Wojny Mohave

Wojny Najważniejszych Plemion
 | Wojny Apaczów  | Wojny Komanczów | Wojny Siuksów  | Wojny Nawahów | Wojny Czirokezów (Cherokee) |

Zobacz także inne artykuły dotyczące Wojen Międzyplemiennych Indian: (w budowie)
 | Bitwa pod Pima Butte | Druga Wojna Yuma (1853) |

Zobacz także:  | Plemię Yuma (Quechan) | Wojny Yuma (Quechan) | Plemię Mohave | Plemię Maricopa |

Data 1858-1859
Lokalizacja
Arizona
Wynik: Zwycięstwo Stanów Zjednoczonych

Wojownicy:
Stany Zjednoczone, Maricopa
Mohave, Walapai (Hualapai)

Indianie Mohave autorstwa HB Mollhansena, 1856.

Wojna Mohave
była konfliktem zbrojnym między ludem Mohave przeciwko Stanom Zjednoczonym w latach 1858-1859.

Wraz z kalifornijską gorączką złota z 1849 r. tysiące amerykańskich osadników skierowało się na zachód przez kraj Mohave do Kalifornii .
Napływ przechodzących migrantów w połączeniu z prostymi nieporozumieniami doprowadził do konfliktu.
Fort Mohave po stronie Arizona rzeki Kolorado został zbudowany do działań przeciwko wrogim tubylcom i był drugim amerykańskim posterunkiem wojskowym założonym na rzece po Fort Yuma .
W końcu zaawansowana broń i taktyka zmusiły Mohave i ich sojuszników do poddania się. Po podpisaniu traktatu pokojowego w 1859 roku Mohave nigdy więcej nie sprzeciwiało się Stanom Zjednoczonym poprzez działania wojenne.
Pokój zakończył także długą wojnę partyzancką między Mohave i Maricopa z południowo-środkowej Arizony.

Spis treści:
1 Bitwa pod Beale's Crossing
2 Pierwsza wyprawa Mohave
3 Druga Ekspedycja Mohave
4 Ucieczka z Fortu Yuma
5 Bitwa nad rzeką Kolorado
6 Bibliografia
7 Bibliografia
8 Zobacz też

Bitwa pod Beale's Crossing

W 1857 r. prezydent James Buchanan wyznaczył Edwarda Fitzgeralda Beale'a do zbadania i zbudowania 1000-milowej (1600 km) drogi z Fort Defiance w północnym Terytorium Nowego Meksyku do rzeki Kolorado.
Droga była przeznaczona dla imigrantów, którzy podróżowali do kalifornijskich pól złota i przecinali Kolorado w Beale's Crossing na terytorium Mohave. Przeprawa Beale's Crossing w 1857 była niewiele więcej niż płytkim punktem na rzece, dopóki nie przybyła partia emigrantów znana jako Partia Rose-Baley .

Konwój wozów wyruszył z Santa Fe, a kiedy dotarli do Kolorado, rozbili obóz i zbudowali dok do budowy tratwdo przewożenia cięższego wyposażenia wagonów. Chiefs Irataba , Cairook i Sickahot zbliżył amerykańskich osadników i w pow wow Mohave zapytała lidera partii, LJ Rose jeśli mają zamiar budować miasta wzdłuż rzeki. Rose odpowiedziała "nie" i poinformowała wodzów, że jadą do Kalifornii i zostaną tam tylko na chwilę.

Napięcie powstało, gdy Mohave dowiedzieli się, że firma Bailey przejdzie zaraz po firmie Rose, więc zaczęli kraść bydło na mięso.
Amerykanie zauważyli, że część ich stada zaginęła, a kiedy złapali Mohave na gorącym uczynku, LR Rose zmierzyła się z nimi, ale Mohave zareagowali, jakby to był żart. Również w pobliżu obozu amerykańskiego znajdował się skrawek topoli należących do Mohave, którzy używali go do budowy budynków i odzieży. Rose i jego ludzie nie zdawali sobie sprawy, że drzewa są własnością Mohave, więc wycięto je i wykorzystano do budowy tratw. Kiedy Mohave odkryli, że ich cenne topole zostały naruszone, odpowiedzieli, atakując osadników z ich Walapaisojusznicy. Partia Róż obejmowała dziesiątki kobiet i dzieci z zaledwie dwudziestoma pięcioma mężczyznami walczącymi z setkami wojowników Mohave . Walapai z małą grupą Mohave skupili się na zaatakowaniu czterech kobiet i dzieci przetrzymywanych w domku zbudowanym w górach poza obozem, podczas gdy główne siły Mohave zaatakowały sam obóz.

Ostatecznie siedemnastu wojowników zostało zabitych i pozostawionych na polu bitwy, podczas gdy Amerykanie stracili jednego zabitego i jedenastu ciężko rannych.
Osadnicy wygrali dzień, odpierając atak Mohave, ale stracili większość bydła i zamiast przekroczyć granicę z Kalifornią, zawrócili i wrócili do Nowego Meksyku.


Szkic Fort Mohave pod koniec XIX wieku.

Irataba i jego grupa wojowników Mohave, którzy odegrali kluczową rolę w zaprowadzeniu pokoju pod koniec Wojny Yuma , byli przeciwni konfliktom ze Stanami Zjednoczonymi, a później Irataba został wysoko postawionym przywódcą wśród swojego ludu po tym, jak pomógł zakończyć wojnę Mohave.

Trwała również wojna z plemieniem Maricopa i to był główny powód, dla którego Irataba był za współpracą z Amerykanami.
Opinia Irataba nie została zaakceptowana w 1858 roku, jednak inni ważni wodzowie byli za wojną ze Stanami Zjednoczonymi, w tym Cairook i Sickahot.

Pozostali wodzowie byli bardzo popularni wśród swoich wojowników, więc Irataba nie był w stanie ich powstrzymać.


Pierwsza wyprawa Mohave

Wiadomość o bitwie pod Beale's Crossing szybko dotarła do mediów, a następnie do Departamentu Wojny Stanów Zjednoczonych i generała Newmana S. Clarke'a w Los Angeles .
Clarke wysłał podpułkownika Williama Hoffmana z 6. Pułku Kawalerii na ekspedycję do Beale's Crossing, aby zbudował posterunek chroniący osadników przemierzających Kolorado. Hoffman wyruszył z ranczo w Cajon Canyon w dniu 28 grudnia 1858 roku, chcąc uczynić to poprzez Mohave Desert wzdłuż Mohave Droga przed upalne lato może ustawić w.

W styczniu 1859 Hoffman rozbił obóz ze swoimi pięćdziesięcioma ludźmi w pobliżu Beaver Lake .
Wódz Cairook był w okolicy z około 300 ludźmi i obie strony spotkały się w indyjskiej potyczce wojennej znanej jako bitwa pod Beaver Lake . Amerykański obóz był otoczony, ale celny ostrzał z muszkietów okazał się śmiertelny dla Mohavów i według relacji Hoffmana spadło od dziesięciu do dwunastu. Amerykanie wrócili do bazy po tej walce, nie ustanawiając stanowiska na Kolorado.

1 marca porucznik Samuel A. Bishop został wysłany z Los Angeles, aby dostarczyć świeże zaopatrzenie porucznikowi Edwardowi Beale, który pracował na swojej drodze w północnej Arizonie.
Z trzydziestoma ośmioma mężczyznami na wielbłądachi kilka wozów i mułów, kolumna spotkała się w Cave Canyon na pustyni Mohave przez pracowników firmy Central Overland Mail , a wkrótce potem przez 1500 wojowników. Mohave otworzyli ogień do małego oddziału Amerykanów, ale podobno celowo nie trafili w cel, ale później podeszli bliżej, aby celowo zaatakować. W wywiązała się potyczka dwóch tubylców zostało rannych przez muszkieterów, z których jeden zmarł później. Porucznik Bishop zdecydował, że najlepiej będzie odesłać wozy z powrotem na wybrzeże, podczas gdy on z powodzeniem uda się do obozu Beale'a.


Dwóch mężczyzn Mohave nad rzeką Kolorado w 1871 roku.


Druga Ekspedycja Mohave

Podpułkownik Hoffman wykorzystał bitwę nad Beaver Lake jako usprawiedliwienie, by poprosić Departament Wojny o więcej żołnierzy.
Tak więc w kwietniu 1859 do Kolorado wysłano kolejną ekspedycję, która obejmowała ponad 600 piechoty , kawalerii i artylerii .

Po ustanowieniu Camp Gaston jako bazy wypadowej, druga ekspedycja Hoffmana dotarła do Beale's Crossing, a Camp Colorado został oficjalnie założony 19 kwietnia, a dziewięć dni później został przemianowany na Fort Mohave przez kapitana Lewisa Addisona Armistead .

23 kwietnia podpułkownik Hoffman przybył do wiosek Mohavei rozmawiali o pokoju z mieszkańcami. Hoffman powiedział przywódcom, że jeśli zgodzą się nie atakować imigrantów podróżujących przez ich ziemię i nie sprzeciwią się budowie przez rząd dróg i fortów na terytorium Mohave, to nie zostaną zniszczeni. Mohave niechętnie się zgodził, a wódz Cairook poddał się i wraz z ośmioma innymi został zabrany z Kolorado do Fort Yuma.

Hoffman udał się następnie do San Bernardino i zostawił kapitanowi Armistead z 6. Pułku Piechoty dowódcę Fort Mohave z pięćdziesięcioma żołnierzami i kilkoma działami artyleryjskimi.
Tymczasem wojska i dwa parowce czekały w Fort Yuma, aby w razie potrzeby wzmocnić Fort Mohave.


Ucieczka z Fortu Yuma

Po kilku tygodniach długiego, gorącego lata w celi, wódz Cairook i ośmiu innych planowali ucieczkę .
Każdego dnia więźniowie mogli wychodzić z celi na świeże powietrze; i właśnie podczas jednej z tych przerw pod koniec czerwca rozwinął się prosty plan. Cairook chwycił jednego ze swoich wartowników, podczas gdy ośmiu innych pobiegło za krzakami. Inni wartownicy zauważyli i otworzyli ogień do uciekających Mohavesów; jeden zginął, a Cairook został zabity bagnetem i zastrzelony. Trzech Mohavów w końcu wróciło do swoich wiosek i opowiedziało o tym wysokiemu wodzowi, Espaniole, który postanowił zakończyć pokój i zaatakować stację pocztową dwie mile na południe od Fort Mohave. Tam stacja została zniszczona wraz z polem melonów zasadzonych przez Amerykanów.

Kiedy kapitan Armistead dowiedział się o tym, rozpoczął serię małych operacji przeciwko Mohaves ze swoimi pięćdziesięcioma ludźmi i wdał się w kilka małych potyczek.


Bitwa nad rzeką Kolorado

Dopiero 4 sierpnia 1859 r. stoczono jedyną zażartą bitwę tej wojny.
Kapitan Armstead i porucznik Elisha Marshall poprowadzili pięćdziesięciu ludzi do ataku na ponad 200 Mohaves, dwanaście mil na południe od fortu wzdłuż rzeki Kolorado.
Indianie zostali pokonani, pozostawiając dwudziestu trzech wojowników na polu bitwy, podczas gdy tylko trzech Amerykanów zostało rannych.
Następnie Mohave pod dowództwem wodza Espaniole wezwał do pokoju i wojna się skończyła.

Wśród Mohave wciąż istniała grupa, która chciała kontynuować walkę ze Stanami Zjednoczonymi, chociaż nie doszło do wznowienia konfliktu.
Irataba, przy wsparciu Armii Stanów Zjednoczonych, stał się wybitnym przywódcą i był uważany za kluczowy dla utrzymania pokoju.

Kiedy wiadomość o pokoju dotarła do Maricopa, wysłali wodza Ahwantsevarih na terytorium Mohave, aby zakończyć wojnę, która była niewiele więcej niż drobnym najazdem, z wyjątkiem jednego starcia - Bitwa pod Pima Butte w 1857 roku.

Irataba spotkał się z Ahwantsevarihem i obaj wodzowie zgodzili się na pokój i nawiązanie stosunków handlowych.