Bitwa pod Fort Wallace (1867)

(cytat za: https://www.nps.gov/waba/learn/historyculture/june-1867.htm)

Bitwa pod Fort Wallace

Była to bitwa rozegrana w pobliżu Fortu Wallace w dniach 21 i 22 czerwca 1867 r. w wyniku następstw związanych z Wojną Hancocka (1867).

Tło

Pod koniec Wojny secesyjnej USA próbowały przekonać Indian Wielkich Równin do życia w rezerwatach.
W celu realizacji tej polityki pod ogólnym dowództwem generała Granta przeprowadzono szereg jednoczesnych wypraw wojskowych.
Generał Winfield Scott Hancock dowodził jednym z takich przedsięwzięć w Zachodnim Kansas.
Jego głównym, ale nie jedynym celem byli Południowi Czejenowie w regionie i wzdłuż osadniczego Szlaku Smoky Hill Trail

Hancock rozkazał George Armstrongowi Custerowi, aby poprowadził 7. Pułk Kawalerii w pościg.
Była to pierwsza akcja Custera w wojnach z Indianami. Nie była zbyt udana, rozproszonych Indian trudno było śledzić, a gdy Custer zatrzymał się w Fort Hays po paszę dla swoich koni, okazało się, że jej nie ma i utknął tam.
Po długim opóźnieniu w Fort Hays wiosną 1867 roku, podpułkownik George Armstrong Custer w końcu wyruszył na poszukiwanie wojowników Czejenów i innych "Żołnierzy Psów" 1 czerwca

Opóźnienie Custera było spowodowane wieloma wymówkami, prawdopodobnie po to, aby uniknąć gniewu ze strony jego przełożonego, generała Winfielda Hancocka. Na przykład, wiosenne burze zalały równiny, dezercje były wysokie w 7 dniu, a szkorbut był powszechny. Na poziomie osobistym, żona Custera, Libbie, przybyła z wizytą - prawdopodobnie wpłynęło to na zobowiązanie Custera do wyprowadzki (i pozostawienia jej).

Żołnierz z wyprawy Hancocka zostawił kilka notatek na temat tych wydarzeń na początku czerwca 1867 roku. Pod wymyślnym nazwiskiem Carl Julius Adolph Hunnius przedstawił on pogląd szeregowego na to, co działo się w tamtym czasie.

Wspomina o niektórych wyzwaniach, z jakimi zmagał się Custer, takich jak szkorbut i wysoki wskaźnik dezercji. Jego wzmianka o Wodzu Kiowa, Satancie, jest wymieniona jako "1 czerwca - Sa-tan-ta; zwierzęta panikują w Fort Dodge".

Jest to również potwierdzone przez inne raporty z tamtego okresu. Choć niespójne, jego notatki dają cenne okno na wydarzenia z początku czerwca 1867 r.

1 czerwca gen. Custer opuścił Ft. Hays i udał się do Ft. McPherson nad rzeką Platte, a następnie do Fort Sedgwick w dół na południe do Ft. Wallace.

Fort Wallace, Kansas, 1867

Bitwa

(poniższe zapiski powinny wskazywać na 21-22 czerwa, ale zapewne są wynikiem pomyłki?)

24 czerwca 1867

Przez trzy tygodnie w czerwcu 1867 roku podpułkownik George Armstrong Custer i jego 7. Pułk Kawalerii prowadzili bezcelowy pościg za Lakotami i Czejenami, "Żołnierzami Psami", którzy byli odpowiedzialni za rajdy w całym zachodnim Kansas.
Ponieważ żona Custera, Libby, została w tyle (ale pod ochroną żołnierzy), podróż Custera z jego ludźmi zaprowadziła go na północ do Nebraski i z powrotem na południe z Fort McPherson.
Z niejednoznacznymi wynikami do tej pory, Custer został zaskoczony rankiem 24 czerwca przez grupę Żołnierzy Psów dowodzoną przez wojownika i Wodza Pawnee Killer.

Na północnym odnodze rzeki Republican w południowo-zachodniej Nebrasce, 7. Pułk Kawalerii toczył walkę trwającą większość dnia. W pewnym momencie bitwy kapitan Louis Hamilton (i brat Custera, Tom) podążyli za grupą "Żołnierzy Psów" i odłączyli się od reszty pułku. Kiedy Custer przybył z pomocą, Hamilton i jego żołnierze zdołali już odeprzeć kilka ataków i bezpiecznie wracali.