Wodzowie i wojownicy Indian - Czarny Kocioł (Black Kettle) 1803-1868

Czarny Kocioł
(Black Kettle, 1803-1868)

Black Kettle (język Czejenów: Mo'ohtavetoo'o) (ok. 1803 - 27 listopada 1868)
był przywódcą Południowych Cheyenne (Czejenów) podczas Wojen Indian .

Urodził się w północnym plemieniu Só'taeo'o / Só'taétaneo'o z Północnych Czejenów w Góry Czarne (Czarne Wzgórza; Black Hills) w dzisiejszej Dakocie Południowej, później ożenił się z członkiem plemienia Wotápio / Wutapai (mieszanego plemienia Czejenów i Kiowa o pochodzeniu Szczepu Lakota Plemienia ) z Południowych Czejenów.

Black Kettle jest często wspominany jako pacyfista, który zaakceptował traktaty z rządem USA, aby chronić swój lud. 27 listopada 1868 r., podczas próby ucieczki z Bitwa nad rzeką Washita 1868 z żoną, został postrzelony i zabity przez żołnierzy US 7 półku Kawalerii

Wczesne życie

Black Kettle urodził się około 1803 roku w Dakocie Południowej w Narodzie Czejenów. Niewiele wiadomo o życiu Black Kettle'a przed 1854 rokiem, kiedy został mianowany wodzem Rady Czterdziestu Czterech , centralnego rządu plemienia Czejenów Rada spotykała się regularnie na zgromadzeniach Tańca Słońca, gdzie potwierdzała jedność.

Po 1851 roku stosunki między Czejenami a rządem USA były nominalnie prowadzone na mocy Traktatu z Fort Laramie. Mimo to rząd USA nadal nie chciał kontrolować ekspansji białych na Wielkie Równiny, szczególnie po rozpoczęciu gorączki złota Pike's Peak w 1859 roku. Amerykanie pochodzenia europejskiego wyparli Czejenów z ich ziem, naruszając traktat, i zużyli ważne zasoby wody i zwierzyny łownej. Rosnąca konkurencja ostatecznie doprowadziła do zbrojnego konfliktu między grupami.

Wódz Black Kettle był pragmatykiem, który uważał, że siła militarna USA i liczba imigrantów są przytłaczające i nie można im się oprzeć. W 1861 roku on i Arapaho poddali się dowódcy Fortu Lyon na mocy Traktatu z Fort Wise , wierząc, że może on uzyskać ochronę dla swojego ludu. Traktat był bardzo niekorzystny dla Południowych Czejenów. Black Kettle odwiedził Waszyngton , gdzie prezydent Abraham Lincoln wręczył mu dużą amerykańską flagę.

Cheyenne poprowadzili swoje grupy do rezerwatu Sand Creek, który zajmował mały zakątek południowo-wschodniego Terytorium Kolorado, około 40 mil od Fort Lyon. Ziemia nie nadawała się do uprawy i znajdowała się daleko od bawołów , ich głównego źródła mięsa. Wielu wojowników Cheyenne, w tym Dog Soldiers , nie przyjęło traktatu i zaczęło atakować białych osadników. To, czy Black Kettle sprzeciwiał się tym działaniom, tolerował je, czy też je zachęcał, pozostaje kwestią sporną wśród historyków.

Delegacja wodzów Czejenów, Kiowów i Arapaho w Denver w stanie Kolorado, 28 września 1864 r. Czarny Kocioł stoi w pierwszym rzędzie, drugi od lewej.

Wojna w Kolorado

Artykuł główny: Wojna w Kolorado (1864-1865)

Latem 1864 roku sytuacja osiągnęła punkt wrzenia. Twardogłowi południowi Czejenowie, wraz ze sprzymierzonymi bandami Kiowa i Arapaho , napadali na amerykańskie osady w poszukiwaniu bydła i zapasów. Czasami brali do niewoli, zazwyczaj tylko kobiety i dzieci, aby adoptować je do swoich plemion jako zastępstwo za utraconych członków. 11 czerwca 1864 roku rdzenni mieszkańcy zabili rodzinę osadników, atak, który biali nazwali masakrą Hungate na cześć rodziny. Prowojenni biali ludzie wystawiali oskalpowane ciała w Denver . Gubernator Kolorado John Evans uważał, że wodzowie plemienni wydali rozkaz ataku i zamierzali wywołać wojnę na pełną skalę.

Evans wydał proklamację nakazującą wszystkim "przyjaznym Indianom z Równin" zgłoszenie się na posterunki wojskowe, w przeciwnym razie zostaną uznani za "wrogich". Ubiegał się i uzyskał od Departamentu Wojny upoważnienie do utworzenia Trzeciej Kawalerii Kolorado. Pułkownik John M. Chivington dowodził jednostką złożoną głównie z "100-dniowców", którzy zaciągnęli się na ograniczone 100-dniowe okresy specjalnie do walki z Czejenami i Arapaho.

Black Kettle postanowił przyjąć ofertę Evansa i rozpoczął negocjacje. 28 września zawarł porozumienie pokojowe w Fort Weld pod Denver. Umowa przydzieliła Południowych Czejenów do rezerwatu Sand Creek i zobowiązała ich do zgłoszenia się do Fort Lyon , dawniej Fort Wise. Black Kettle uważał, że umowa zapewni bezpieczeństwo jego ludziom. Po tym, jak udał się do rezerwatu, dowódca fortu został zastąpiony przez kogoś, kto był sojusznikiem Chivington.

Ta rzadka fotografia nieznanego fotografa przedstawia nieszczęsnego wodza Czejenów, Black Kettle, i kilku jego współpracowników w Camp Weld, na obrzeżach Denver. Zebrali się tam 28 września 1864 r.

Zdrada w Sand Creek

Ambitny Chivington odczuwał presję ze strony gubernatora Evansa, aby wykorzystać Trzecią Kawalerię Kolorado, zanim ich kadencja wygasła pod koniec 1864 r. 28 listopada Chivington przybył z 700 ludźmi do Fort Lyon. Według naocznego świadka, Johna S. Smitha:

[H]on powstrzymał wszystkich przed pójściem przed siebie. Zatrzymał pocztę i nie pozwolił nikomu iść przed siebie, kiedy jechał z Denver do Fort Lyon. Postawił wartę wokół starego pułkownika Benta, byłego agenta; zatrzymał pana Haguesa i wielu ludzi, którzy szli do Fort Lyon. Zaskoczył fort i jak tylko tam dotarł, rozstawił pikiety wokół całego fortu, a następnie wyruszył o godzinie 8 wieczorem do obozu Indian.

O świcie 29 listopada Chivington zaatakował rezerwat Sand Creek; wydarzenie to stało się znane jako masakra nad Sand Creek. Większość wojowników była na polowaniu. Postępując zgodnie z instrukcjami agenta ds. Indian, Black Kettle wywiesił amerykańską flagę i białą flagę ze swojego tipi , ale sygnał został zignorowany. 3. Pułk Kawalerii Kolorado zabił 163 Czejenów strzelając lub dźgając ich nożem. Spalili obóz wioski. Większość ofiar stanowiły kobiety i dzieci. Przez kolejne miesiące członkowie milicji eksponowali w Denver trofea ze swojej bitwy, w tym części ciała, które zabrali na pamiątkę.

Następstwa

Black Kettle uciekł z masakry i wrócił, aby uratować swoją ciężko ranną żonę, która odniosła dziewięć ran postrzałowych i odłamków. Nadal doradzał pacyfizm, wierząc, że opór militarny jest skazany na niepowodzenie. Większość wodzów południowych Czejenów się z tym nie zgadzała. Sprzymierzeni z Komanczami i Kiowami , wypowiedzieli wojnę cywilom i siłom zbrojnym USA.

Czarny Kocioł tak o tym czasie mówił:

Choć wyrządzono mi krzywdę, żyję nadzieją. Nie mam dwóch serc... Kiedyś myślałem, że jestem jedynym człowiekiem, który wytrwał w przyjaźni z białym człowiekiem, ale odkąd przyszli i wyczyścili nasze domki, konie i wszystko inne, trudno mi już wierzyć białym ludziom.

Black Kettle ruszył na południe i kontynuował negocjacje z urzędnikami USA. Podpisał Traktat Little Arkansas River 14 października 1865 r. W tym dokumencie USA obiecały "wieczny pokój" i ziemie jako zadośćuczynienie za masakrę w Sand Creek. Jednak jego praktycznym skutkiem było ponowne wywłaszczenie Czejenów i nakazanie im przeniesienia się na Terytorium Indian (obecnie Oklahoma ). Wpływy Black Kettle'a nadal słabły. Roman Nose i jego Dog Soldiers przyjęli przeważającą twardą linię i kontynuowali wojnę.

Traktat Medicine Lodge

Malejąca grupa Black Kettle'a ogłosiła chęć pokojowego życia obok europejskich Amerykanów. Black Kettle podpisał kolejny Traktat Medicine Lodge Treaty , 28 października 1867 r. Dog Soldiers kontynuowali swoje naloty i zasadzki w Kansas, Teksasie i Kolorado.

Relacje między tymi dwiema grupami są przedmiotem historycznego sporu. Według Little Rocka , zastępcy dowódcy wioski Black Kettle, większość wojowników powróciła do obozu Black Kettle po swoich atakach. ^[^{potrzebne
źródło}^] Biali więźniowie, w tym dzieci, byli przetrzymywani w jego obozie. ^[^{potrzebne
źródło}^] W tym czasie wpływy Black Kettle'a słabły i nie jest jasne, czy mógł powstrzymać działania młodszych wojowników.

Bitwa nad rzeką Washita

Artykuł główny: Bitwa nad rzeką Washita 1868

Przybliżone miejsce nad rzeką Washita, gdzie zginął wódz Black Kettle

W odpowiedzi na ciągłe naloty i masakry generał Philip Sheridan opracował plan odwetowych działań karnych. Planował zaatakować zimowe obozowiska Czejenów, niszcząc zarówno zapasy, jak i bydło oraz zabijając wszystkich stawiających opór ludzi. O świcie 27 listopada 1868 r. podpułkownik George Armstrong Custer poprowadził swój 7. Pułk Kawalerii do ataku na Wodza Black Kettle i jego wioskę wzdłuż rzeki Washita na terenie dzisiejszej zachodniej Oklahomy . Wojska Custera zabiły ponad 100 Indian, głównie południowych Czejenów.

Śmierć i dziedzictwo

Podczas próby przekroczenia rzeki Washita, Black Kettle i jego żona zostali postrzeleni w plecy i zabici.

Cheyenne uznali Black Kettle za mediatora. Na jego cześć nazwano Black Kettle National Grassland w hrabstwie Roger Mills w Oklahomie i hrabstwie Hemphill w Teksasie ^{[12]
.}^[13] W pobliżu miejsca jego śmierci, w dzisiejszym Cheyenne w Oklahomie , muzeum Black Kettle upamiętnia jego dziedzictwo.

W kulturze popularnej

Black Kettle była postacią powracającą w dramacie rodzinnym CBS Dr. Quinn, Medicine Woman przez pierwsze trzy sezony, graną przez Nicka Ramusa . Black Kettle odgrywa kluczową rolę w serialu w odcinku pilotażowym. Dr Quinn ratuje życie Black Kettle, wykonując tracheotomię i usuwając kulę utkwioną w jego szyi. Później otrzymuje imię Cheyenne od Black Kettle oznaczające "Medicine Woman".

Black Kettle i losy jego wioski są przedstawione w odcinku 4 miniserialu TNT Into the West . Black Kettle jest grany przez Wesa Studiego .

Na płycie zespołu ska Five Iron Frenzy Our Newest Album Ever! piosenka "Banner Year" opowiada o Black Kettle, jego zdradzie i późniejszym morderstwie z rąk Custera.

Album Asphalt Meadows zespołu Deathcab for Cutie z 2022 r. nawiązuje do Black Kettle podczas masakry w Sand Creek w piosence/utworze mówionym "Foxglove Through The Clearcut".