Pierwsza Bitwa pod Fort Defiance (1856)

Sławni wodzowie:  | Barboncito | Manuelito |

Pierwsza Bitwa pod Fort Defiance

była bitwą militarną stoczoną w okresie Wojny Nawahów (1582-1868) na terenie współczesnego Nowego Meksyku

Tło

Fort Defiance
Arizonie został założony jesienią 1851 roku przez wojska dowodzone przez pułkownika Edwina V. Sumnera.

Posterunek ten był pierwszym, który został zbudowany w ramach meksykańskiej cesji (1848) na terytorium Arizony.
Po niepowodzeniu kilku traktatów z Plemieniem Navajo, celem fortu było "kontrolowanie" niespokojnego plemienia.

Fort z darni i bali znajdował się na ziemi, która miała wielką wartość dla Navajo, co naturalnie natychmiast rozgniewało Indian, zwłaszcza gdy armia amerykańska ograniczyła wypas koni i owiec Navajo na ziemi otaczającej fort.

Choć Navajo nie byli zadowoleni z położenia fortu, zaakceptowali sytuację i początkowo dogadywali się z żołnierzami.
Tradycją wśród Navajo było organizowanie wyścigów konnych, a wkrótce zaczęli włączać fort do swoich wydarzeń, rywalizując z żołnierzami.

Fort Defiance w 1873 roku, autor: Seth Eastman.

Bitwa

Sytuacja zmieniła się w 1856 r., kiedy amerykański żołnierz przewrócił konia podczas jednego z wyścigów.

Oskarżając żołnierzy o oszustwo, Indianie byli wściekli i gdy wojska zaczęły wycofywać się do fortu, otworzyli ogień, zabijając około 30 Navajo. Wydarzenie to zapoczątkowało falę sporadycznych ataków i potyczek, które trwały do 1863 r.

Kwatery oficerskie w Fort Defiance, Arizona

Następstwa

Zobcz: Druga Bitwa pod Fort Defiance (1860)

Rankiem 30 kwietnia 1860 roku ponad 1000 wojowników Navajo pod wspólnym dowództwem Barboncito  i Manuelito zaatakowało fort, niemalże pokonując garnizon, zanim zostali odparci.

Jednak garnizon żołnierzy Pierwszej Piechoty USA pod dowództwem kapitana OL Shepherda zdołał ich odeprzeć.
Ostatecznie zginął jeden żołnierz, a trzech innych zostało rannych.
Navajo poradzili sobie gorzej, zginęło około 20 z nich.

Kiedy wybuchła wojna secesyjna , Fort Defiance został opuszczony na rzecz Fort Fauntleroy (później Fort Wingate) w 1861 roku.

Jednak kiedy Navajo kontynuowali najazdy na osady, generał brygady James H. Carleton nakazał Kit Carsonowi rozwiązanie problemu Navajo poprzez usunięcie ich z ich ojczystych ziem i zmuszenie do przeniesienia się do Rezerwatu Bosque Redondo w Fort Sumner w Nowym Meksyku.

Carson jednak nie zgodził się z taktyką Carletona i złożył rezygnację w lutym 1863 roku.
Jednak Carleton odmówił przyjęcia rezygnacji i nakazał Carsonowi wypowiedzieć wojnę plemionom indiańskim Navajo, niszcząc ich pola, sady, domy i bydło.
W tym czasie Carson i jego ludzie zajęli Fort Defiance, który często służył jako "obóz koncentracyjny" dla schwytanych Navajo.

Ostatecznie Navajo zostali pokonani, a wiosną 1864 roku około 8000 mężczyzn, kobiet i dzieci zostało zmuszonych do odbycia 300-milowej wędrówki do Bosque Redondo, znanej jako Długi marsz Navajo (1864).
Po drodze zginęło około 300 osób, a wiele więcej w ciągu następnych czterech lat uwięzienia.

W międzyczasie Fort Defiance został ponownie opuszczony, a większa jego część została zniszczona przez nielicznych pozostałych przy życiu zbuntowanych Indian, których nie udało się pojmać.