0 seconds of 0 secondsGłośność 0%01:3100:0003:16 

Raton Pass National Historic Landmark, będący pierwszym znaczącym przejściem na zachód przez Góry Sangre de Cristo, upamiętnia rozwój amerykańskiego handlu, interakcje kulturowe i ekspansję na zachód.

Pasmo Sangre de Cristo, dzięki uprzejmości Wikipedii.

Kiedy Meksyk otworzył swoje granice, aby handlować ze Stanami Zjednoczonymi w 1821 r., narodził się wielki szlak handlowy, wojskowy i emigracyjny. Jednak góry Sangre de Cristo górowały nad zachodnim krańcem Stanów Zjednoczonych w Missouri i tętniącym życiem meksykańskim centrum handlowym, Santa Fe. Wcześni odkrywcy, traperzy i rdzenni mieszkańcy Ameryki odkryli już wcześniej różne ścieżki przez zdradliwe góry, ale przed 1821 r. nie odbyły tej podróży żadne kryte wozy.

W czerwcu 1821 roku William Becknell , handlarz końmi i mułami, podróżował na zachód od Franklin w stanie Missouri, z wozem i czterema towarzyszami. Historia od lat pisze, że Becknell miał być pierwszym z wielu, którzy podróżowali wozem przez wąską, krętą przełęcz Raton. Jednak ta część jego podróży została zakwestionowana po odkryciu pamiętnika Pedro Ignacio Gallego w 1993 roku. Meksykański kapitan Gallego i jego 400 ludzi spotkało Becknella podczas jego pierwszej podróży do Santa Fe. Jego pisma i dziennik Becknella opisujący krajobraz dostarczają więcej dowodów na to, że on i jego ludzie prawdopodobnie błędnie zidentyfikowali rzekę Canadian i zamiast tego przekroczyli inną rzekę lub strumień. Naukowcy twierdzą teraz, że dowody wskazują na lokalizację między rzeką Arkansas a Puertocito Piedra Lumbre w Kearny Gap, na południe od dzisiejszego Las Vegas w Nowym Meksyku.

Szlak Santa Fe w pobliżu "The Caches" w hrabstwie Ford w stanie Kansas

Wkrótce jednak rozwinęła się nowa odnoga Szlaku Santa Fe. Tak zwana " Trasa Cimarron " była nie tylko o 100 mil krótsza, ale także przecinała stosunkowo płaskie trawiaste równiny i pustynie dzisiejszego Kansas i Oklahomy , zamiast przechodzić przez góry. Chociaż otwartość Trasy Cimarron prowadziła do częstych najazdów plemion indiańskich i dostarczała znacznie mniej wody, niebezpieczeństwa krótszej ścieżki były nadal preferowane do podróżowania. W latach 20. XIX wieku i na początku lat 40. XIX wieku większość ruchu wozów wzdłuż Szlaku Santa Fe decydowała się na Trasę Cimarron.

W 1846 roku przełęcz ponownie odegrała znaczącą rolę historyczną. Napięcia między Stanami Zjednoczonymi a Meksykiem rosły w związku ze sporami o ziemię w Teksasie , który obejmował tereny obecnego stanu Nowy Meksyk. Oba kraje rościły sobie prawa do tej ziemi, a Meksyk kwestionował decyzję Stanów Zjednoczonych o aneksji Teksasu w 1845 roku. Prezydent James Polk wypowiedział wojnę Meksykowi w 1846 roku i wysłał na terytorium wojska amerykańskie. Generał Stephen Watts Kearny wyruszył ze swoją słynną 1600-osobową "Armią Zachodu" wzdłuż Szlaku Santa Fe .

Armia Zachodu wkracza do Nowego Meksyku.

Chociaż Mountain Branch i Raton Pass były niebezpieczne, Kearny postanowił udać się na zachód przez góry, zamiast podążać trasą Cimarron. Stroma, wąska przełęcz Raton Pass zapewniała lepszą ochronę przed siłami inwazyjnymi i obfite zaopatrzenie w wodę, w przeciwieństwie do suchej pustyni wzdłuż większości trasy Cimarron. Zanim Kearny i jego ludzie przybyli, grupa robotników wyruszyła szlakiem, aby uczynić przejście bardziej dostępnym, w tym usuwając skały i gruz z niesławnej przełęczy Raton Pass. Pomimo ich wysiłków podróż Kearny'ego nadal była pełna trudności. Wiele wozów zostało zniszczonych, a zapasy musiały zostać w tyle.

Osłabieni mężczyźni wyszli z Raton Pass i spodziewali się oporu ze strony meksykańskich sił wysłanych przez gubernatora prowincji Manuela Armijo. Zamiast tego znaleźli opuszczoną dolinę. Przejęcie Santa Fe przez Kearny'ego było więc szybkie. Bez walki Stany Zjednoczone zgłosiły roszczenia do terytorium.

Mountain Branch został ponownie w większości porzucony po tym, jak został użyty przez armię Kearny'ego, ponieważ kupcy i podróżnicy nadal preferowali krótszą, łatwiejszą trasę. Jednak Raton Pass został ponownie użyty po wybuchu wojny secesyjnej w 1860 roku. Podatność Cimarron Branch została rozpoznana, gdy obawy związane z najazdami Konfederatów wzrosły . Szlak Santa Fe był intensywnie wykorzystywany jako szlak zaopatrzeniowy Unii na zachód, a wąska, chroniona Raton Pass była łatwa do obrony. Przełęcz nadal służyła wojskom Unii do 1865 roku.

Zespół wołów w górach Raton, pomiędzy Trinidad i Raton.

Przełęcz Raton stała się częścią drogi płatnej  , którą przedsiębiorca  Richens L. Wootton zbudował i zarządzał nią pod koniec wojny przez kilka lat . Począwszy od 1866 roku, najbardziej zdradliwa część szlaku Santa Fe została poważnie zmieniona przez niwelację, wysadzanie, budowę mostów i oczyszczanie. Dawniej trudna przełęcz Raton stała się przejezdna o każdej porze roku dla koni, wozów i dyliżansów. Podczas gdy droga płatna Woottona była bardzo dochodowa, rozwijający się zachodni system kolejowy wkrótce ją wyprzedził. Pod koniec lat 70. XIX wieku ruch kolejowy zastąpił przełęcz Raton i szlak Santa Fe, co doprowadziło do porzucenia epickiego szlaku handlowego w 1880 roku.