Wielka Wyspa w Nebrasce

(cytat za: https://visitgrandisland.com/about/grand-island-history.html)

oraz: https://www.grand-island.com/community/the-pioneer-spirit

Wielka Wyspa w Nebrasce

Grand Island była długą, zalesioną wyspą w pobliżu Miast Grand Island w Nebrasce.
Francusko-kanadyjscy kupcy i Handlarze Futrami znali ją jako La Grande Isle.

Grand Island powstała z połączenia rzeki Wood i kanału rzeki Rzeki Platte.
Była to pierwotna lokalizacja Grand Island w Nebrasce, ale miasto zostało później przeniesione na północ od rzeki Wood. Osadnicy zamierzający założyć tam osadę przybyli 4 lipca 1857 r. i do września zbudowali domy z lokalnego drewna.

Kiedy rozpoczęła się Gorączka złota Pike's Peak (1858), Grand Island była ostatnim miejscem, w którym podróżni mogli zaopatrzyć się przed przekroczeniem Wielkich Równin

Wyspa już nie istnieje, ponieważ rzeka Wood nie ma już zachodniego połączenia z Platte

Historia

Miejsce i osiedla Indian położone było pośrodku obszaru nazywanego wówczas "Wielką Amerykańską Pustynią".

Plemię Pawnee

Zobacz: Plemię Pawnee

Grasslands (Wielkie Prerie) rozciągały się aż po horyzont w każdym kierunku wokół miejsca, które miało stać się obecnym Miastem Grand Island w Nebrasce.

Te prerie, tzw.Wielkie Równiny były zamieszkiwane przez Indian z Plemienia Pawnee od setek lat, żyjących w społecznościach ziemnych domków, zajmujących się rolnictwem - uprawiali 10 odmian kukurydzy - i polowaniem na Bizony.
Na początku XVIII wieku Pawnee liczyli około 60 000 osób, ale choroby przywiezione z Europy wkrótce zdziesiątkowały ich liczebność.

Francuscy Traperzy

Zobacz: Handlarze Futrami

Otoczona oceanem traw preriowych, La Grand Isle została prawdopodobnie wymyślona przez francuskich traperów futrzarskich pod koniec XVIII wieku. Wyspa miała długość 40-50 mil między dwoma kanałami rzeki Platte.

Po raz pierwszy pojawiła się na mapach na początku lat 20. XIX wieku i według wczesnych wypraw była wówczas najbardziej znanym punktem orientacyjnym na tych rozległych, centralnych preriach Nebraski.

Konwoje wozów osadniczych na Dziki Zachód

Zobacz główne artykuły: Eksploracja Ameryki Północnej, Szlaki ekspansji na zachód oraz Amerykański "Dziki Zachód"

Począwszy od lat 40. XIX wieku, karawany wozów przejeżdżały przez La Grand Isle wzdłuż Great Platte River Road.

Duch pionierów opanował wielu ludzi w kraju, a około 250 000 osób przemieściło się Szlakiem Kalifornijskim w latach 1840-1870, aby "poprawić swoje warunki".
Szlak Mormonów również przebiegał przez wyspę, prowadząc kolejne 70 000 osób do Utah w tym samym czasie.

Wbrew popularnym przedstawieniom Hollywood, większość interakcji tych osadników z Indianami Ameryki Północnej była pokojowa - w rzeczywistości Indianie byli znani z pomagania pionierom w trudnych zadaniach, takich jak przeprawy przez rzekę

Bitwa na Grand Island 1856

Zobacz: Incydent na moście nad rzeką Platte (1856) oraz Bitwa na Grand Island 1856, oraz

W kwietniu 1856 roku Incydent na moście nad rzeką Platte (w pobliżu dzisiejszego Casper, Wyoming) doprowadził do zranienia wojownika Czejenów.
Wrócił on do Czejenów na Wielkich Równinach.

Po fałszywym oskarżeniu o kradzież koni przeciwko grupie Czejenów, jeden z Czejenów zostaje zastrzelony, drugi pojmany, a trzeci ranny. Konie, o których mowa, należą w rzeczywistości do Two Tailsa, który później został słynnym Wodzem Little Wolf

Latem 1856 roku Indianie zaatakowali podróżników wzdłuż szlaku emigrantówm zdążających Szlakiem Oregońskim w pobliżu Fort Kearny.
W odwecie kawaleria amerykańska Zaatakowała obóz Czejenów na Wielkiej Wyspie (Grand Island) w Nebrasce.
Zabili dziesięciu wojowników Czejenów i zranili ośmiu lub więcej.

Następstwa

W połowie XIX wieku pojawił się pomysł na założenie miasta w Centralnej Nebrasce. Miasto miałoby być położone wzdłuż Platte River Road, a pierwsi osadnicy mieli nadzieję, że centralne położenie miasta będzie idealne do przeniesienia stolicy kraju z Waszyngtonu. To marzenie oczywiście nigdy się nie spełniło.

W 1857 roku z Davenport w stanie Iowa wyruszyła ekspedycja 35 osób, składająca się z niemieckich imigrantów. Grupę wspierał bank Chubb Brothers and Barrows z Davenport. Zostali poinstruowani, aby wybrać miejsce swojej osady na obszarze nazwanym przez francuskich handlarzy futrami jako "La Grande Island", wyspa na rzece Platte. W 1857 roku grupa osadników rozpoczęła podróż, dotarła do celu i rozpoczęła osadnictwo 4 lipca 1857 roku. Do września zbudowano domy z bali z drewna jesionowego, wiązowego i topolowego.

W ciągu następnych dziewięciu lat ci pierwsi osadnicy doświadczyli wielkich trudności, typowych dla tego regionu Nebraski, w tym warunków śnieżnych i konfliktów z rdzenną populacją regionu.
Osada nie doświadczyła konfliktu na swoim terytorium, ale Indianie z Plemion Cheyenne (Czejenowie), Siuksów i Pawnee Stoczyli ciężkie Bitwy na Wyspie i pozostawili strach w sercach wczesnych mieszkańców Grand Island.