Geografia Indian - Droga wojskowa Fort Hays-Fort Dodge

Droga wojskowa Fort Hays-Fort Dodge

Zobacz też: Kansas, Szlaki Osadnicze i wojskowe w Kansas, Forty i posterunki w Kansas

Oraz : Fort Hays, Fort Dodge, Szlak Santa Fe, Szlak Smoky Hill Trail,

(cytat: za : https://www.legendsofamerica.com/fort-hays-fort-dodge-trail/)

Droga wojskowa Fort Hays-Fort Dodge

Szlak Fort Hays-fort Dodge Trail,
założony w 1867 r., był początkowo używany przez wojsko, a następnie przez ruch cywilny.

Nadal był regularnie używany, aż do 1872 r., kiedy to Atchison, Topeka & Santa Fe Railroad dotarło do Dodge City

Po wojnie secesyjnej USA ponownie skupiły swoją uwagę na Eksploracji Ameryki Północnej, budowie kolei i rozwiązywaniu " problemu Indian".
Wkrótce zaczęto rekrutować nowe pułki kawalerii, zachodnim posterunkom armii przydzielono więcej pieniędzy, a niektórzy z najlepszych wojskowych tamtych czasów zostali przydzieleni do Osad, placówek i fortów Amerykańskiego "Dzikiego Zachodu"

Szlak Fort Hays-Fort Dodge był początkowo wykorzystywany do przesyłania zaopatrzenia z punktu początkowego kolei w Fort Hays do Fort Dodge, oddalonego o około 75 mil, i stanowił punkt dostępu dla emigrantów i handlowców do Szlak Santa Fe.

Kiedy punkt początkowy trasy z Fort Harker został przeniesiony do Miasta Hays, Departament Poczty Stanów Zjednoczonych nakazał Barlow & Sanderson Company rozpoczęcie dostaw poczty z Miasta Hays do Santa Fe w Nowym Meksyku, począwszy od 1 listopada 1867 r.

Kwatery oficerskie, Fort Hays, Kansas, autor: Kathy Alexander

Linia dyliżansów spełniała rozkaz i biegła z Hays City do Fort Dodge, a następnie kontynuowała trasę Mountain Route of the Santa Fe Trail do Santa Fe.
Dyliżanse odjeżdżały z każdego końca linii trzy razy w tygodniu, a podróż w jedną stronę zajmowała około 4 ? dnia. Poczta była kontynuowana tą trasą przez całe lato 1868 r., kiedy to stacja kolejowa została przeniesiona do Osady Sheridan, a siedziba dyliżansów została przeniesiona do Stacji Pond Creek Station.

Drogą jechał też stały strumień pojazdów wojskowych, których natężenie drastycznie wzrosło jesienią 1868 roku, gdy generał Philip Sheridan przygotowywał się do zimowej kampanii przeciwko plemionom z południa (Zobacz: Kampania przeciw Komanczom (1867- 1875))

Przybliżony szlak o długości 75 mil zaczynał się w Fort Hays i biegł około 4 ? mili na południowy zachód do Five Mile Hollow, nazwanego tak ze względu na odległość od Hays City. Było to gotowe źródło wody i trawy, a wkrótce stało się przydrożnym kempingiem.
W listopadzie 1871 roku karawana wozów została złapana w śnieżycę, a co najmniej jeden mężczyzna zginął, zamarzając na śmierć, próbując rozpalić ogień na dnie wozu.

Scena Butterfield

Jedną milę na południowy zachód od Five Mile Hollow, droga przecinała Szlak Smoky Hill Trail, w pobliżu którego znajdowało się miejsce zwane Lookout Station (póżniej znane także jako Fort Lookout), założone przez Firmę dyliżansową i Szlak Butterfield Overland Despatch w 1865 roku.

Obszar ten był świadkiem wielu ataków Indian.
Jeden z takich ataków miał miejsce jako tzw. Bitwa o Lookout Station (1867),

Stacja została zaatakowana 15 kwietnia 1867 roku przez Indian z Plemion Siuksów i Cheyenne (Czejenów), którzy spalili budynek, ukradli jego zapasy i przybili kucharza do stodoły, zanim ją podpalili.
(Zobacz Wojna Hancocka (1867))

Stacja została odbudowana w 1868 roku.
Chociaż budynki dawno zniknęły, znacznik Butterfield Overland Dispatch oznacza to miejsce

William "Billy" Dixon

Ścieżka ciągnęła się przez około cztery mile, zanim dotarła do rzeki Smoky Hill, gdzie kiedyś stał obóz myśliwego na bizony Billy Dixona. Został zbudowany jesienią 1870 roku i składał się z małego domku z pikietami i ziemianki. Namawiany przez frachtowców i myśliwych w okolicy, Dixon założył w tym miejscu mały sklep, w którym podróżni mogli kupować zapasy i whisky. Jednak bardziej zainteresowany polowaniem na bizony, Dixon zatrudnił mężczyznę o nazwisku Billy Reynolds, aby prowadził to miejsce. Jednak Reynolds uciekł ze wszystkimi towarami i pieniędzmi w 1871 roku, pozostawiając budynek pusty i opuszczony.

Osiem mil dalej szlak dotarł do Big Timbers Creek, który kiedyś zapewniał podróżnym dobrą wodę i trawę. Osiedliła się tu mała społeczność o nazwie Hampton, a w 1877 r. założono urząd pocztowy. Pierwszym poczmistrzem był Monty Leach, który założył sklep. Jednak miasteczko umarło, gdy pobliskie miasteczko McCracken zostało zorganizowane wraz z nadejściem kolei w 1886 r. Tutaj Big Timbers Creek zakręcał, co wymagało dwóch przepraw.

Następny przystanek na szlaku znajdował się w Walnut Creek, około siedmiu mil na południowy zachód od Big Timbers. Stało się to miejscem siedziby handlowej, a później miejscowością Alexander. Chociaż ta mała społeczność istnieje do dziś, nie ma żadnych śladów pierwotnej siedziby handlowej poza historycznym znacznikiem.

Przejście Pawnee Fork, Kansas.

Szlak przebiegał następnie przez hrabstwo Rush, zanim przeciął północno-zachodni róg hrabstwa Pawnee i kontynuował w hrabstwie Ness i mieście Ness. Droga biegła dalej na południowy zachód przez hrabstwo Hodgeman do Pawnee Fork, północnej odnogi rzeki Pawnee. Miejsce to było bardzo złym przejściem, często z wysokim poziomem wody, a w kwietniu 1867 r. wojska pod dowództwem generała Hancocka zbudowały stały most z bali nad wąskimi, ale stromymi brzegami strumieni.

W grudniu 1869 r. John O'Loughlin założył punkt handlowy w Pawnee Fork, który obsługiwał również most płatny na przeprawie. O'Loughlin i James Brannan zbudowali również kilka ziemianek, które zapewniały zakwaterowanie żołnierzom , myśliwym na bizony i frachtowcom. Później miejsce to zostało sprzedane George'owi Duncanowi i stało się znane jako Duncan's Crossing.

Trzynaście mil na południowy zachód szlak ciągnął się do tego, co nazywano środkową odnogą Pawnee i nazwano Buckner Creek na cześć kapitana Simona Bucknera, stacjonującego wówczas w Fort Atkinson. To przejście miało również most płatny. Tutaj kurierzy pocztowi przekazywali pocztę innym kurierom zmierzającym do Fort Larned, zanim kontynuowali do Fort Dodge.

Fort Dodge, Kansas, 1879

Kolejne 13 mil dalej szlak dotarł do Sawlog Creek, pierwotnie zidentyfikowanego jako południowa odnoga Pawnee Fork. Przeprawa otrzymała nazwę "Sawlog" ze względu na dużą ilość drewna, które rosło na jej brzegach.

Po kolejnych 12 milach wcześniejsi podróżnicy dotarli w końcu do celu, do Fort Dodge

W 1872 r. Santa Fe Railroad dotarła do Dodge City, a wojsko zaprzestało korzystania z drogi. Jednak przez kilka kolejnych lat nadal regularnie podróżowali nią myśliwi, przewoźnicy, handlarze i osadnicy.

Obecnie na tym historycznym szlaku ustawiono kilka tablic pamiątkowych, a w wielu miejscach nadal można zobaczyć koleiny pozostawione przez wozy.