Stojący Bawół
(Standing Buffalo, 1820-1870)

Zobacz także: | Plemię Siuksów | Lakota | Dakota | Nakota | Wojny Siuksów (1659-1891) | Black Hills [Góry Czarne (Czarne Wzgórza )] |  | Bizony | Wielkie Równiny | Indianie Wielkich Równin | Kolonizacja francuska  |

Stojący Bawół

TATANKA-NAJIN (znany jako Stojący Bawół), dziedziczny Wódz Grupy Sisseton (Szczep Dakota, [Santee Dakota, Plemienia Siuksów]; ur.  ok. 1820 w Otter Tail (Minnesota); zm. 1870 w Wolf Point, Montana.

[Za: https://www.biographi.ca/en/bio/tatanka_najin_9E.html]

Standing_Buffalo (Ta-tanka-nazin), ok. 1862

Po traktacie Traverse-des-Sioux (1851) z rządem Stanów Zjednoczonych, dywizja Santee Dakota (znana również jako Plemię Siuksów), składająca się z czterech grup, otrzymała rezerwaty wzdłuż górnej rzeki Minnesota na bogatej ziemi, którą osadnicy wkrótce uznali za atrakcyjną. Dwie z grup, Sisseton i Wahpeton, w latach 60. XIX wieku żyły i polowały w okolicach Upper Agency (Granite Falls, Minnesota); grupy Wakantonwan i Mdewakantonwan przebywały głównie w okolicach Lower Agency (w pobliżu Redwood Falls, Minnesota). Wybuch wojny secesyjnej przerwał wypłatę pieniędzy traktatowych; w 1862 roku nie otrzymano żadnej zapłaty. W sierpniu tego roku część grupy Standing Buffalo przejęła zapasy, ale następnie wycofała się z obszaru agencji. Jednak pod koniec tego miesiąca głodni i zbuntowani Santee Dakota z Lower Agency włamali się do magazynów rządowych i zabili wielu osadników, zabierając żywność i zapasy. Standing Buffalo odmówił przyłączenia się do tych grup, ganiąc ich wodzów, takich jak Wódz Taoyateduta znany przez białych jako Little Crow; Mała Wrona (Grupa Mdewakanton); zakazał im wstępu do swojego rezerwatu i gdzie było to możliwe, chronił osadników przed dalszymi atakami.

Generał Henry Hastings Sibley, wysłany przez rząd Stanów Zjednoczonych, aby stłumić Indian, przez kilka następnych lat ścigał zarówno tych, którzy walczyli, jak i tych, którzy pozostali neutralni. Standing Buffalo ledwo uratował swój oddział z bitwy pod Big Mound w stanie Iowa w 1863 roku.

Oddziały schroniły się na terytorium Dakotów; w latach 1862-1864 pojawiły się liczne oddziały na terytorium brytyjskim wokół Red River, często głodując. Standing Buffalo, który zawarł porozumienie pokojowe z Saulteaux nad rzeką Souris (Man.), najwyraźniej nie był niespokojny o przekroczenie granicy na terytorium brytyjskim wiosną 1864 roku, prowadząc około 500 uchodźców do Upper Fort Garry (Winnipeg).

Nadzieją wszystkich Siouxów było, że Brytyjczycy dotrzymają obietnicy pomocy złożonej w 1778 roku w Montrealu, kiedy to kilku wodzów Dakota, w tym Sissetonowie, otrzymało srebrne medale króla Jerzego III w uznaniu pomocy podczas amerykańskiej rewolucji. Dakotowie twierdzli również, że w wojnie 1812 roku sprzyjali stronie brytyjskiej.

Standing Buffalo podczas Pow-Wow, w Forcie Quappelle, 1881 r.

Gubernator William Wiklliam Mactavish z Assiniboia nalegał, aby grupa Standing Buffalo powróciła pokojowo do Stanów Zjednoczonych. Jego niechęć do udzielenia pomocy można wytłumaczyć ostrożnością z powodu braku zaopatrzenia, niechęcią do opowiedzenia się po którejś ze stron w amerykańskim konflikcie, a także długą historią starć między Dakota a Saulteaux z kraju Red River.

Indianie ci byli odwiecznymi wrogami od czasów, gdy ci ostatni wypędzili Dakota na południe i zachód na równiny; w połowie lat 40-ych XIX wieku wrogość ta została tymczasowo złagodzona jedynie w pokoju zaaranżowanym przez przywódcę Metysów, Cuthberta Jamesa Granta; w latach 1851 i 1853 doszło do zaciętych bitew między Szczepami Dakota a myśliwymi Metysów polującymi na bizony. (Zobacz: Bitwa pod Grand Coteau 1851)

Po spędzeniu zimy na terytorium Dakotów po nieudanej Wyprawie w Red River, Standing Buffalo i jego grupa powrócili do Upper Fort Garry wiosną 1866 roku. Ponownie zostali odesłani bez żywności, broni i amunicji, o które prosili. Polując na bizony w Assiniboia, zostali zaatakowani przez Saulteaux i przenieśli się na zachód w rejon Wood Mountain (Saskatchewan). Podczas obozowania nad rzeką Souris w 1869 roku większość rodziny Standing Buffalo zmarła na ospę. W rozpaczy dołączył do oddziału wojennego Dakotów w Montanie, gdzie następnego roku został zabity przez wrogów.

Syn Standing Buffalo, Matokinajin, został przywódcą Grupy w 1878 r. i uzyskał rezerwat w pobliżu obecnego Fort Qu'Appelle w Saskatchewan.

Potomkowie uchodźców Santee Dakota żyją dziś w kilku rezerwatach w Manitobie i Saskatchewan.

Doświadczenie tych grup pozbawionych ziemi i wędrujących Dakotów miało się powtórzyć, gdy w następnej dekadzie Siedzący Byk (Sitting Bull) uciekł do Kanady.