Bitwa pod Big Mound(1863)

Najważniejsi wodzowie tej bitwy:
 | Inkpaduta "Szkarłatny Punkt" (Grupa Wahpekute ze Szczepu Dakota) | Standing Buffalo (Stojący Bawół) [Sisseton, Dakota] |

Bitwa pod Big Mound
była zwycięstwem Armii USAw lipcu 1863 roku nad Indianami Sioux Santee, sprzymierzonymi z niektórymi Siouxami Yankton, Yanktonai i Teton na Terytorium Dakoty

Mapa operacji przeciwko Siouxom w Północnej Dakocie

Tło

Klęska Wodza Little Crow (Mała Wrona) w Wojna Siuksów w Dakocie (1862) spowodowała szerokie rozproszenie Santee Sioux lub Eastern Dakota.

Z 6300 Santee Dakota, 2000 zostało wziętych do niewoli. Około 700 Lower Sioux z Grupy Mdewakanton i Grupy Wahpekutepozostało na wolności.

Większość z 4000 Upper Sioux z Grupy Sisseton i Wahpeton, którzy niechętnie brali udział w wojnie, również pozostała na wolności. Kilku z tych uchodźców wojennych uciekło do Kanady, ale ponad 4000 zebrało się latem 1863 roku w dużym obozie w dzisiejszym hrabstwie Kidder w Dakocie Północnej . Dołączyła do nich w obozie nieznana, ale prawdopodobnie znaczna liczba ich krewnych Teton, Yankton i Yanktonai.

Mimo porażki w wojnie w 1862 roku, najazdy Santee trwały w 1863 roku, w wyniku czego zginęło ponad tuzin białych w Minnesocie. Aby chronić granicę, Henry Hastings Sibley, mianowany generałem brygady sił ochotniczych, otrzymał od swojego przełożonego, generała Johna Pope, rozkaz poprowadzenia wyprawy wojskowej w celu ukarania Santee Dakota.

16 czerwca Sibley wyruszył z okolic Fort Ridgely i wkroczył na Terytorium Dakoty. Jego armia początkowo liczyła 3320 ludzi, była to największa siła militarna, jaka kiedykolwiek została zgromadzona w celu walki z Indianami.

Ociężała kolumna Sibleya posuwała się bardzo powoli na północny zachód, utrudniona suszą, upałem i brakiem wody pitnej. Po miesiącu podróży bez zobaczenia ani jednego Indianina, Sibley został poinformowany przez grupę myśliwych na bizony, głównie Metysów Chippewa, o lokalizacji dużego obozowiska Santee składającego się z 600 domków.

Mając okrojoną armię liczącą 2056 ludzi - 1436 piechoty, 520 kawalerii i 100 artylerii, a także 60 zwiadowców mieszanej krwi i Sioux - Sibley zlokalizował obóz Santee 24 lipca. Zatrzymał się w pobliżu i wysłał zwiadowcę i tłumacza Josepha LaFramboise'a, w połowie Siouxa, do obozu Indian, aby zaproponował spotkanie z przywódcą Upper Sioux Standing Buffalo. Sibley uważał, prawdopodobnie słusznie, że Standing Buffalo i jego zwolennicy opowiadali się za pokojem z białymi.

Jednakże Inkpaduta, uważany za nieprzejednanie wrogiego wobec białych, i jego grupa również znajdowali się w obozie indiańskim.

Jedyne zdjęcie, które przedstawia Inkpadutę. Prawdopodobnie zostało zrobione przed 1857 rokiem.

Bitwa

Przewidując spotkanie Sibleya ze Standing Buffalo, grupa Siouxów i zwiadowców Sibleya zebrała się pokojowo na wzgórzu zwanym Big Mound, 300 do 400 jardów od obozu Sibleya. Chirurg wojskowy, dr Josiah S. Weiser, podszedł do Big Mound, aby powitać kilku indiańskich przyjaciół, ale został nagle postrzelony i zabity przez Tall Crown, zwolennika Inkpaduty. Zwiadowcy i Siouxowie otworzyli do siebie ogień i rozpoczęła się bitwa.

Sibley oszacował, że zmierzył się z 1000 do 1500 wojowników indiańskich. Kryli się za wzgórzami i wąwozami. Sibley wysłał dwie kompanie konnych strażników, aby wypędzili Indian z Big Mound i wsparł ich większą liczbą żołnierzy i sześciofuntową armatą. Docierając na szczyt Big Mound, Sibley zobaczył wycofujących się wojowników indiańskich, pilnujących kobiet i dzieci z obozu indiańskiego uciekających na zachód ze swoim dobytkiem. Santee byli słabo uzbrojeni. Tylko około połowa miała broń palną, a ci mieli mało amunicji.

Kilkuset konnych strażników ścigało indiańskich wojowników, chroniąc ucieczkę ich kobiet i dzieci, aż do zapadnięcia zmroku. Większość piechoty Sibleya poświęciła się niszczeniu dużych ilości suszonego mięsa, szat bawołów, przyborów kuchennych i innych dóbr pozostawionych przez Siouxów w ich pospiesznej ucieczce.

Sibley zamierzał, aby Rangers kontynuowali pościg za Siouxami następnego dnia, rozbijając obóz na noc w miejscu, w którym byli. Jednak w wyniku błędnego rozkazu, Rangers otrzymali zamiast tego rozkaz powrotu do swojej bazy, 12 mil od miejsca, w którym się znajdowali. Przybyli wyczerpani, a Sibley zmuszony był dać odpocząć swoim żołnierzom i koniom następnego dnia, 25 lipca, przed kontynuowaniem pościgu 26 lipca. Straty Sibleya tego dnia wyniosły trzech zabitych i czterech rannych. W oficjalnym raporcie Sibleya oszacował, że zginęło i zostało rannych 80 Indian, ale jego dziennik mówił, że zginęło tylko 9.

Wyniki

Siouxowie wydawali się nie mieć odwagi walczyć z Sibleyem. Standing Buffalo mógł masowo poddać swoich zwolenników, gdyby nie zabicie wojskowego chirurga, które doprowadziło do tej bitwy. Wkrótce nastąpiły Bitwa pod Dead Buffalo Lake (1863) i Bitwa pod Stony Lake (1863), gdy Sibley ścigał Siuksów na zachód.