Osady, Placówki i Forty - Fort Atkinson (Nebraska)

FORT ATKINSON
(Nebraska)

Fort Atkinson (Nebraska)

Fort Atkinson był pierwszym posterunkiem armii Stanów Zjednoczonych , który powstał na zachód od rzeki Missouri w niezorganizowanym regionie Luizjany Zakupionej przez Stany Zjednoczone. Znajdujący się tuż na wschód od dzisiejszego Fort Calhoun w Nebrasce , fort został wzniesiony w 1819 roku i opuszczony w 1827 roku. Miejsce to jest obecnie znane jako Fort Atkinson State Historical Park i jest Narodowym Pomnikiem Historycznym . W latach 80. i 90. XX wieku państwo zbudowało w tym miejscu replikę fortu. ^[ 4 ]

Posterunek, w którym mieszkali żołnierze, handlarze, traperzy i inni ludzie z pogranicza, został uznany przez Nebraska State Legislature za pierwsze miasto w Nebrasce. Założony prawie 30 lat przed utworzeniem Terytorium Nebraski , Fort Atkinson miał ponad 1000 mieszkańców. Obejmował cegielnię, wapiennik, kamieniołom, młyn zbożowy, tartak i warsztat bednarski.

Magazyn prochu w Forcie Atkinson

Lewis i Clark

Miejsce, które miało stać się Fortem Atkinson, to Council Bluff (nie mylić z Council Bluffs w stanie Iowa , 20 mil na południe, przemianowanym na obecną nazwę na cześć klifu w 1852 r.), które było miejscem narady w sierpniu 1804 r. pomiędzy wyprawą Lewisa i Clarka a członkami plemion indiańskich Oto i Missouria . ^[ 6 ] William Clark polecił rządowi Stanów Zjednoczonych wysoki klif z widokiem na rzekę Missouri jako odpowiednią lokalizację do budowy fortu.

Council Bluff: posterunek graniczny

Piętnaście lat później, w 1819 roku, prezydent James Monroe wysłał wyprawę wojskową ( Yellowstone Expedition , dowodzoną przez pułkownika Henry'ego Atkinsona ), aby założyć szereg fortów wzdłuż Missouri. Forty te miały wspierać amerykański handel futrami i przeciwdziałać wpływom brytyjskim na północnych równinach. 6. Pułk Piechoty USA i 1. Pułk Strzelców stanowiły wojskową część wyprawy, która dotarła do Council Bluff 19 września. Ich założenie Fort Atkinson uczyniło go pierwszym dużym amerykańskim fortem na zachód od rzeki Missouri. Znajdował się w pobliżu Fort Lisa i Cabanne's Trading Post , prywatnych zakładów handlu futrami prowadzonych przez dużych handlarzy, którzy mieli siedzibę w St. Louis w stanie Missouri

Ekspedycja zatrzymała się, aby zbudować Cantonment Missouri, obóz zimowy wzdłuż dna rzeki poniżej klifów. Porzuciwszy plany założenia kolejnych fortów w górę rzeki, żołnierze osiedlili się na zimę. Zima 1819-20 była bardzo surowa; niedobór rządowych wykonawców pozbawił garnizon wystarczających zapasów. Żołnierze cierpieli na powszechny szkorbut (z powodu złego odżywiania i braku witaminy C ), który pochłonął życie ponad 200 z 1120 mężczyzn tej pierwszej zimy. Szacunki dotyczące liczby ofiar cywilnych są prawdopodobnie dwukrotnie wyższe niż liczba ofiar wojskowych; nie prowadzono żadnych rejestrów ich strat.

Wiosną 1820 roku rzeka Missouri zalała Cantonment Missouri. Żołnierze zbudowali stały obóz na szczycie Council Bluff i przemianowali go na Fort Atkinson. Miejsce to zostało oznaczone na mapach rządu federalnego USA jako "Fort Calhoun" na cześć sekretarza wojny, Johna C. Calhouna , jednak armia USA nazwała rzeczywisty obóz na cześć swojego pierwszego dowódcy. ^[ 7 ] W latach dwudziestych XIX wieku żołnierze prowadzili obserwacje meteorologiczne jako badania dla rządu.

Garnizon brał udział w walce tylko w 1823 roku. Członkowie plemienia Arikara zaatakowali grupę handlową dowodzoną przez Williama H. ??Ashleya wzdłuż rzeki Missouri w dzisiejszej Dakocie Południowej . Żołnierze z fortu odpowiedzieli atakiem na wioski Arikara. Chociaż żaden amerykański żołnierz nie zginął w krótkiej potyczce, siedmiu żołnierzy utonęło w drodze w górę rzeki, gdy ich łódź stępkowa uderzyła w kłodę. Zostali oni zaliczeni do pierwszych ofiar Stanów Zjednoczonych w wojnach z Indianami na Wielkich Równinach . ^[ 8 ]

W 1827 roku armia opuściła fort w Council Bluff i rozmieściła swój personel w innych lokalizacjach, głównie w Forcie Leavenworth .

Reaktywacja Fortu Atkinson

Gdy mormoni założyli Cutler's Park w rejonie North Omaha w 1846 r., część ich pożywienia na surową zimę pochodziła ze starych zapasów, które znaleźli w forcie. W latach 50. XIX w., gdy na tym obszarze zaczęło się powszechne osadnictwo europejsko-amerykańskie, niewiele pozostało z fortu.