Bitwa pod Lookout Station (1867)

(wykorzystano fragment: https://www.legendsofamerica.com/fort-hays-fort-dodge-trail/)

Bitwa pod Lookout Station

Była to bitwa/ atak dokonany przez Indian z Plemion Siuksów i Cheyenne (Czejenów), rozegrany na trasie dyliżansów firmy Butterfield Overland Despatch , na osadniczym Szlaku Smoky Hill jedną milę na południowy zachód od Five Mile Hollow, na przecięciu z Drogą wojskową Fort Hays-Fort Dodge w pobliżu Fortu Lookout 15 kwietnia 1867 r. w wyniku następstw związanych z Wojną Hancocka (1867)

Tło

Konflikt na Południowych Wielkich Równinach między Indianami, a Armią USA trwał od lat.
Masakra w Sand Creek w 1864 r. doprowadziła do śmierci wielu niewinnych kobiet i dzieci Czejenów, a odwetowe ataki Dog Soldiers ("Psich Żołnierzy" Czejenów) spowodowały spustoszenie w gospodarstwach w Kolorado i Kansas.

Po wojnie domowej wszyscy Indianie zostali przydzieleni do rezerwatów, a rezerwaty znajdowały się pod kontrolą Departamentu Spraw Wewnętrznych.
Krajowa polityka USA wzywała wszystkich Indian do asymilowania się z populacją amerykańską jako obywatele lub do spokojnego życia w rezerwatach. Najazdy i wojny między plemionami zostały przez USA zakazane, a uzbrojone bandy indiańskie, które uciekały z z rezerwatów w poszukiwaniu wolności, były zdaniem rządu USA odpowiedzialne za grabież i rabunek i gwałty, które winny być z całą surowością karane. W tym celu Armia USA wysyłała kontyngenty wojskowe przeciwko Indianom, aby w poszczególnych Kampaniach przwrócić na Zachodzie USA spokój i porządek.

W celu realizacji tej polityki pod ogólnym dowództwem generała Granta przeprowadzono szereg jednoczesnych wypraw wojskowych.
Generał Winfield Scott Hancock dowodził jednym z takich przedsięwzięć w Zachodnim Kansas.
Jego głównym, ale nie jedynym celem byli Południowi Czejenowie w regionie i wzdłuż osadniczego Szlaku Smoky Hill Trail.
Był to tzw. Szlak "wrogich Indian".
Przed kolonizacją amerykańską ziemia wzdłuż Rzeki Smoky Hill była ulubionym terenem łowieckim Indian Wielkich Równin.

Plemiona Indian używali tego obszaru jako terenu łowieckiego oraz pułapkowego i rościli sobie prawa do ziemi wzdłuż Rzeki Saline aż do lat 50. XIX wieku, kiedy to zaczęli przybywać amerykańscy osadnicy.
Wraz z nadejściem Gorączki złota na Pike's Peak w 1858 roku, starożytny szlak indiański wzdłuż rzeki znany jako Szlak Smoky Hill Trail stanowił najkrótszą i najszybszą trasę na zachód przez Kansas.
Aby chronić podróżnych, Armia USA zbudowała kilka fortów wzdłuż szlaku, w tym Fort Downer, Fort Harker, Fort Hays, Fort Monument, Fort Wallace i Fort Lookout.

Wojna Hancocka

Zobacz szerzej: Wojna Hancocka (1867)

Wiosną 1867 roku, w odpowiedzi na ataki Dog Soldiers na granicę, generał Winfield Scott Hancock poprowadził 1400 żołnierzy w kampanii zastraszania. Celem było zastraszenie Dog Soldiers, zaciekłej grupy wojowników składającej się głównie z Czejenów, ale także innych grup, w tym Arapaho i Lakotów. Dog Soldiers napadali na Wielkie Równiny w odwecie za Masakrę w Sand Creek, która miała miejsce w 1864 roku.
W wyprawie Hancocka uczestniczył George Armstrong Custer i 7. Pułk Kawalerii.

W 1867 roku Armia USA rozpoczęła także polowanie na Bizony, aby sabotować źródła pożywienia Indian zamieszkujących równiny.
Zniszczenie stad bizonów było katastrofą dla Indian z Wielkich Równin, zarówno w rezerwatach, jak i poza nimi. Cały koczowniczy tryb życia opierał się na zwierzętach. Były one wykorzystywane jako żywność, paliwo i materiały budowlane. Bez obfitości bizonów, Indianie z Wielkich Równin nie mieli środków na utrzymanie.

Generał Winfield Scott Hancock, bohater Unii z Bitwy pod Gettysburgiem, przybył do zachodniego Kansas w 1867 roku. Hancock nie miał doświadczenia w kontaktach z Indianami amerykańskimi, choć był pewien, że będzie w stanie ich opanować.

12 kwietnia Hancock spotkał się z kilkoma Wodzami Czejenów w Fort Larned. Ponieważ Hancock nie mógł prawnie zawierać traktatów z plemionami, starał się ich zastraszyć, aby przyłączyli się do interesów USA.

Incydent w wiosce Pawnee Fork (nad rzeką Pawnee River)

Zobacz: Incydent nad Pawnee Fork (1867)

Hancock zakończył spotkanie, wskazując, że chce spotkać się z innymi wodzami. W tym celu Hancock i jego oddziały pojechali na zachód od Fort Larned w kierunku połączonej wioski Czejenów i Szczepu Lakotów .
14 kwietnia wiele kobiet i dzieci Czejenów i Lakotów z pobliskich wiosek uciekło, obawiając się kolejnej Masakry, takiej jak ta, która miała miejsce w Sand Creek w 1864 roku.

Hancock nakazał zdobycie obozu, ale po wejściu okazało się, że jest opuszczony.
Indianie, obawiając się powtórki Masakry Sand Creek (1864), już odeszli i rozproszyli się.

Hancock rozkazał George Armstrongowi Custerowi, aby poprowadził 7. Pułk Kawalerii w pościg.
Była to pierwsza akcja Custera w wojnach z Indianami.
Nie była zbyt udana, rozproszonych Indian trudno było śledzić, a gdy Custer zatrzymał się w Fort Hays po paszę dla swoich koni, okazało się, że jej nie ma i utknął tam.

Tę sytuację wykorzystali Indianie, rozpoczynając ataki na osiedla osadników, trasy dyliżansów i szlaki osadnicze prowadzące w Kansas na zachód.
Dotyczyło to także ataków na Szlak osadniczy Santa Fe Trail i Szlak Smoky Hill Trail, atakując także okolice fortów broniących te szlaki, jak Bitwa pod Lookout Station (1867), Walka pod Fort Dodge (1867), Bitwa pod Fort Wallace (1867), Bitwa pod Pond Creek Station (1867).

Fort Lookout

Zobacz: Fort Lookout

Fort Lookout, w północno-wschodnim narożniku hrabstwa Republic w stanie Kansas, został założony przez Armiię USA na początku wojny secesyjnej, w 1861 roku.

Jego celem była ochrona drogi wojskowej biegnącej z Fort Riley w stanie Kansas do Fort Kearny na terytorium Nebraski.

Fort ten był na Drodze wojskowej Fort Hays-Fort Dodge.
Jedną milę na południowy zachód od Five Mile Hollow, droga przecinała Szlak Smoky Hill Trail, w pobliżu którego znajdowało się miejsce zwane Lookout Station (póżniej znane także jako Fort Lookout), założone przez Butterfield Overland Despatch w 1865 roku.

Obszar ten był świadkiem wielu ataków Indian.
Jeden z takich ataków miał miejsce jako tzw. Bitwa pod Lookout Station (1867),

Bitwa

Stacja została zaatakowana 15 kwietnia 1867 roku przez Indian z Plemion Siuksów i Cheyenne (Czejenów), którzy spalili budynek, ukradli jego zapasy i przybili kucharza do stodoły, zanim ją podpalili.

Stacja została odbudowana w 1868 roku.
Chociaż budynki dawno zniknęły, znacznik Butterfield Overland Dispatch oznacza to miejsce

Następstwa

Bitwy szalały w całym Kansas: ((Zobacz: fragment poświęcony Bitwom w Kansas)

Generał Hancock, który kierował Departamentem Missouri od 1866 r., niewłaściwie prowadził kampanię i między innymi wydał decyzję o zaatakowaniu połączonego osiedla Indian z Plemion Siuksów i Czejenów, którzy przybyli na rozmowy pokojowe w Pawnee Fork (nad Rzeką Pawnee Creek).
[zobacz powyżej : Incydent w Pawnee Fork (1867)]

W wyniku tego ataku Siuksowie i Cheyenne (Czejenowie) napadli na dyliżanse pocztowe, spalili stacje i zabili pracowników. Zgwałcili również, zabili i porwali wielu osadników na pograniczu.

W sierpniu 1868 roku generał Philip Sheridan zastąpił Hancocka na stanowisku dowódcy Departamentu Missouri i został poproszony przez pełniącego obowiązki gubernatora Kolorado Franka Halla o pomoc po tym, jak 79 osadników zostało zabitych w powtarzających się atakach na farmy, rancza, stacje pośrednie i szlaki turystyczne. Główny wysiłek Sheridana miał zostać podjęty na południe od Arkansas podczas zimowej kampanii na Terytorium Indian (dzisiejsza Oklahoma), ale pozostał aktywny w Kansas podczas cieplejszej pogody, patrolując Arkansas z 7. Pułkiem Kawalerii i obszar między rzekami Republican i Smoky Hill z 10. Pułkiem Kawalerii, co w rezultacie doprowadziło do Bitwy o Wyspę Beecher (1868) w Kolorado i dalszych konfliktów.