Wojny Siuksów - Bitwa o Slim Buttes (1876)

Bitwa pod Slim Buttes (1876)

Wodzowie w tej Bitwie:
| Amerykański koń ? (Oglala Lakota Sioux) | Szalony koń (Oglala Lakota Sioux) |

Sojusznicy USA: Indianie z plemion Shoshone i Crow

Bitwa pod Slim Buttes
miała miejsce w dniach 9-10 września 1876 r. na terenie Wielkiego Rezerwatu Siuksów , pomiędzy armią USA, a Siuksami Miniconjou podczas Wielkiej Wojny Siuksów w 1876 r.

Było to pierwsze znaczące zwycięstwo armii od czasu druzgocącej porażki generała George'a Custera w Bitwie pod Little Bighorn w czerwcu.

" Kwatera główna generała Crooka na polu w Whitewood (Dak. Terr.). W marszu głodowym 1876 r."

Tło

Po debaklu nad Little Bighorn generał porucznik Philip H. Sheridan , dowodzący Departamentem Missouri, nakazał armii USA przekonanie wrogich Indian do powrotu do rezerwatów. Generałowie Alfred Terry i George Crook podjęli nieudany pościg za Lakotami i Czejenami pod koniec lata . Kampania została wznowiona 5 sierpnia, a 10 sierpnia połączone siły, zostawiając za sobą tabor, aby odciążyć pościg, ruszyły na wschód w kierunku Black Hills. Zła pogoda, ekstremalnie błotniste warunki na szlaku oraz przeciążeni ludzie i zwierzęta doprowadziły do ??rozpadu połączonych sił 18 sierpnia, a ludzie Terry'ego wrócili do swoich baz.

Siły generała Crooka kontynuowały pościg, ale wkrótce zaczęło im brakować zapasów. Generał rozkazał swoim ludziom, aby przeszli na połowę racji. Wkrótce wielu z nich zaczęło jeść muły i końskie mięso. Kolumna pod dowództwem kapitana Ansona Millsa została wysłana do Deadwood , górniczego miasta Black Hills , aby znaleźć zapasy, a po drodze natknęła się na wioskę Miniconjou Sioux w American Horse

Bitwa

Wieczorem 8 września 1876 roku, w pobliżu obecnego miasta Reva w Dakocie Południowej , kapitan Mills wraz ze swoimi 150 żołnierzami z 3 Pułku Kawalerii USA otoczył wioskę z trzydziestoma siedmioma schroniskami i zaatakował ją następnego ranka, strzelając do każdego, kto stawiał opór. Zaskoczeni Indianie uciekli, a w pobliskim wąwozie/przełęczy ukrył się śmiertelnie ranny American Horse oraz piętnaście kobiet i dzieci. Po odmowie leczenia przez chirurgów wojskowych po poddaniu się, American Horse ostatecznie zmarł, podobnie jak dwie kobiety i jedno dziecko. Jednego indiańskiego chłopca znaleziono żywego we wsi, który przespał początkowe walki. Siouxowie, którym udało się uciec, rozprzestrzenili wieść do sąsiednich wiosek Sans Arc , Brulé i Cheyenne, informując Crazy Horse i innych przywódców, że napotkali 100-150 żołnierzy. Nie wiedzieli, że przybyła główna kolumna piechoty Crooka , artylerii i innej kawalerii.

Crazy Horse i 600-800 wojowników szybko przejechali 10 mil na północ w kierunku wioski American Horse, położonej w zagłębieniu wśród kilku wzgórz. Dotarli do punktu widokowego, gdzie zobaczyli znacznie większą niż oczekiwano liczbę dobrze uzbrojonych żołnierzy otaczających wioskę. Ze swoich pozycji na szczycie klifów wojownicy otworzyli ogień, co spowodowało, że Crook natychmiast utworzył obronny obwód wokół swoich koni i mułów. Generał wkrótce rozkazał podpalić wioskę. Crook wysłał naprzód linię tyralierów, z czterema kompaniami piechoty na czele, za którymi podążali spieszeni żołnierze z trzech pułków kawalerii. Po 45-minutowej stałej strzelaninie nacierający żołnierze wyparli większość wojowników z ich pozycji na szczycie wzgórza. Kilku Siouxów utrzymało swoją pozycję, w pewnym momencie nawet szarżując na obwód 3. Kawalerii, ale ostatecznie zostali przepędzeni.

Żołnierze przejęli 110 kucyków we wsi, a także zapas suszonego mięsa, które podzielono między chorych i rannych ludzi Crooka. Dla kawalerzystów było to emocjonalne zainteresowanie, ponieważ odzyskali szereg artefaktów z bitwy pod Little Bighorn, w tym proporczyk 7. kawalerii z Kompanii I, krwawe rękawice zabitego kapitana Mylesa Keogha , broń i amunicję wydaną przez rząd oraz inne powiązane przedmioty.

10 września Crook poprowadził swoje wygłodniałe siły z dala od tlącej się wioski, kierując się w stronę Black Hills i obiecanego jedzenia i zapasów. Siouxowie kontynuowali walkę z jego oddziałami przez kilka następnych dni, zanim Crook w końcu dotarł do kolumny zaopatrzeniowej 15 września. Walki pod Slim Buttes kosztowały życie dwóch kawalerzystów i jednego z cywilnych zwiadowców Crooka, Charlesa "Buffalo Chips" White'a, a także co najmniej 10 Siouxów.

Następstwa

Armia kontynuowała poszukiwania pozostałych obozowisk Indian. Kolejne znaczące bitwy stoczono 25 listopada z Dull Knife i Wild Hog na Red Fork of the Powder River (tzw. Dull Knife Fight ), a 8 stycznia z Crazy Horse pod Wolf Mountain . Inne ataki jesienią i zimą przekonały większość Siouxów i Czejenów o daremności walki z żołnierzami. W maju 1877 r. Crazy Horse poddał się w Fort Robinson , a Siedzący Byk poprowadził pozostałych zwolenników do Kanady

Miejsce bitwy pod Slim Buttes znajduje się na prywatnym terenie. Niedaleko znajduje się pomnik upamiętniający walkę.

Porządek bitwy

Siuksowie

Oddział American Horse Siouxów Miniconjou (37 lóż; prawdopodobnie 30-40 wojowników)
Mieszany zespół Crazy Horse składający się z Sans Arcs, Brule i innych (600-800)