Bitwa pod Solomon's Fork (1857)

Patrz także inne strony z Wikipedii o Czejenach :
 | Cheyenne (Czejenowie) | Bitwy Czejenów | Sand Creek Massacre (1864) | Wyprawie nad Rzekę Powder [Powder River Expedition] (1865) | Wojna w Kolorado (1864-1865) | Bitwa nad Rzeką Washita 1868 | Wyprawa Big Horn (1876) | Exodus Północnych Czejenów (1878-1879) | Psi Żołnierze Czejenów |

Oraz: Plemię Siuksów i Arapaho

(także cytat z: https://worldfamousgunfighters.weebly.com/battle-solomon-fork.html)

Bitwa nad Solomon's Fork

była krótką potyczką między wojownikami Cheyenne (Czejenów), a oddziałem kawalerii USA, która miała miejsce 29 lipca 1857 r. nad Solomon Fork na Rzece Smoky Hill w północno-centralnym Terytorium Kansas, w pobliżu dzisiejszego Penokee na historycznym Szlaku Smoky Hill Trail

Ekspedycja karna dowodzona przez pułkownika Edwina "Bulla" Sumnera wyruszyła z Fort Leavenworth i ścigała Czejenów od maja w odwecie za ataki na karawany emigrantów.
Część sił Sumnera w końcu odkryła dużą grupę wojenną Czejenów czekającą na nich na północnym brzegu rzeki. Kawaleria zaatakowała i rozgromiła Czejenów, rozpraszając ich w wielu kierunkach, zabijając kilku walczących po każdej stronie.
Armia kontynuowała pościg za tymi rozbitymi grupami od 29 lipca do 18 sierpnia.

Będąc stosunkowo mało znaczącą akcją, ta bitwa nie jest dobrze znana opinii publicznej, a historycy debatują nad jej znaczeniem.
Niektórzy twierdzą, że ta konkretna potyczka była krytycznym wydarzeniem w historii konfliktu między Armią USA, a Indianami, podczas gdy inni twierdzą, że był to po prostu jeden z setek podobnych incydentów w długim, kumulatywnym wysiłku białego człowieka, aby pozbawić Indian ich ojczyzn.

Rzeka, na której rozegrała się Bitwa pod Solomon's Fork

Tło

W latach poprzedzających Bitwę pod Solomon's Fork, Plemię Czejenów utrzymywało względny pokój z białymi osadnikami, którzy jeszcze nie zaczęli wkraczać na ich terytorium.

W tym czasie cały lud Czejenów liczył blisko 3000 członków, w tym 900 wojowników. Podczas gdy Plemię Czejenów żyło pokojowo z białymi osadnikami, często toczyli wojny z innymi plemionami.
(Zobacz np.: Bitwę pod Indian Rock (1857) stoczoną z Indianami z Plemienia Kaw (Kansa))

Dla Plemienia Czejenów posiadanie ducha walki było zachęcane i mile widziane wśród młodych mężczyzn plemienia. Zginąć w bitwie w kwiecie wieku uważano za wielki zaszczyt, a dożycie sędziwego wieku było czymś nieprzyjemnym.

Kłopoty zaczęły się, gdy Plemię Siuksów, tradycyjni sojusznicy Czejenów, zabił 31 żołnierzy Armii USA podczas Masakry w Grattan w 1854 roku.
W marcu 1856 roku pułkownik William Selby Harney dołączył do przywódców Siuksów na spotkaniu pokojowym w Fort Pierre. W spotkaniu tym uczestniczyli również Indianie z Plemion Czejenów i Arapaho, a Harney zażądał, aby wszyscy zawarli pokój ze sobą i wycofali się z terytorium rzeki Platte . Jeśli tego nie zrobią, zostaną "zmieceni z powierzchni ziemi".

Cheyenne zgodzili się unikać konfliktów z Armią USA.
Jednak kilka wydarzeń po zawarciu umowy pokazało, że nie mogli tego zrobić. Liczne incydenty, w tym oskarżenia o kradzież ze strony żołnierzy USA, morderstwa niewinnych osób po obu stronach konfliktu i taktyki zastraszania stosowane przez żołnierzy USA pozostawiły wiele napięć i nieufności między dwiema frakcjami.

W odwecie za atak wojsk amerykańskich, w którym zginęło dziesięciu ich ludzi, a ośmiu zostało rannych, Czejenowie zaatakowali wozy emigrantów, co doprowadziło do zabicia dwunastu białych i porwania dwóch. Generał Persifor Frazer Smith, dowódca Departamentu Zachodu, zażądał surowej kary za ataki Czejenów. W tym czasie armia amerykańska była zajęta próbami utrzymania pokoju między grupami pro-niewolniczymi a Free-Staters podczas konfliktu Bleeding Kansas, więc Smith zasugerował odroczenie operacji przeciwko Czejenom na późniejszy okres następnego roku. Sekretarz wojny Jefferson Davis zgodził się,

Podróż do Kansas

W maju 1857 r. pułkownik Edwin "Bull" Sumner poprowadził kawalerię złożoną z 300 żołnierzy i Zwiadowców Pawnee na zachód od Fort Leavenworth w ekspedycji karnej przeciwko Czejenom.
Major John Sedgwick obrał południową trasę z 1. Pułkiem Kawalerii, czterdziestoma wozami i pięcioma Zwiadowcami Delaware.
Kurs Sumnera miał prowadzić na zachodni brzeg rzek Platte i North Platte, na terytorium Czejenów.

Na początku czerwca grupa Sumnera napotkała pierwszą przeszkodę. Rzeka była wezbrana od obfitych opadów śniegu zimą i zamarzającej wody. 300 mężczyzn i koni próbowało przeprawić się przez rzekę, ale kilku mężczyzn i koni utonęło po drodze. Po katastrofie rzecznej kompania napotkała gorącą i suchą równinę, którą Wagon Master Percival G. Lowe opisał jako "trzydzieści mil szerokości. najgorętsze miejsce po tej stronie Dives i. mniej więcej tak samo suche".

30 czerwca kompania natknęła się na to, co kiedyś było małym strumieniem, a teraz było bagnem o szerokości 100 jardów. Żołnierze podążali drogą gruntową wokół bagna, nie chcąc stracić więcej z powodu utonięcia. Ostatecznie Sumner odkrył, że jego dwaj przewodnicy nie znali lokalizacji punktu spotkania ich drugiej kompanii wojsk pod dowództwem Sedgwicka.

Podczas gdy wojska amerykańskie walczyły z żywiołami w poszukiwaniu Indian, Czejenowie przygotowywali się do wojny. Podczas polowania na Bizony, dwa sektory ludu Czejenów odkryły, że poluje na nich Armia USA. Postanowili pozostać razem dla bezpieczeństwa i przygotować się do ataku. Wkrótce zwiadowcy z Delaware i Pawnee odkryli świeże ślady. Poprowadzili Sumnera na pięciodniową wyprawę z zaledwie 50 ludźmi i bez zapasów prosto do obozowiska Czejenów, gdzie znaleźli 300 Czejenów, którzy już utworzyli linię bojową.

Rysunek typowego wojownika "Żołnierzy Psów" Czejenów z 1905 r.

Bitwa

Szamani z ludu Czejenów wykonywali rytuały ochronne na swoich wojownikach.
Wmawiano im, że będą odporni na broń palną i spokojnie spotkali się z Sumnerem i jego małym oddziałem z tą wiarą w sercach.

Sumner i jego samotna Kawaleria postanowili zaatakować tego popołudnia, mimo że reszta jego piechoty i artylerii była wiele mil za nim. Sumner i jego oddziały wyciągnęły szable z boków i na jego rozkaz ruszyły do ataku, bez broni palnej.
W obliczu ostrzy zamiast karabinów, przekonanie wielu wojowników Czejenów nagle osłabło.

W zamieszaniu bitwy wielu żołnierzy i Indian uciekło się do walki wręcz.
Wielu Czejenów uciekło na północny brzeg Rzeki Saline, do swojego obecnego obozu, aby pomieścić zwiększoną liczbę wojowników Czejenów. Oddziały i Czejeni podzielili się na mniejsze potyczki w promieniu pięciu mil, najbardziej znanym z porucznika Jamesa E.B. Stuarta. Stuart przyszedł z pomocą koledze porucznikowi i przyjacielowi i został postrzelony przez Indianina, który zabrał mu broń.
Stuart przeżył i później został sławnym dowódcą kawalerii podczas amerykańskiej wojny secesyjnej.

Pod koniec bitwy zginęło dwóch żołnierzy USA, a ośmiu zostało rannych. Po stronie Czejenów armia zgłosiła dziewięciu zabitych, ale Czejeni ogłosili śmierć tylko czterech swoich wojowników.
Bitwa trwała tylko jeden dzień, ponieważ Sumner wkrótce otrzymał rozkaz wysłania większości swojej kawalerii, aby chronić wyprawę mormonów w Salt Lake City.

Następstwa

Chociaż technicznie rzecz biorąc, armia USA wygrała bitwę, nie przyniosła ona pokoju na Wielkich Równinach.

Podczas gdy naukowcy wciąż spierają się o znaczenie bitwy, była to niewątpliwie pierwsza akcja, którą można nazwać. Pierwszą prawdziwą bitwą między armią USA a Czejenami.

Do tego momentu Czejenowie celowo unikali konfliktu z rządem USA, a wrogość z białymi osadnikami była ulotna, lokalna i przypadkowa.
Potyczka w Solomon's Fork była początkiem długotrwałej otwartej wrogości między USA a Czejenami.

Późniejsze potyczki i konflikty, takie jak Masakra w Sand Creek (1864) i Ucieczka z Fort Robinson (1879), doprowadziły do tego, że wielu Północnych Czejenów głodowało, było rozproszonych i musiało uciekać przed armią amerykańską.
Exodus północnych Czejenów (1878) od ich południowych odpowiedników doprowadził do utraty niezliczonej liczby członków, o czym wielu Czejenów niechętnie mówiło przez kilka pokoleń.

Obecnie Rezerwat Północnych Czejenów znajduje się w południowo-wschodniej Montanie i zajmuje powierzchnię około 444 000 akrów. Plemię liczy około 12 266 zarejestrowanych członków, z czego około 6012 mieszka w rezerwacie.

Tak zwana "Kampania Czejenów z 1857 roku" to historyczne relacje z Pierwszej prawdziwej kampanii przeciwko Indianom z Wielkich Równin - znanej jako Bitwa nad Solomon Fork.
To mało znane starcie z Indianami Czejenów miało miejsce w północno-zachodnim Kansas, w pobliżu dzisiejszego Penokee, w hrabstwie Graham w stanie Kansas