Wojny Indian USA - Masakra Camp Grant (1871)

Masakra w Obozie Grant (1871)

Zobacz także inne artykuły dotyczące Apaczów: (w budowie)
| Plemię Apaczów | Wojny Apaczów | Plemię Yavapai | Wojna Yavapai | Plemię Papagos (Tohono O'odham) | | |

Masakra w Obozie Grant

, w dniu 30 kwietnia 1871 roku, był atak na Pinal i Aravaipa Apaczów , którzy poddali się do armii Stanów Zjednoczonych w obozie Grant , Arizona , wzdłuż rzeki San Pedro .

Masakra doprowadziła do serii bitew i kampanii toczonych między Amerykanami, Apaczami oraz ich sojusznikami z plemienia Yavapai , który trwał do 1875 roku, najbardziej zauważalną akcją w Kampanii Tonto Basin (Wojna Yavapai (1871-1875) Generała George Crooka z 1872 i 1873 roku.

Spis treści:

1 Tło
1,1 Obóz Camp Grant
2 Masakra
3 Następstwa
4 Miejsce obozowego Grantu i masakry
5 Zobacz też

Camp Grant, sfotografowany przez Johna Karla Hillersa w 1870 r.

Tło

Niektórzy historycy uważają, że ograniczenie wrogości Indian w regionie wywołało obawy przed kryzysem gospodarczym w Tucson, ponieważ rząd federalny zmniejszał fundusze na pacyfikację i kontrolę wrogich plemion, głównie Apaczów.
Kupcy, którzy przetrwali na gospodarce "kocami dla pokoju", obawiali się, że ich źródło dochodów wkrótce zostanie utracone. Na początku 1871 roku, aby wzmocnić publiczne poparcie dla wzmożonych działań wojennych i zwiększyć fundusze federalne na "prezenty" dla Apaczów, kilku Arizończyków rzekomo urządzało pozorowane naloty na odosobnione osiedla. Jedna z tych osad znajdowała się w kanionie Aravaipa.

Sprawy Indian na początku lat 70. XIX wieku w Arizonie toczyły się między pokojem a wojną.
Każda nowa runda działań wojennych powodowała narastający konflikt między osadnikami, a żołnierzami. Raport Indyjskiej Komisji Pokojowej z 1867 r. doprowadził do utworzenia w dwa lata później Zarządu Indyjskich Komisarzy . Badając nadużycia w Biurze do Spraw Indian , komisarze zainicjowali rosnący ruch na rzecz praw Indian, którego kulminacją była polityka kwakrów prezydenta Ulyssesa S. Granta .

Poważnym problemem, z jakim borykała się armia Arizony było to, że mieli za mało żołnierzy na zbyt duży obszar lądu.
Większość kronik tamtych czasów uważała Apaczów za największe zagrożenie, ale mówiący po jumajsku Yavapai, których często identyfikowano jako Apaczów Mohave lub Apache Yumas (Plemę Yuma ?), równie często zabijali i okaleczali osadników.

Podzielone na cztery podplemiona (szczepy) , [Tolkapaya lub Zachodni Yavapais, Yavepe i Wipukpaya lub pólnocno-wschodni Yavapais i Kewevkapaya lub południowo-wschodni Yavapais], plemię Yavapai rozciągało się od rzeki Kolorado do basenu Tonto.
Podobnie jak Apacze byli mobilni i niezwykle niezależni, a ich jedynymi władzami politycznymi byli wodzowie wojenni i szefowie doradcy wybierani przez lokalne grupy.
To sprawiło, że armia Stanów Zjednoczonych była niezwykle trudna do pokonania lub negocjowania z więcej niż jedną grupą Yavapai na raz. Żołnierze musieli ścigać Yavapai po nierównym pustynnym terenie .
Wielu żołnierzy opuściło tereny, uciekając z miejsc takich jak Camp Grant, wypalony słońcem zbiór budynków z cegły .

Obóz Camp Grant

Na początku 1871 roku, 37-letni porucznik nazwie Royal Emerson Whitman objął dowództwo Obozu Camp Grant, Arizona, około 50 mil (80 km) na północny wschód Tucson.
W lutym 1871 r. pięcioro starych Apaczów przybyło do Camp Grant, aby szukać syna, który został wzięty do niewoli.

Whitman nakarmił ich i potraktował życzliwie, więc wkrótce na pocztę pojawili się inni Apacze z zespołów (szczepów) Aravaipa i Pinal, aby otrzymać racje wołowiny i mąki .

Tej wiosny Whitman stworzył schronienie wzdłuż Aravaipa Creek , około pięciu mil (8 km) na wschód od Camp Grant dla prawie 500 Apaczów Aravaipa i Pinal, w tym Wódz Eskiminzin .
Apacze zaczęli kosić siano dla koni i zbierać jęczmień na pobliskich polach hodowców.

Whitman mógł podejrzewać, że pokój nie może trwać długo.
Namawiał Wodza Eskiminzin, aby przeniósł swój lud w Góry Białe w pobliżu Fort Apache , który powstał w 1870 roku, ale ten odmówił.

Zimą i wiosną William S. Oury i Jesús María Elías utworzyli grupę straży obywatelskiej , Komitet Bezpieczeństwa Publicznego, który obwiniał Apaczów z Camp Grant za wszelkie grabieże w południowej Arizonie.

Po tym , jak 10 kwietnia Apacze uciekli z Rezerwatu San Xavier , Elías skontaktował się ze swoim dawnym sojusznikiem Francisco Galeritą, Wodzem / Papagos (Tohono O'odham) w Rezerwacie San Xavier, a Oury zbierał broń i amunicję od swoich zwolenników.

Masakra

28 kwietnia po południu sześciu Anglo-Amerykanów , 48 Amerykanów meksykańskich i 92 Papagos (Tohono O'odham) zebrało się wzdłuż Rillito Creek i wyruszyło w marsz do kanionu Aravaipa; jednym z Amerykanów był William S. Oury, brat Granville Henderson Oury.

O świcie w niedzielę 30 kwietnia otoczyli obóz Apaczów.

Papagos (Tohono O'odham) byli głównymi bojownikami, podczas gdy Amerykanie i Meksykanie wyłapywali Apaczów, którzy próbowali uciec.
Większość Apaczów uciekała w góry.
Wszystkie ciała oprócz ośmiu to kobiety i dzieci.
Dwadzieścia dziewięć dzieci zostało schwytanych i sprzedanych do niewoli w Meksyku przez Papagos (Tohono O'odham) i samych Meksykanów.
W sumie 144 Apaczów Aravaipa i Pinals zostało zabitych i okaleczonych, prawie wszyscy oskalpowani.

Następstwa

Porucznik Whitman szukał rannych, znalazł tylko jedną kobietę, zakopał ciała i wysłał tłumaczy w góry, by znaleźli Apaczów i zapewnili ich, że jego żołnierze nie uczestniczyli w "podłej transakcji".
Następnego wieczoru ocaleni Aravaipas zaczęli spływać z powrotem do Camp Grant.
Wielu osadników w południowej Arizonie uważało ten atak za usprawiedliwione zabójstwo i zgadzało się z Ourym, ale to nie był koniec historii.

W ciągu tygodnia po rzezi miejscowy biznesmen, William Hopkins Tonge, napisał do komisarza do spraw Indian, stwierdzając: "Indianie w czasie masakry byli tak zaskoczeni i uważali się za całkowicie bezpiecznych, nie mając prawie żadnej broni, ci, którzy mógł uciec, uciekł w góry".
Był pierwszą osobą, która nazwała to, co miało miejsce, masakrą.

Wojsko i Wschodnia prasa nazwała to masakrą , więc prezydent Grant poinformował gubernator A.PK Safford że jeśli sprawcy nie zostaną postawieni przed sądem, chciał umieścić Arizona pod stan wojennego .

W październiku 1871 roku wielka ława przysięgłych w Tucson oskarżyła 100 napastników o 108 morderstw.
Proces, dwa miesiące później, skoncentrował się wyłącznie na grabieżach Apaczów; ława przysięgłych wydała wyrok uniewinniający zaledwie w19 minut.

Zachodnie grupy Apaczów wkrótce opuściły swoje farmy i miejsca gromadzenia się w pobliżu Tucson w obawie przed kolejnymi atakami.
Ponieważ rodziny pionierów przybyły i osiedliły się w okolicy, Apaczowie nigdy nie byli w stanie odzyskać większości ziem swoich przodków w rzece San PedroDolina.
Wiele grup Apaczów połączyło się z Yavapai w basenie Tonto i stamtąd rozpoczęła się wojna partyzancka, która trwała do 1875 roku.

(Patrz: Wojna Yavapai )

Miejsce Camp Grant i masakry

Do masakry doszło w okolicach Camp Grant.
W 1871 roku jego lokalizacja znajdowała się na górnym tarasie na wschodnim brzegu rzeki San Pedro, na północ od skrzyżowania z Araviapa Creek.
Obóz znajdował się w okolicach 32°50'51.22"N, 110°42'11.91"W.
Miejsce Camp Grant znajdowało się w pobliżu obecnego kampusu Aravaipa w Central Arizona Community College, który znajduje się między miastami Mammoth i Winkelman na trasie Arizona State Route 77.
Niewiele pozostałości tego miejsca jest widocznych.

Obecne władze umieszczają miejsce masakry na południe od Aravaipa Creek i około pięciu mil w górę rzeki od Camp Grant. Na miejscu masakry nie ma żadnego znacznika, a lokalizacja jest znana tylko ogólnie.

Potomkowie tych, którzy zostali zmasakrowani, walczą w 2021 roku przeciwko lokalizacji ogromnej kopalni miedzi w Oak Flat, w pobliżu miejsca masakry.

Zobacz także

Zobacz także inne artykuły dotyczące Apaczów: (w budowie) | Plemię Apaczów | Wojny Apaczów | Plemię Yavapai | Wojna Yavapai | Plemię Papagos (Tohono O'odham) | | |

Zobacz także inne artykuły dotyczące Apaczów: (w budowie)
| Plemię Apaczów | Wojny Apaczów | Plemię Yavapai | Wojna Yavapai | Plemię Papagos (Tohono O'odham) | | |