Wojny Indian USA - Masakra w Fort Parker (1836)

Masakra w Fort Parker (1836)

Masakra w Fort Parker

, znana również jako Rajd na Fort Parker
, była wydarzeniem, w którym grupa kolonistów z Teksasu zginęła w ataku oddziału Komanczów, Kiowa, Caddo i Wichita na Fort Parker 19 maja 1836 roku.

Podczas ataku Cynthia Ann Parker, mająca wówczas około dziewięciu lat, została schwytana i spędziła większość swojego życia w , później wychodząc za mąż za Wodza Petę Noconę i rodząc troje dzieci, w tym syna, Quanaha Parkera , który został wybitnym przywódcą Komanczów i wodzem wojennym podczas Wojny nad Rzeką Czerwoną (1874-1875) w latach 1874-75.

Brat Cynthii, John Richard Parker, również został schwytany i pozostał z Komanczami przez sześć lat, zanim wynegocjowano jego uwolnienie.
Nie był w stanie przystosować się do zachodniego społeczeństwa i postanowił wrócić do.Plemieniu Komanczów

Ilustracja przedstawiająca Fort Parker

Tło

Fort Parker został założony około dwóch mil (3,2 km) na północ od dzisiejszego Groesbeck, hrabstwo Limestone, Teksas , Stany Zjednoczone, przez Johna Parkera, jego synów, Benjamina, Silasa i Jamesa, wraz z innymi członkami Kościoła Baptystów Predestynowanych Pilgrim w hrabstwie Crawford, Illinois

Pod przewodnictwem Johna i Daniela Parkerów przybyli do Teksasu w 1833 roku.

Grupa Daniela najpierw osiedliła się w hrabstwie Grimes, a następnie przeniosła się do hrabstwa Anderson w pobliżu dzisiejszego Elkhart i założyła Kościół Pilgrim. Grupa starszego Johna Parkera osiedliła się w pobliżu źródeł rzeki Navasota i zbudowała fort w celu ochrony przed Indianami. Ukończono ją w marcu 1834 roku. 12-stopowe (3,7 m) ściany z bali fortu Parker obejmowały cztery akry (16 000 m²). Na dwóch rogach umieszczono blokhauzy jako punkty obserwacyjne, a sześć chat przymocowano do wewnętrznych ścian. Fort miał dwa wejścia, dużą podwójną bramę zwróconą na południe i małą bramę umożliwiającą łatwy dostęp do źródła.
Większość mieszkańców fortu należała do rozszerzonej rodziny Johna i Sarah Parker.

Masakra

Wkrótce osadnicy zaczęli budować swoje domy i uprawiać ziemię. Wielu z nich zbudowało chaty na swoich farmach i używało fortu jakoochrony.
Zawarto traktaty pokojowe z otaczającymi wodzami Indian amerykańskich.
Po masakrze Anglosów w Alamo, Komancze i inne lokalne plemiona nabrały odwagi, by odzyskać utracone ziemie.

19 maja 1836 r. duża grupa Indian, w tym Komancze, Kiowa, Caddo i Wichita, zaatakowała mieszkańców Fort Parker. W swoich wspomnieniach Rachel Plummer napisała, że "w jednej chwili pola (przed fortem) były puste, a w następnej przed fortem było więcej Indian, niż sobie wyobrażałam".

Jeden z Indian podszedł do fortu z białą flagą. Nikt nie uwierzył, że flaga jest prawdziwa. Silas Parker chciał, aby pięciu obecnych mężczyzn obsadzono mury i walczyło najlepiej, jak potrafią. Benjamin Parker uważał, że wychodząc, może zyskać czas dla większości kobiet i dzieci, aby uciekły przez tylną (małą) bramę. Uważał, że po prostu nie ma możliwości, aby pięciu mężczyzn było w stanie powstrzymać Indian dłużej niż sekundę lub dwie, ponieważ mogliby użyć lin, aby wspiąć się na mury. Uważał, że grupa wojenna zabije wtedy wszystkich w forcie i niczego niepodejrzewających mężczyzn na polach. Kłócił się z Silasem, że muszą wymienić swoje życie na czas dla wszystkich innych.
Ich ojciec zgadzał się z Benjaminem.

Benjamin wiedział, że zostanie zabity. Według relacji Rachel Plummer, Benjamin wrócił do fortu po pierwszej rozmowie z grupą wojenną i powiedział bratu i ojcu, że wierzy, że wszyscy zostaną zabici i że powinni szybko pobiec do lasu. Silas znów się z nim spierał, mówiąc mu, że powinni zamknąć wielką bramę i obsadzić mury. Ben słusznie zauważył, jak powiedziała Rachel, że nie ma czasu i że ich "droga jest już ustalona". Powiedział jej: "Biegnij, mała Rachel, dla swojego życia i swojego nienarodzonego dziecka, biegnij teraz i szybko!"
Powiedziała, że wtedy wyprostował się i wyszedł z powrotem na zewnątrz.

Opowiedziała, jak Silas kazał jej pilnować bramy frontowej, po tym, jak Benjamin wyszedł porozmawiać z Indianami po raz drugi, kiedy ona sama chciała uciec, podczas gdy on pobiegł po muszkiet i sakiewkę z prochem.
"Zabiją Benjamina" - powiedziała, mówiąc swojego wujka Silasa - "a potem mnie, ale przynajmniej jednego z nich zabiję, na Boga". W tym momencie, jak twierdzi, usłyszała wrzaski na zewnątrz fortu, a potem do środka weszli Indianie.

Te 3-5 minut dało wystarczająco dużo czasu, aby większość kobiet i dzieci uciekła. Rachel Plummer, która była w ciąży, bała się, że nie będzie w stanie nadążyć, niosąc dwuletniego syna, więc została w forcie.
Zaczęła biec, gdy zobaczyła Indian wchodzących do fortu, trzymając za rękę swojego małego chłopca, podczas gdy za sobą, jak powiedziała, widziała Indian dźgających Benjamina swoimi włóczniami, a potem usłyszała "wujek Silas krzyczący bunt, jakby miał ze sobą tysiąc ludzi. Niestety, był sam i wkrótce umarł".

Lucy Parker, która również miała małe dziecko, zatrzymała się, aby pokłócić się z mężem Silasem, błagając go, aby poszedł z nią.
Elizabeth Duty Kellogg zatrzymała się, aby zebrać ich oszczędności, 100 dolarów w monetach, zanim spróbowała uciec.

Benjamin Parker został zabity, a zanim bramy fortu mogły zostać zamknięte, napastnicy wpadli do środka. Silas Parker, który był na zewnątrz ze swoim bratem, został zabity, zanim zdołał wrócić do bramy. Samuel Frost i jego syn Robert zostali zabici w bramie, gdy próbowali uciec. John Parker został wykastrowany, a następnie oskalpowany. Jego żona wyszła z lasu, gdy zobaczyła jego tortury i została schwytana. Lucy Parker i jej dwoje najmłodszych dzieci zostali początkowo schwytani, ale zostali uratowani przez Davida Faulkenberry'ego, gdy przybiegł do fortu z pól. Jej dwoje najstarszych dzieci, wraz z Rachel i jej synem oraz Elizabeth Kellogg, zostało jednak pomyślnie porwanych.

Ogółem zginęło pięciu mężczyzn, niektórzy zostali pozostawieni na pewną śmierć, dwie kobiety i troje dzieci zostało schwytanych, a reszta uciekła na pustkowie.

Następstwa

Cynthia Ann Parker

Cynthia Ann Parker z córką Prairie Flower, około 1861 r.

Główny artykuł: Cynthia Ann Parker

Jedną z jeńców była dziewięcioletnia dziewczynka, Cynthia Ann Parker , córka Silasa i Lucindy Duty Parker. Cynthia Ann mieszkała z Komanczami przez prawie 25 lat.

Wyszła za mąż za Wodza Komanczów Petę Noconę i miała troje dzieci, w tym Quanah Parkera. W 1860 roku była wśród grupy Indian amerykańskich schwytanej przez Texas Rangers w Bitwie pod Pease River.

Jak na ironię, Cynthia Parker padła ofiarą dwóch masakr, które zniszczyły jej życie.
Pierwsza, atak na Fort Parker w 1836 roku, zabił jej ojca i pozostawił ją wśród Komanczów na prawie 25 lat.
Druga, masakra Komanczów jej męża, Peta Noconę, w Bitwie pod Pease River, pozostawiła ją więźniem wśród białych. Została zidentyfikowana przez swojego wuja, Isaaca Parkera, i wróciła do jego domu w Teksasie. Cynthia Ann nigdy nie przystosowała się na nowo do społeczeństwa anglosaskiego i zmarła w wieku 43 lat w 1870 roku po tym, jak zagłodziła się na śmierć po tym, jak jej córka, Prairie Flower, zaraziła się grypą i zmarła na zapalenie płuc. Pierwotnie została pochowana w Poyner, hrabstwo Henderson, Teksas, ale jej syn, Quanah, pochował ją ponownie obok swojego przyszłego grobu w swoim domu, Star House, w Cache, Oklahoma. W 1957 roku stan Oklahoma przeniósł swoje groby na cmentarz Old Post w Fort Sill, hrabstwo Commanche, Oklahoma, na terenie znanym jako Chief's Knoll. W 1965 roku stan Teksas przeniósł Prairie Flower z jej grobu w Edom, hrabstwo Van Zandt, Teksas, aby dołączyła do swojej matki i brata.

John Richard Parker

Artykuł główny: John Richard Parker

Brat Cynthii Ann, John Richard Parker, został wykupiony w 1842 roku wraz ze swoim kuzynem, Jamesem Prattem Plummerem. Nie potrafił przystosować się do białego społeczeństwa i uciekł z powrotem do Komanczów. Później został pozostawiony na śmierć po tym, jak zaraził się ospą podczas najazdu Komanczów na Meksyk.

Oddział wojenny zostawił pojmaną Meksykankę, aby się nim opiekowała, a on po wyzdrowieniu oddał ją rodzinie i spędził resztę życia w Starym Meksyku po ślubie. Podczas wojny secesyjnej służył w meksykańskiej kompanii w armii Konfederatów. Później mieszkał jako pasterz i hodowca bydła w Meksyku, gdzie zmarł w 1915 roku

Rachel Plummer

Artykuł główny: Rachel Plummer

Rachel Plummer, 17-letnia żona Luthera Plummera, córki Jamesa Parkera i kuzynki Cynthii Parker i jej brata Johna, była przetrzymywana przez Komanczów przez dwa lata, zanim jej ojciec ją wykupił. Jej książka o jej niewoli, Rachael Plummer's Narrative of Twenty-One Months' Servitude as a Prisoner Among the Comanchee Indians, została wydana w Houston w 1838 roku. Była to pierwsza opowieść o jeńcu Indian z Teksasu opublikowana w Republice Teksasu i była sensacją nie tylko tam, ale w całych Stanach Zjednoczonych, a nawet za granicą. Rachel zmarła w 1840 roku, podczas porodu, rok po wykupieniu.

James Pratt Plummer

James Pratt, syn Luthera Martina Thomasa Plummera i Rachel Parker Plummer, został rozdzielony z matką (która nigdy nie dowiedziała się o jego dalszym losie) i wkrótce został oddany innej grupie Komanczów.

Pod koniec 1842 roku został wykupiony, a w 1843 roku ponownie spotkał się ze swoim dziadkiem Jamesem W. Parkerem. Parker odmówił zwrotu wnuka ojcu, twierdząc, że Luther Plummer nie zapłacił nawet żadnych pieniędzy na okup dla swojej rodziny. Nawet gdy ten ostatni skutecznie odwołał się do gubernatora Teksasu, Parker odmówił zwrotu wnuka. Luther Plummer później ożenił się ponownie i spłodził kolejne dziecko, po czym nie kontynuował tej sprawy. James Pratt Plummer ożenił się dwa razy i miał czworo dzieci. Zaciągnął się do armii Konfederatów podczas wojny secesyjnej i zmarł na zapalenie płuc w 1862 roku po zachorowaniu na dur brzuszny

Elizabeth Duty Kellogg

Pod koniec maja 1836 roku Elizabeth Kellogg została porwana przez grupę Indian Kichai, których wzięła za "Kitchawas".
Latem Indianie Delaware (Lenape) kupili panią Kellogg i sprzedali ją jej szwagrowi Jamesowi W. Parkerowi w sierpniu 1836 roku za 150 dolarów (pieniądze wysłał Sam Houston). Ponownie spotkała się ze swoją siostrą Marthą Duty 6 września 1836 roku.

Osoby blisko związane z losem pojmanych mieszkańców

James W. Parker

Artykuł główny: James W. Parker

James W. Parker, który pracował na polach, gdy rozpoczął się nalot, spędził większość swojego życia i majątku na poszukiwaniach córki Rachel, wnuka Jamesa, siostrzenicy Cynthii i siostrzeńca Johna Richarda. Po wielu ucieczkach z opresji, w końcu osiedlił się ze swoją rodziną. Postać ohna Wayne, Ethan Edwards, w westernie Johna Forda The Searchers, została stworzona przez autora Alana Le Maya na wzór Parkera i innych osób dotkniętych porwaniami dzieci.

Były felietonista Dallas Morning News Frank X. Tolbert w swojej książce An Informal History of Texas zatytułował jeden z rozdziałów "Czy wujek James (Parker) był złoczyńcą", co wyrażało zupełnie inne spojrzenie na pastora. James W. Parker był wujem Cynthii Ann Parker, ojcem Rachel Plummer, a dziadkiem syna Rachel, Jamesa Pratta Plummera. Sam Houston odpowiedział "Lutherowi" Thomasowi Martinowi Plummerowi w liście, że: "Wielebny Parker miał dość złą reputację w większości swoich interesów". Houston nie ufał osądowi Parkera i jak donosi ten rozdział książki Tolberta, Houston po prostu nie mógł uwierzyć, że pastor Parker nie zwróci Jamesa Pratta Plummera jego naturalnemu ojcu.

Quanah Parker

Główny artykuł: Quanah Parker

Quanah Parker, syn Cynthii Ann Parker, został przywódcą Quahadi Komanczów.
Po pokonaniu większości Komanczów i innych plemion na Staked Plains (Llano Estacado), Parker i jego grupa poddali się władzom i zostali zmuszeni do przeniesienia się do rezerwatu indiańskiego na Terytorium Oklahomy. Quahadi byli ostatnim plemieniem, które pozostało na Staked Plains. Quanah Parker został mianowany wodzem wszystkich plemion Komanczów w rezerwacie. Na krótko przed swoją śmiercią w 1911 r. zorganizował ekshumację swojej matki i siostry i pochował je ponownie na działce obok swojej na cmentarzu Post Oak w pobliżu Cache w Oklahomie. Kongres uchwalił specjalny przydział na sfinansowanie ponownego pochówku.
Trójka została przeniesiona w 1957 r. na cmentarz wojskowy Old Post w Fort Sill w Oklahomie.

Tło