Wojny Indian USA - Kampania Przeciw Apaczom (1896)

Kampania przeciw Apaczom (1896)

Kampania przeciw Apaczom w 1896 r.

była ostatnią operacją Armii USA przeciwko Apaczom, którzy napadali i nie mieszkali w rezerwatach.

Rozpoczęła się w kwietniu po tym, jak najeźdźcy Apaczów zabili trzech białych amerykańskich osadników na terytorium Arizony. Apacze byli ścigani przez armię, która dogoniła ich w regionie Four Corners w Arizonie, Nowym Meksyku, Sonorze i Chihuahua

Podczas kampanii doszło tylko do dwóch ważnych spotkań i ponieważ oba miały miejsce w odległym regionie Four Corners, nie wiadomo, czy miały miejsce na ziemi amerykańskiej czy meksykańskiej

Tło

Chociaż Wojny Apaczów (1541-1924) zakończyły się w Skeleton Canyon w Arizonie we wrześniu 1886 r., kiedy Geronimo poddał się poddał, małe grupy Chiricahua kontynuowały walkę ze Stanami Zjednoczonymi i Meksykiem ze swoich twierdz w Sierra Madre.

Na czele małych grup stali dwaj znani Apacze: Apache Kid i Massai.

Obaj przywódcy byli byłymi Indiańskimi zwiadowcami, którzy służyli po przeciwnych stronach podczas Wojny Geronimo

Apache Kid opuścił rezerwat w 1887 r., ale w czerwcu tego samego roku poddał się armii. Pozostał w cywilnym systemie prawnym do listopada 1889 r., kiedy uciekł z aresztu policyjnego podczas incydentu znanego jako Kelvin Grade Massacre

Massai był na wolności od 1882 roku, kiedy usłyszał o exodusie Apaczów z rezerwatu Indian San Carlos Apache.
Po kapitulacji Geronimo, Massai stał się sławny, uciekając z armii w Missouri, podróżując pociągiem na Florydę z innymi więźniami Apaczów. Następnie Massai wrócił do Arizony sam i pieszo. Współczesne relacje mówią, że Massai i Apache Kid okazjonalnie ze sobą współpracowali i że większość rajdów Massai'a do Stanów Zjednoczonych można przypisać Kidowi. Według artykułu Britta W. Wilsona, w wydaniu Wild West z października 2001 roku, w połowie lat 90. XIX wieku wrogie działania Apaczów w południowej Arizonie wzrosły.

3 grudnia 1895 roku osadnicy Elizabeth Merrill i jej ojciec Horatio Merrill zostali zamordowani przez Apaczów w pobliżu Solomonville , a 28 marca 1896 roku Alfred Hands został zabity w swojej chacie po wschodniej stronie gór Chiricahua , w pobliżu dzisiejszego miasta Portal . Relacje są różne: niektórzy twierdzą, że Apache Kid zabił Merrillów i Handsów, ale Britt Wilson twierdzi, że zabił ich Massai. Tak czy inaczej, gazety i obywatele Arizony naciskali na lokalne władze, aby zrobiły coś w sprawie "renegatów".

Kampania

Po śmierci Handsa armia rozpoczęła "agresywną kampanię", aby złapać odpowiedzialnych. Utworzono również oddziały cywilne , aby pomóc armii w poszukiwaniach. Podczas kampanii doszło tylko do dwóch ważnych starć. Pierwsze miało miejsce 8 maja 1896 r., kiedy połączona wyprawa zwiadowcza pod dowództwem podporucznika Nathana Kinga Averilla z 7. kawalerii znalazła wrogów obozujących w górach Peloncillo , w pobliżu rancza Langa, na południowy zachód od Cloverdale w Nowym Meksyku. Jednak inne relacje mówią, że potyczka miała miejsce w górach Guadalupe w Meksyku, około pięćdziesięciu mil na południe od granicy. Averill poinformował, że jego ludzie zabili lub zranili jednego Apacza i zranili kobietę, podczas gdy reszta uciekła. Jeden z Apaczów oddał kilka strzałów zza drzewa, zanim uciekł. Amerykanie schwytali również małą dziewczynkę, która została w obozie. Później przygarnął ją członek ekspedycji, John Horton Slaughter, który twierdził, że to on zabił Apaczów, a zastrzelony przez niego mężczyzna nazywał się Apache Kid.

Dwa lub trzy dni później kapitan James M. Bell , 7. kawaleria, wysłał porucznika Sedgwicka Rice'a z Fort Grant w Arizonie z trzema zwiadowcami Apaczów i czterema żołnierzami. Najpierw udali się do stacji San Simon, miasta w dolinie San Simon , a następnie na południe przez Peloncillos. Następnego dnia, 12 maja, zwiadowcy Apaczów wykryli szlak wrogów i ustalili, że pozostawiło go pięć koni, z których jeden miał żelazne podkowy, a pozostałe cztery były " podkute surową skórą ". Zwiadowcy powiedzieli, że na dwóch koniach jechała kobieta, a tylko na jednym był mężczyzna. Robiło się ciemno, więc porucznik Rice postanowił rozbić obóz na noc. Wczesnym rankiem następnego dnia, 13 maja, Rice i jego ludzie kontynuowali podążanie szlakiem na południe, aż 14 maja skręcił on na wschód w stronę doliny Animas w Nowym Meksyku.

W tym czasie Rice spotkał kilku ludzi podporucznika Averilla, którzy wciąż prowadzili zwiad w tym rejonie. Wtedy postanowiono, że Rice dołączy do Averilla w jego obozie w Guadalupe Canyon, aby spotkać się z porucznikiem Edwinem C. Bullockiem, który był ich przełożonym. Zanim dotarł do obozu, sam Averill podjechał do Rice'a i powiedział mu, że wrogowie przekroczyli granicę międzynarodową około trzech mil na zachód od Cloverdale. Według Britta Wilsona " Guadalupe Canyon [jest] naturalnym, chronionym przejściem prowadzącym do Meksyku z terytorium Arizony, [i] był używany przez Apaczów przez długi czas jako droga ucieczki ". Podczas wojny Geronimo, w czerwcu 1885 r., rozegrała się tam mała bitwa, gdy Chiricahuas zaatakowali redutę armii , a kilka lat wcześniej było to miejsce masakry w Guadalupe Canyon , w której meksykańscy policjanci zabili "Starego Człowieka" Clantona i jego gang złodziei bydła . Rice uważał, że wrogowie Apacze wciąż przebywają w tym rejonie, więc następnego dnia, 15 maja, on i Averill opuścili obóz i ruszyli szlakiem z dwunastoma szeregowymi, dziesięcioma zwiadowcami Apaczów i czterema cywilami, w tym Johnem Slaughterem i jego brygadzistą rancza, Jesse Fisherem. Tego dnia wyprawa nie dogoniła wrogów, ale tej nocy, gdy żołnierze rozbijali obóz, Rice wysłał zwiadowców Apaczów przed swoją małą kolumnę, aby sprawdzić, czy uda im się zlokalizować obóz wroga. Tak jak Rice miał nadzieję, rano 16 maja zwiadowcy znaleźli obóz wrogów gdzieś w kanionie. W maju 1896 roku armia Stanów Zjednoczonych nie mogła legalnie wkroczyć na terytorium Meksyku, ale gazety doszły do ??wniosku, że atak miał miejsce na południe od granicy. Adiutant generalny George D. Ruggles w Waszyngtonie zwrócił się do pułkownika Edwina Vose Sumnera z prośbą o podanie dokładnej lokalizacji starcia, ale Britt Wilson twierdzi, że " pozornie dwuznaczna odpowiedź Sumnera nie potwierdzała ani nie zaprzeczała temu, że walka miała miejsce w Meksyku

Zwiadowcy wysłali dwóch ludzi z powrotem do obozu Rice'a, aby poinformować go o obecności wroga. Później Rice powiedział, że ponieważ wrogowie Apacze byli " w niezwykle trudnej sytuacji na półce skalnej, a raczej na szczycie, mniej więcej w połowie bardzo stromej góry ", wpadł na pomysł, aby otoczyć wrogów po cichu i odciąć wszelkie możliwe drogi ucieczki prowadzące w dół zbocza góry. Byłoby to jednak trudne, wydanie Tombstone Prospector z 22 maja opisywało Guadalupe Canyon jako jeden z " o stromej naturze... pionowe lub zwisające skały i nagłe zbocza sprawiające, że niemal niemożliwe jest zbliżenie się bliżej niż strzał z dużej odległości ". Podporucznik Averill zabrał ze sobą dwunastu szeregowych, trzech zwiadowców Apaczów i czteroosobową grupę, aby ruszyć na północ od obozu wrogów. Stamtąd Averill zostawił jednego zwiadowcę i czterech cywilów, aby osłaniali północną stronę, podczas gdy on, szeregowcy i dwóch innych zwiadowców rozdzielili się, aby osłaniać wschodnią i zachodnią stronę. Porucznik Rice został, aby przeprowadzić atak z jednym żołnierzem i siedmioma pozostałymi zwiadowcami. Zajęcie pozycji zajęło co najmniej pięć godzin, ale o 4:00 rano, 17 maja, Rice był " tylko 250 jardów nad obozem Apaczów " i w miejscu, z którego miał " doskonały widok " na tubylców. Rice chciał poczekać do wschodu słońca, aby rozpocząć atak, więc on i jego ludzie musieliby czekać co najmniej trzy godziny. O 6:00 rano kobiety Apaczów w obozie " zaczęły się przemieszczać ", przedstawiając " łatwe cele " dla Amerykanów i zwiadowców. Rice zabronił swoim ludziom atakowania kobiet, chyba że w samoobronie, ponieważ zwiadowcy powiedzieli mu, że kobiety prawdopodobnie się poddadzą, jeśli wojownicy zostaną zabici.

Około 7:00 rano, tuż przed wschodem słońca, pojawił się Apacz Adelnietze. Adelnietze był z bandą Geronimo dziesięć lat wcześniej, ale zamiast poddać się w Skeleton Canyon, nadal żył jako koczownik ze swoją rodziną. Rice później doniósł, że Adelnietze "odpowiadał na wezwanie alarmowe ", ponieważ jedna z kobiet widziała żołnierzy u podnóża zbocza góry. Averill postanowił wtedy zbliżyć się do wrogów. Britt Wilson mówi, że " [podporucznik] wysłał sierżanta i dwóch innych żołnierzy do jednego kanionu, a on zabrał pozostałych mężczyzn za szczyt, który, jak przypuszczał, leżał z tyłu obozu Apaczów ". Kiedy byli na pozycji, Averill zauważył osobę stojącą na szczycie " wysokiego szczytu " na sąsiednim grzbiecie, jeden ze zwiadowców powiedział, że była to kobieta Apacz. Averill spojrzał przez lornetkę i zobaczył to, co uważał za Rice'a, więc przeniósł swoich ludzi na następny grzbiet i nakazał im upewnić się, że nie otworzą ognia. Jednak porucznik Rice i jego ludzie obserwowali Adelnietze'a od jakiegoś czasu, więc wydano rozkaz otwarcia ognia. Adelnietze został trafiony jedną z pierwszych kul, ale udało mu się zbiec w dół zbocza góry " przez wąski otwór w skałach ", za nim podążyła co najmniej jedna z kobiet. Żołnierze strzelali również do Massai, który w tym czasie był już przytomny, a on " pośpiesznie wycofał się z obozu, ponieważ kule żołnierzy odbijały się nieszkodliwie od skał, które zapewniały mu osłonę ". Chociaż Britt Wilson wielokrotnie odnosi się do drugiego spotkania jako do "walki", nigdzie w jego relacji nie ma wzmianki o tym, że Apacze faktycznie odpowiedzieli ogniem.

Rice myślał, że uciekający Apacze wpadną prosto na dowództwo Averilla, ale nie wiedział, że Averill rozdzielił się z oddziałem i rozproszył swoich ludzi w złym kierunku. Averill później obwinił swoich zwiadowców za to, że nie chcieli zbliżyć się do obozu wroga. Zacytował jednego z nich: " Rozbijmy obóz tutaj, usiądźmy, Chericahuas [sic] nas usłyszą. ". Averill później powiedział, że Curley " poruszał się bardzo powoli i ostatecznie odmówił pójścia dalej, albo ze strachu o siebie, albo ze strachu przed zaalarmowaniem renegatów ". Curley odpowiedział: " Tylko ja, bez pomocy innego zwiadowcy, jechałem wolno. Oni [armia] powinni byli wysłać ze mną dwóch lub trzech zwiadowców, żeby mi pomogli ". Kiedy zaczęła się strzelanina, Averill właśnie kończył wędrówkę na dno Kanionu Guadalupe. Wilson mówi, że " strzały goniły trzy kobiety Apaczów prosto w kierunku Averilla ", ale Curley odstraszył je, strzelając " w powietrze ". Relacja Curleya nieco różniła się od relacji Averilla. Curley powiedział, że gdy kobiety biegły w jego kierunku, próbował wskazać je Averillowi, ale ten ich nie widział. Dlatego Curley uznał, że powinien otworzyć ogień nie tylko po to, by zaalarmować Averilla przed wrogami, ale także po to, by osiągnąć swój cel, powstrzymując wroga przed ucieczką. Niezależnie od tego, która relacja jest prawdziwa, kobiety szukały schronienia przed kulami za serią formacji skalnych, ale później uciekły. W oficjalnym raporcie Averilla obwinia on Curleya za to, że nie udało mu się ustawić go we właściwej pozycji i " ostrzegł " renegatów, strzelając do nich. Averill również " wyraził niezadowolenie " z powodu zwiadowcy Apaczów, którego zostawił z Johnem Slaughterem i trzema innymi cywilami.

Kiedy porucznik Rice zorientował się, że Apacze uciekają, mógł gonić tylko jednego, więc podążył " bardzo krwawym szlakiem " Adelnietzego. Adelnietze uciekł jednak, a pościg przerwano czterdzieści osiem godzin później, ponieważ zwiadowcy Apaczów powiedzieli Rice'owi, że Apacz prawdopodobnie umrze z powodu odniesionej rany. Rice wrócił wtedy do porucznika Bullocka, który nakazał mu kontynuować poszukiwania ciała Adelnietzego i Apacza, który rzekomo został ranny 8 maja. Później Tombstone Prospector poinformował, że znaleziono oba ciała i że przejęto większość rzeczy Adelnietzego, w tym jego karabin Springfield z 1873 r . " ze skróconą lufą " , łuk , dwa konie, mokasyny i legginsy " pełne krwi ". Zwiadowcy znaleźli również elementy garderoby należące do zamordowanej Elizabeth Merill i jej ojca. Wszystkie rzeczy osobiste Adelnietzego znaleziono w obozie, z wyjątkiem spodni, które zostały zebrane z obszaru " ziemi [która] była przesiąknięta krwią ". Pomimo faktu, że Apacze uciekli, generał Nelson A. Miles powiedział; " Generał-major dowodzący armią bardzo wysoko ceni umiejętności, siłę i wytrwałość żołnierzy. i dotychczasowe sukcesy.. Porucznik Sedgwick Rice i podporucznik NK Averill, Siódmy Pułk Kawalerii, a także podoficerowie, przewodnicy i indiańscy zwiadowcy pod ich dowództwem są wysoko cenieni" .

Po 17 maja doszło tylko do jednego innego godnego uwagi spotkania między armią Stanów Zjednoczonych a Apaczami spoza rezerwatu podczas kampanii. 4 czerwca 1896 r. Amerykanie otrzymali pozwolenie od rządu Meksyku na ściganie Apaczów przez granicę międzynarodową, a wkrótce potem wysłano małą ekspedycję do Sonory. 21 czerwca porucznik William Yates przewodził ekspedycji przez Pulpito Mountain, sześćdziesiąt mil na południe od granicy, gdy natknął się na obóz Apaczów. Natychmiast wydano rozkaz ataku, który doprowadził do schwytania pięcioletniej dziewczynki, konia i sprzętu kempingowego. Nie doszło jednak do walki i doniesiono, że czterech wojowników, cztery kobiety i jedno inne dziecko uciekło. Amerykańskie gazety twierdziły, że zwiadowcy Apaczów, którzy brali udział w ekspedycji, ostrzegli obóz Apaczów przed rozpoczęciem ataku, dając większości czas na ucieczkę.

Następstwa

Kampania Apaczów z 1896 r. była ostatnim razem, gdy armia Stanów Zjednoczonych ruszyła na Apaczów, ale według autorki i historyczki Lyndy Sánchez z Lincoln w Nowym Meksyku " brutalne epizody " między Apaczami a amerykańskimi lub meksykańskimi osadnikami trwały do ??lat 30. XX wieku. Britt Wilson mówi, że Massai został zaatakowany z zasadzki i zabity we wrześniu 1906 r. przez oddział z Nowego Meksyku. Jednak inni wierzyli, że Apache Kid był mężczyzną, który zginął tego dnia, dlatego obszar ten nazwano Apache Kid Wilderness . Mała dziewczynka Apacza, schwytana 8 maja, zamieszkała z Johnem Slaughterem w San Bernardino Ranch , które jest obecnie miejscem o znaczeniu historycznym. Nazwano ją Apache May , od miesiąca, w którym została znaleziona. Zarówno John, jak i jego żona Viola wierzyli, że Apache Kid był ojcem dziewczynki i że musiała mieć około dwunastu miesięcy. Kiedy ją znaleziono, Apache May miała na sobie sukienkę zrobioną z " muślinowego plakatu wyborczego " Elizabeth Merill, więc Viola uszyła dla niej nowe ubrania. Relacje są różne, ale w jakiś sposób w 1901 roku sukienka Apache May zajęła się ogniem. Dziewczyna została poważnie poparzona i zmarła następnego ranka. Jej szczątki spoczywają teraz na cmentarzu rodziny Slaughter, znajdującym się na ranczu, a jej sukienkę zachowało Arizona Historical Society

Zobacz także

Strzelanina w Skeleton Canyon