Wojny Siuksów- Atak na Agencję Dolnych Siuksów 1862

Atak na Agencję Dolnych Siuksów
(18 sierpnia 1862)

Najważniejsi wodzowie: Mała Wrona (Little Crow) 1810-1863

Atak na Lower Sioux Agency był pierwszym zorganizowanym atakiem dowodzonym przez przywódcę Grupy Mdewakanton, Szaczepu Dakota- - Mała Wrona (Little Crow) 1810-1863 w Minnesocie 18 sierpnia 1862 roku i jest uważany za pierwsze starcie Wojny Siuksów w Dakocie 1862.

W jego wyniku zginęło 13 osadników, a siedmiu kolejnych zginęło podczas ucieczki z agencji do Fort Ridgely

Napięcia sięgały zenitu w tygodniach poprzedzających atak. Wielu wschodnich Dakotów było rozgniewanych odmową kupców udzielenia kredytu w czasie lata głodu i trudności oraz niemożnością dostarczenia przez agentów ds. Indian Stanów Zjednoczonych płatności rentowych zgodnie z wymogami traktatu. Początkowy atak na Agencję Dolnych Siouxów przeprowadzony przez frakcję wschodnich Dakotów skupił się na czterech sklepach handlowych, które następnie splądrowano w poszukiwaniu mąki, wieprzowiny, ubrań, whisky, broni i amunicji.

Po ataku na Lower Agency nastąpiła Bitwa pod Redwood Ferry. Przemoc wkrótce rozprzestrzeniła się na odizolowane farmy i osady w hrabstwach Brown i Renville, gdzie zginęło około 200 osadników, a kolejnych 200 zostało pojmanych. Życie niektórych osadników zostało uratowane, gdy Dakotowie ostrzegli ich, aby uciekli.

Kamienny magazyn zbudowany w 1861 r., jedyny oryginalny budynek zachowany na terenie Lower Agency

Preludium

Po początkowym Konflikcie (Incydencie) w Acton Township w Minnesocie 17 sierpnia, w którym pięciu białych osadników zostało zabitych przez czterech młodych myśliwych z Grupy Wahpeton, Szczepu Dakota z wioski Rice Creek, napięcia sięgały zenitu.

Podobne incydenty w przeszłości skutkowały karaniem tylko sprawców. Jednak "tradycjonalistyczni" przywódcy, tacy jak Cut Nose, "główny żołnierz" loży żołnierzy, i Red Middle Voice, szef zespołu Rice Creek, zrozumieli, że sytuacja ta stwarza okazję do poprowadzenia powstania przeciwko Amerykanom, którzy wstrzymali wypłaty rent i prowiantu podczas lata głodu i trudności dla wielu wschodnich Dakotów. Zdawali sobie również sprawę, że Amerykanie są w trakcie własnej wojny secesyjnej i "brakuje im ludzi".

W środku nocy Red Middle Voice i jego bratanek, Chief Shakopee III (znany również jako Little Six), zwołali naradę w domu Little Crow. Wódz Taoyateduta - ang. Mała Wrona (Little Crow) był postrzegany jako "ostatni z głównych wodzów Mdewakanton, który oparł się akulturacji", a jego wsparcie było niezbędne, aby przekonać innych do pójścia na wojnę. Chociaż Little Crow początkowo wahał się, ostrzegając, że pójście na wojnę z Amerykanami jest daremne, ostatecznie zgodził się poprowadzić powstanie i następnego ranka nakazał atak na pobliską Agencję Lower Sioux.

Rano 18 sierpnia kilku handlarzy, w tym Nathan Myrick, major William H. Forbes i kapitan Louis Robert, akurat przebywało poza Agencją Dolnych Siouxów, pozostawiając innym zarządzanie swoimi zapasami.

Uczestnicy

Wczesnym rankiem grupa żołnierzy Dakotów wyruszyła w kierunku Lower Sioux Agency, znanej również jako Redwood Agency. Dominującą pozycję w grupie zajmowali mężczyźni z wiosek Red Middle Voice i Shakopee. Dołączyli do nich inni z wiosek Mankato, Wielki Orzeł (Big Eagle) i Mała Wrona (Little Crow). Wódz Wabasha III sprzeciwiał się wojnie i odmówił przewodzenia grupie. Kilku mężczyzn i kobiet z plemienia Dakotów poszło ostrzec swoich krewnych i przyjaciół mieszkających w pobliżu.

Wielu przywódców nie miało kontroli nad swoimi oddziałami, ponieważ młodzi dzielni działali, nie zwracając uwagi na ich ostrzeżenia. Historyk Gary Clayton Anderson twierdzi, że loża żołnierska lub akicita z wioski Shakopee przejęła władzę w przewodzeniu atakowi, biorąc pod uwagę brak doświadczenia Shakopee jako przywódcy i wiek jego starszego wuja, Red Middle Voice. Anderson sugeruje również, że schemat zabijania wydawał się "selektywny", a ci, których postrzegano jako obrażających religię Dakotów lub szamanów, lub którzy odmówili pomocy Dakotom w postaci żywności lub kredytu, byli atakowani w pierwszej kolejności. Jeden młody żołnierz, Tawasuota (Much Hail), był jednym z pierwszych, którzy zaatakowali.

Atak

Mapa budynków Agencji Dolnych Siouxów, 1862

Rankiem 18 sierpnia duży oddział żołnierzy otoczył Lower Sioux Agency, osadę obejmującą kwatery Agenta ds. Indian , innych pracowników rządowych, sklepy handlowe, stodoły i inne budynki. Podzieliwszy się na małe grupy, otoczyli cztery domy handlowe w Lower Agency, otwierając ogień natychmiast na sygnał.

W pierwszym ataku zginęli:

James W. Lynd, były senator stanowy, który pracował jako urzędnik w sklepie handlowym Myricka. Lynd, który miał żonę Dakotę, z którą miał dwójkę dzieci, został zabity jako pierwszy. Tawasuota pobiegł do niego krzycząc: "Teraz zabiję psa, który nie chciał mi dać kredytu".

Andrew Myrick , "najbardziej znienawidzony z handlarzy" za odmowę przyjęcia kredytu Dakota wcześniej tego lata, gdy głodowali. ^[1] Został trafiony dwiema kulami, jedną w ramię i jedną w bok. Myrick uciekł z magazynu pocztowego przez okno na strychu, ale został zabity, zanim zdołał się schronić. Jego ciało zostało później znalezione z ustami wypchanymi trawą. ^[1]^[2] Wielu interpretuje to jako odwet za powiedzenie: "Pozwólcie im jeść trawę".

George W. Divoll, inny sprzedawca w sklepie Myricka i "stary Fritz", kucharz. ^[3] Obaj mężczyźni stali za ladą, gdy zostali zastrzeleni.

Francois LaBathe, kupiec pochodzenia francuskiego i dakotańskiego, spokrewniony z wodzem Wabashą. LaBathe zginął we własnym sklepie.

Joseph E. Belland i Antoine Young, sprzedawcy w sklepie Williama Forbesa.

Patrick McClellan, sprzedawca w sklepie Louisa Roberta.

Alexis Dubuque, urzędniczka w Forbes lub Myrick.

Trzech nieuzbrojonych pracowników rządowych zostało zabitych na rozkaz Little Crow, gdy skonfrontowali się z żołnierzami Dakotów, próbując powstrzymać ich przed kradzieżą koni. Wśród nich byli AH Wagner, nadzorca farm; John Lamb, gospodarz; i Lathrop Dickinson. Philander Prescott, starszy handlarz futrami, który mieszkał wśród Dakotów przez czterdzieści lat i miał rodzinę Dakotów, został zabity, gdy biegł w kierunku swojego domu.

W sumie w Lower Agency zginęło trzynaście osób.

Ucieczka i pościg

Wielu żołnierzy Dakotów przystąpiło do napadów na sklepy handlowe w poszukiwaniu mąki, wieprzowiny, ubrań, whisky, broni i amunicji. ^[3] Atak został wstrzymany na tyle długo, aby pięćdziesięciu mogło uciec przed żołnierzami Dakotów w zarośla pod urwiskiem. ^[7] Stamtąd cywile udali się w kierunku Fort Ridgely, który znajdował się czternaście mil dalej. ^[7] Niektórym pomógł przeprawić się przez rzekę przewoźnik, którego nazwisko jest kwestionowane, ^[1] zanim sam został zamordowany; inni uciekli pieszo. ^[7] Jednym z ostatnich, którzy przeprawili się przez rzekę promem, był pastor Samuel D. Hinman, który uciekł bryczką po spotkaniu z Little Crow.
Widząc ponury wyraz twarzy Taoyateduty, Hinman zapytał: "Crow, co to znaczy?" i zdał sobie sprawę, że jest w niebezpieczeństwie, gdy w odpowiedzi otrzymał tylko groźne spojrzenie.

Mimo to siedmiu kolejnych osadników zostało dościgniętych i zabitych podczas ucieczki.
Wśród nich był dr Philander P. Humphrey, lekarz agencji, jego chora żona i dwójka jego dzieci. Dr Humphrey i jego rodzina zginęli po przepłynięciu rzeki i przejściu czterech mil, zatrzymując się, aby pozwolić żonie odpocząć, gdy nie była w stanie kontynuować podróży.
Tylko jego dwunastoletni syn, którego wysłano po wodę dla matki, przeżył i ostatecznie dotarł do fortu.

Życie George'a Spencera, urzędnika w sklepie handlowym Williama Forbesa, zostało oszczędzone, gdy jego przyjaciel Wakinyantawa, weteran wojny, interweniował i oświadczył, że Spencer jest pod jego ochroną i nie powinien zostać zabity. Spencer, który został ranny podczas pierwszego ataku, został zamiast tego wzięty do niewoli na czas trwania wojny, podczas gdy William Bouratt, który był częściowo Dakotą, mógł uciec.

Następstwa

Według historyka Marion P. Satterlee, w czasie ataków w Lower Sioux Agency mieszkało około 85 osób. ^[7] W Massacre at the Redwood Indian Agency stwierdza, że ??w sumie 13 osób zginęło w agencji; kolejnych siedem zginęło podczas ucieczki. ^[7] Około dziesięciu zostało schwytanych, a 47 osób uciekło. Po opróżnieniu budynków Lower Agency z ich zawartości, zostały one podpalone i doszczętnie spalone.

Zatrudniony przewoźnik, który pozostał na swoim stanowisku i przewoził uciekających, był wśród ofiar. ^[1] Chociaż granitowy znacznik na północnym brzegu rzeki podaje jego nazwisko jako "Charlie Martel", ^[1] różne relacje sugerują, że przewoźnikiem był Jacob Mauley lub Hubert Millier. ^[3] Gdy atakujący z plemienia Dakotów zaczęli przeprawiać się przez rzekę w pościgu, Olivier Martell, właściciel promu, wsiadł na konia i ruszył w stronę Fort Ridgely.

Dalsze ataki

Zobacz także: Bitwa pod Redwood Ferry

Gdy uchodźcy z masakry zaczęli przybywać do Fort Ridgely, kapitan John S. Marsh opuścił fort z grupą wsparcia liczącą 47 ludzi i skierował się w stronę Lower Sioux Agency. ^[1] Marsh i jego ludzie wpadli w zasadzkę podczas bitwy zwanej Bitwą pod Redwood Ferry . ^[7]

Przemoc nasiliła się, gdy żołnierze Dakotów zaatakowali odizolowane gospodarstwa w hrabstwach Brown i Renville, zabijając około 200 osadników i biorąc jako zakładników kolejne 200 kobiet, dzieci i częściowo Dakotów cywilów. ^[4] Według Andersona "nieprzewidywalne zachowanie żołnierzy Akicita wskazuje na panujące zamieszanie, ponieważ nikt nie wydawał się być odpowiedzialny"