1 Dywizja Piechoty ^[ 4 ]

• Kwatera Główna i Batalion Kwatery Głównej 1 Dywizji Piechoty ^[ 5 ]
• 1. Brygada Bojowa, 1. Dywizja Piechoty ^{[ 6 ] [ 7 ]}
• 2. Brygada Bojowa, 1. Dywizja Piechoty ^{[ 6 ] [ 8 ]}
• 1 Dywizja Artylerii Piechoty (DIVARTY) ^{[ 6 ] [ 9 ]}
• Brygada Lotnictwa Bojowego, 1 Dywizja Piechoty ^{[ 6 ] [ 10 ]}
• 1. Brygada Zaopatrzeniowa Dywizji Piechoty ^[ 6 ]

Garnizon ^[ 11 ]

• 97 Batalion Żandarmerii Wojskowej
• Kwatera Główna i Kompania Kwatery Głównej, Garnizon Armii USA

Wzmacniacz:

• 10. Eskadra Operacji Wsparcia Powietrznego, USAF ^[ 6 ]
• 407 Brygada Wsparcia Polowego Armii ^[ 6 ]
• 902. Grupa Wywiadu Wojskowego ^[ 6 ]
• Oddział 2, 3. Eskadra Meteorologiczna, USAF ^[ 6 ]
• Uniwersytet Sygnału Głosowego Niebezpieczeństwa ^[ 6 ]
• Szpital Wojskowy Irwin ^[ 6 ]
• Batalion Przejściowy Wojowników ^[ 12 ]
• 79. Batalion Uzbrojenia (Usuwanie Materiałów Wybuchowych) ^[ 13 ]
• 923 Batalion Kontraktowy ^[ 14 ]
• Wydział Śledczy ds. Kryminalnych (CID) Departamentu Armii, Agencja Rezydencyjna Fort Riley ^[ 15 ]

Nieaktywny:

• 1. Komenda Sygnałowa , dezaktywowana w 1969 r. ^[ 16 ]
• 121. Batalion Łączności , dezaktywowany w 1995 r. ^[ 17 ]

Historia

Początki

Bennet C. Riley , patron Fortu Riley

Wczesna historia Fort Riley jest ściśle związana z ruchem ludzi i handlem wzdłuż szlaków Oregon i Santa Fe. Szlaki te, będące wynikiem popularnej wówczas w Stanach Zjednoczonych doktryny " przeznaczenia objawionego " w połowie XIX wieku, spowodowały zwiększoną obecność wojskową Stanów Zjednoczonych w celu ochrony amerykańskich interesów na tym w dużej mierze niezamieszkanym terytorium. W latach 50. XIX wieku Stany Zjednoczone ustanowiły kilka posterunków wojskowych w punktach strategicznych w celu ochrony tych szlaków emigracyjnych i handlowych. ^[ 18 ]

Jesienią 1852 roku grupa geodetów pod dowództwem kapitana Roberta H. Chiltona z 1. pułku dragonów USA wybrała skrzyżowanie rzek Republican i Smoky Hill jako miejsce na budowę jednego z tych fortów. Ta lokalizacja, zatwierdzona przez Departament Wojny w styczniu 1853 roku, oferowała korzystną lokalizację do organizowania, szkolenia i wyposażania wojsk w celu ochrony szlaków lądowych. Miejsce to nazwano Camp Center, ponieważ geodeci uważali, że znajduje się ono w pobliżu centrum Stanów Zjednoczonych. Pod koniec wiosny trzy kompanie 6. pułku piechoty zajęły obóz i rozpoczęły budowę tymczasowych kwater. ^[ 18 ]

27 czerwca 1853 r. Camp Center stał się Fortem Riley - nazwanym na cześć generała dywizji Benneta C. Rileya , który w 1829 r. poprowadził pierwszą eskortę wojskową wzdłuż szlaku Santa Fe. "Fort" ukształtował się wokół szerokiej równiny górującej nad doliną rzeki Kansas. Projekt fortu naśladował standardową konfigurację posterunku granicznego: budynki budowano z najłatwiej dostępnego materiału - w tym przypadku rodzimego wapienia. Wiosną wysyłano wojska, aby eskortowały pociągi pocztowe i chroniły szlaki turystyczne przez równiny. W forcie zbudowano dodatkowe budynki pod nadzorem kpt. Edmunda Ogdena. Przewidując większe wykorzystanie posterunku, Kongres upoważnił wiosną 1855 r. do przyznania środków na zapewnienie dodatkowych kwater i stajni dla dragonów. Ogden ponownie zmobilizował zasoby i w lipcu przybył z Leavenworth z 50 zaprzęgami składającymi się z 6 mułów ^{[ 18 ] [ 19 ],} załadowanymi materiałami, rzemieślnikami i robotnikami. ^[ 18 ]

W latach 1869-1871 w Fort Riley 4. Bateria Artylerii prowadziła szkołę lekkiej artylerii. Nauka miała charakter czysto praktyczny, a regularne zajęcia nie były prowadzone. Krytyki były wygłaszane w trakcie lub po ćwiczeniach. Ta krótkotrwała szkoła została zamknięta w marcu 1871 r., gdy Departament Wojny wprowadził środki ekonomiczne, które obejmowały obniżenie miesięcznego wynagrodzenia szeregowego z 12 do 9 dolarów. ^[ 18 ]

W ciągu następnej dekady w Riley stacjonowały różne pułki piechoty i kawalerii. Wiosną i latem fort zazwyczaj był miejscem stacjonowania szkieletowych uzupełnień, podczas gdy reszta wojsk była wysyłana do fortów Hays, Wallace i Dodge w zachodnim Kansas. Wraz z nadejściem zimy wojska te powróciły do ??Riley. W tym czasie służyły tu pułki: 5., 6. i 9. kawalerii oraz 16. pułk piechoty. Osłabienie działań wojennych z plemionami indiańskimi Wielkich Równin doprowadziło do zamknięcia wielu fortów granicznych. Riley uniknął tego losu, gdy gen. porucznik Philip Sheridan w swoim rocznym raporcie dla Kongresu z 1884 r. zalecił, aby fort stał się "Kwaterą Główną Kawalerii Armii". ^[ 18 ]

W 1889 r. Summerall Hall został zbudowany jako drugi stały szpital w Fort Riley, a później przekształcony w kwaterę główną dowództwa garnizonu po przeniesieniu szpitala. W 1956 r. zmieniono jego nazwę na cześć generała Charlesa P. Summeralla , który dowodził 1. Dywizją Piechoty pod koniec lat 10. i na początku lat 20. XX wieku. ^[ 22 ]

Fort Riley był również używany przez jednostki milicji stanowej do obozowisk i ćwiczeń szkoleniowych. Pierwszy taki manewr miał miejsce jesienią 1902 r., a kolejne odbyły się w latach 1903, 1904, 1906-1908 i 1911. Ćwiczenia te nadały fortowi dodatkowe znaczenie jako obiektowi szkoleniowemu i zapewniły jednostkom rezerwowym cenną okazję do doskonalenia umiejętności taktycznych. ^[ 18 ]

Żołnierze z Buffalo i kawaleria

Żołnierze z Buffalo pozują przed swoimi koszarami zlokalizowanymi wokół pola paradnego kawalerii w Forcie Riley.

9. i 10. Pułk Kawalerii - słynni " Żołnierze Bawołu ", tak nazywani przez ludność tubylczą ze względu na podobieństwo do krótkich, kręconych bawołów, które przemierzały równiny - stacjonowały w Fort Riley kilkakrotnie w swojej historii. Niedługo po ich utworzeniu w 1866 r., 9. Pułk Kawalerii przejeżdżał tędy w drodze do stałych baz na południowym zachodzie. Powrócili na początku lat 80. XIX wieku i na początku XX wieku, zanim zostali na stałe przydzieleni jako kadra oddziałów Szkoły Kawalerii w latach 20. i 30. XX wieku. 10. Pułk Kawalerii stacjonował tutaj w 1868 i 1913 r. W przededniu II wojny światowej 9. i 10. Pułk Kawalerii dołączył do 2. Dywizji Kawalerii, która krótko stacjonowała w Fort Riley. ^[ 18 ]

Generał PH Sheridan , który został mianowany naczelnym generałem armii Stanów Zjednoczonych w 1883 r., zalecił powiększenie stanowiska, a w 1886 r. legislatura Kansas przyjęła rezolucję wzywającą senatorów i przedstawicieli w Kongresie z tego stanu do wykorzystania swojej władzy i wpływów w celu zabezpieczenia środków na realizację pomysłów dowodzącego generała. Senatorowie Preston B. Plumb i John J. Ingalls oraz przedstawiciel John A. Anderson , który reprezentował okręg, w którym znajdował się Fort Riley, byli szczególnie aktywni na rzecz przyznania środków. Efektem połączonych wysiłków przyjaciół placówki było to, że w 1887 roku Kongres przeznaczył 200 000 dolarów na utworzenie "stałej szkoły instruktażu do ćwiczeń i ćwiczeń dla kawalerii i lekkiej artylerii armii Stanów Zjednoczonych, która będzie składem, do którego będą wysyłani wszyscy rekrutowani do takiej służby; oraz na budowę takich kwater, koszar i stajni, jakie mogą być potrzebne do realizacji celów tej ustawy", która miała stać się Szkołą Kawalerii Armii Stanów Zjednoczonych . Ta alokacja była początkiem serii ulepszeń, które w praktyce sprowadzają się do przebudowy placówki, w tym dużej ujeżdżalni kawalerii.