Język migowy autorstwa Frederica Remingtona przedstawia zwiadowcę Apaczów i żołnierza z Buffalo podczas kampanii Apaczów w 1889 roku.

Tło

Po ostatecznej kapitulacji Geronimo we wrześniu 1886 roku większość Apaczów została wysłana na Florydę lub do Alabamy jako jeńcy wojenni . Tylko kilka kompanii zwiadowców Apaczów i kilka małych grup wrogów pozostało na południowym zachodzie. Jednym z Apaczów był słynny indiański zwiadowca znany jako Apache Kid . Po opuszczeniu armii w 1887 roku, Apache Kid został aresztowany w pobliżu Globe w Arizonie w 1889 roku i skazany na kilka lat więzienia terytorialnego Yuma za usiłowanie zabójstwa Alberta Siebera , szefa zwiadowców Apaczów. Jednak podczas transferu do Yumy, Apache Kid i garstka jego zwolenników uciekła z aresztu i zabiła dwie osoby w tym, co zostało nazwane Kelvin Grade Massacre . W odpowiedzi armia Stanów Zjednoczonych rozpoczęła operację mającą na celu złapanie Apache Kida i innych Apaczów, którzy dokonywali najazdów na południową Arizonę, Nowy Meksyk i północny Meksyk . Kid i jego gang nie byli jedynymi Apaczami działającymi poza rezerwatem. Było kilka innych małych band wyrządzających szkody, najbardziej znanym z nich był Massai . Inny były zwiadowca Apaczów, Massai, jest podejrzewany o odpowiedzialność za szereg zgonów w Arizonie, które często przypisywano Apache Kidowi. Ale nawet po Massai byli inni. 2 marca 1890 roku grupa pięciu " pijanych " Apaczów zabiła woźnicę o imieniu Herbert i ukradła dwa duże konie, około dziesięciu mil na zachód od Fort Thomas i rezerwatu San Carlos. W tym czasie Fort Thomas był domem Troop K 10. Kawalerii Żołnierzy Bizonów , pod dowództwem porucznika Powhatana Clarke'a , odznaczonego Medalem Honoru, który walczył w Wojnie Geronimo

Gdy tylko armia dowiedziała się o zasadzce, porucznik Clarke otrzymał rozkaz od dowódcy Departamentu Arizony, generała dywizji Benjamina Griersona , aby zabrać dziesięciu ludzi " w pole " na wyprawę, podczas której " dołożono wszelkich starań, aby schwytać lub zniszczyć morderców ". Na miejscu zasadzki kawalerzyści dołączyli do porucznika Jamesa Watsona z 10. pułku kawalerii, niewielkiego oddziału 4. pułku kawalerii i kilku zwiadowców Apaczów. Stamtąd zwiadowcy odkryli odciski kopyt i szlak prowadzący na północny zachód w kierunku rzeki Salt. Według generała Griersona " uparcie podążali [szlakiem] przez kilka dni i nocy przez surowe, połamane góry i równiny Arizony ". W końcu kawalerzystom i zwiadowcom Apaczów zaczęło brakować racji żywnościowych, więc hojny farmer zaopatrzył ich w krowę, kawę i sól. Jakiś czas później sierżant Alexander Cheatham, I Troop, 10. Kawaleria, poprowadził posiłki, wóz i kilka mułów, załadowanych żywnością, na wyprawę z San Carlos po nocnym marszu czterdziestu pięciu mil. Weteran amerykańskiej wojny secesyjnej i ponad dwadzieścia lat na pograniczu, sierżant Cheatham był w stanie śledzić ludzi poruczników Clarke'a i Watsona w ciemnościach na nierównym terenie pustynnym i górskim. Ekspedycja w końcu dogoniła Apaczów w kanionie rzeki Salt 7 marca, około 200 mil od Fort Thomas i około trzydziestu mil na północny wschód od Globe. Po wejściu do kanionu teren stał się bardzo nierówny, więc wrogowie zabili swoje konie i kontynuowali ucieczkę pieszo. Z tego samego powodu zwiadowcy Apaczów otrzymali rozkaz zejścia z koni i wyprzedzenia kawalerii, aby spróbować wciągnąć wrogów do bitwy.

Pościg przez kanion był tak niebezpieczny, że w niektórych momentach zwiadowcy musieli się położyć i czołgać przez wąskie przejścia, aby śledzić ślady wrogich Apaczów. Kawalerzyści czekali nad rzeką, aby napoić konie, ale około godziny 12:00 zwiadowcy nawiązali kontakt z uciekinierami, w pobliżu ujścia Cherry Creek. Porucznicy Clarke i Watson usłyszeli strzały z rzeki i natychmiast ruszyli w kierunku odgłosu. Clarke wspominał, że poczuł "spokojny chłód, szukając żywego Indianina z bronią w jednym z tych wielkich kanionów ". Niedługo potem kawalerzyści znaleźli się pod ostrzałem i pomogli zwiadowcom w uwięzieniu wrogów w " trójstronnym gąszczu głazów ". Uciekinierzy Apaczów stawiali " ciężki opór ", ale ostatecznie zostali zmuszeni do wycofania się do " płytkiej jaskini ", gdy ekspedycja otoczyła ich i ruszyła w kierunku ich pozycji. W jaskini wrogowie byli bezpieczni przed bezpośrednim ostrzałem, więc " jeden z sierżantów, doskonały strzelec, " zaczął " strzelać do skały niemal przed ich jaskinią, rozpryskując im ołów i odłamki skał w twarze ". Kiedy żołnierze i zwiadowcy zbliżyli się na pięćdziesiąt jardów od wejścia do jaskini, przygotowali się do ataku, ale Apacze postanowili się poddać, tracąc trzech zabitych lub rannych z pięciu ludzi.

Czterech mężczyzn z 10. Pułku Kawalerii, 4. Pułku Kawalerii i zwiadowcy Apaczów otrzymali albo " oficjalne uznanie ", albo medale od armii za udział w potyczce. Sierżant William McBryar z 10. Pułku Kawalerii, sierżant Rowdy ze zwiadowców Apaczów i sierżant James T. Daniels z 4. Pułku Kawalerii zostali odznaczeni Medalem Honoru. ^[ 6 ] McBryar otrzymał je za " opanowanie, odwagę i celność ", on i Rowdy byli ostatnimi laureatami Medalu Honoru za służbę podczas wojen Apaczów . Generał Grierson powiedział później; " Ta [potyczka] jest jedną z najbardziej błyskotliwych tego typu spraw, jakie miały miejsce w ostatnich latach i miała bardzo uspokajający wpływ na Indian z Agencji San Carlos, a bez wątpienia okaże się dla nich trwałą lekcją. Dlatego też niezwykle satysfakcjonujące było pogratulowanie dowódcom San Carlos i Fort Thomas, a zwłaszcza porucznikom Watsonowi i Clarke'owi oraz podległym im oddziałom za wytrwałe dążenie i całkowity sukces. Taka służba w wykonywaniu obowiązków zasługuje na najwyższe pochwały i stanowi doskonały przykład tego, co szybkość i niestrudzony wysiłek mogą osiągnąć w obliczu niemal nie do pokonania przeszkód. Zalecono, aby niezwłocznie przyznać znaczące uznanie w postaci brewetów dla oficerów i medali dla szeregowych, którzy wzięli udział w starciu. "Chociaż pięciu Apaczów zostało schwytanych, kampania armii przeciwko innym Apaczom spoza rezerwatu trwała, ponieważ Apache Kid nadal był na wolności. 10 marca, zaledwie trzy dni po bitwie pod Cherry Creek, generał Grierson " upoważnił do aresztowania i wydalenia siedemdziesięciu sześciu Indian, krewnych i przyjaciół Kida i innych Apaczów, o których wiadomo było, że sympatyzują z uciekinierami ". Generał Grierson doniósł, że " uczynił to jako środek ostrożności i poprosił, aby [jego] działanie zostało zatwierdzone przez szanownego Sekretarza Wojny, aby można było podjąć odpowiednie kroki w celu zapewnienia im opieki i utrzymania w Fort Union , do którego zostali wysłani pod odpowiednią strażą. Od czasu przybycia jeńców indiańskich do Fort Union, zgodnie z instrukcjami otrzymanymi z Waszyngtonu , spośród nich wybrano dwanaścioro dzieci indiańskich i wysłano je do szkoły indiańskiej Kamona w Santa Fe w północnym Meksyku". Pozostali ostatecznie zamieszkali w koszarach Mount Vernon w Alabamie z innymi więźniami Apaczów.