybko z nimi! Zabijcie ich wszystkich!". Zobaczyłem, jak American Horse wychodzi z biura agenta i spokojnie staje twarzą w twarz z podekscytowanym tłumem. "Co zamierzacie zrobić?" zapytał. "Zatrzymajcie się, mężczyźni, zatrzymajcie się i pomyślcie, zanim zaczniecie działać! Czy zamordujecie swoje dzieci, swoje kobiety, tak, zniszczycie swój naród dzisiaj?" Stał przed nimi jak posąg, a mężczyźni, którzy trzymali dwóch policjantów bezradnie, zatrzymali się na chwilę. Kontynuował: "Jesteście odważni dzisiaj, ponieważ przewyższacie liczebnie białych ludzi, ale co zrobicie jutro? Są linie kolejowe ze wszystkich stron. Żołnierze napłyną z każdej strony tysiącami i otoczą was. Masz mało jedzenia i amunicji. To będzie koniec twojego ludu. Stój, mówię, stój natychmiast!" Jack Red Cloud, syn starego wodza, podbiegł do niego i niemal wepchnął mu rewolwer w twarz. "To ty i ludzie tacy jak ty" - krzyknął - "sprowadzili nasz naród do niewoli i głodu!" American Horse nie drgnął, ale celowo wszedł z powrotem do biura, za nim Jack wciąż wymachiwał pistoletem. Ale jego pojawienie się w odpowiednim momencie i elokwencja uratowały dzień. Inni z policji mieli czas, aby dotrzeć na miejsce i wraz z dużym tłumem przyjaznych Indian przejęli kontrolę nad sytuacją. Kiedy wszedłem do biura, zastałem go samego, ale najwyraźniej całkiem spokojnego. "Gdzie jest agent i urzędnicy?" - zapytałem. "Uciekli tylnymi drzwiami" - odpowiedział, uśmiechając się. "Myślę, że są w piwnicy. Ci głupcy na zewnątrz prawie nas zasnęli, ale myślę, że teraz jest już po wszystkim". Pierwsza inauguracyjna parada Theodore'a Roosevelta 1905
4 marca 1905 roku mieszkańcy Dzikiego Zachodu i Carlisle przedstawili kontrastujące wizerunki Indian Ameryki Północnej podczas pierwszej inauguracyjnej parady Theodore'a Roosevelta. Sześciu słynnych wodzów Indian Ameryki Północnej, Geronimo (Apacze), Quanah Parker (Komancze), Buckskin Charlie (Ute), American Horse (Sioux), Hollow Horn Bear (Sioux) i Little Plume (Blackfeet), spotkało się w Carlisle w Pensylwanii, aby przećwiczyć paradę z Carlisle Cadets and Band. Theodore Roosevelt siedział w loży prezydenckiej ze swoją żoną, córką i innymi znamienitymi gośćmi i oglądał kadetów West Point i słynny 7. Pułk Kawalerii, dawny oddział gen. George'a A. Custera, który walczył w bitwie pod Little Bighorn, maszerujących wzdłuż Pennsylvania Avenue. Gdy w polu widzenia pojawił się kontyngent Dzikiego Zachodu i Carlisle Cadets and Band, prezydent Roosevelt energicznie machnął kapeluszem, a wszyscy w loży prezydenckiej podnieśli się na nogi, by ujrzeć potężny wizerunek sześciu słynnych wodzów indiańskich na koniach, ozdobionych malunkami na twarzy i misternymi nakryciami głowy z piór, za którymi podążała 46-osobowa orkiestra szkolna Carlisle Indian School Band i brygada 350 Carlisle Cadets w zbroi. Grupę prowadził Geronimo, w pełnym rynsztunku Apaczów, w tym w barwach wojennych, siedzący okrakiem na koniu, również w barwach wojennych, na środku ulicy. Donoszono, że: "Wodzowie wywołali sensację, przyćmiewając zamierzoną symbolikę formacji 350 umundurowanych studentów Carlisle pod wodzą orkiestry marszowej", a "wszystkie oczy zwrócone były na sześciu wodzów, kadeci zostali przelotnie wspomniani w gazetach i nikt nie zadał sobie trudu, by ich sfotografować".
Major Izrael McCreightChief American Horse był zawsze mile widzianym gościem w The Wigwam , domu majora Israela McCreighta w Du Bois w Pensylwanii . Wigwam był miejscem schronienia dla polityków, biznesmenów, dziennikarzy i podróżników z ery postępu ; wschodnim domem Oglala Lakota "Oskate Wicasa"; drugim domem Chief Flying Hawk przez 30 lat i ośrodkiem dziedzictwa Indian amerykańskich. Du Bois, północno-centralny węzeł kolejowy na Wschodnim Wododziale Kontynentalnym , był zawsze mile widzianym przystankiem dla zmęczonych podróżników. Mieszkańcy Dzikiego Zachodu potrzebowali miejsca do relaksu, a The Wigwam był ciepłym i gościnnym domem, w którym Indianie mogli być Indianami, spać w skórach bizonów i tipi, spacerować po lesie, jeść obfite śniadanie, palić fajki i opowiadać o swoich historiach i czynach. Pewnego razu 150 Indian z Dzikiego Zachodu Buffalo Billa rozbiło obóz w lasach The Wigwam. Chiefs American Horse, Blue Horse, Jim Grass, Whirlwind Horse, Turkey Legs, Lone Bear, Iron Cloud, Bear Dog, Yellow Boy, Rain-In-The-Face, Hollow Horn Bear, Kills-Close-To-Lodge, Red Eagle, Good Face (Eta Waste), Benjamin Brave (Ohitika) i Thunder Bull odwiedzili The Wigwam. Legendarni Crow Chiefs Plenty Coups i Crow Dog również byli mile widziani. 22 czerwca 1908 r. McCreight został przyjęty na honorowego wodza ludu Oglala Lakota i nazwany "Cante Tanke ("Wielkie Serce"). W tym czasie pułkownik William "Buffalo Bill" Cody przebywał w Du Bois w Pensylwanii z Kongresem Jeźdźców Dzikiego Zachodu. Dwanaście tysięcy osób dziennie uczestniczyło w występach Cody'ego w stylu Dzikiego Zachodu, a w mieście było 150 Oglalasów ze 150 kucykami. Ceremonię poprowadził wódz Iron Tail zgromadzony w namiocie Buffalo Billa, a uczestniczyli w niej wódz American Horse, wódz Lone Bear, wódz Whirlwind Horse i 100 mieszkańców Dzikiego Zachodu Oglala Lakota. Amerykańskie zimowe liczenie koniChief American Horse był historykiem Lakotów i autorem "zimowego spisu", który spisał na kawałku materiału obejmującego ponad sto lat historii Lakotów, 1775-1878. Lata Lakotów są postrzegane jako rozciągające się od pierwszego śniegu zimy do pierwszego śniegu następnej zimy. Lata są nazywane na podstawie znaczącego lub wyjątkowego wydarzenia, które byłoby łatwe do zapamiętania. [ 57 ] Na przykład, zimowy spis Chiefa Flying Hawka z 1866 r. odnotowuje incydent Fettermana podczas wojny Red Cloud jako "Wasicu opawinge wica ktepi" lub "Zabili stu białych ludzi". Podobnie, 1876 to "Marpiya llute sunkipi" lub "Zabrali konie Czerwonej Chmury" (zrobiła to armia amerykańska po bitwie pod Little Bighorn), 1877 to "Tasunka witko ktepi" lub "Kiedy zabili Szalonego Konia", a 1890 to "Si-tanka ktepi" lub "Kiedy zabili Wielką Stopę" (masakra pod Wounded Knee). [ 58 ] W 1879 roku American Horse narysował zimowy spis w szkicowniku na prośbę Williama H. ??Corbusiera, chirurga wojskowego. Corbusier wysłał go do Smithsonian wraz z wyjaśnieniem lat podanym przez opiekuna. American Horse powiedział, że zimowy spis był przechowywany w jego rodzinie od pokoleń, przekazywany z pokolenia na pokolenie przez jego dziadka, jego ojca, a potem na niego. American Horse urodził się w roku, w którym ukradli wiele koni Flatheadom, czyli w latach 1840-41. Jego śmierć odnotowano w kalendarzu No Ears na rok 1908-09. Ostatnie lata
Chief American Horse zmarł śmiercią naturalną w swoim domu w pobliżu Kyle, Pine Ridge, w Dakocie Południowej 16 grudnia 1908 roku.
|
