Bitwa pod Pond Creek Station (1867)

(cytat za: https://www.forttours.com/pages/pondcreekstation.asp)

oraz: https://www.legendsofamerica.com/butterfield-overland-despatch-stage-stations/

i: https://www.legendsofamerica.com/fort-wallace-kansas/

Bitwa pod Pond Creek Station

Była to bitwa rozegrana w pobliżu Fortu Wallace 26 czerwca 1867 r. w wyniku następstw związanych z Wojną Hancocka (1867).

Tło

Geneza Fortu Wallace, w Stanie Kansas, obejmuje obiekt założony jako stacja dyliżansów dla firmy przewozowej Butterfield Overland Despatch na Szlaku Smoky Hill Trail w 1865 roku.

Nazywano go Pond Creek Stage Station. Położony był 1,5 mili na zachód od dzisiejszego Miasta Wallace w Stanie Kansas.

Przystanek był stacją wypoczynkową, która dostarczała podróżnym pożywienie. Jednak trasa nie była pozbawiona niebezpieczeństw, a stacja była świadkiem tak wielu ataków Indian, że tymczasowy obóz wojskowy zwany Camp Pond Creek został położony tuż obok.

Z powodu najazdów Indian linia dyliżansów wkrótce stała się niewypłacalna i w 1866 roku została sprzedana. Żołnierze przenieśli się kilka mil na wschód do południowego odgałęzienia rzeki Smoky Hill, a nowy posterunek nazwano Fort Wallace na cześć generała WHL Wallace'a, który zginął w bitwie pod Shiloh w Tennessee podczas wojny secesyjnej

Pond Creek Station jako stacja macierzysta było również znane jako Duck Pond.

Pierwotna stacja znajdowała się dwa mile na zachód od Fortu Wallace.
Podobnie jak większość stacji, ta miała podziemne tunele biegnące od domu do stodoły i od obu budynków do stanowisk strzeleckich. Stanowiska strzeleckie były wystarczająco duże, aby stanąć w nich dwóch mężczyzn i były przykryte dużą płytą kamienia podtrzymywaną nad ziemią krótkimi kawałkami drewna. Były trzy takie stanowiska: jedno na końcu tunelu wychodzącego ze stajni, jedno wychodzące z domu i jedno większe od pozostałych, które strzegło tylnej części stacji.

Stacja dyliżansowa Pond Creek Station w Fort Wallace, Kansas, autorstwa Kathy Alexander.

Bitwa

26 czerwca 1867 na dwie mile na płudniowy zachód od Fort Wallace w Stanie Kansas

Około 6 rano 26 czerwca grupa Czejenów próbowała ukraść stada ze Pond Creek Station, trzy mile na zachód od Fortu Wallace.
Kapitan Albert Barnitz z kompanii G, 7. Pułku Kawalerii, opuścił fort z 50 ludźmi ze swojej kompanii i kilkoma z kompanii E i I, aby pobiec za nimi.
Żołnierze pogalopowali na północ, a następnie skręcili na zachód, aby odciąć to, co wydawało się być 75 konnymi Indianami. Barnitz zatrzymał się, aby utworzyć linię na otwartym terenie około trzech mil na północny zachód od dzisiejszego Wallace w Kansas.

Gdy Barnitz rozpoczął marsz przeciwko Indianom, więcej wojowników pojawiło się zza grzbietu niewielkiego grzbietu na północnym zachodzie, a inni nadeszli z południowego zachodu z doliny Pond Creek.
200 Czejenów i Lakotów nie postąpiło zgodnie ze swoim zwyczajem krążenia, ale rzuciło się wprost do walki wręcz. Barnitz nazwał to "całkiem desperacką małą walką".

Najbardziej zacięta walka rozegrała się po stronie południowej, gdzie Dog Soldier, Bear with Feathers zrzucił żołnierza z konia, a inny Cheyenne, Big Moccasin, zgarnął trębacza Charlesa Clarka i poniósł go.
Sierżant Frederick Wyllyams został odcięty i przytłoczony. Sam Barnitz został postrzelony kilka razy, ale wyszedł z tego bez szwanku. Linia przez chwilę utrzymywała się, ale część wycofała się na rozkaz sierżanta Williama Hamlina z Kompanii I, który później został osądzony za tchórzostwo. Barnitzowi udało się uwolnić swoje dowództwo i wrócić do fortu.

Następnego dnia Barnitz wrócił po ciała. Clark i Wyllyams zostali okropnie okaleczeni. Sześciu żołnierzy zostało zabitych, a sześciu rannych. Barnitz przypuszczał, że Indianie stracili tyle samo.