Wojny Siuksów - Atak na Lower Sioux Agency 1862

Atak na Lower Sioux Agency (1862)

Najważniejsi wodzowie tej bitwy: Little Crow; Mała Wrona [Mały Kruk] (Mdewakanton) (Dakota)

Strony wojujące
Stany Zjednoczone	Dakota (Siuksowie Santee)
Dowódcy i liderzy
	Wódz Mały Kruk
Ofiary i straty
20 zabitych, 10 schwytanych, 47 uciekło	Nie odnotowano

Atak na Lower Sioux Agency

był pierwszym zorganizowanym atakiem dowodzonym przez przywódcę Dakotów Little Crow w Minnesocie 18 sierpnia 1862 roku i jest uważany za pierwsze starcie wojny Dakotów z 1862 roku . W jego wyniku zginęło 13 osadników, a siedmiu kolejnych zginęło podczas ucieczki z agencji do Fort Ridgely

W tygodniach poprzedzających atak napięcia były wysokie. Wielu wschodnich Dakotów było rozgniewanych odmową kupców udzielenia kredytu w czasie lata głodu i trudności oraz niewykonaniem przez agentów ds. Indian Stanów Zjednoczonych płatności rentowych zgodnie z wymogami traktatu. ^[ 1 ]^[ 2 ] Początkowy atak na Agencję Dolnych Siouxów przeprowadzony przez frakcję wschodnich Dakotów skupił się na czterech sklepach handlowych, które następnie splądrowano w celu zdobycia mąki, wieprzowiny, ubrań, whisky, broni i amunicji. ^[ 3 ]

Po ataku na Lower Agency nastąpiła bitwa pod Redwood Ferry . ^[ 1 ] Przemoc wkrótce rozprzestrzeniła się na odizolowane farmy i osady w hrabstwach Brown i Renville, ^[ 1 ] gdzie zginęło około 200 osadników, a kolejnych 200 zostało pojmanych. ^[ 4 ] Życie niektórych osadników zostało uratowane, gdy Dakotowie ostrzegli ich, że powinni uciekać. ^[ 3 ]

Preludium

Po początkowym konflikcie w Acton Township w Minnesocie 17 sierpnia, w którym pięciu białych osadników zostało zabitych przez czterech młodych myśliwych z plemienia Wahpeton Dakota z wioski Rice Creek, napięcia sięgały zenitu. ^[ 1 ] Podobne incydenty w przeszłości skutkowały karaniem tylko sprawców. ^[ 2 ] Jednak "tradycjonalistyczni" przywódcy, tacy jak Cut Nose, "główny żołnierz" loży żołnierskiej, ^[ 3 ] i Red Middle Voice, szef bandy Rice Creek, ^[ 1 ] zrozumieli, że sytuacja ta stwarza okazję do poprowadzenia powstania przeciwko Amerykanom, którzy wstrzymali wypłaty rent i prowiantu podczas lata głodu i trudności dla wielu wschodnich Dakotów. ^[ 2 ] Zdawali sobie również sprawę, że Amerykanie są w trakcie własnej wojny secesyjnej i "brakuje im ludzi". ^[ 3 ]

W środku nocy Red Middle Voice i jego bratanek, wódz Shakopee III (znany również jako Little Six), zwołali naradę w domu Little Crow. ^[ 1 ] Taoyateduta Little Crow był postrzegany jako "ostatni z głównych wodzów Mdewakanton, który oparł się akulturacji", a jego wsparcie było niezbędne, aby przekonać innych do pójścia na wojnę. ^[ 2 ] Chociaż Little Crow początkowo się wahał, ostrzegając, że bezcelowe jest pójście na wojnę z Amerykanami, ostatecznie zgodził się poprowadzić powstanie i następnego ranka nakazał atak na pobliską Agencję Lower Sioux. ^[ 1 ]

Rano 18 sierpnia kilku handlarzy, w tym Nathan Myrick , major William H. Forbes i kapitan Louis Robert, akurat przebywało poza Agencją Dolnych Siouxów, pozostawiając innym zarządzanie swoimi zapasami.

Uczestnicy

Wczesnym rankiem grupa żołnierzy Dakotów wyruszyła w kierunku Agencji Dolnych Siuksów, znanej również jako Agencja Redwood. ^[ 3 ] Dominującą pozycję w grupie stanowili mężczyźni z wiosek Red Middle Voice i Shakopee . ^[ 3 ] Dołączyli do nich inni z wiosek Mankato, Big Eagle i Little Crow. ^[ 3 ] Wódz Wabasha III sprzeciwiał się wojnie i odmówił przewodzenia grupie. ^[ 1 ] Kilku mężczyzn i kobiet z plemienia Dakotów poszło ostrzec swoich krewnych i przyjaciół mieszkających w pobliżu. ^[ 3 ]

Wielu przywódców nie miało kontroli nad swoimi oddziałami, ponieważ młodzi dzielni działali, nie zwracając uwagi na ich ostrzeżenia. ^[ 1 ] Historyk Gary Clayton Anderson twierdzi, że loża żołnierska lub akicita z wioski Shakopee przejęła władzę w przewodzeniu atakowi, biorąc pod uwagę brak doświadczenia Shakopee jako przywódcy i wiek jego starszego wuja, Red Middle Voice. ^[ 3 ] Anderson sugeruje również, że schemat zabijania wydawał się "selektywny", a ci, których postrzegano jako obrażających religię Dakotów lub szamanów, lub którzy odmówili pomocy Dakotom w postaci żywności lub kredytu, byli atakowani w pierwszej kolejności. ^[ 3 ] Jeden młody żołnierz, Tawasuota (Much Hail), był jednym z pierwszych, którzy zaatakowali.

Atak

Mapa budynków Agencji Dolnych Siouxów, 1862

Rankiem 18 sierpnia duży oddział żołnierzy otoczył Lower Sioux Agency , osadę obejmującą kwatery agenta ds. Indian , innych pracowników rządowych, sklepy handlarzy, stodoły i inne budynki. ^[ 1 ] Podzieliwszy się na małe grupy, otoczyli cztery domy handlowe w Lower Agency, otwierając ogień natychmiast na sygnał.

Kupiec Andrew Myrick był jedną z pierwszych osób zabitych 18 sierpnia 1862 r.

W pierwszym ataku zginęli:

James W. Lynd , były senator stanowy, który pracował jako urzędnik w sklepie handlowym Myricka. Lynd, który miał żonę Dakotę, z którą miał dwójkę dzieci, został zabity jako pierwszy. ^[ 1 ] Tawasuota pobiegł do niego krzycząc: "Teraz zabiję psa, który nie chciał mi dać kredytu". ^[ 3 ]^[ 5 ]^[ a ]
Andrew Myrick, "najbardziej znienawidzony z handlarzy" za odmowę przyjęcia kredytu Dakota wcześniej tego lata, gdy głodowali. Został trafiony dwiema piłkami, jedną w ramię i jedną w bok. Myrick uciekł z magazynu pocztowego przez okno na strychu, ale został zabity, zanim zdołał się schronić. Jego ciało znaleziono później z ustami wypchanymi trawą. Wielu zinterpretowało to jako odwet za powiedzenie: "Pozwólcie im jeść trawę".
George W. Divoll, inny sprzedawca w sklepie Myricka i "stary Fritz", kucharz. Obaj mężczyźni stali za ladą, gdy zostali zastrzeleni.
Francois LaBathe, kupiec pochodzenia francuskiego i dakotańskiego, spokrewniony z wodzem Wabashą. LaBathe zginął we własnym sklepie.

Joseph E. Belland i Antoine Young, sprzedawcy w sklepie Williama Forbesa.

Patrick McClellan, sprzedawca w sklepie Louisa Roberta.

Alexis Dubuque, urzędniczka w Forbes lub Myrick.

Trzech nieuzbrojonych pracowników rządowych zostało zabitych na rozkaz Little Crow, gdy skonfrontowali się z żołnierzami Dakotów, próbując powstrzymać ich przed kradzieżą koni. ^[ 3 ] Wśród nich byli AH Wagner, zarządca farm; John Lamb, gospodarz; i Lathrop Dickinson. ^[ 3 ]^[ 5 ] Philander Prescott , starszy handlarz futrami, który mieszkał wśród Dakotów przez czterdzieści lat i miał rodzinę Dakotów, został zabity, gdy biegł w kierunku swojego domu.

W sumie w Lower Agency zginęło trzynaście osób.

Ucieczka i pościg

Wielu żołnierzy Dakotów przystąpiło do napadów na sklepy handlowe w poszukiwaniu mąki, wieprzowiny, ubrań, whisky, broni i amunicji.
Atak został wstrzymany na tyle długo, aby około pięćdziesięciu osób mogło uciec przed żołnierzami Dakotów w zarośla pod urwiskiem. Stamtąd cywile udali się w kierunku Fort Ridgely, który znajdował się czternaście mil dalej. ^[ 7 ] Niektórym pomógł przeprawić się przez rzekę przewoźnik, którego nazwisko jest kwestionowane, ^[ 1 ] zanim sam został zamordowany; inni uciekli pieszo. ^[ 7 ] Jednym z ostatnich, którzy przeprawili się przez rzekę promem, był pastor Samuel D. Hinman, który uciekł bryczką po spotkaniu z Little Crow. ^[ 3 ] Widząc ponury wyraz twarzy Taoyateduty, Hinman zapytał: "Crow, co to znaczy?" i zdał sobie sprawę, że jest w niebezpieczeństwie, gdy w odpowiedzi otrzymał tylko groźne spojrzenie.

Mimo to siedmiu kolejnych osadników zostało dościgniętych i zabitych w czasie ucieczki. ^[ 1 ]^[ c ] Wśród nich był dr Philander P. Humphrey , lekarz agencji, jego chora żona i dwójka jego dzieci. ^[ 1 ]^[ 5 ] Dr Humphrey i jego rodzina zginęli po przekroczeniu rzeki i przejściu czterech mil, zatrzymując się, aby pozwolić żonie odpocząć, gdy nie była w stanie iść dalej. ^[ 5 ] Tylko jego dwunastoletni syn, którego wysłano po wodę dla matki, przeżył i ostatecznie dotarł do fortu. ^[ 5 ]

Życie George'a Spencera, urzędnika w sklepie handlowym Williama Forbesa, zostało oszczędzone, gdy jego przyjaciel Wakinyantawa, weteran wojny, interweniował i oświadczył, że Spencer jest pod jego ochroną i nie powinien zostać zabity. ^[ 3 ] Spencer, który został ranny podczas pierwszego ataku, został wzięty do niewoli na czas trwania wojny, ^[ 1 ] natomiast Williamowi Bourattowi, który był częściowo Dakotą, pozwolono uciec. ^[ 3 ]

Następstwa

Według historyka Marion P. Satterlee, w czasie ataków w Lower Sioux Agency mieszkało około 85 osób. ^[ 7 ] W swojej książce Massacre at the Redwood Indian Agency podaje, że w sumie w agencji zginęło 13 osób, a kolejnych siedem zginęło podczas ucieczki. ^[ 7 ] Około dziesięciu osób zostało schwytanych, a 47 uciekło. ^[ 7 ] Po opróżnieniu budynków Lower Agency z ich zawartości, zostały one podpalone i doszczętnie spalone.

Wśród ofiar znajdował się wynajęty przewoźnik, który pozostał na swoim stanowisku i przewoził uciekających. ^[ 1 ] Chociaż granitowy znacznik na północnym brzegu rzeki podaje, że nazywał się "Charlie Martel", ^[ 1 ] różne relacje sugerują, że przewoźnikiem był Jacob Mauley lub Hubert Millier. ^[ 3 ] Gdy napastnicy z plemienia Dakotów ruszyli w pościg, Olivier Martell, właściciel promu, wsiadł na konia i ruszył w stronę Fort Ridgely. ^[ 3 ]

Dalsze ataki

Zobacz także: Bitwa pod Redwood Ferry

Gdy uchodźcy z masakry zaczęli przybywać do Fortu Ridgely, kapitan John S. Marsh opuścił fort z grupą wsparcia liczącą 47 ludzi i udał się w stronę Agencji Lower Sioux. ^[ 1 ] Marsh i jego ludzie wpadli w zasadzkę podczas bitwy zwanej Bitwą pod Redwood Ferry . ^[ 7 ]

Przemoc nasiliła się, gdy żołnierze Dakotów zaatakowali odizolowane gospodarstwa w hrabstwach Brown i Renville, zabijając około 200 osadników i biorąc jako zakładników kolejne 200 kobiet, dzieci i częściowo Dakotów cywilów. ^[ 4 ] Według Andersona "nieprzewidywalne zachowanie żołnierzy Akicita wskazuje na panujące zamieszanie, ponieważ nikt nie wydawał się sprawować kontroli".

Notatki

^ Historyk Kenneth Carley zauważa, że ??pewien historyk wysunął teorię, iż James W. Lynd został zabity przez krewnych swojej żony po tym, jak porzucił rodzinę dla innej dziewczyny. (Carley, s. 12)
^ Historyk Gary Clayton Anderson (2019) sugeruje, że Philander Prescott został zabity w Lower Sioux Agency, podczas gdy historycy Kenneth Carley (1976) i William Folwell (1921) sugerują, że Prescott został zabity po drugiej stronie rzeki, podczas próby ucieczki. (Anderson, s. 85; Carley, s. 14; Folwell, s. 109-110)
^ Zobacz uwagę powyżej.

Odniesienia

^Przejdź do: ^Carley , Kenneth (1976).^Wojna ^Dakotów ^{z
1862}^r .: Inna wojna domowa w^Minnesocie ⁽^wyd ^.² ⁾^.^St.^Paul ^:^Minnesota ^Historical ^Society ^.^s .^5-6 ^, 7-14^,^21.^ISBN 978-0-87351-392-0.
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d ^e Wingerd, Mary Lethert (2010).North Country: The Making of Minnesota. Minneapolis: University of Minnesota Press. s. 301-306.ISBN 978-0-8166-4868-9.
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad Anderson, Gary Clayton (2019).Masakra w Minnesocie: Wojna Dakotów z 1862 r., najgwałtowniejszy konflikt etniczny w historii Ameryki. Norman: University of Oklahoma Press. s. 81-85.ISBN 978-0-8061-6434-2.
^Przejdź do:^a ^b "Mapa wojny USA-Dakota: 18 sierpnia".Wojna USA-Dakota z 1862 r. . Minnesota Historical Society. 3 lipca 2012 r. . Pobrano 24 lipca 2022 r.
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Curtiss-Wedge, Franklyn (1916). Historia hrabstwa Redwood w Minnesocie . Tom I. Chicago: HC Cooper Jr. & Co. s. 135-139.
^ Murphy, Lucy Eldersveld (2014). Kreole z Wielkich Jezior: społeczność francusko-indyjska na północnych pograniczach, Prairie Du Chien, 1750-1860 . Cambridge University Press. s. 145. ISBN 9781139992978.
^Przejdź do:^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Folwell, William Watts (1921)."V. Epidemia Siouxów, 1862".Historia Minnesoty. Minnesota Historical Society. s. 109-114.

Linki zewnętrzne

Historyczne miejsca w Minnesocie: Agencja Lower Sioux