Bitwa pod Julesburgiem (1865)

Patrz też strony z Wikipedii o wojnach w których uczestniczyli Czejenowie: (w budowie)
 | American Ranch massacre (1865) | Battle of Beecher Island (1868) | Colorado War [Wojna Kolorado] (1864-1865) | Kampania przeciw Komanczom (1867-1875) | Dull Knife Fight (1876) | Fetterman Fight (1866) | Great Sioux War Wielkia Wojna Siuksów[Wojna o Góry Czarne] (1876-1877) | Hayfield Fight (1867) | Battle of Julesburg (1865) | Kidder fight (1867) | Battle of the Little Bighorn (1876) | Battle of Mud Springs (1865) | Battle of Palo Duro Canyon (1874) | Battle of Platte Bridge (1865) | Battle of Powder River (1876) | Battle of Prairie Dog Creek (1876) | Raid on Godfrey Ranch (1865) | Red Cloud's War (1866-1868) | Battle of Cedar Creek (1876) | Battle of the Rosebud (1876) | Battle of Rush Creek (1865) | Sioux Wars (1854-1891) | Battle of Summit Springs (1869) | Battle of Warbonnet Creek (1876) | Battle of Washita River (1868) | Battle of Wolf Mountain (1877) |

Wodzowie:
 | Rzymski nos | Plamisty ogon (Spotted Tail) | Pawne Killer | Wielki Kruk |

Zobacz też: | Plemię Siuksów | Wojny Siuksów 1659-1891 | Lakota | Dakota | Nakota | Góry Czarne (Black Hills) | Bizony | Indianie Wielkich Równin |

Bitwa pod Julesburgiem 1865
miała miejsce 7 stycznia 1865 roku w pobliżu Julesburga w stanie Kolorado, pomiędzy 1000 Indian Cheyenne, Arapaho i Lakota oraz około 60 żołnierzami armii USA i 40-50 cywilami. Indianie pokonali żołnierzy i przez kilka następnych tygodni splądrowali rancza i stacje dyliżansów w górę i w dół doliny rzeki South Platte

Tło

Masakra w Sand Creek (1864) dokonana przez armię amerykańską na Indiana Plemion Cheyenne i Arapaho 29 listopada 1864 r. spowodowała, że duża liczba Indian na Wielkich Równinach w Stanach Kansas i Kolorado zintensyfikowała działania wojenne przeciwko armii amerykańskiej i białym osadnikom.

1 stycznia 1865 r. Indianie spotkali się nad Cherry Creek (w pobliżu dzisiejszego St. Francis w Kansas), aby zaplanować zemstę. W spotkaniu wzięli udział Czejenowie z Dog Soldiers (Żołnirze Psy"), Północnych Arapaho i dwa Szczepy z Plemienia Siuksów, ze Szczepów Lakota, Sichang (Brule) pod dowództwem Plamisty Ogon (Spotted Tail) i Oglala pod dowództwem Pawne Killer.
Wódz Roman Nose prawdopodobnie był wśród wojowników Cheyenne. Armia indiańska liczyła około 1000 wojowników. Postanowili, że ich celem będzie Julesburg w Kolorado, położone wzdłuż rzeki South Platte.

Julesburg był ważnym przystankiem na Szlaku Overland Trail.
Składał się ze stacji dyliżansów, stajni, biura ekspresowego i telegraficznego, magazynu i dużego sklepu, który obsługiwał podróżnych jadących do Denver wzdłuż South Platte. Mieszkańców opisano jako "pięćdziesięciu mężczyzn... wszyscy uzbrojeni po zęby, z wszystkim tak zorganizowanym, aby mogli walczyć za murami z darni". Jedną milę na zachód znajdował się Fort Rankin (później Fort Sedgwick) z uzupełnieniem jednej kompanii kawalerii, około sześćdziesięciu ludzi, pod dowództwem kapitana Nicholasa J. O'Briena. Fort, mimo że miał zaledwie cztery miesiące, był potężny, mierząc 240 na 360 stóp (73 na 110 metrów) i otoczony murem z darni o wysokości 18 stóp (5,5 m).

Obraz przedstawiający zwiadowcę z plemienia Czejenów.
"Cheyenne Scout" autorstwa Henry'ego F. Farny'ego.

Bitwa

Bitwa pod Julesburgiem jest niezwykła, ponieważ główne źródło informacji o bitwie pochodzi ze strony Indian, głównie od Wodza George Benta, pół Czejena/pół białego wojownika, który brał udział w bitwie.
Bent później opowiedział historię antropologom George Birdowi Grinnellowi i George E. Hyde

Obraz przedstawiający wodza plemienia Brule, Plamisty ogon (Spotted Tail), jednego z przywódców Siuksów w bitwie.

Plan Indian polegał na wywabieniu żołnierzy z Fortu Rankin w zasadzkę i przytłoczeniu ich.

Big Crow (Wilki Kruk), Wódz Półocnych Czejenów, wybrał dziesięciu ludzi jako wabiki.
Zaatakowali fort i wycofali się w pośpiechu. Kapitan O'Brien wyprowadził większość swoich ludzi i kilku cywilnych ochotników z fortu, aby ścigać indiańskie wabiki. Około trzech mil od fortu O'Brien prawie wjechał w zasadzkę, gdy młodzi indiańscy wojownicy ostrzelali żołnierzy przedwcześnie, ostrzegając go o obecności dużej liczby wojowników ukrytych za pobliskimi urwiskami. Żołnierze uciekli z powrotem w kierunku fortu, a Indianie ruszyli za nimi w pogoń. Indianie dopadli ich około 300 jardów od fortu. Niektórzy żołnierze zostali odcięci. Zsiedli z koni, aby się bronić i zostali zabici.
Ocalali żołnierze i cywile, w tym kapitan O'Brien, wrócili do schronienia w forcie.

W bitwie zginęło czternastu żołnierzy i czterech cywilów. Bent twierdzi, że żaden Indianin nie zginął ani nie został ranny, chociaż żołnierze twierdzą, że zabili około 60 osób.

Big Crow (Wielki Kruk), Północni Czejenowie

Wszyscy cywile w społeczności schronili się w forcie, a Indianie, nie napotykając oporu, splądrowali stację dyliżansów, sklep i magazyn, zabierając dużą ilość łupów. Żołnierze w forcie wystrzelili kilka pocisków artyleryjskich w stronę Indian, ale bez skutku.

Wojownik i Wódz Czejenów, George Bent i jego żona Magpie na zdjęciu zrobionym wiele lat po bitwie

Następstwa

Odpowiadając na atak, generał Robert Byington Mitchell zebrał 640 kawalerzystów, baterię haubic i 200 wozów zaopatrzeniowych w Cottonwood Springs (w pobliżu dzisiejszego North Platte, Nebraska) i pomaszerował na południowy zachód, aby znaleźć i ukarać Indian, którzy zaatakowali Julesburg. 19 stycznia znalazł ich obóz nad Cherry Creek, ale Indianie odeszli kilka dni wcześniej. Ponieważ ponad 50 żołnierzy zostało unieruchomionych przez odmrożenia w mroźnej pogodzie, Mitchell zrezygnował z pościgu i wrócił do swojej bazy. Jedyną akcją podczas jego wyprawy był przejazd małej grupy Indian przez jego obóz w nocy, strzelając do namiotów żołnierzy.

Siouxowie, Czejenowie i Arapaho postanowili ruszyć na północ do Black Hills i Powder River Country w Dakocie Południowej i Wyoming.
Po drodze, od 28 stycznia do 2 lutego, Indianie napadali na rancza i stacje dyliżansów wzdłuż 150 mil Doliny South Platte, pomiędzy dzisiejszymi miastami Fort Morgan w Kolorado i Paxton w Nebrasce.

Siouxowie uderzyli na wschód od Julesburga, Czejenowie na zachód od Julesburga, a Arapaho pomiędzy nimi.
W nocy, jak powiedział Bent, "cała dolina była rozświetlona płomieniami płonących rancz i stacji dyliżansów, ale wkrótce wszystkie miejsca zostały zniszczone, a dolinę ogarnęła ciemność".

Bent wziął udział w rajdzie w pobliżu stacji dyliżansów Valley, niedaleko dzisiejszego Sterling w stanie Kolorado.
Czejenowie zdobyli 500 sztuk bydła i stoczyli potyczkę z kompanią kawalerii wojskowej. Armia twierdziła, że zabili 20 Indian i odzyskali bydło; Bent powiedział, że nikt nie został ranny, dwóch żołnierzy zostało rannych, a żołnierze odzyskali tylko kilka sztuk bydła.

Większość grabieży dokonanych przez Indian nie napotkała oporu, chociaż trzech wojowników Siuksów zginęło w ataku na karawanę wozów.
Bent zauważył, że dziewięciu niedawno zwolnionych żołnierzy, którzy brali udział w masakrze w Sand Creek, zostało zabitych przez Czejenów, a ich ciała okaleczone.

2 lutego karawana Indian składająca się z kilku tysięcy kobiet, dzieci i zwierząt gospodarskich przekroczyła zamarzniętą South Platte 25 mil (40 km) na zachód od Julesburga, kierując się na północ.
Wojownicy ponownie napadli na Julesburg, zabrali pozostałe zapasy i spalili wszystkie budynki.

15 żołnierzy i 50 cywilów schronionych w Forcie Rankin nie zapuszczało się poza mury fortu. Kapitan O'Brien i 14 mężczyzn, którzy byli z dala od fortu, wrócili podczas nalotu. Ich obecność została na jakiś czas ukryta przez dym z pożarów. Zbliżając się do fortu, O'Brien rozproszył Indian pociskiem ze swojej haubicy polowej; mężczyźni w forcie wystrzelili z innej haubicy, aby mu pomóc, a O'Brien i jego ludzie pobiegli w bezpieczne miejsce wewnątrz fortu.
Z Siouxami na czele, ponieważ byli oni lepiej zaznajomieni z trasą, Indianie opuścili Julesburg i ruszyli na północ przez dział wodny między rzekami South Platte i North Platte

Na początku lutego 1865 r. stoczyli dodatkowe potyczki z armią w Bitwie pod Mud Springs (1865) (w pobliżu dzisiejszego Dalton w Nebrasce) i Rush Creek.