Bitwa pod Prairie Dog Creek (1867)
[zwana też: Beaver Creek Battle]

cytat za: https://www.legendsofamerica.com/battle-of-prairie-dog-creek-kansas/
oraz: https://www.legendsofamerica.com/battle-of-beaver-creek-kansas/

* * *

Bitwa nad Prairie Dog Creek, znana także jako Bitwa pod Beaver Creek
w Stanie Kansas miała miejsce latem 1867 roku w hrabstwie Phillips.

Miała miejsce 21 oraz powtórnie 22 i 23 sierpnia 1867 roku na północnym zachodzie hrabstwa Phillips

Było to następstwo działań Gen. Dyw. Winfield Scott Hancocka, który kierował departamentem Spraw Wewnętrznych USA od 1866 r., ale niewłaściwie prowadził kampanię, między innymi wydał decyzję o zaatakowaniu połączonego osiedla Indian z Plemion Siuksów i Czejenów, którzy przybyli na rozmowy pokojowe w Pawnee Fork (nad Rzeką Pawnee Creek.)

Zobacz: Incydent w Pawnee Fork (1867)

Wojownicy Czejenów i Lakotów wyruszają na spotkanie sił Hancocka, gdy te zbliżają się do wioski Indian. Autor: Jerry Thomas

Hancock nakazał zdobycie obozu w kwietniu 1867 r, ale po wejściu okazało się, że jest opuszczony. Indianie, obawiając się powtórki Masakry Sand Creek (1864), już odeszli i rozproszyli się.
Hancock czekał trzy dni, a następnie nakazał spalenie obozu 19 kwietnia 1867 roku, pomimo ostrzeżeń agentów indiańskich, że to uczyni wojnę pewną.

Rycina przedstawiająca wyprawę Hancocka, 2 kwietnia 1867 r. (z Harper's Weekly)

Zobacz: Wojna Hancocka 1867

Generał Winfield Scott Hancock

W wyniku tego ataku Siuksowie i Cheyenne (Czejenowie) napadli na dyliżanse pocztowe, spalili stacje i zabili pracowników. Zgwałcili również, zabili i porwali wielu osadników na pograniczu.

Bitwa nad potokiem Prairie Dog Creek w hrabstwie Phillips w stanie Kansas, autorstwa Ralpha Heinza.

Tło

Po Wojnie secesyjnej osadnicy rzucili się na bogate i stosunkowo puste ziemie Wielkich Równin.

Jednostka kawalerii Kansas

W połowie 1867 roku Plemiona Wielkich Równin, dostrzegając zagrożenie dla swojego tradycyjnego stylu życia, regularnie atakowały osadników, pracowników kolei i podróżników, szczególnie wzdłuż rzek Smoky Hill, Saline i Solomon

Plemiona równin autorstwa George'a Catlina

Indianie atakowali z impetem, będąc pod dowództwem odważnego Wodza Czejenów Roman Nose, doświadczonych wojowników z Plemienia Siuksów i nieugiętych w walce "Żołnierzy Psów Czejenów", a także wojowników z Plemienia Kiowa pod dowództwem Wodza Satanty.

Gdy przestraszeni obywatele stanu zażądali pomocy wojskowej, Departament Wojny odpowiedział, upoważniając ochotnicze oddziały milicji do czynnej służby w czasie stanu wyjątkowego.

Satanta, Wódz Plemienia Kiowa.

15 lipca 1867 r. cztery kompanie 18. Kansas Volunteer Cavalry pod dowództwem kapitana Horace'a L. Moore'a zostały zmobilizowane do służby federalnej, aby chronić osadników przed atakami.

Ochotnicy wyruszyli 18 lipca na miesiąc energicznej kampanii, zanim wrócili do Fort Hays.
Następnie połączyli siły z 10. US Cavalry of "Buffalo Soldiers", tworząc połączone siły liczące ponad 250 ludzi pod dowództwem kapitana George'a A. Armesa z 10. i kapitana Moore'a z 18. Pułku Kawalerii

Atak Indian atak na wóz towarowy autorstwa Charlesa Mariona Russella

Bitwa

Bitwa nad Prairie Dog Creek

Podczas gdy grupa Armesa była oddzielona, została zaatakowana 21 sierpnia 1867 r. przez około 300 Kiowa i Czejeni pod dowództwem Wodzów Satanty i Roman Nose.
Gdy wojska Armesa dzielnie odparły atak, ludzie z 18. Pułku Kansas, słysząc odgłosy bitwy, zaczęli się zbliżać, aby udzielić pomocy.

Przeważeni liczebnie pięcioma do jednego, żołnierze USA zeskoczyli z koni i znaleźli schronienie w wąwozie. Po południu zostali poddani tuzinowi ataków, ale udało im się odeprzeć atak wojowników dzięki większej sile ognia ich powtarzalnych karabinów Spencer.

Po dotarciu do rzeki 18. Pułk ruszył w kierunku wojsk, ale po przejściu około trzech mil jego oddział został zaatakowany przez dużą grupę Indian Kiowa i Południowych Komanczów. (?) chyba pomyłka na stronie - chyba jednak Południowych Cheyenne !

Wojownicy Komanczów

Oddział wycofał się do wąwozu, gdzie znaleźli wodę i pozostali pod osłoną wierzb i brzegów wąwozu aż do zmroku. Indianie wycofali się, a Jenness i jego ludzie, pod przewodnictwem zwiadowcy, podążali ścieżką bizonów przez pięć mil, aż dotarli do rzeki.

Bitwa pod Beaver Creek

Indianie wznowili atak następnego ranka 22 sierpnia 1867 r, ale główne dowództwo przyszło z pomocą Jennessowi.

20 sierpnia 1867 roku 18. Pułk Ochotniczej Kawalerii Kansas opuścił Fort Hays. w kierunku źródeł Rzek Solomon i Republican.

Wieczorem 21 sierpnia kapitan George B. Jenness z Kompanii C został wysłany z oddziałem, aby ustalić przyczynę światła dostrzeżonego w pewnej odległości po drugiej stronie prerii. Znalazł pozostałości starego ogniska indiańskiego, ale gdy próbował wrócić do swojego pułku, pogubił się w ciemnościach i ostatecznie zdecydował się rozbić obóz na otwartej prerii. Wczesnym rankiem następnego dnia dotarł do rzeki, około ośmiu mil poniżej obozu żołnierzy.

Armes poprowadził swoich ludzi w dół Prairie Dog Creek w dzisiejszym hrabstwie Phillips, podczas gdy Moore prowadził zwiad w górę rzeki.

Po dołączeniu 18. Pułku Kawalerii Kansas, kapitan Armes zebrał wojska i, zmierzając w kierunku Prairie Dog Creek, zaatakował Indian, którzy rozbili się i rozproszyli.

Uformował pusty kwadrat i udało mu się powstrzymać wojowników. Jego ludzie byli uzbrojeni w powtarzalne karabiny Spencera, a każdy z nich miał przy sobie 200 sztuk amunicji, więc byli dobrze przygotowani do bohaterskiej obrony. Po krótkiej potyczce kapitan Jenness ponownie zaczął poruszać się w górę rzeki w kierunku obozu, ale po przejściu około ? mili zobaczył więcej Indian. Następnie wrócił nad rzekę i usypał przedpiersie z drewna dryftowego i luźnych kamieni, za którymi jego mała grupa walczyła dzielnie przez trzy godziny. Wszystkie konie, z wyjątkiem czterech, zostały zabite lub ranne; dwóch mężczyzn zginęło, a 12 zostało poważnie rannych.

Następstwa

Zobacz: Traktat Medicine Lodge (1867)

Kawaleria straciła trzech zabitych i 36 rannych; Indianie stracili 50 zabitych i 150 rannych.

Te obie bitwy zakończyły ofensywne działania USA na granicy Kansas na ten rok, a jesienią podpisano traktaty z Plemionami Południowych Wielkich Równin.

Pierwszy traktat został podpisany 21 października 1867 r. z plemionami Kiowa i Komanczów.
Drugi, z Plains Kiowa-Apaczami został podpisany tego samego dnia.
Trzeci traktat został podpisany z Południowymi Czejenami i Arapaho 28 października.

Miejsce obu bitew położone jest w północno-zachodniej części hrabstwa Phillips w stanie Kansas, pomiędzy Long Island i Almeną w stanie Kansas, na południe od autostrady 383.