Bitwy o New Ulm (1862)

Najważniejsi wodzowie:
Wódz Mały Kruk (Little Crow), Mankato, Wielki Orzeł

Bitwy o New Ulm

, znane również jako Masakra w New Ulm, to dwie bitwy w sierpniu 1862 roku między mężczyznami ze Szczepu Sante Dakota, a europejskimi osadnikami i milicją w New Ulm w Minnesocie na początku Wojny Siuksów w Dakocie (1862)

Siły Dakotów zaatakowały New Ulm 19 sierpnia i ponownie 23 sierpnia, niszcząc znaczną część miasta, ale nie zdobywając go w pełni.
Po drugim ataku New Ulm zostało ewakuowane.

Oblężenie New Ulm w Minnesocie 19 sierpnia 1862 r.

Lokalizacja

W 1862 roku New Ulm w Minnesocie liczyło 900 mieszkańców i było największą osadą w pobliżu Rezerwatu Lower Sioux

Po Bitwie o Fort Ridgely (1862) miasto zostało uznane za kuszący cel ataku Sante Dakota.
Topografia New Ulm stanowiła zaletę dla Dakotów, ponieważ teren wznosi się około 200 stóp nad doliną Rzeki Minnesota w dwóch dużych stopniach (tarasach), a zalesiony obszar zapewniał osłonę podczas ataku.

Tło

Zobacz także: Wojna Siuksów w Dakocie (1862)

W 1851 roku lud Sante Dakota z Minnesoty został zmuszony do oddania rządowi swoich ziem o powierzchni 24 000 000 akrów (97 000 km ²) na mocy Traktatu z Traverse des Sioux.
W 1852 roku przenieśli się do rezerwatu nad rzeką Minnesota. W 1858 roku rząd USA dodatkowo kupił połowę rezerwatu leżącą na północ od rzeki Minnesota za 555 000 dolarów, które miały być wypłacane corocznie przez pięćdziesiąt lat. Zdecydowana większość pieniędzy została zamiast tego ukradziona przez agentów indiańskich, którym rząd powierzył ich dystrybucję. Po kilku latach słabych zbiorów, w 1862 roku Dakota stanęli w obliczu głodu, jeśli nie otrzymali należnych im pieniędzy.

Kiedy Wódz Mały Kruk (Little Crow) poskarżył się, że pomimo stosów prowiantu na widoku, ich na mocy traktatu, i że jego ludzie nie mają nic do jedzenia, handlarz Andrew Myrick odpowiedział: "Jeśli o mnie chodzi... niech jedzą trawę lub własne odchody". Polityczni przywódcy Minnesoty, na czele z gubernatorem Alexandrem Ramseyem, w zmowie z interesami handlowymi, opowiadali się za wydaleniem wszystkich Dakotów z Minnesoty.

Incydent w Acton

Zobacz: Konflikt w Acton (1862)

17 sierpnia 1862 roku czterech młodych mężczyzn ze Szczepu Sante Dakota zabiło pięciu białych osadników w pobliżu Miateczka Acton. Zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, Dakoci zwołali tej samej nocy naradę wojenną.

Po długiej debacie frakcja pod przywództwem Little Crow postanowiła wypowiedzieć wojnę następnego dnia, mając na celu wygnanie wszystkich białych z doliny rzeki Minnesota.
Rano 18 sierpnia zaatakowali Lower Sioux Agency, rozpoczynając Wojnę Siuksów w Dakocie (1862)

Pierwsza bitwa pod Nowym Ulmem

Tego samego ranka 18 sierpnia 1862 roku wojownicy Dakotów zaatakowali Milford Township w Minnesocie, zabijając 53 cywilów i raniąc wielu innych.
Szesnastoosobowa grupa rekrutacyjna ochotników Wojny secesyjnej, która opuściła New Ulm tego ranka, została zaatakowana w Milford; pięciu ocalałych powróciło do New Ulm w południe, przynosząc wieści o zbliżającym się ataku.

Szeryf New Ulm, Charles Roos pośpieszył z kilkoma ludźmi do Milford, zakładając, że za wszystko odpowiada tylko kilku pijanych Dakotów. Po znalezieniu okaleczonych zwłok i ostrzelaniu Roos zdał sobie sprawę, że ataki były o wiele poważniejsze, niż początkowo sądzono, i wrócił do New Ulm. Po przybyciu do New Ulm napisał do gubernatora Ramseya z prośbą o natychmiastową pomoc.

W międzyczasie Franz Czeigowitz, były żołnierz austriacki i mieszkaniec New Ulm, zorganizował około 50 słabo uzbrojonych obywateli w defensywną milicję. Milicja miała 12 karabinów; reszta mężczyzn była uzbrojona w strzelby, inną broń palną słabej jakości i narzędzia rolnicze. Roos wkrótce przekazał dowództwo Jacobowi Nixowi, weteranowi walk rewolucyjnych w rewolucjach 1848 roku w Europie. Mieszkańcy miasta wznieśli barykady na ulicach i wysłali kobiety i dzieci do trzech murowanych budynków.

Pierwszy atak nastąpił 19 sierpnia, kiedy około 100 wojowników Dakotów otworzyło ogień do miasta z urwiska za miastem. Według szeryfa Roosa, dowodził nimi Joseph Godfrey, były niewolnik, który wziął żony z Grupy Indian Wodza Little Crow i wioski Wakute.

Pod dowództwem Nixa niewielka grupa cywilów odpowiedziała ogniem. Później tego samego dnia burza zniechęciła Dakotów do kontynuowania ataku, a nie było żadnych przywódców, którzy mogliby wydać rozkazy.
Pierwszy atak zakończył się śmiercią sześciu osadników i zranieniem pięciu.

Obraz Antona Gaga z 1904 r. "Atak na Nowy Ulm"

Druga bitwa pod Nowym Ulmem

Krótko po pierwszym ataku Charles Eugene Flandrau i siły odsieczy z St. Peter i Le Sueur dotarły do New Ulm. W oddziale byli lekarze Asa W. Daniels, Otis Ayer i William Worrall Mayo . Mayo i William R. McMahan z Mankato założyli szpital w Dacotah House, a Ayer i Daniels założyli szpital w sklepie po drugiej stronie ulicy. Mieszkańcy New Ulm szybko mianowali Flandrau swoim dowódcą wojskowym.

Siły Flandraua zostały wzmocnione przez około stu ludzi z Mankato, dwie kompanie z Le Sueur i milicje z hrabstw Brownm hrabstwa Nicollet , St. Peter, Lafayette i New Ulm. W sumie Flandrau miał pod swoim dowództwem około trzystu żołnierzy-obywateli, ale większość była słabo uzbrojona. Ponad tysiąc osadników zostało zabarykadowanych na głównej ulicy New Ulm.

W sobotę 23 sierpnia, około 9:30 rano, Dakota rozpoczęli drugi atak na miasto. Obrońcy próbowali utworzyć linię obronną pikiet kilka przecznic na zachód od miasta.
Dakota "wydali przeraźliwy okrzyk" i ruszyli naprzód w formacji w kształcie litery U, wstrzymując ogień, dopóki obrońcy nie strzelili pierwsi. Nieliczni obrońcy szybko wycofali się w nieładzie na barykady w centrum miasta; liczebnie przeważający Dakota wkrótce otoczyli całe miasto. Kapitan William B. Dodd, zastępca dowódcy, zginął w pobliżu kuźni kłód, gdy prowadził żołnierzy za jedną z barykad, próbując połączyć się z rzekomą kolumną posiłkową - w rzeczywistości oddziałem Dakotów podszywającym się pod milicję.

W kulminacyjnym momencie drugiej bitwy duża grupa Dakotów wykorzystała teren, aby zamaskować swój ruch poniżej dolnego tarasu i do budynków flankujących barykady miasta, z których mogli skierować niszczycielski ogień enfilade na obrońców miasta. Zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, Flandrau i Nix poprowadzili szarżę z barykad wzdłuż Minnesota Street i zmietli nacierających Dakotów.

W nocy wokół miasta zbudowano nową, bardziej zwartą linię obronną, a Flandrau nakazał spalenie pozostałych budynków poza barykadami.
W sumie zniszczono 190 budynków, pozostawiając tylko 49 domów dla 2500 osób.

Następnego ranka, 24 sierpnia, Dakota pojawili się ponownie, oddali kilka nieszkodliwych strzałów z dużej odległości, a następnie wycofali się. Flandrau spotkał się ze swoimi oficerami później tego samego dnia i zdecydował o ewakuacji miasta (pomimo sprzeciwów Nixa i innych) z powodu niedoboru amunicji i żywności oraz wybuchu chorób.

25 sierpnia 1862 roku 2000 osób, w tym 153 wozy, ewakuowało się z New Ulm do Mankato pod eskortą około 150 mężczyzn; grupie udało się dotrzeć do Mankato bez żadnych incydentów.

William Watts Folwell, historyk z Minnesoty, zauważył: "To nie była żadna pozorowana bitwa, żadna błaha sprawa, ale bohaterska obrona oblężonego miasta przed znacznie przeważającymi siłami".

Siły Flandrau w Nowym Ulmie

(Należy zauważyć, że pod dowództwem Flandraua znajdowało się kilka innych jednostek {kompania kapitana HW Holleya z "Winnebago Guards"; kompania kapitana CI Post z "Fillmore County Volunteer Mounted Infantry"; kompania kapitana NP Colburn z Fillmore County Volunteer Militia; kompania kapitana CF Bucka z "Winona Rangers"; kapitan DL Davis "Goodhue County Rangers"}, które służyły pod jego dowództwem na Southern Frontier.

• Kompania kapitana Flandraua:
  • Zabici: porucznik William Ladd; szeregowi: Max Heach; Jerry Quane {?} {niewyraźne pismo};
  • Ranni:Szeregowi: Ed Andrews; WC Estlar; Wm Langharst; George Moser;
  • Chory: Szeregowy: H.Harm
• Kompania Mankato kapitana Bierbaura:
  • Zabici: Szeregowi: NE Houghton; Wm Nicolson;
  • Ranni: szeregowi: Geo Andrews; FM Andrews; Patrick Burns; John Fassat; Adam Freundler
• 1. Batalion Milicji Hrabstwa Brown: {Kompanii B pod dowództwem kapitana Ignatza Reinartza służyła w New Ulm od 15 września do 15 października 1862; porucznik Charles Wagner Kompania C "Nieregularna Milicja Stanowa" z New Ulm służyła od 15 września do 10 października 1862. Szeregowy John Armstrong zginął}:
• Kapitan Charles Roos Kompania "A":
  • Ranni: Szeregowi: John Peller; Louis Schmitz
• Kompania kapitana Louisa Buggerta {Milicja hrabstwa Brown}:
• Kompania kapitana AM Beana {hrabstwo Nicollet}:
• Kompania kapitana Williama Dellaughtera "Le Sueur Tigers No 1":
  • Zabici: 1. porucznik AM Edwards; szeregowy: William Luskey; Luke Smithson {ranny i zmarł}
  • Ranny: Szeregowy: John Smith
• Kompania kapitana A.E. Saundersa "Le Sueur Tigers No 2":
  • Zabici: 5. sierżant Wm Maloney; szeregowi: M. Aherin; Wm Kulp;
  • Ranni: kapitan AE Saunders {ciężko}; 4. kapral Thomas Howard {lekko w biodro};
• Kompania porucznika Williama Hueya "Strażnicy św. Piotra {hrabstwa Nicollet}:
• "Lafayette Company" kapitana Sidela Depoldera
• Kompania kapitana Johna Belma z 11. pułku/3. brygady/milicji Minnesoty:
  • Zabici: Szeregowi: Jacob Castor; Eagland; Julis Kirchstein; Malbeans Mayer; John C. Michaels; August Roepke; Leopold Senzke;
  • Zmarł z powodu odniesionych ran: Szeregowi: chorąży Otto Barth; Adolph Stumple {Zmarł w St. Paul};
  • Ranni: Szeregowi: L. Fay; R.Fischer; Julius Guething; Williama Guethinga; George Guetlich; Hess; Hansmanna; Herrimana; de:Daniel Schillock ; Augusta Westphala;

W sierpniu 1862 r. następujące jednostki odciążyły Nowy Ulm:

• Kapitan Joseph Anderson Kompania Konnych "Gwardia Cullena"
• Kapitan E/St. Julian Cox Company z "The Frontier Avengers"

Wrzesień 1862: 1. Batalion Milicji Hrabstwa Brown:

• Kapitan Ignatz Reinartz, kompania "B", służył w New Ulm od 15 września do 15 października 1862 r.;
• Porucznik Charles Wagner z Kompanii C "Nieregularnej Milicji Stanowej" z New Ulm służył od 15 września do 10 października 1862 r. Straty: zginął szeregowy John Armstrong.

Odniesienia

1. Przejdź do: Clodfelter, Micheal (1998).Wojna Dakotów: armia Stanów Zjednoczonych kontra Sioux, 1862-1865. Jefferson, Karolina Północna: McFarland & Co. s. 42.ISBN 0786404191.
2. ^ Tolzmann, Don Heinrich (2001). Wspomnienia bitwy pod Nowym Ulmem . Bowie, Maryland: Heritage Books. str. 21. ISBN 0788418637.
3. ^ Tolzmann, Don Heinrich (2001). Wspomnienia bitwy pod Nowym Ulmem . Bowie, Maryland: Heritage Books. str. 29. ISBN 0788418637.
4. ^ Wall, Oscar Garrett (1908). Wspomnienia masakry Siouxów . Lake City, Minnesota: The Home Printery. s. 19-22.
5. ^ Kaplan, Fred (2008). Lincoln : Biografia pisarza . Harper Collins. s.  342. ISBN 978-0-06-077334-2.
6. ^ "The Acton Incident" . Wojna USA z Dakotą w 1862 r . 2013-02-27 . Pobrano 2023-05-10 .
7. ^ Carley, Kenneth (1976). Wojna Dakotów z 1862 r.: Inna wojna domowa w Minnesocie . St. Paul: Minnesota Historical Society Press. ISBN 978-0-87351-392-0 . 
8. ^ Wall, Oscar Garrett (1908). Wspomnienia masakry Siouxów. Lake City, Minnesota: The Home Printery. s. 30
9. ^ "Znacznik historyczny Taken by Surprise" . www.hmdb.org . Pobrano 2024-01-08 .
10. ^ "Milford Township" . Wojna USA z Dakotą w 1862 r . 2013-01-30 . Pobrano 2023-05-10 .
11. ^ "Dwie bitwy pod Nowym Ulmem - tablica historyczna" . www.hmdb.org . Pobrano 2023-05-10 .
12. ^ Tolzmann, Don Heinrich (2001). Wspomnienia bitwy pod Nowym Ulmem. Bowie, Maryland: Heritage Books. s. 45. ISBN 0-7884-1863-7 
13. ^ Anderson, Gary Clayton (2019). Masakra w Minnesocie: Wojna Dakotów z 1862 r., najbardziej fioletowy konflikt etniczny w historii Ameryki . Norman: University of Oklahoma Press. s. 94. ISBN 978-0-8061-6434-2.
14. ^Przejdź do:^a b Tolzmann
15. ^ "Charles Flandreau" . Wojna USA z Dakotą w 1862 r . 2013-01-30 . Pobrano 2023-05-10 .
16. ^ Wall, Oscar Garrett (1908). Wspomnienia masakry Siouxów. Lake City, Minnesota: The Home Printery. s. 124
17. ^Przejdź do:^a b Wall, Oscar Garrett (1908). Wspomnienia masakry Siouxów. Lake City, Minnesota: The Home Printery. s. 125
18. ^Przejdź do:^a b Wall, Oscar Garrett (1908). Wspomnienia masakry Siouxów. Lake City, Minnesota: The Home Printery. s. 127
19. ^ Wall, Oscar Garrett (1908). Wspomnienia masakry Siouxów. Lake City, Minnesota: The Home Printery. s. 126
20. ^ patrz [1] szacuje się, że co 10 minut ginęło 5 osób