Kampania Pine Ridge 1890-1891

Bitwy: Wounded Knee Massacre 1890, Walka o Misję Drexel (1890), Wojna Tańca Ducha (1890-1891)

Najważniejsi wodzowie okresu Kampanii Siuksów: (w budowie)
 | Little Crow; Mała Wrona (Mdewakanton) | Red Cloud; Czerwona Chmura (Oglala) | Crazy Horse; Szalony Koń (Oglala) | Sitting Bull; Siedzący Byk (Hunkpapa) | Black Kettle; Czarny Kocioł (Cheyenne) |

 (z portalu: https://www.legendsofamerica.com/pine-ridge-military-campaign/)

Kampania wojskowa Pine Ridge

Kampania Wojskowa Pine Ridge była akcją wojskową Stanów Zjednoczonych przeciwko Siuksom ze Szczepu Lakota, która miała miejsce od listopada 1890 do stycznia 1891 roku i była częścią Wojen Siuksów z USA (1854-1891), a ze strony Indian szerszego ruchu jakim była Wojna Tańca Ducha (1890-1891)

Nagromadzone żale, zaostrzone przez nauki Indiańskiego proroka o imieniu Wovoka, który twierdził, że jest Mesjaszem, doprowadziły do ostatniego poważnego konfliktu z Pleminiem Siuksów

Generał Nelson Miles dowódca Departamentu Missouri, odpowiedział na prośbę Departamentu Spraw Wewnętrznych o powstrzymanie narastającego fermentu, nakazując zatrzymanie wielkiego przywódcy Siouxów, Siedzącego Byka, który został zabity podczas próby aresztowania w Standing Rock Agency 15 grudnia 1890 r.

Siedzący Byk

Tymczasem w Bad Lands gromadziły się duże grupy Siouxów, a 29 grudnia 1890 r. doszło do poważnego Starcia w Wounded Knee Creek między 7. Pułkiem Kawalerii pułkownika Jamesa W. Forsytha a grupą wodza Big Foota, w wyniku którego obie strony poniosły znaczne straty.

Następnego dnia 30 grudnia 1890 r., dzień po Masakrze Wounded Knee miała miejsce walka nad White Clay Creek około 15 mil (24 km) na północ od Pine Ridge, gdzie Siksowie Lakota uciekający przed ciągłą wrogą sytuacją wokół masakry w Wounded Knee rozbili obóz. Doszło do starcia znanego jako Walka o Misję Drexel, gdzie Lakotowie rzekomo spalili Katolicką Misję Drexel.

Prawie połowa piechoty i kawalerii regularnej armii została skoncentrowana w tym rejonie aby przeciwdziałać dalszym walkom, a w styczniu 1891 r. wojownicy zostali rozbrojeni i nakłonieni do pokojowego powrotu do swoich rezerwatów.